A ja dążę/drążę do tego abyś zrozumiał co mam na myśli. Spójrz także na to co pisze MARIEL, zamysł jest w myśli artysty, bez tego marmur jest tylko blokiem kamienia, a diament bezkształtną masą. To co jest w środku musi zostać wydobyte i pokazane, a tylko artysta ma taką wizję lub wiedzę aby to uczynić.

Jubiler wie że może uksztaltować ten kamien w taki sposób aby uwydatnić jego rzeczywiste piękno, ale potrzeba jego myśli i ręki.

Ale piękno - uporządkowanie - jest tam niezależnie do tego, czy jubiler przyłoży do niego rękę, czy nie. Co więcej: jubiler nie może zmienić tej struktury, porządek będzie taki, jaki został ukształtowany prostymi siłami natury. Rzeźbę można wykonać tak lub inaczej, struktura diamentu jest określona i zamysł jubilera nic tu nie ma do rzeczy.

@equuleuss, jednak przykład z wydobyciem uporządkowanej struktury @JednegoPosta jest bardzo dobry, a mnie się tylko tak skojarzyło bo podobnie to ujął;)

Tupnij nogą, to jeszcze silniejszy argument

Zakłada? Czyżby? Z CZEGO TO WYNIKA? Nie ma takiej konieczności ani logicznej ani materialnej. Porządek oznacza, że dostrzegamy pewien wzorzec, ale nie ma żadnego powodu, dla którego wzorzec musiałby wynikać z planu.

Tya, nerw krtaniowy u żyrafy. Doskonale przemyślane rozwiązanie, żaden inżynier nie zaprojektowałby lepiej.

Oj, kiepsko z logiką w naszych szkołach, kiepsko. "Dziełem" nazywamy efekt czyjejś pracy twórczej. Tylko dlatego każde dzieło ma swojego autora, bo "dziełami" nazywamy rzeczy wykonane przez autorów.

Myślę że jednak ma... gdyby nie jego wiedza i umiejętności, nigdy nie dowiedziałbyś się jak może wyglądać ten kamień.

No i ...? Cóż ma do rzeczy, czy ja bym się dowiedział? Kamień przestałby być przez to uporządkowany? Uporządkowanie powstaje dopiero gdy ktoś patrzy?

Nie rozumiesz: diament ma w środku regularną strukturę krystaliczną, wszystko jedno, czy ty sam ją dostrzegasz i czy jubiler nadał mu zewnętrznie regularną formę.

Inny przykład:
Który z tych zestawów danych jest bliższy porządkowi, a który brakowi porządku?

Czego? Nie było żadnego "formalnego uznania teorii ewolucji przez katolicyzm". Jak by zresztą takie "formalne uznanie" miało wyglądać?



Oczywiście, nie jest.

Co to jest "obiektywna" sprzeczność?

Oj tam, oj tam! Nie wiesz, jak powstają plotki?

Wątpię, bo "poniżej" póki co leży mechanika kwantowa ze swoją "nieokreślonością" ...

Może wyjaśnię bliżej. Moja myśl wygląda mniej więcej tak że wszechświat przed wielkim wybuchem jest taką strukturą diamentu, nie oszlifowaną.

Czyli był uporządkowany, tak? OK.

Temat wątku nawiązuje do tego czy możliwe jest pogodzenie wiary z naukowymi teoriami. Jeśli Bóg jest stworcą wszechświata to nauka odkrywa tylko to co jest stworzone.

Nie wiemy dokładnie co było na początku wszystkiego, przed wielkim wybuchem, nie możemy więc zakładać istnienia całkowitego chaosu.
Biblia nie mówi - na poczatku był chaos. Ale że był zamiar Boga.
W takim razie, w jego zamyśle istniały już wszystkie prawa wszechświata. Czyli struktura kryształu.

Oczywiście. W przeciwieństwie do religii nauka nie ma mocy powoływania bytów niestworzonych. Tu się zgadzamy.



Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem



Naturalnie. Można powiedzieć, że wszelkie piękno wzrasta niczym diament w mózgu Boga, nieprawdaż?