Nie twierdzę,że płód a człowiek to pojęcia jednoznaczne.

Ten maluch napewno nie jest człowiekiem...może to orzeł, może krokodyl...
http://www.brzuszek.net/10_tydzien_ciazy.html

Bardzo ładna animacja. Widać, jak płód w tak wczesnej fazie rozwoju eksponuje wcześniejsze filogenetyczne stadia, z których się wywodzimy:
1. Oczy bardziej na bokach (zjechały się do przodu u ssaków, i to nie wszystkich, dopiero jakieś trzysta milionów lat temu, i tylko u tych z nocnym trybem życia).
2. Uszy prawie dokładnie tam, gdzie ryby mają skrzela (kostki uszne to pochodna tych samych genów, które u ryb kodują łuki skrzelowe).
3. Dobrze widoczny ogon - w zasadzie wśród ssaków tylko my nie mamy wyeksponowanego ogona (choć mamy kilka kręgów ogonowych).
4. Tego na animacji nie widać, ale gonady zapewne jeszcze są usytuowane wyżej, gdzieś "pod sercem" - podobnie, jak u ryb.

A proszę przełączyć na 5 tydzień ciąży - tam widać jeszcze "rybkę" - odtwarzanie przez płód przeszłości filogenetycznej w pełnej okazałości. Nie ma się czego wstydzić - naszymi dalekimi przodkami były wszak ryby.

Płód - zarodek ssaków u których juz można rozpoznać cechy morfologiczne gatunku, u człowieka w 8 tygodniu ciąży....więc trudno przełączyć na 5 tydzień embrionu.

nie no jak mały kosmita z tutka wystająca z brzucha


13 tydzień już jakoś ludzko wygląda.

Na takim etapie (10. tydzień ciąży u człowieka) rozwoju zarodkowego (płodowego) można już rozróżnić zarodek ludzki od orlego czy krokodylego. W fazie analogicznej rozwojowo do naszego w 5. tygodniu jeszcze nie. Zarodki wszystkich zwierząt na takim poziomie rozwoju embrionalnego będą z kształtu (nie z posiadanego genomu) podobne do ryby, gdyż wszystkie mają wśród swoich przodków ryby.

Na stronie, którą Pan zaprezentował, jest kalendarz tygodni ciąży. Proszę nacisnąć tam "5" - wtedy strona przełączy Pana na widok zarodka w 5. tygodniu ciąży. I o to mi chodziło. To tam widać "rybkę" - skojarzenie z kształtem ryby nie jest przypadkowe.

Niemniej nigdy ta "rybka" nie wyowoluuje i urodzi się człowiek.


Nie przypadkiem - Pan ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia (Rdz 2,7).
Biblia nie podaje czasu lepienia - bo nie zajmuje się ewolucją, ani potwierdza ani zaprzecza.
Z prochu ziemi - niech ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju(Rdz 1,24) - biblijne dowiedzenia wspólnoty wszystkich istot żywych.

PS. zastanawiające jest, że 90% ateistów postrzega interlokutorów jako mężczyzn...zawsze walczycie o "prawa kobiet w Kosciele", ale kobiety w dyskusji już nie za bardzo dostrzegacie.....owszem mamy ponoć mniejsze mózgi, ale sprawność umysłowa nie jest uzależniona od wielkości mózgu

Jeśli użytkownik "Alus" (ja to nieodparcie w myślach czytam jako "Aluś") to "kobieta płci odmiennej", to przepraszam. Sugerowałem się prawidłami odmiany w języku polskim, a wedle tej ścieżki rozumowania najlogiczniejszym połączeniem jest: "ten Alus". Gdyby nick brzmiał "Alusia", sprawa byłaby jasna i przesądzona w stronę odmiany żeńskiej.
Jak widzę nick: "Sprzedawczyni piękna", "Aga", "Mędrczyni" czy cokolwiek podobnego, wtedy używam zwrotów przynależnych prawidłowej i oczywistej gramatycznie odmianie.
Od tej pory będę pamiętał.

To oczywiste. Dlatego napisałem: "z kształtu (nie z posiadanego genomu)".

Dlaczego wypowiadając się w temacie biologia i medycyna cytuje Pani nie książki z dziedziny biologia i medycyna tylko mitologię hebrajską? A jakby ktoś podczas dyskusji o astrofizyce zaczął cytować mitologię grecką, to, jak Pani sądzi, zostałby potraktowany poważnie?
Czy cytowanie przez Panią treści ksiąg zawierających podania i legendy bierze się stąd, że nie posiada Pani żadnej wiedzy z dziedziny, o której wspomniano? To przykre. Ale takie braki da się nadrobić, trzeba tylko chcieć - wiem coś o tym z autopsji.

Cytuję Biblię z prostego powodu - biblijny opis nie koliduje z nauką.
Trudno byłoby aby kilkanaście wieków temu autorzy biblijni pisali o genotypach, ewolucji.

Nie siegając do naukowej literatury - ten Alus i ta Alus - "Alus" nie jest imieniem własnym.

Ma Pani rację - w rozumieniu ogólnym nie jest. Staje się dopiero użyte jako "imię zastępcze", czyli nick forumowy.

