Mhm, czyli że o genetyce i informatyce jednak nie masz pan bladego pojęcia i wypisjesz pan tylko, co się panu wydaje. Nie, drogi panie, defekt w kodzie genetycznym to nie jest to samo, co defekt w kodzie programu komputerowego. Dokształć się pan troszkę, a zrozumiesz różnicę.

Podstawowym prawem przyrody jest prawo zachowanie gatunku a nie wydumana zmiana w inny gatunek, z którym obecne osobniki nie będą mogły się krzyżować.
Tymczasem ewolucjoniści wierzą w cudowne przekształcenie się małpy w człowieka.

Nie istnieje nic takiego, jak "prawo zachowania gatunku", tym bardziej, że nie ma nawet precyzyjnej definicji gatunku. To tylko my, ludzie, tak percepujemy przyrodę, że wyróżniamy w niej gatunki, organoleptycznie i na czuja.

Tymczasem spin trolluje sobie radośnie.

No widzisz, sam przyznałeś, że książka proroka Darwina "O powstawaniu gatunków" zawiera kłamstwo już w tytule.
Nie ma gatunków, nie ma ewolucji, bo co w co miałoby ewoluować?

Oczywiście, że nie - ponieważ jest z pozycji wyprostowanej.
Budowa kości kulszowej australopiteków wskazuje zaś, że chodziły na czterech odnóżach. Wiele więc wskazuje na to, że poprawna rekonstrukcja powinna wyglądać tak:

Poza tym wiele skamielin jest zdeformowanym pod wplywem stopniowego nacisku materialu podloza, nad i pod skamielina.
Nawet granit potrafi sie wyginac, mialem wiele napraw blatow antycznych mebli na ktorych 3 cm blat granitowy wygiety byl o ok. 1cm, na dlugosci jednego metra, co powstawalo podczas poddawania sie drewnianej konstrukcji pod nim.
Taka miekka kosc moze znieksztalcic sie do tego stopnia ze mozna ja dopasowac do kilku gatunkow jednoczesniie. A ze ciagle szukano "brakujacego ogniwa to kazde znalezisko przymiierzano do hipotetycznego brakujacego ogniwa. W taki sposob mozna je zwyczajnie stworzyc, a nie znalesc.

Z okresu ostatnich 5 mln lat (przyjmowane za początek wyodrębniania się hominidów) znaleziono szczatki nieco ponad 2000 osobników. Nie jest to dużo, ale tez nie jest tak mało. Nie mamy jednak wyboru i musimy budować teorie na tym co jest.
Są dwa główne wyznaczniki pozycji wyprostowanej:
- kąt pod jakim jest ustawiona kosć udowa (skośnie u człowieka, nieznacznie skośnie u małp)
- połozenie otworu wlotu rdzenia kregowego (na środku czaszki u człowieka i mocno przesuniety ku tyłowi czaszki u małp).
Wedłg tych kryteriów pozycje wyprostowaną mieli juz nawet przodkowie australopiteka.
Ponadto, mówiac o postawie wyprostowanej, mamy na mysli- w jakiej postawie przeważajaco porusza sie osobnik. Bo i małpa moze czasami poruszaćsie na dwóch nogach, podobnie jak człowiek czasami na czterech. Przyjmuje się, ze australipiteki poruszały sie głownie w pozycji wyprostowanej, ale takze czasami czworonoznie, ponadto często wspinały sie na drzewa, o czym maja świadczyc długie ręce.

I jeszcze warto dodać, ze australopiteki zyły przez ponad 2 mln lat i było ich kilka gatunków.
A. anamensis przeszedł w A. afarensis, ten rozgałeził sie w A. aficanus i A. aethiopitecus, ten ostatni w A. robustus i A. boisei, afriacanus zas w A. rudolfensis i (uwaga!) Homo habilis (czyli pierwszego przedstawiciela liniii homo). Aby było jeszcze ciekawiej, trzeba wspomnieć, ze przez pewien czas australipiteki żyły rownolegle z homo habilis a moze nawet z homo erectus (a nawet homo hablis też zył rownolegle z homo erectus). Piszę o tym dlatego, ze w zwulgaryzowanej postaci ewolucji przyjmuje się wyłacznie liniowe (bez rozgałezień) przechodzenie jednego gatunku w drugi.


No mozna, ale są interpretacje sensowne i księżycowe. Byc moze więc przedstawiciele tych ostatnich bywają wyśmiani, ale nie tyle dlatego ze przedstawiaja interpretacje spoza głownego nurtu, ale ze okopują się na swoich stanowiskach i nie potrafią ich obronic.

A z czego niby takie prawo wynika, co o tym świadczy? Zakladasz celowosć?
Nie wierzą, przeciwnicy im przypisują. Wspólny przodek rozgałeził się na linie małp i linie człowieka, mówiac w dużym skrócie. Po drodze było mnóstwo rozgałęzien i ślepych uliczek.

Nie zartuj, chromosomy składają się głownie z DNA, więc one zależa od niego a nie DNA od nich.
Układ odpornosciowy matki nie działa na poziomie DNA!
Mechanizmy zapobiegają krzyżowaniu sie gatunków na bieżaco, ale nie powolnej przemianie gatunku w kolejny.

Sądziłem, że Darwin był zwykłym smiertelnikiem i badaczem, który dociekał prawdy paręset lat temu. Tymczasem wedłg spina urasta on do istoty równej Panu Bogu, przynajmniej pod względem (wszech)wiedzy. Wie, ale pisze co innego, a więc kłamie...


Osobniki.

