Zlituj się, to też już było na forum.

Było? Ok, lituję się.

Ale ma własny kodeks - Prawo Kanoniczne.

Tak, oczywiście. Zwłaszcza, kiedy dziecko ma kilka dni...

Ale jeśli nie urodzą się żywe, to "czort z nimi"?

Właśnie. Skoro jest takie bezbronne (i jest człowiekiem w pełni praw), to dlaczego walczy się "tylko" o jego życie, ale o zbawienie duszy już wcale?
Co jest ważniejsze? Nauki Kościoła wskazują, że z całą pewnością to drugie.

Jak oceniłbym (z punktu widzenia osoby wierzącej) kogoś, kto nieochrzczonemu umierającemu (oraz wszystkim w analogicznej sytuacji) odmawia z premedytacją prawa do Chrztu Świętego tylko z tego powodu, że jest młodszy niż jakaś sztucznie i odgórnie ustalona granica?
Pytanie zadaję do rozpatrzenia w sumieniu, nie oczekuję odpowiedzi.

To znaczy gdzie? Do mitu?
Co to ma wspólnego z biologią czy medycyną?

Dokładnie. Jeden krzyczy, że to człowiek, drugi odmawia sakramentu. Hipokryzja.

Nie zauważyłem tej odpowiedzi.

Nie mówimy o zygocie, tylko o gametach. Czy należą do naszego gatunku?
Jeśli gamety to też człowiek, to czemu więc kościół nic nie robi w celu ukrócenia ludobójstwa, jakim jest ejakulacja w trakcie stosunku (nawet NPL powoduje zamordowanie milionów dziatek-plemników i dzieciątka-jajeczka)? Właściwie, najlepsze jest in vitro - tam można wybrać jedno dziecko-plemnika a pobrane miliony reszty np oddać do adopcji.


Ile organizm musi mieć komórek, by go traktować inaczej i dlaczego tyle?

Co Bóg mówi na temat życia i osobowości płodu? Dla Boga ludzie mają tożsamość i osobowość jeszcze przed narodzeniem. Biblia mówi: „Wybrałem cię sobie, zanim cię utworzyłem w łonie matki, zanim się urodziłeś, poświęciłem cię, na proroka narodów przeznaczyłem cię.” JEREMIASZ 1, 5 (BW)

Bóg ma wpływ na życie ludzkie i kształtuje je już w łonie matki. Biblia mówi: „Bo Ty stworzyłeś nerki moje, Ukształtowałeś mnie w łonie matki mojej. Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś. Cudowne są dzieła twoje. I duszę moją znasz dokładnie.” PS. 139, 13-14 (BW)

Boże przykazanie zakazuje odbierania życia. Biblia mówi: „Nie zabijaj.” 2 MOJŻ. 20, 13 (BW)

Elbrus - To dla Ciebie.

Rutusie. Jakoś niespecjalnie kręcą mnie opinie czlowieka, który nie ma zielonego pojęcia o tym co pisze, ale pisze, by zaistnieć. KK prowadzi do Boga, ale nie jest Bogiem. Sprawy zbawienia pozostawia Zbawcy.


O zbawienie czyjej duszy? KK walczy o zbawienie dusz wierzących. Jezus powiedział; jeśli chcesz to pójdź za mną. Ma walczyć o zbawienie dusz nienarodzonych? Z kim? Walczy, o prawo do życia dla każdego człowieka.

Było kursywą, więc można to tak odczytać...do początku, jeśli nie zrozumiałeś...do początku, który rozpoczął życie.

Jeden przyjmuje każde życie jako równocenne, drugi stawia swój egoizm ponad życie kobiety i dziecka...wolny macho.

Oj, Lizo, słaba ta odpowiedź Rutusowi, a ten jest wyraźnie w życiowej formie i osiągnął poziom złośliwości nawet wyższy od mojego! Będzie ostra riposta! :O

Mam zasadę. Nie odpowiadam na złośliwe posty ( żarty lubię), odeślę do literatury medycznej po naukę o życiu ludzkim i do teologii o zbawieniu. W medycynie nie zaczynają od syntez związków organicznych lecz od połączenia komórek rozrodczych. Po drodze jest dojrzewanie i produkcja gamet. Kończy się to wszystko zakończeniem syntez komórkowych. Procesy rozkładu wchodzą już w zakres gleboznawstwa i tu człowiek jest już tylko materią organiczną podlegającą procesom mineralizacji i humifikacji. To kółeczko w obiegu pierwiastków. On też i tu chciałby uchwycić początek, tak jak pragnie dowieść w nieskończoności początku człowieczeństwa? Z teologią będzie mu jeszcze gorzej szło. Nic nie zrozumie. Jak do tej pory wygrałam z Rutusem dwie rundy. Zdenerwowany zabrał kompa i poszedł do innego wątku. Ja mu nie weszłam w drogę.

