Czyżbyś nie rozumiał, że fakt, iż każdy pies to ssak, nie oznacza wcale, że każdy ssak to pies?

No to co konkretnie w tych badaniach naukowych ustalono? Skoro były takie badania, to gdzieś są publikacje tych badań. Proszę zatem zalinkować do tych publikacji.
To co napisałeś? Skoro "naukowcy zajmowali się" czymś, to chyba nie w tym znaczeniu, że "naukowcy po pracy poszli na piwo", bo wtedy byś nie zaznaczał, że byli to naukowcy.

Więc może po prostu przyznaj, że zwyczajnie zełgałeś twierdząc, że były jakieś naukowe badania nad duszą. Nie byłoby to pierwsze Twoje łgarstwo.

Naprawdę? Coś nadnaturalnego w człowieku, niepochodzącego od natury (przyrody) to hybryda?
A może, zgodnie ze słownikiem komsomolskiego podręcznika "100 otwietow wierujuszczim", nazwiesz to wrzodem?

Czyżbyś nie potrafił przeczytać całego postu w którym odniosłem się do tej kwestii?

Zarzucasz mi łgarstwo a sam jesteś kłamcą w tym przypadku. JedenPost powiedział, że żaden naukowiec nigdy nie badał duszy. Stwierdziłem, że to nieprawda gdyż naukowcy wypowiadali się na ten temat. Jak oceniać te prace to inna sprawa(ja uważam to za bzdury), natomiast takie
http://www.milujtesa.org/nr/wiara_i_nau ... mysle.html

To nie pierwsze twoje łgarstwo.

"Czy można jednocześnie wierzyć w Boga i ewolucję?"

Mozna, to tylko zalezy od zdolnosci umyslu wierzacego, czy rozumie jedno i drugie i czy pogodzi jedno z drugim.

Czytaj ze zrozumieniem - teoria ewolucji byłaby hybrydą (albo "hybrydą") gdy dodamy do niej coś nadnaturalnego. Możesz to nazwać jak chcesz, ale cokolwiek nienaturalnego dodasz do teorii ewolucji to już nie jest teoria ewolucji.

Już Wszechświat jest tajemnicą niemożliwą do poznania, a co dopiero Bóg, który Wszechświat transcenduje.

Dlaczego tak? Dlatego że poznanie rzeczy polega na sporządzeniu przez mózg modelu przybliżającego tę rzecz. Modele bywają dokładne mniej lub bardziej. Ale model doskonały – to jest kopia rzeczy. Dlatego hubris racjonalista materialnego, empirycznego, doczesnego Wszechświata nigdy nie pozna.

Przepraszam, że co? na jakiej podstawie twierdzisz, że wszechświat nigdy nie zostanie poznany?
W ciągu chociażby ostatnich 300 lat nastąpił ogromny postęp nauki. Kto wie co ludzkość może osiągnąć przez na przykład kolejne milion lat? Nie wiadomo, ale to nie znaczy, że poznanie wszechświata jest niemożliwe.
[ciach... nic mi do tego, czy wierzysz czy też nie. Swoją niewiarę manifestujesz w różny sposób, ale tu przegiąłeś. M]

Na takiej podstawie, na jakiej napisałem. Jeżeli hubris ma problemy z poznaniem tego komunikatu, niech się może za Wszechświat nie zabiera.

Proszę zatem wskazać te "wypowiedzi". Już wyjaśniłem, że jeśli mówisz "naukowcy wypowiedzieli się", to znaczy, że muszą istnieć publikacje naukowe. Jeśli nie ma takich publikacji, to nie ma niczego naukowego w tych badaniach. Jeśli naukowiec gra sobie po pracy na pianinie, to jego granie nie jest w żaden sposób bardziej naukowe, niż granie pracownika z budowy. Jeśli naukowiec natomiast w ramach pracy bada fizykę pianina i publikuje wyniki swoich badań, to wtedy możemy powiedzeć, że "naukowcy zajęli się grą na pianinie".

Tak więc ponawiam prośbę: wskaż publikacje naukowe dotyczące duszy, albo odwołaj kłamstwo, jakoby "naukowcy się zajęli". Proste.
Jakie prace?

Ależ potrafię i przeczytałem. To ty zdaje się nie zauważasz, że "iść w parze" nie oznacza "redukować się do". Nauka powstaje z racjonalności, ale nie oznacza to, że racjonalność musi redukować się do nauki i poznania empirycznego. Jasne, że rozumiem, że "podchodzisz z empirycznego punktu widzenia" -- w tym oto sensie, że najpierw niejawnie redukujesz wszystko do empirii, a następnie stwierdzasz, że poza empirią nie ma racjonalności. Rozumowanie kołowe, wynikłe stąd, że swoją epistemologię zapętlasz z ontologią. Co samo w sobie jest powszechne, bo powinny być spójne, ale nie dowodzi, że taka ontologia bądź epistemologia jest jedyną poprawną i racjonalną.
Np.W tym miejscu Berkeley pokładałby się ze śmiechu. To był empirysta, wyobraź sobie. Odrzucający rzeczywiste istnienie czegoś takiego jak mózgi, za to przyjmujący rzeczywiste istnienie Boga. (Nie uznaję jego filozofii, ale co do gołej logiki jest poprawna i niesprzeczna z empirią). Albowiem zakładasz ciąg: empiryczny mózg-> więc dzięki niemu poznajemy -> więc empiryczny mózg. "Matriksa" oglądał, a?