Są na to jakieś dowody, czy widziałeś to na jednym z wydumanych licznych ewolucyjnych schemacików
Jak ten wspólny przodek wyglądał, jak małpiatka
To już nie praca uczłowieczyła małpę

Jaki ten spin zabawny, boki zrywać.

Wszystko zaczęło się od bliżej nieokreslonych zjawisk w płaszczu naszej planety, wskutek których Afryka zaczęła pękac na dwoje. Pęka do tej pory; to się nazywa: Wielka Dolina Ryftowa, Góry Księżycowe, Kilimandżaro. Te formacje geologiczne odgradzają dżunglę kongijską od masajskich stepów, które też były onegdaj dżunglą, tyle że wypiętrzenia mas skalnych zmieniły układ wiatrów w regionie i drzewa, nie potrafiąc się przystosować do nowych warunków, powymierały – pomalutku, rok po roku, stulecie za stuleciem.

W rzeczonej dżungli żył wspólny przodek małpy i człowieka, nazwijmy go roboczo spinopitekiem. Spinopitek był przystosowany do życia w dżungli, i kiedy drzewa zaczęły wymierać, "miał do wyboru": wymrzeć razem z nimi, albo przystosować się. Przypadkiem na to drugie miał chwilę czasu. Na stepy okalające kurczącą się dżunglę weszły wielkie koty drapieżne pożerające spinopiteka; szczęśliwie jednak rzecz działa się w Afryce, gdzie około południa wszelkie życie zamiera, tak jest gorąco od słońca. Spinopitek wszelako potrafił przyjmować wyprostowaną postawę – zostało mu po zwisaniu z gałęzi drzew – a rzecz ciekawa, zwierzę stojące pionowo nagrzewa się mniej od czworonoga i udar słoneczny dopada go odrobinę później. Spinopiteki były więc w stanie wypuszczać się na step w samo południe i żerować w spokoju.

Co z tego wynikło. Po pierwsze, zwierzę gołe, z którego pot paruje, nagrzewa się mniej niż zwierzę futrzaste, które dyszy. Dyszy zaś dlatego, że ma taką siatkę naczyń krwionośnych w krtani, doprowadzających krew do mózgu. Siatka ta, niepotrzebna, zdegenerowała się i zanikła, a zatem przestała przeszkadzać w wydawaniu dźwięków, z których z czasem rozwinęła się mowa. Po drugie, zwierzę o małym mózgu prędzej głupieje od upału, niż zwierzę o mózgu dużym i plastycznym; chodzi o to, że neurony umierają od gorąca, więc jeśli mamy duży zapas neuronów gotowych przejąć funkcję sąsiada, to bardzo dobrze. Po trzecie, żerować na stepie najłatwiej można na padlinie, zatem trzeba jakoś odstraszać konkurencję, najprościej rzucając kamieniami; stąd koordynacja ręka-oko. Po czwarte, jeśli już zwierzę o niedużych zębach chce się żywić świeżą padliną dajmy na to bawołu, to musi mieć sposób na przecięcie jego grubej skóry; stąd pięściaki. I wreszcie po piąte, osobniki młodociane trzeba zostawić w "domu" pod jakąś opieką; stąd podział ról społecznych podług płci. To wszystko spinopitek "dał radę" wykształcić pokolenie za pokoleniem i tak już mniej więcej zostało u australopiteków, habilisów, erectusów i całej reszty.

Fajna bajka.
Opowiedz jeszcze o krasnoludkach na Marsie.

Wcześniej pisałeś, że nie ma gatunków. Są osobniki bezgatunkowe.
Popracuj nad logiką, bo się ośmieszasz.

Tymczasem spin trolluje sobie radośnie. Ale niie pisałem tego tekstu dla spina.

A może nie mają szansy swoich tez obronić, bo odcina się ich od finansowania i specjalistycznego sprzętu, tak jak było to z wspomnianym wcześniej Haltonem Arpem?


Owszem, ale to jeszcze nie żaden dowód na ewolucyjne powiązania z człowiekiem a nawet na jakąkolwiek ewolucję człowieka. Można co najwyżej założyć, że żyły równocześnie rożne gatunki hominidów i może nawet krzyżowały się ze sobą.
Mamy poprostu małpy (prawdopodobnie australopitek) i różne rasy ludzi żyjących równocześnie (homo habilis, homo erectus). I to wszystko, co wiadomo.

Osobiście irytuje mnie, że praktycznie wszystkie szkolne podręczniki - może poza uniwersyteckimi, nawet nie zająkują się na temat licznych wątpliwości.
Australopitek w nich jest przodkiem człowieka - owłosionym małpoludem. Uczciwie należałoby jednak wspomnieć o wątpliwościach i je nakreślić, choćby pobieżnie.
Podręczniki zaś są pisane z pozycji: "przecież właściwie wszystko już wiadomo".
Czy to nie jest indoktrynacja?


Fascynowały mnie kiedyś tego typu opowieści. Zaczytywałem się nimi, chłonąłem w mediach, jak gąbka.
Z perspektywy jednak muszę przyznać, że to coś w rodzaju "anthropological fiction"
Fajnie łechce naukowe ego, ale jest zupełnie niesprawdzalne. Ot takie chłopskie filozofowanie okraszone pseudonaukową słoniną.

Opowieści sprzed rzekomych milionów lat o czasach trwających setki tysięcy lat, opowiadane z takimi szczegółami, jakby ktoś obserwował je minuta po minucie, rok po roku.
David Attenborough by się nie powstydził - choć nawet i on czasami popełnia błędy w swoich programach, chociaż opowiada o czymś, co dzieje się w naszych czasach.

Fajne opowieści, ale tylko opowieści...