Wydaje Ci się, że zwycięstwo z dyskusji polega na zdenerwowaniu oponenta tak, by sobie poszedł? Hmm...
Rozmawiacie o tym, jakim okresem życia zajmuje się medycyna, czy ... A zresztą. Co ja będę Rutusa wyręczał.

PS Dodam, że nieobrażającą złośliwość uznaję za zaletę

Ależ nie. W dialogu musimy przezwyciężyć emocje. Jedyną siłą, dzięki której możemy to zrobić jest myślenie. Ono może być samokrytyczne. Uczucia nie są samokrytyczne: każda krytyka wywołuje bunt ze strony tych uczuć, czyli wartości do których człowiek jest w duszy przywiązany. Jeśli ktoś uzna te wartości za pozorne wybuchamy żalem, protestem, gniewem. Bierze grabki i opuszcza piaskownicę. Mamy to z dziecka, płód też przeżywa...

A kto zajmuje się aborcją i leczeniem w życiu prenatalnym? Polityk zleca, lekarz musi? Lekarz nie ma rozeznania? Poważnie? A wy (Acro+ Rutus) macie monopol na wiedzę o życiu?

Jeśli przerzucamy się złośliwościami i nas to bawi, jest ok. Jeśli jednak druga osoba odbiera to jako krzywdę to mamy grzech, poznamy po sposobie zaregowania drugiej osoby. Sprawa wyczucia. Próżną osobę można ośmieszać i krzywdy się jej nie zrobi (ośmieszać złą cechę).

Dyskusja dotyczy leczenia prenatalnego? Czy może raczej tego, czy gamety należą do gatunku H. sapiens, albo pewnych niekonsekwencji kościoła, który np ludziom-zygotom odmawia dlaczegoś chrztu? Ale dobra, niech to Rutus wyjaśnia.

Sakramenty dotyczą ludzi żyjących: od chrztu po namaszczenie chorych.

To zarodek nie jest żywy, że mu się nie należy chrzest?

W łonie matki, tudzież na szkle laboratoryjnym nie ma praktycznej możliwości udzielenia chrztu.

Nie takie przeszkody pokonywali kościelni notable, jak tylko poczuli zapach kasy. Skoro da się przeprowadzić Mszę Świętą przez radio, to i można ochrzcić przez skórę - np. poprzez wstrzyknięcie ciężarnej wody święconej do krwi - z całą pewnością dotrze i do płodu.
Skoro woda święcona "chrzci" poprzez dotknięcie skóry, to dlaczego miałaby nie "ochrzcić" przez dotknięcie do organu wewnętrznego?

W jaki sposób "prowadzi do Boga" skoro odmawia tej drogi wszystkim z określonej arbitralnie grupy (nienarodzeni), którą sam uznaje w innych wywodach za grupę ludzi żywych, a więc posiadających duszę?

Dziecko nienarodzone (sam uważam, że to już człowiek i należy mu się ochrona przez morderstwem) oraz dziecko kilkudniowe (nawet kilkutygodniowe) jest "wierzące" w takim samym stopniu - z dokładnością do "dziesiątego miejsca po przecinku". A jednak o "zbawienie" tego drugiego się dba, a o tego pierwszego nigdy, choć uważa się go za człowieka. Hipokryzja.

Przeinaczenie i ominięcie tematu. I to z przynajmniej dwóch powodów:
1. Skoro Kościół (jak Pani raczy napisać) zajmuje się walką o życie człowieka, to dlaczego księdza nazywamy duszpasterzem a nie życiobrońcą?
2. Kłania się ostatni rozdział książki "Czarne karty Kościoła" autorstwa Vittorio Messori (tytuł mylący, ta książka to pean na cześć Kościoła) - w którym wyraźnie w imieniu Kościoła autor informuje, że Kościół nie jest przeciwny karze śmierci, właśnie z powodu konieczności ratowania duszy nieśmiertelnej.

Początek gatunku Homo sapiens to ok. 4 do 6 mln lat temu, może nawet wcześniej. Czy o taką interpretację Pani chodziło? Jeśli tak, to cofam słowo "mit", ale nadal nie rozumiem powołania się na "Adama i Ewę" - należało powołać się na ewolucję.

Chciałem przyjąć optykę Kościoła: życie każdego człowieka jest równie bezcenne, w takim razie wartość jego duszy również. Okazało się, że Kościół różnicuje wartość duszy człowieka w zależności od jego położenia życiowego - dokładniej od poziomu rozwoju biologicznego. To nie ja wymyśliłem ten sztuczny podział, jak go tylko opisałem. Winni istnienia podziału i stosowania się do jego granic są gdzie indziej.