PTR, ktoś mądry powiedział, że nie należy mnożyć bytów, bóg jest bytem zbędnym. Po co przyjmować, że bóg stworzył wszechświat i czas? Wszechświat i czas były od zawsze - tak powinno się zakładać, a namnażanie bytów w nieskończoność jest bez sensu.
Co do "bóg to miłość" - tak może być w waszym światopoglądzie itp. jednak w religi chrześcijańskiej jest wyraźnie powiedziane, że bóg to jest istota.
A odnośnie "świat potrzebuje boga". Potrzebują go słabsze jednostki, te które potrzebują też wsparcia, potrzebują tego wszechpotężnego przyjaciela - boga - ojca, który ich wesprze, z którym sobie niby pogadają. Poza tym przydaje się on w społeczeństwach jako taka "blokada moralna". Człowiek boi się i czuje, że jest obserwowany przez tego boga, więc nie robi głupstw.

Kup sobie kilka numerów Świata Nauki. To zaraz po tym jak sobie przypomnisz ze szkoły, że czas i przestrzeń są elementami naszego universum i że powstały w Wielkim Wybuchu. Czas nie jest wieczny. I nie jest to mnożenie bytów ale fizyka. Przestań sobie roić baśnie pod własną ideologię. Najlepiej się więcej nie odzywaj.

Spytam krótko i uprzejmie: dlaczego mnie atakujesz?
Daj mi dowód, że czas nie może być wieczny, tak samo jak i wszechświat? Dlaczego bóg może być wieczny, a wszechświat i czas nie?
Poza tym zakładasz, że teoria wielkiego wybuchu jest prawdziwa, a to nie potwierdzone.

Nic Ci nie będę dawał. Skoro chcesz zmieniać kosmologię, to sam udowodnij swoje baśnie.

Mam tylko pytanie, dlaczego na początku twierdziłeś, że czas i wszechświat stworzył bóg i jest ponadczasowy, a po chwili piszesz: "Czas i wszechświat powstały w wielkim wybuchu." To niedorzeczne. Zdecyduj się.

Stwierdziłem, że "Bóg jest m.in. stwórcą czasu (czas jest jednym z wymiarów universum), więc Bóg będąc poza czasem nie ma początku". Dla jasności - stwierdziłem tak na mocy definicji Boga, a nie własnej wiary. Bóg jest osobową podstawą bytu ontologii idealistycznych (jak nie rozumiesz to idź na wiki). Są też ontologie materialistyczne; nie ma sprawy. Wolno jednak pamiętać, że sama teoria Wielkiego Wybuchu, tak jak każda teoria naukowa, jest analizą obserwacji, a kwestia umiejscowienia ich w odpowiedniej ontologii świata jest już kwestią dotyczącą metafizyki. Jak Kant stwierdził zdania "Bóg jest" i "Boga nie ma" są równorzędnymi zdaniami a priori.
Nie jest to więc niedorzeczność, bo wybór nie stoi między Wielkim Wybuchem a Bogiem. Kup sobie podręcznik do teorii poznania. Jakikolwiek. Jak najlepiej nie za gruby, byś dał radę.

To nie kwestia przekonań, bo nie jestem apostołem Pana. Ja tylko prezentuję relacje zachodzące między tym co się rozumie przez Boga a tym co się rozumie przez czas. Mój stosunek jest wynikiem obserwacji, że rozmówca ignoruje naukę.

PTR, otóż przeczytałem nie jeden i interesuję się także, zapewne jak i ty - filozofią. Zgadzam się teraz z tobą, jednak wielki wybuch wyjaśnia powstanie takiego wszechświata, w jakim my żyjemy, nie wyjaśnia tego... początku wszystkiego, bo zakłada, że była pewna wcześniejsza osobliwość.
A w stwierdzeniu "Bóg jest m.in. stwórcą czasu (czas jest jednym z wymiarów universum), więc Bóg będąc poza czasem nie ma początku" nie uwzględniłeś, że wg. wierzeń chrześcijańskich, dlatego też uznałem, że taki jest twój pogląd.

