Własciwie to z punktu widzenia Kościoła. Arystoteles na ten przykłąd twierdził iż dusże mają również rośliny (wegetatywną), zwierzęta (zmysłową), a człowiek posiada duszę rozumną.

Niestety również taka koncepcja nbyłaby sprzeczna, albo przynajmniej stworzyłaby multum problemów:

- czy bakterie mają duszę?
- może mikroby?
- jeśli powyższe mają to jaki typ? kiedy ona wstąpiłą? W ktorym momencie formowania się pierwszej komóki?
- jeśli nie to kiedy dusza wstępuje w istotę? Z ilu komórek musi się składać?
- jaki typ duszy ma koralowiec?
- jaki typ duszy ma upośledzone dziecko?
- jaki typ duszy miał homo erectus? A homo habilis? a australopitek?

przykłady można mnożyć. Jak dla mnie w kontekście tych pytań koncepcja dusyz jest nie do obrony.

Ewolucja ta na poziomie materii (ciała fizycznego) to tylko taki wierzchołek góry lodowej, czyli bardzo mały fragment znacznie większego procesu ewolucyjnego jakim podlega równocześnie cały wszechświat w toku cyklicznych przemian Bóg – Materia (inwolucja – ewolucja). Dopiero zrozumienie całości tych mechanizmów może dać odpowiedź na pytanie; jaką rolę pełni dusza w toku całej ewolucji, ewolucji tak jak rozumieją ją ezoterycy. Ale oczywiście to temat rzeka znacznie przekraczający ten temat tego wątku, zresztą niejednokrotnie przy różnych okazjach wypowiadałem się na ten temat a nie chciałbym się ciągle powtarzać

No niezupełnie, tyko według chrześcijan (ogólnie mówiąc, religii zachodnich) byty niższe od człowieka nie posiadają duszy, filozofie wschodnie twierdzą jednak, że jest inaczej - wszystko posiada jakąś tam duszę (tak jak pisałem wyżej), a to dlatego, że wszystko cokolwiek istnieje wyłoniło się z Boga, a więc ze źródła życia. Czyli nie ma mowy o takim sztucznym podziale na coś co jest ożywione lub martwe. Wszystko jest życiem ponieważ posiada duszę, duszę na różnym poziomie samoświadomości, świadomość = dusza.


A żebyś wiedział, dusza także może opuszczać ciało podczas snu i może robić to codziennie ale cały czas ma kontakt z fizycznym ciałem, jest połączona za pomocą energetycznej „pępowiny”. Generalnie gdy połączenie to z jakiegoś powodu zostanie zerwane dusza nie ma możliwości powrotu do swojego ciała, które (jak pisałem) musi prędzej czy później umrzeć pomimo że np.: podtrzymywane jest sztucznie przez aparaturę. Dusza robi to samo co ta aparatura tyko w znacznie szerszym zakresie
Dusza także może świadomie opuścić ciało podczas OOBE, czy śmierci klinicznej, czy medytacji, ale to już inna bajka.

Pozwoliłem sobie wstawić taki mały schemacik poglądowy, jak rozumieją to ezoterycy, czyli cały proces ewolucyjny a nie tylko ten malutki fragmencik jak widzą to darwiniści, chodzi oczywiście o "Wielki Cykl Życia". Punkt W.W to oczywiście wielki wybuch, od tego punktu dopiero pojawia się materia fizyczna, czyli rzeczywistość taką jaką znamy, powyżej to różne stadia inwolucji lub ewolucji w zależności od kierunku tego procesu.

http://img527.imageshack.us/img527/8215 ... olucja.png

Wobec tego przedstawię moją koncepcję. Moim zdaniem duszę ma:

A: Każdy program kwantowy (czyli umysł), którego złożoność jest większa niż złożoność krytyczna.

B: Każdy program kwantowy, którego złożoność jest mniejsza niż złożoność krytyczna i którego normalne działanie powinno po czasie doprowadzić do wzrostu jego złożoności powyżej złożoności krytycznej (do A)

C: Każdy program klasyczny, którego normalne działanie powinno po czasie bezpośrednio doprowadzić do pojawienia się A lub B.

Zdaję sobie sprawę z tego, że wyrażenia podkreślone mogą wymagać doprecyzowania. Mam jednak nadzieję, że ogólna idea jest zrozumiała.

Przykłady:

A: umysł dorosłego człowieka
B: umysł ludzkiego noworodka
C: genom ludzkiego zarodka (przed pojawieniem się pierwszych komórek nerwowych)

Nie traktuj tego jako złosliwość, ale ejśli tworzysz koncepcję duszy to podkrelony powinien być jeszcze jeden wyraz

Moja koncepcja nie dotyczy zagadnienia: "Czym jest dusza?"
Dotyczy tylko zagadnienia: "Kto ma duszę?"

-> Albowiem
Według tego, co mówisz, martwy człowiek nie ma duszy. Zgodzisz się z takim wnioskiem?

Nie jestem pewien, czy rozumiem o co Ci chodzi. Odpowiem tak:

Dusza człowieka jest nieśmiertelna, więc nie przestaje istnieć w wyniku śmierci człowieka. Martwe ciało człowieka duszy nie ma.

