Widziałem kiedys film na ten temat, ale nie pamiętam jaki to był zwierzak. W kazdym razie nie od razu kumał. najpierw musiał zrozumieć, ze to co widzi, nie jest drugim zwierzęciem. Obchodził lustro (chyba to był słoń), a przede wszystkim zaczął kojarzyc włąsne ruchy z ruchami w lustrze. Aby dojść do wniosku: "to jetem ja", trzeba duzej inteligencji. W każdym razie ne stosowano tresury, tylko pozostawiono mu czas. Jeśli zwierzę nie reaguje w oczekiwany sposób, nie znaczy to, ze nie ma samoświadomosci, ale ze jest za głupie aby pojac istotę lustra (nb. zwierzęta majace kontakt z woda mogą mieć okazję do cwiczen z włąsnym odbiciem). Tak czy owak- jeśli zwierzę rozpoznaje siebie w lustrze, to ma samoświadomosc, zaś jeśli nie- to nie wiadomo (nie mozna na tej podstawie zaprzeczyc).

Wątpie w sensownośc tego kryterium. To, ze zdaję sobie sprawę, iż jestem odrebna jednostką, nie musi oznaczać, że mam mieć formalny pogrzeb. Kult zmarłych moze świadczyc o szacunku dla zmarłęj osoby, choc z badań wynika, ze był przede wszystkim wyrazem obaw przed tą osobą, której duch nadal żyje. Świadczyłby więc o poziomie myślenia abstrakcyjnego.[quote]Jeżeli ten kult zmarłych świadczy o szacunku dla zmarłej osoby, to jest COŚ!
A jeżeli te objawy kultu byłyby wyrazem obaw przed tą osobą, której ducha nadal żyje, czyli świadczyłby o poziomie myślenia abstrakcyjnego i to też jest COŚ!
To byłby rezultat refleksji człowieka nad samym sobą!

Poprawka techniczna poprzedniego postu
Jeżeli ten kult zmarłych świadczy o szacunku dla zmarłej osoby, to jest COŚ!
A jeżeli te objawy kultu byłyby wyrazem obaw przed tą osobą, której duch nadal żyje, czyli świadczyłby o poziomie myślenia abstrakcyjnego, to też jest COŚ!
Byłby to rezultat refleksji człowieka nad samym sobą!
A o to chodzi. To też jest samoświadomość człowieka

No tak, ale tego nikt nie kwestionuje. Dotyczyło to jednak juz heidelberczyków i rónoległych do homo sapiens neandertalczyków. W którym więc momencie miałby nastąpic ten impuls kreacji?

Nikt nie jest zdolny bezbłędnie przypisać szkieletom antropoidów stopnia inteligencji ani tym bardziej samoświadomości.
Mówię o skoku ewolucyjnym porównawczo, czyli w stosunku do ewolucji innych człekokształtnych w tym samym czasie.
Obecny szympans podobno bardzo mało się różni od naszego wspólnego przodka.
A człowiek - przeciwnie.
a to do tego stopnia, że w szkole mnie uczono, że człowiek "pochodzi od szympansa" (lub "od małpy"), ale nigdy odwrotnie, że szympans "pochodzi od człowieka", lub że małpa "pochodzi od człowieka".

Jest to tzw. wulgaryzacja teorii, uczył Cię ktoś niedouczony. Nie wystarczy powiedzieć kto od kogo pochodzi, ale trzeba pokazać przymajmniej podstawowe stadia (=gatunki) pośrednie.

http://www.youtube.com/watch?v=ONv1Q0KHfWI
Oszustwo teorii ewolucji język ru
http://www.youtube.com/watch?v=KQ_5DLMlnP0

Oglądnąłem część tych prezentacji. Dużo w tym dobrego materiału, ale równie dużo tendencyjnej propagandy, która obniża wartość filmów.
Myślę tak, że zamiast emocjonalnie konfliktować ewolucjonizm i kreacjonizm, i wyszukiwać oraz sztucznie wyolbrzymiać braki w materialne proewolucyjnym (zwłaszcza w dziedzinie skamieniałości, ale nie w biologii i genetyce!!!),
trzeba ewolucjonizmowi powiedzieć po prostu OKEY!, i nałożyć na niego koronę kreacjonizmu, wynikającego z interpretacji zjawisk ewolucyjnych i od dawna znanego nam z refleksji filozoficznej i biblijnej.

To jak by to miało konkretnie wyglądać? Kiedy kreacja a kiedy ewolucja?

Już w starożytności chrześcijańskiej niektórzy rozumowali, że Bóg nie tyle stworzył i podtrzymuje w istnieniu, co nieustannie stwarza. W takim sensie świat może być nawet wieczny, jak jego Stwórca.

Czy to znaczy, ze opowiadasz się za tym wariantem?
W gruncie rzeczy nie takie było pytanie, wiec nie wiem jak to rozumieć. Czy Bóg kieruje ewolucją na bieżaco, to znaczy sprawia, ze ma się stać to i to?

Przedstawiłem tylko warianty pojęcia "stwarzanie". Ponieważ nie podoba się mi koncepcja absolutnego władania Boga, gdy np. fundamentaliści wmawiają, że i każdy grzech jest z woli Bożej i dziełem Bożej mocy, widzę, że Bóg podzielił się swoja wszechmocą z człowiekiem, gdy go obdarzył wolną wolą, na skutek czego człowieka działa na swój rachunek i na swoją odpowiedzialność zarazem (za grzech odpowiada on, a nie grzesznik), to samo możemy powiedzieć o ewolucji: Bóg podzielił się z nią swoją wszechmocą; działa ona teraz na swój rachunek i na swoją odpowiedzialność. Z tego wynika ogromne dobro (np. doskonalenie przyrody, które doprowadziło do powstania człowieka), ale zarazem i zarazem wiele zła (np. choroby genetyczne u ludzi).
Czy i jak Bóg kieruje ewolucją, to jest ogromnie ważne pytanie. Czy to kierowanie zostało ustalone w akcie przekazania przyrodzie części jego władzy, gdy np. powiedział: "Niech ziemia wyda istoty żywe" (Rodz 1,24), czy też realizuje się z biegiem czasu, to jest ciekawe, ale tylko ludzkie pytanie.
Bowiem u Boga nie ma czasu. U Niego wszystko jest "teraz".

Ucięło mi końcówkę poprzedniej wypowiedzi:

Podobnie możemy dywagować o skuteczności modlitwy: kiedy jest ona zadekretowana i realizowana? W akcie stworzenia na początku, czy teraz, na bieżąco?
Odpowiedź jest jedna: U Boga jest tylko "dziś"

A skad wiemy, ze ewolucja nie działała sama z siebie lecz z boskiego nadania?
Z pewnościa nie, jest to cytat wyrwany z kontekstu, Za chwilę jest powiedziane, ze wydała, czyli ze wydała natychmiast
Jakie są podstawy takiego twierdzenia? Można sobie założyć, ze czas boski ma inną skalę, ale ze go w ogóle nie ma, to chyba przesada. Jaką by się nie wzięło książke (z Biblią na czele), wszędzie jest napisane ze Bóg raz robi to, raz tamto, więc musi sie to dziać w czasie. Takie tezy o braku czasu są niezrozumiałe, sztuczne i sprzeczne wewnętrznie.