Możliwe, że w innym miejscu niż dzisiaj, ale to zmienia tego, co dzisiaj wyznacza moment, po którego przekroczeniu można pobrać organy do przeszczepów.

czyli za 10 20 lat może się okazać, że ludzie od których pobrano narządy wcale jednak nie umarli.....Warto ryzykować? Bawić się w Pana życia i śmierci? No nie wiem.....

W chwili obecnej umierają. Nie możemy opierać się na tym, co może, chociaż nie koniecznie musi, być do wykonania przez lekarzy za 10, 20 czy 50 lat.

ja nie brałam udziału w komisji oceniającej śmierć mózgu, byłam jedynie świadkiem- w skład takiej komisji wchodzą neurolodzy i anestezjolodzy.
Jeśli ktoś chciałby się zapoznać, zalinkowałam całą procedurę, ona jest opracowana według obecnej wiedzy.
http://www.poltransplant.pl/Download/pr ... 07_zal.pdf
Bądźcie pewni że nikt tu niczego nie naciąga, bo decyzja ta zawsze jest obarczona wielką odpowiedzialnością i krótko mówiąc dosyć stresująca dla osoby- w zasadzie osób, to nigdy nie jest jedna osoba- ją podejmującej.
Zapominamy że podejmując temat stwierdzenia śmierci pnia mózgu mamy zawsze na uwadzie dwie osoby:
- człowieka w stanie nieodwracalnego uszkodzenia mózgu, co do którego według całej naszej wiedzy i doświadczenia prawdopodobieństwo przeżycia jest prawie zerowe (napisałam prawie, żeby nie uzywać słów typu zawsze i nigdy)
- człowieka któremu przeszczep organu, np serca, uratuje życie i da jednyną możliwą szansę życia i normalnego funkcjonowania- inaczej ten drugi człowiek skazany jest na powolne umieranie.
Zdajecie sobie sprawę napewno jak trudna jest kwalifikacja do przeszczepu, i np przeszczep serca wykonuje się tylko w sytuacji skrajnego, nieodwracalnego uszkodzenia serca, u osoby stosunkowo młodej i mającej szansę na normalne życie uwzględniając ogólny stan zdrowia i ewentualne inne choroby.

Wolę, aby w razie orzeczenia rychłego zejścia moje organy zostały przekazanne innym, niż gdybym miał się ocknąć w drewnianej jesionce wąchając kwiatki od spodu. Pobranie organów skutecznie zapobiega możliwości wybudzenia. A śmierć przyjdzie. Prędzej czy później. Poza tym, dając swe organy mam nadzieję, że czynię dobro, a osoby korzystające z nich też będą budować dobro.

Mam to same zdanie.
Niektorym osobom sztucznie przedluzaja zycie o 10, 20 lat. I co z tego. Same koszty, zadnegp pozytku. Wylacznie nadzieja -"A moze sie obudzi?".

W przypadku ludzi w śpiączce nie ma mowy o śmierci mózgu, więc nie można ogłosić zgonu.

Wlasnie mi chodzi o ten "humanitaryzm" dochodzacy do absurdow. Juz nawet zycia nie mozna sobie odebrac, kryminal grozi, ale czolgi od Niemcow kupic, tak. Ten humanitaryzm trzeba czyms bronic.

Nie ściemniaj. Nie ma kar w Kodeksie karnym za próbę popełnienia samobójstwa.

Jest, z tym, ze slabo zdefiniowane. Zabicie czlowieka, usilowanie zabicia (w przypadku niedoszlego samobojcy).

To dotyczy sytuacji, kiedy ktoś próbuje kogoś zabić, a nie gdy ktoś sam zakłada sobie pętlę na szyję i skacze z krzesła. Wymyślasz, niestety, prawa które nie istnieją.

Nic nie wymyslam.
Po pierwsze wypowiedz o kryminale byla w przenosni. Spodziewalem sie zrozumienia.
Po drugie:
Prawo budowlane:
Przytnij element z grubsza a potem wciśnij go na siłę, bo jak przytniesz go na miarę to będzie za krótki.
Po trzecie sprawa jest dyskusyjna. Poczytaj tutaj:
karalnosc
Nic nie stoi na przeszkodzie skazania samobojcy za pozbawienie zycia, choc to glupio brzmi.

Nie spodziewaj się zrozumienia dla "przenośni" tam, gdzie chodzi o prawo RP.


Nie ma związku z tematem.


Wolę poczytać to: Kodeks karny

"Przenosni" w sprawie dzialania Komisji Majatkowej tez nie uznajesz?

Nie widzę związku z tym tematem.