WIem, że wyda się to wam absurdalne, ale czy możecie mi wyjaśnic czym jest dusza? Tyle o niej słyszałem, a właściwie zdefiniować jej nie potrafię. Np. jeśli jest niematerialna, to czy jest przestrzenna?

-> Albowiem

Chodzi mi o to, że martwy człowiek (nie jego ciało) - w jakimkolwiek stanie by się nie znajdował - nie jest raczej jakimś "programem kwantowym".

-> Epikuros

Z Katechizmu Kościoła Katolickiego:

No właśnie Studencie sam musisz przyznać, że jest to dość nieprecyzjne określenie...

Co uznałbyś za precyzyjne określenie? Porównanie do czegoś namacalnego? Nie da się, to inny rodzaj bytu. Oddolną konstrukcję logiczną? Też nie da rady, nie mamy matematycznej teorii duchowości.

Pewnie, można pytać się dalej, czym jest "duchowość", "życie", "osoba". Co w praktyce oznacza bycie "obrazem Boga". Co konkretnie jest w człowieku najbardziej wartościowe. Na czym polega jedność duszy i ciała. To wszystko jednak zagadnienia, które ciężko pojąć bez specjalistycznego wykształcenia. A że takowego nie posiadam, mogę jedynie polecić wyszukanie i lekturę odpowiednich dzieł filozoficznych i teologicznych. KKK jest bądź co bądź kierowany do ogółu wiernych i nie wgłębia się w ścisłe rozważania. tak jak w instrukcji obsługi kalkulatora nie znajdziesz podręcznika do fizyki wyjaśniającego działanie półprzewodników.

Od przeciętnego człowieka nie wymaga się, by rozumiał działanie półprzewodników, mimo że stosowane są w niemal wszystkich nowoczesnych urządzeniach. Zdecydowanie wystarcza wiedza, ze dzięki nim one działają. I nie musi też rozumieć zaawansowanych kwestii odnośnie duszy. Wystarczy, że będzie znał proste konsekwencje jej istnienia.

Szczegółowa dyskusja na ten temat powinna toczyć się w innych wątkach.

Studencie sprawa wygląda tak: o duszy można mówić dokładnie w ten sam sposób co o uniwersaliach i właściwie punkty Katechizmu 362, 364, 365 mogą być uznane a nie koniecznie realne. Mam na myśli to, że dusza może być jedynie pojęciem określającym dany zbiór cech, a nie istnieć realnie. Moje pytanie więc brzmi: czym jest ta realna dusza?

Jak narazie Twoja odpowiedź mówi: "po co piszesz Epikurosie, skoro odpowiedź jest zbędna" - co jest dla mnie dziwnym argumentem.

Nie obraź się, ale pojęcie "martwy człowiek", którego po raz drugi użyłeś moim zdaniem nie ma sensu. W chwili śmierci umysł przestaje istnieć. Zostaje tylko dusza i (ewentualnie) martwe ciało.

Jeśli chcesz się dowiedzieć więcej o duszy to musisz sięgnąć do wiedzy ezoterycznej, filozofia chrześcijańska niewiele ma na ten temat do powiedzenia, dusza to taka czarna skrzynka i tyle
Owszem dusza jest „niematerialna” czyli nie jest zbudowana z atomów tak jak chociażby nasze ciała, tylko pytanie zasadnicze, gdzie kończy a zaczyna się materia (substancja)?
Jeśli pole elektromagnetyczne uznać za pewien rodzaj materii zbudowanej z subcząstek to można powiedzieć, że dusza jednak posiada pewien subtelny rodzaj materii (ciała), czyli można ja uznać za takie pole kwantowe.
Czy dusza ma jakiś kształt? Owszem, gdy jest zintegrowana z ciałem fizycznym posiada jego obrysy i nieco wychodzi poza nie. Poza ciałem dusza może przybrać każdą dowolną postać jaką sobie wyobrazi, może np.: przypominać wyglądem ostatnie ciało w jakim inkarnowała, ale najczęściej są to różnokolorowe kule energetyczne (jej kolor zależny jest od stopnia rozwoju duchowego)

Dusza to byt złożony, posiada wiele takich ciał, jedno w drugim (czyli taka rosyjska matrioszka) Każde z tych ciął zajmuje swoją własną przestrzeń czyli dusza de facto przebywa równocześnie na wielu różnych płaszczyznach (wymiarach), ta najbardziej zewnętrzna (płaszczyzna) pełni zawsze rolę „ciała” (czyli analogicznie jak na płaszczyźnie fizycznej).
Dusza jest nadosobowa, co oznacza, że może ożywić więcej niż jedno fizyczne ciało (np.: dwa lub trzy równocześnie),
oznacza to także, że w sensie bezwzględnym nie ma dusz indywidualnych (osobowych), im bliżej centrum (Boga – Ducha) tym bardziej wszystko staje się „Jednym” czyli czystym i absolutnym Duchem bez żadnej formy, absolutna świadomość nie potrzebuje żadnego nośnika (formy).