Na najprostszym przykładzie: w ogólności pojęcie Boga-Stwórcy (Pierwszej Przyczyny) nie jest sprzeczne z rozumem ani z poznaniem empirycznym, bo niby jak? Deistyczny Bóg, który stworzył świat lub stworzył to coś, z czego powstał świat i tak dalej i dalej... a potem przestał się nim zajmować -- jest poza zasięgiem nauki. Nauka zajmuje się każdorazowo pytaniem konkretnym, postawionym na pewnej obecnej granicy i odpowiada co do tej granicy. Kontynuowanie poza nią pytań "a skąd się wzięło? a dlaczego?" to kwestia filozofii. Stąd też deistyczny Bóg nie jest koncepcją nieracjonalną, chyba że potrafi się wykazać, że z cech samego świata wynika, że nie został przez takiego Boga stworzony. Co więcej: dla niektórych "racjonalne", rozsądne i uzasadnione może być przyjęcia właśnie osobowej Pierwszej Przyczyny jako wyjaśnienia istnienia świata. A dla innych nie. Ponieważ nie jest to kwestia rozstrzygalna samą logiką i poznaniem empirycznym.

I tak dalej, przez teizm aż do Boga konkretnej religii i wyznania -- należy dopiero wykazać, że jakieś konkretne poglądy na temat danej koncepcji Boga są sprzeczne z racjonalnością lub empirią. A nie że komuś (tobie) udaje się skonstruować światopogląd racjonalny i empiryczny bez umieszczania w nim Boga.

Co do Berkeleya skoro uważał on, iż móżg może nie istnieć to sam w ten sposób naraża się na śmiech...kreowanie matrixowych światów jest ciekawe ale nie prowadzi do niczego.
Współczesny światopogląd racjonalny uznaje to co jest logiczne i oparte na badaniach naukowych, więc miejsca dla Boga tam nie ma. Weźmy chociażby fundament wierdzeń chrześcijańskich: Zbawienie. Bóg (nierozdzielna Trójca) wysyła część siebie samego (Jezus) aby zbawić ludzi od grzechu (który to nadal posiadają gdyż umierają i za nie będą sądzeni). Płaci śmiercią z grzechy ludzi przez sobą samym. Umiera na krzyżu chociaż jest Bogiem i umrzeć nie może.
Jeśli to jest racjonalny światopogląd to nie mam pytań...

Gdzie tu nie ma logiki i brak racjonalności? Jezus był duchem czy człowiekiem że nie mógł umrzeć? Widocznie ofiara na krzyżu była wymagana dla Świętości. Ludzie w tamtych czasach nie rozumieliby innej "manifestacji"/okazania zadoścuczynienia niż ofiara

Jeśli wydaje ci się, że właśnie podałeś jakiś argument, to się mylisz. Berkeley nie uważał, że mózg "nie może" istnieć, tylko że po prostu mózgi nie istnieją. Ciała ludzkie, drzewa, kamienie też nie. Że nie ma powodu przyjmować ich rzeczywistego istnienia, że docierają do nas tylko wiązki wrażeń, ale ich źródłem nie są wcale materialne byty. Wypadałoby się orientować, co to takiego empiryzm, i znać choć w przybliżeniu poglądy Berkeleya, jak się wyskakuje z takimi tekstami:Otóż, mimo mniemań różnych ignorantów, filozofia Berkeleya odwołuje się do empiryzmu, co więcej: odwołuje się do niego w sposób bardzo konsekwentny. Oraz jest pozbawiona błędów logicznych, czyli racjonalna. (Zakładam bowiem, że nie próbujesz terminów "empiryzm" i "racjonalizm" używać w ich znaczeniach używanych fachowo, w epistemologii).

Po pierwsze, nie ma znaczenia, czy prowadzi. Twierdziłeś, że nie da się, że jest niemożliwe racjonalnie przyjmować istnienie Boga, bo się to kłóci z empiryzmem, z empirią. Nie kłóci się. Poglądy Berkeleya są empiryzmem i zawierają Boga; więcej nawet: Bóg jest w nich bytem nieodzownym do wyjaśnienia empirii. Po drugie: a do czego innego prowadzi nie-kreowanie matrixowych światów? Chopie! Tutaj o ontologii mowa, przyjęcie lub zanegowanie Matrixa nie spowoduje, że zniknie lub powstanie, ani nie zmieni tego, jaki on jest oglądany i badany przez nas od wewnątrz.

Używasz słowa "racjonalny" w sposób odbiegający od przyjętego i nadajesz mu charakter propagandowej maczugi, definiujesz go sam jako sprowadzający się do nauki. To specjalnie dla celów tej dyskusji zdefiniuję sobie:
Na mocy tej definicji poglądy hubrisa są idiotyczne.

Schopenchauer, Erystyka, p.1, 23, 24 etc.
Nawet własnych tez nie potrafisz upilnować w dyskusji. Twoja teza dotyczy istnienia Boga jako bytu transcendentnego. A nie wszelkich możliwych poglądów i tez chrześcijańskich, jakie zechcesz teraz na chybcika wciskać w dyskusję.