Oczywiście, że nie wpadł. Przecież dopiero co naigrywaliście się z ateistów, że to pozbawione myślenia istoty podobne do wilków, ktore pożerają katolików (i Czerwonego Kapturka) a teraz się dziwisz, że nie na coś nie wpadłem?
Czyli inne religie to tylko stacje? Zastanawiam się czy to stacje na drodze do Rzymu czy na drodze do ateizmu. Tzn. czy ów kardynał uznawał (jak przynajmniej twierdzi Liza, bo powątpiewam, aby ktoś o tak ciasnym umyśle został kardynałem), że inne religie prowadzą do jasnieoświeconego rzymskiego katolicyzmu czy też uważał, że prowadzą do ateizmu? Tak czy inaczej to religijna megalomania.

Drogi do Rzymu (tu przechowywany jest depozyt wiary i wszystkie środki potrzebne do zbawienia) i ateizmu (brak Boga) biegną w przeciwnych kierunkach. Stacje pośrednie znajdują się na obu drogach. Anglikanizm umieścił kardynał w połowie drogi do Rzymu. Był jednym z najwybitniejszych teologów anglikańskich, więc ufam, że miał rozeznanie.
Rzymscy katolicy (i prawosławni) mają wszystko, by dojść najkrótszą drogą do celu. Z tym wiąże się też odpowiedzialność: im więcej dano tym więcej wymagać się będzie. Tu nie mamy do czynienie ze ślepym ewolucyjnym losem i sytuacją-jakoś to będzie. Tu mamy poczucie odpowiedzialności za życie swoje i innych. Sądzę, że tak należy odczytywać wypowiedzi katolików.

A nie masz czasami naśladować Chrystusa? (wyróżnienie powyżej moje).

No, piękny finał sztuki. Teraz pięknie się ukłoń atheist i poczekaj cierpliwie na brawa. Z pewnością będzie i bis. Ewolucja zdąża ku doskonałości.

Więc jeśli Twój bliski wychodzi z Kościoła w którym modlił się o zdrowie swoich dzieci to ty mówisz do niego:
Gardzę twoimi religijnymi urojeniami, którymi byłeś indoktrynowany od dzieciństwa.
Gardzę tym, że wierzysz iż modlitwy o zdrowie twoich dzieci się spełnią.
Gardzę tym, że wierzysz w dekalog i inne urojenia.
Gardzę tym, że wierzysz w przekazy historyczne dotyczące Jezusa i zmartwychwstania. W ogóle gardzę, że wierzysz w historię.
Gardzę religijnymi urojeniami mimo, że dają ci one nadzieję .
Gardzę ...

A tak poza tym to nie gardzę tobą w żadnym stopniu

@Seweryn, pytanie, czy wierzenia, poglądy człowieka są tym samym, co ten człowiek. Dopiero wtedy można powiedzieć, że gardząc poglądami, gardzimy człowiekiem.

Jeśli celem życia jest zbawienie to całe życie człowieka, jego postępowanie, w dużej mierze poglądy są podporządkowane owemu celowi. To życie i postępowanie oparte na wierze. Jak oddzielisz wiarę od człowieka, fundament od budowli? Dając człowiekowi prawo do poglądów, szanując jego przekonania szanujemy też człowieka. Gardząc jego przekonaniami stawiamy tego człowieka poniżej siebie. Mogę nie rozumieć punktu widzenia ateisty, ale szanuję jego przekonania, ponieważ jest człowiekiem i ma prawo do wyboru. Mogę się z nim spierać, ale nigdy gardzić jego przekonaniami (czy wierzeniami innych ludzi).
Pogarda dla człowieka wyszła nam w jednym z zamkniętych wątków. Kto kpił z najprawdopodobniej chorego człowieka? Z czego kpiono? Jak ustawiali poszczególni dyskutanci swój obraz w stosunku do tej osoby? W wielu przypadkach ta płaszczyzna była skośna: ktoś był wyżej, ktoś niżej.

Celem życia jest pewnie przejście wyselekcjonowanych duszyczek do następnego etapu,o wyższym poziomie trudności

Czy faceta po studiach nie stać na więcej niż trollowanie?

Dlaczego zaraz trollowanie.Może Wasz Bóg nie dopuszcza beztroskiej "nudy" w raju

Wiem, że ateiści uwielbiają pouczać innych, co mają robić i sami słuchać pouczeń - ale ja jednak nie jestem ateistą.

Pogarda – stan uczuciowy będący mieszaniną braku szacunku i niechęci. Zbliżony do nienawiści, ale zawierający komponent poczucia wyższości wobec osoby pogardzanej.(wikipedia)
Nienawiść będąc niedaleko miłości może zostać odwrócona, pogarda jest bliska obojętności, a więc dochodzi do odizolowania się od innych, pogardzanych ludzi. Stan uczuciowy nie dotyczy konkretnego poglądu a całego człowieka.

Osobiście nikogo nie lubię pouczać,a co do tego czy wierzący są obiektywni i nie stosują się do pouczeń to mam tu wiele wątpliwości.Lubię się spierać na temat wiary, szanuję każdy indywidualny wybór

Z punktu widzenia ateistów wierzący zarówno stosują się, jak i nie stosują się do pouczeń - zależy co akurat będzie korzystne w danej dyskusji. Raz jesteśmy atakowani za brak samodzielnego myślenia i stosowanie się do pouczeń, a innym razem za to, że nie stosujemy się do pouczeń i nie ma w nas "chrześcijańskiej miłości". Ateizm jest negacjonizmem, dlatego jest całkowicie nielogiczny, bo nie potrzebuje spójności - liczy się tylko możliwość zaatakowania, wszystko jedno pod jakim pretekstem.

Czyli po prostu jest wam wytykany brak konsekwencji i wybiórcze traktowanie swojej religii, to chciałeś powiedzieć?