To żaden konserwatyzm, tylko fatalizm.

Zapomniałeś dopisać "i ch...". Byłby "ostateczny argument logiczny".
Stąd też liczne, znane nam cywilizacje ludzi, którzy nie jedzą, chodzą na rzęsach, lub się nie rozmnażają.

jak sobie życzysz. I ch...

Bo cywilizacja polega na przyswajaniu pokarmu i rozmnażaniu się -- po tym się odróżnia występowanie cywilizacji od jej braku. Zawsze wiedziałem, że z celibatem jest coś nie tak. Do tej pory sądziłem jednak, że chodzi o nienaturalność, a tu proszę! - odwrotnie: bardziej cywilizowane stworzenia to, te co się bardziej mnożą (chwała królikom!), bo cywilizacja polega na mnożeniu się. A mniej cywilizowane są istoty, co tego nie robią, np. zakonnice.

To tzw. cywilizacja konserwatywna: nażreć się i pociupciać.

Czyli, twoim zdaniem, zakonnice są bardziej cywilizowane?

Ale serio-serio? Są specyficznym wytworem cywilizacji. Poza cywilizacją nie ma czegoś takiego. Rozmnażanie się i przyswajanie pokarmu towarzyszą cywilizacji, ale jej nie wyznaczają. Wyznaczają ją natomiast między innymi specyficzne konwencje społeczne, narzędzia, rytuały itp. którymi obudowaliśmy te czynności.

Tak



Rozumiem, że zakonnice poszczące i umartwiające się są jeszcze-jeszcze bardziej cywilizowane wg ciebie?

Nie. Po prostu spożywanie pokarmów jako takie oraz rozmnażanie się jako takie, podobnie jak powstrzymywanie się od tego, nie są jakimś bazowym miernikiem poziomu cywilizacyjnego. O cywilizacji świadczy nienaturalne podejście do tych czynności: obudowanie ich rozmaitymi tabu, nakazami, zakazami, normami społecznymi itp. Zakonnice są częścią, wytworem cywilizacji, co między innymi przejawia się w celibacie. Ale stosunek do odżywiania się lub rozmnażania nie jest sam w sobie miernikiem stopnia ucywilizowania. Takich "świadectw" ucywilizowania jest dużo różnych. To po prostu zaledwie dwie dziedziny, które w naszej cywilizacji "usztuczniliśmy".

Dążenie do zmian jest motorem wszelkiego rozwoju.
Gdyby słuchać konserwatystów człowiek nadal siedziałby w jaskini...
Chciałem dopisać, że przy ognisku, ale nie jestem pewien.

Czyli otwarcie przyznajesz, że nie masz argumentów.

Niczego takiego nie napisałem. Dyskutuj ze mną, a nie ze swoimi rojeniami.
Chodziło mi o to, że cywilizacja, która zrezygnuje z żarcia i ciupciania wymrze. Oczywiście zrozumiałeś, o co mi chodzi, bo nie jesteś debilem. Ale i tak będziesz udawał, że nie kumasz.

Zresztą nawet jeśli nazwiesz cywilizację "nienaturalną" (co to w ogóle znaczy), to i tak nie oznacza to od razu, że musi być wyinżynierowana.

Nie zawsze, niektóre zmiany są bowiem szkodliwe.

Czasami "jajko się po prostu zepsuło".

Ogólnie odnoszę wrażenie, że konserwatyści przeciwni są nie zmianom, ile raczej - zmianom kierunku, w którym idą zmiany.

Chcą się rozwijać i zmieniać, ale tylko w tym kierunku, który uważają za słuszny. I to właśnie kierunek zmian chcą zakonserwować, a nie - całe status quo.

Konserwatyzm to nie jest niechęć do wszelkich zmian, ale niechęć do zmian rewolucyjnych. Człowiek, który sprzeciwia się zmianom, jest po prostu zacofany. Konserwatyzm to nie jest synonim zacofania. Nie sposób rozważać tego pojęcia bez odniesienia twórcy tego kierunku, Edwarda Burke'a. Burke potępiał rewolucję francuską za terror, do którego doprowadziła, ale nie jej ideały. Uważał, że zmiany w kierunku demokracji i wolności indywidualnej można i należy przeprowadzać w sposób ewolucyjny, a historycznym przykładem takiej ewolucji jest oczywiście Wielka Brytania, gdzie stopniowo dokonywało się przejście od monarchii do demokracji - zawsze jednak z zachowaniem pewnych monarchicznych elementów, czyli króla bez władzy, tytułów lordowskich bez znaczenia itp. Dzięki temu podejściu następują zmiany na lepsze, ale nikt nie czuje się skrzywdzony i prześladowany, nikomu jednym dekretem nie zostaje odebrane to, co miał.

