I badanie statystyczne.
Ilu z 1800 myślało (ale fajnie będę sławny, jak się uda?)

Pewnie też myśleli: "spotkamy się w imię Jezusa i zrobimy se badania".

BTW: Jest taki film "Arahan" (nie wiem czy w Polsce był) i tam jest scena jak zaproszono mistrzów sztuk walki do prezentacji w TV. Pełna klapa.
Film zresztą polecam niezależnie od tego, świetna komedia o sztukach walki.

Tommy - odpowiedź jest prosta i a nie jest to ani A ani B. W przypadku tego doświadczenia nie mieliśmy do czynienia z modlitwą, tylko z wygłupem. Ludziom którzy "zanosili modlitwy" nie chodziło o uzdrowienie pacjentów, tylko o wykonanie doświadczenia. Modlitwa musi płynąć ze szczerego serca.


A to świadczy o Twoim całkowitym niezrozumieniu problemu. Ja Ci powiem, że czynienie dobra tylko wtedy gdy ktoś w ramach zorganizowanej grupy prosi (a tego Ty od Boga oczekujesz), to też nie jest wzorowy przykład dobroci. Tymczasem Bóg jest całkowicie suwerenny w swoich decyzjach i nie musi się słuchać nikogo.

skąd ta pewność o co im chodziło?


a czy modlitwy nie podwarzają suwerenności Boga?

a nie wiesz ?
przemyśl kwestię.




a jak mnie prosisz, żebym coś dla Ciebie zrobił, to mnie ograniczasz ?
Rozumiem, że No forsuje koncepcję, że moje oświadczyny spowodowały wyarcie presji, ale nie jest to chyba zbyt popularny pogląd.

Nie wiem czy jest popularny ale raczej prawdziwy chyba, że uważasz, że twoja narzeczona nic do ciebie nie czuje a może nawet zupełnie nie obchodzą jej inni ludzie bo wtedy rzeczywiście odrzucenie twoich oświadczyn przyszłoby jej bez żadnych problemów.
Ewentualnie możesz znać ją na tyle dobrze by uznać, że to tylko formalność ale przecież nigdy do końca nie wiadomo...

czym to się różni od tego "pomódlmy się w intencji..." tutaj też ktoś odgórnie ukierunkowywuje i narzuca intencje




a jak mnie prosisz, żebym coś dla Ciebie zrobił, to mnie ograniczasz ?
Rozumiem, że No forsuje koncepcję, że moje oświadczyny spowodowały wyarcie presji, ale nie jest to chyba zbyt popularny pogląd.[/quote][/quote]
mylisz się modlitwa jest skierowana do Boga, a Ty pytasz o relację człowiek-człowiek, która ma zupełnie inny wymiar

Naprawdę nie rozumiesz czy udajesz?



narzuca ? fajne słownictwo.
NO tak czym się różni modlitwa w celu uzdrowienia od modlitwy w celu uczestniczenia w badaniach. Ciekawa kwestia.




a jaka jest różnica w tym konkretnym wypadku

czym rożni się modlitwa o pomyślność operacji od modlitwy w celu uzdrowienia nierozumiem dlaczego się czepiasz słowa "badanie"


jeśli poproszę się Ciebie czy pomożesz mi wnieść meble to:
1) zgodzisz się
2) nie zgodzisz się
ja otrzymuję jasną prezycyjną i natychmiastową odpowiedź, ale

jeśli będę prosił (modlił się do) Boga o zdrowie mojej babci to:
1) no własnie co ?

Modlitwa i statystyki ? To bez sensu
Załóżmy, że chcemy przebadać 1000 pobożnych katolików, na temat skuteczności modlitwy. I:
1. Co wybrać jako cel modlitwy ? Czy to abym na drugi dzień był w dobrym nastroju, czy może to aby na drugi dzień pojawił się przed domem pozłacany mercedes. Jakie będą proporcje ludzi którym się spełniło ? Zauważcie jedno. Każdy wybiera jako cel modlitwy coś realnego do spełnienia z punktu widzenia człowieka. Nigdy nikt nie modli się o rzecz nierealną, bo i tak wie, że się nie spełni...(nie ufa bogu ?...)
2. Jaki wybrać czas realizacji. Jeden spełni się po dniu innym po 10ciu latach, Jeszcze innym wcale ale do końca życia będą wierzyć, że może jednak.
3. Modlitwy spełnione są bardzo głośne i popularne. Modlitwy, które się nie spełniły (np. o wyzdrowienie Jana Pawła II) są cichaczem pomijane i zapominane. W tym przypadku bóg nie wysłuchał modlitw dziesiątek, a może setek tysięcy wiernych. Owszem, on wie co najlepsze

W konsekwencji wygląda to tak. Gdybyś spytał wierzących czy modlitwy mu się spełniają, to wymienił by te które się spełniły, a pozostałe oczekują na spełnienie. O niespełnionych powiedział by, że bóg wie co było lepsze. I wszystko gra.

jak odróżnić "spełnioną" modlitwę od przypadku?

Brak uzdrowienia babci i JP II:



Wciąż nie przyjmujecie do wiadomości że rozwiązanie problemu nie musi polegać na wyborze pomiędzy A albo B.

hunta, nie odpowiedziałeś na pytanie: Wierzysz w Boga?
Bo nie wiem czy mam z Tobą rozmawiać jak z katolikiem, czy jak z ateistą.

nie mam zamiaru dyskutować z kimś kto dyskryminuje ludzi pod względem wiary....

"Nie potrafię sobie wyobrazić Boga, który karze i nagradza stworzone przez siebie istoty i którego zamiary wzorowane są na ludzkich – słowem – Boga, który jest odbiciem ludzkich ułomności. Nie wierzę też, by człowiek mógł przetrwać po śmierci swego ciała, choć ludzie słabego ducha wierzą w takie rzeczy, kierowani strachem lub pożałowania godnym egotyzmem."

""Jestem głęboko religijnym niewierzącym.[...] Idea osobowego Boga jest mi raczej obca, a nawet wydaje mi się naiwna." "

Słuchaj dzieciaku.
Rozumiem, że przeżywasz okres buntu i fajnie jest pokazać, że jest się "cool" niewierzącym, ale udawanie głupka w okresie buntu, to już przesada.

Ateista zakłada, że Bóg nie istnieje / nie można dowieść jego istnienia.
Osoba wierząca zakłada, że Bóg istnieje.
W zależności od przyjętego założenia dobieram argumenty. Proste?

Tylko jakoś zapomniałeś wziąć pod uwagę, że setki tysięcy wiernych wcale nie modliły się o uzdrowienie, a o dobrą śmierć, w której chciały papieżowi towarzyszyć. Łatwo postawić dwie osoby, które będą się modlić o dwie sprzeczne rzeczy i powiedzieć, że Pan Bóg próśb nie wysłuchuje, bo przecież jednej z nich nie wysłuchał, nie? I równie łatwo skupić się na warstwie dosłownej zapominając, że tak naprawdę Pan Bóg zna nasze serca i ich pragnienia lepiej niż my sami...