Właściwie to Wielki Wybuch i cała współczesna fizyka nie wyjaśnia powstania wszystkiego tego co ja obserwuję. Wszyscy mamy doświadczenie istnienia czegoś co zwiemy świadomością, czy też jaźnią. Równocześnie w fizycznej materii świadomości nie ma. Nawet sobie nie próbuję wyobrazić jak mógłby się zmienić model wszechświata wypływający z fizyki, gdyby we wzorach fizycznych znalazło się miejsce na świadomość.

Próba dopasowywania "Boga" do "modelu wszechświata wypływającego z fizyki" nie ma sensu, poczynając od tego, że fizyka nie zdołała jeszcze uchwycić świadomości. A jest to bardzo istotne. W latach 50.-60. XX wieku sporo pisano w książkach SF o tym jak zdaje się martwy i milczący nasz wielki wszechświat. Martwy i milczący bo po pierwsze całe nasze modele operują na martwej materii.

Co więcej fizyka sama w sobie jest sprzeczna, gdyż teoria kwantów przeczy teorii względności. Póki nie ma unifikacji i spójności logicznej samej nauki, trudno badać czy Bóg tu pasuje czy nie. To tylko skrajni pozytywiści jak Dawkins potrafią.

Piszę to po to, aby spróbować wywołać w Tobie poczucie bezradności, która mi się wydaje najbardziej słuszną postawą wobec tego problemu. Dyskutować o "początku wszystkiego" poprzez logiczne przejścia mogli sobie filozofowie średniowiecza. Nie my. Jeśli ktoś potrafi, mimo braku porządnej teodycei, wierzyć w Boga, to ja mu wadził nie będę, bo ślepy byłbym, gdybym nie widział takich możliwości. Ale fenomen wiary i próby poznawania przez wiarę jest dla mnie wielce tajemniczą sprawą i sam w sobie wymagający dłuższej dyskusji, bym potrafił coś sensownego na jej temat powiedzieć.

A co do moich poglądów o których wspomniałeś, to właściwie w tej chwili interesuje mnie gdzie jest chrzan do kanapki.

Chciałbym tylko powiedzieć, iż świadomość to mózg. Jednymi słowy jeśli wyobrażasz sobie coś, lub myślisz, proces ten odbywa się w mózgu. To umysł, nie zaś dusza i tym podobne rzeczy. Jeśli coś zapamiętujesz, jest to po prostu informacja zakodowana w szarych komórkach twojego mózgu. Możesz żyć bez ręki, bez nogi, bez serca, oczu itp. Nadal będziesz myślał(rzecz jasna krew musi być do głowy dostarczana). Wraz ze śmiercią mózgu - ginie i "twoja świadomość". Jeśli masz co do tego jakieś... kontrargumenty to przenieśmy się z tym na PW.

Chciałbym zauważyć, że człowiek wychowany w kulturze katolickiej wyobraża sobie, że istnieje dylemat albo "wieczna dusza" albo "wszystko w mózgu". No ja nie wiem czy taki dylemat jest prawidłowy. Zwracam po prostu uwagę na horyzont naszej wiedzy. Otóż: w fizycznej materii świadomości nie ma. To jest horyzont naszej wiedzy. Zatem zdanie: "świadomość to mózg" jest metafizyką, ponieważ wykracza poza naukę. Być może "świadomość to mózg". Mnie osobiście to kalafior, ale nauka przez duże S nic takiego nie mówi. Ideolodzy materializmu tak podpinający się pod naukę tak. Generalnie chodzi o to, że nie mamy wiedzy jak od strony fizycznej wygląda byt, który doświadczamy jako jaźń. Tylko tyle. Proste zwrócenie uwagi na horyzont wiedzy. A także i zatem na jej ubogość.

Mózg to tkanka/narząd.

A ja mam taką propozycję. Robi się offtop, więc zamiast kontynuować go można poszukać informacji na temat różnych koncepcji funkcjonujących w kognitywistyce. Faktycznie PTRqwerty ma rację, że "mózg" i "nieśmiertelna dusza" nie wyczerpują wszystkich możliwości. Ale to jest temat na inny wątek - ten jest o początku wszechświata i Boga.

Flippiarz. Mózg to tkanka/narząd, jednak co to ma do rzeczy?! Chodzi o to, że właśnie w tej tkance powstają myśli i tam "zapisany" jest cały twój charakter - słowem wszystko co tworzy CIEBIE.