Rewolucjoniści wszelkich maści zawsze postępują według hasła "pogońmy złodziei". Jednak podział ludzkości między złodziei a ich ofiary jest przerażająco sztuczny i nieprawdziwy. Owi "złodzieje" mają swoje rodziny, dzieci, łączą ich różne nieformalne związki z rzekomymi "ofiarami". Rewolucjoniści zawsze są bardzo zdziwieni, kiedy okazuje się, że lud, w imieniu którego walczą, wcale nie poczuwa się do wdzięczności. Chłop może się na chwilę cieszyć, kiedy pana walą po pysku, ale pan walnięty w pysk zaczyna wzbudzać współczucie. A ponieważ sensem działania rewolucjonistów jest walenie w pysk, trzeba walnąć tego chłopa, który współczuje walniętemu panu, czyli jest zdrajcą ludu, poszedł na lep etc. Owemu walniętemu chłopu współczują sąsiedzi i tak dalej, spirala przemocy się nakręca. Dotyczy to zarówno rasowych, krwawych rewolucji, jak też różnych drobnych przewrocików, w których obywa się bez przemocy fizycznej, ale przemoc psychiczna działa na identycznych zasadach.

Dla konserwatysty zmiany powinny zachodzić tak, aby nikt przy tym nie cierpiał upokorzenia, aby nie był przy tym nazwany idiotą, zdrajcą, lemingiem, ciemnogrodzianinem, komuchem, zboczeńcem itd. To bowiem po pewnym czasie zaczyna sprawiać niezadowolenie WIĘKSZOŚCI społeczeństwa, bo każdy jakoś jest powiązany z każdym i w końcu musi się okazać, że cały naród oprócz samej może Partii Rządzącej (ale i to niepewne) składa się z niewłaściwego ideologicznie elementu. Uniknięcie tego jest zupełnie możliwe, jeśli tylko nie będziemy realizować rewolucyjnego programu "pogońmy złodziei".

Konserwatyzm to próbowanie trwania przy starym. Gdy wszystko w około się zmienia za sprawą technologii i nauki. Konserwatyści powinni dołączyć do Amiszów i żyć sobie w jakiś odizolowanych wspólnotach. Aby przestać panikować ze za szybko cywilizacja się rozwija. Amisze w USA żyją nadal na poziomie technologicznym 19 wieku. Oczywiście kilka wynalazków do nich dotarło. Ale tylko tyle na ile Amisze jako konserwatyści pozwolili. To jest ten dozwolony proces zmian, który dopuszczają jako konserwatyści. Gdybyśmy słuchali konserwatystów to wszyscy żylibyśmy jak amisze.
A jak dla mnie rozwój technologiczny idzie za wolno. Ja bym chciał jakiś komputer ze sztuczną inteligencją, a zamiast internetu wirtualną rzeczywistość. Chciałbym aby na Marsie i Księżycu były kolonie i aby żyło już tam na stałe kilka milionów ludzi. Jak dla mnie to za powoli to wszystko się dzieje. Miała być "Odyseja Kosmiczna" Arthura" C. Clarke'a. Dożyliśmy czasów z jego powieści i jest odyseja komiczna bo nadal siedzimy na Ziemi.

Jeśli ktoś jest zatroskany o społeczeństwo, w którym żyje, nie może po prostu się z niego wycofać, nawet jeśli uważa, że zachodzące w nim zmiany są zbyt szybkie. Doskonale rozumiem, gdy ktoś dostrzegając piękne i wartościowe cechy obecnego społeczeństwa, obawia się ich zatracenia i zapomnienia. Ciąży na nas obowiązek zadbania, aby przyszłe pokolenia nie były uboższe o to, co może zostać nieodwracalnie zniszczone przez niekontrolowane zmiany.

Ja myślę, że konserwatyści po prostu widzą, że obecny, błyskawiczny "postęp" technologiczno-socjologiczny trwa przez ułamek czasu istnienia człowieka, zaś przez zdecydowaną większość tego okresu (istnienia gatunku homo sapiens) rozwijał się on bardzo powoli, niekiedy przez całe tysiąclecia "nic się nie działo" - a mimo to homo sapiens przetrwał. Co znaczy, że postęp nie jest konieczny do przetrwania człowieka, a nawet może temu przetrwaniu zagrażać.

Cóż, jeśli o to chodzi, to jednak uważam, że postęp jest potrzebny. Ludzkość przynajmniej raz została prawie wyniszczona (http://en.wikipedia.org/wiki/Toba_catastrophe_theory). Podobna katastrofa może się zawsze powtórzyć. Wybuchy superwulkanów, planetoidy na kursie kolizyjnym z Ziemią, supernowe w naszym gwiezdnym sąsiedztwie, to tylko przykłady zdarzeń, które, gdyby wydarzyły się obecnie, mogłyby zagrozić ludzkości. Nawet jeśliby ona przetrwała, to ludzka cywilizacja otrzymałaby potężny cios. To właśnie postęp techniczny od tysiącleci pozwala nam bronić się przed dziką naturą. Co nie oznacza, że nie powoduje przy okazji innych problemów. Dlatego musimy być ostrożni, bo nowe technologie nie muszą koniecznie oznaczać poprawę warunków życiowych człowieka. Ale ostrożność nie oznacza w żadnym wypadku zakazu wszelkich zmian.