Czy to prawda? Podałem niedawno przykłady "zgodności" treści tej mitologii z danymi naukowymi:
1. Świat powstał w sześć dni ok. 6600 lat temu.
2. Światło jako zjawisko fizyczne powstało "pierwszego dnia", ale źródła światła powstały dopiero "czwartego dnia".
3. Człowiek powstał jako organizm odseparowany ewolucyjnie od innych zwierząt w tym samym okresie (co ze śladami ewolucji w naszym genomie oraz budowie ciała?).
4. Zwierzęta i rośliny powstały niezależnie od siebie bez udziału efektów ewolucyjnych (co ze śladami ewolucji w genomach oraz ich budowie ciała?).
5. Ogólnoświatowy potop niszczący całą biosferę prócz "arkonautów" miał miejsce ok. 4400 do 4000 lat temu.
6. Zjawiska magiczne istnieją (vide konfrontacja Mojżesza u faraona, stół ofiarny czy cuda uzdrowień lub ożywianie zmarłych, a nawet samoistne powstawanie dużej liczby zmarłych).


Ogólnie - traktowanie zbioru mitów i legend jako podstawy merytorycznej do dyskusji naukowych to przynajmniej nieporozumienie. Tę literaturę można traktować jako adekwatną do tematu dyskusji wyłącznie w przypadku tematyki:
1. Literatura starożytna.
2. Historyczne uwarunkowania w dziedzinie pojmowania moralności oraz sprawiedliwości.
3. Źródła symboli w kulturze europejskiej oraz bliskiego wschodu.
4. Korzenie ruchów i sekt religijnych w obszarze kulturowym Europy i Bliskiego Wchodu.
5. Pojęcie moralności - geneza, zmiany i zależność od lokalnych treści religijnych i form wyznaniowych.

Ale z całą pewnością nie wnosi nic do dyskusji w temacie:

1. Biologia i medycyna.
2. Fizyka, astrofizyka i fizyka relatywistyczna.
3. Fizyka kwantowa i zjawiska w skali cząstek elementarnych.
4. Biologia ewolucyjna, paleontologia, antropologia, genetyka.
5. Chemia organiczna, biochemia, biogeneza.

Mi się "Aluś" kojarzy tylko ze zdrobnieniem od "Ala".

Odniosłam się do owych przykładów.
Nauka nie ruguje Biblii.
Od wieków trwa koegzystencja Kościoła i nauki, czasem burzliwa, z załamaniami, ale nigdy się wzajem nie wykluczają.
Pomijając ogromny wkład Koscioła w rozwój nauki - 90% uniwerstytetów europejskich powołanych i ufundowanych zostało przez Kosciół, to i współczesnie trudno pominąć ten wkład http://pl.wikipedia.org/wiki/Papieska_Akademia_Nauk
Sama nauka nie dała i nie da odpowiedzi na podstawowe pytanie egzystencjonalne człowieka - Skąd przychodzimy, kim jestesmy, dokąd idziemy.
Przykładem współpracy nauki i Kościoła jest Lourdes.
Przypadki uzdrowień zgłaszane są do Biura Medycznego w Lourdes, czyli komisji krajowych lekarzy.
Po wnikliwym, wielomiesięcznym czy kilku letnim badaniu, przypadek uzdrowienia zakwalifikowany do cudownych, jest przekazywany do Międzynarodowej Komisji Lekarskiej, w której zasiadają naukowcy, medycy różnych specjalizacji z różnych krajów i różnych wyznań.
Międzynardowa Komisja przesyła zwryfikowane przez siebie przypadki do komisjii kanonicznej, a ta decyduje o uznaniu cudu.
Weryfikacja kościelna jest tak rygorystyczna, że z pośród tysięcy przypadków uznanych przez lekarzy przez 150 lat, Kościół uznał dotychczas 68 przypadków jako cud.

Jeśli chodzi o wkład Biblii w medycynę, to w dziedzinie profilaktyki, zdrowego żywienia jest on ogromny......świat teraz na nowo odkrywa wpływ diety na zdrowie, a zalecenia zapisane są w ksiedze kapłańskiej kilka lat tysięcy lat temu.

I tak i nie.
a co to wnosi w obecnym temacie? Bo twoja wypowiedź obecna raczej nic tylko jakiś bełkot nie wnoszący nic do tematu rozpoznajesz mający pokazać twoją wiedze rozpoznajesz brak wiedzy innej osoby co nie wyszło Ci za bardzo.

Najpierw rozpoznajesz rodzaj tematu/problemu a ty tego ewidentnie nie zrobiłeś.

W przypadku rozwiązania obecnego zagadnienia możemy posługiwać się różnego typu źródłami naukowymi i literackimi, historycznymi.

Pytanie Czy płód to też człowiek jest problemem etycznym.

Jeżeli płód jest człowiekiem to wtedy przysługują mu pełne prawa człowieka jeżeli nie to można ubić jak zwierze proste.

Następną sprawą jest to że większość Kobet w Ciąży traktuje płód jak człowieka ale też znajdą się kobiety dla których to mały potworek utrudniający życie.

A to ciekawe. Bo ja mam zupełnie odmienne wrażenie. Wydaje mi się, że astrofizyka, biologia, psychologia, socjologia, czy antropologia, jak najbardziej dają odpowiedzi na te pytania, dziś już w stopniu nie mniejszym niż religia.

Filozofia też jest tutaj dobra. Świetna jest np. buddyjska (nie jako religia). Zawiera bardzo konkretne metody (niczym współczesne osiągnięcia w psychoterapii) na budowanie spokoju ducha i równowagi wewnętrznej.

To dokąd idziesz?