awaryjan

Spotkałem się z podobnymi opiniami wielu jeszcze stosunkowo młodych ludzi. Nie mają sensu życia! Albo mówią na wszystko "bezsens", albo żyją w sposób konsumpcyjny ("żyją chwilą, żyją "dzisiaj"). Kiedyś, a może nawet i dzisiaj przyświeca im hasło "Róbta co chceta". Wynika to, moim zdaniem, z braku wychowania. Wychowanie uważam, że jest to przyjęcie wartości wynikających z określonej kultury (składnikiem kultury naszej polskiej, europejskiej jest również chrześcijańska wiara).

Jestem głęboko przekonany, że człowiek powinien mieć sprecyzowany swój światopogląd i na nim budować swoje życie. Musi znać sens swojego życia a sens życia ma związek z wyznawanym (przyjętym) światopoglądem. Budowanie na niczym (Jezus mówi o budowie "na piasku") grozi zawsze katastrofą życiową i piętrzącymi się problemami życiowymi.

Pozdrawiam!
zsoborniki

Czekaj czekaj. Na jakie podstawie twierdzisz, że Twój fantastyczny światopogląd jest lepszy choćby od mojego? Bo ślepo wierzysz w wydarzenia sprzed 2000 lat nie zastanawiając się nawet nad ich sensownością? Gdzie w mojej wypowiedzi widzisz bezsens? Co "konsumpcyjnego" jest w szanowaniu innych, pomaganiu im i chęci bycia dobrze zapamiętanym? I jeszcze zarzucasz brak wychowania... Chyba się nieco zagalopowałeś. Światopogląd Ci wyłuszczyłem, nie ma w nim miejsca na pośredników, bo radzę sobie bez nich. Ty nie potrafisz - Twoja wola, Twój pech.

"Róbta co chceta" - nie. "Róbta co wam każą" - tak.

Zsoborniki !



Przede wszystkim indywidualny .
Życie każdego z nas ma taki sens jaki mu nadamy .

Jeśli zaś pytasz jaki akurat ja nadaje sens swemu życiu - to jest to pytanie extremalnie intymne .
Nie widzę powodu dla którego miałbym prowadzić tu publicznie własną psychoanalizę .
Skoro jednak moja intymność tak Cię ekscytuje odpowiem tak :

Sensem istnienia świadomości jest wyrażanie i poszerzanie siebie .
Przynajmniej mojej .

Rozumiem , że inni mogli obrać sobie inny [ dla mnie raczej bezsensowny ] sens , polegający np na autodegradacji .

Kolejnym [ czy może inaczej wyrażonym ] sensem mojej egzystencji jest hedonizm , w praktyce oznaczający poprawę konstrukcji otaczającego mnie świata .

Uważam , że twoim też .
Tym co nas rózni są jedynie gusta .

Pozdrawiam .

" Puknij w stół a nożyce odezwą się" - to takie wiejskie przysłowie ale prawdziwe co potwierdza Twoja wypowiedź.

Nigdzie nie napisałem, że mój światopogląd jest lepszy od Twojego! Nie odnosiłem się w swoich stwierdzeniach również personalnie tylko do Ciebie!

Piszesz: "Dyskusja nie jest o sensie mojego życia. Jeśli tak Cię to interesuje, powiem tak: ja nie mam żadnego sprecyzowanego".

Wyjaśniłem więc ogólnie mój punkt widzenia, że jakiś światopogląd zawsze trzeba mieć. Światopogląd jest elementem duszy, tak jak ręka jest elementem ciała człowieka. Brak światopoglądu czyni z człowieka kalekę, podobnie, gdy nie ma on ręki.

Na razie tylko tyle - Nie wściekaj się! Głowa do góry! Jak czujesz się urażony - przepraszam Cię!
zsoborniki

@zsoborniki

Spotkałem się z podobnymi opiniami wielu jeszcze stosunkowo młodych ludzi. Nie mają sensu życia!

Młodzi ludzie? Przejdzie im. Powtarzam. Ja nie piszę o braku sensu w ogóle. Rodzina, praca, zainteresowania - to są takie "małe" sensy. Piszę tylko, że nie ma wielkiego, "kosmiczno - duchowego" sensu w rozumieniu katolickim.

A Twoje czy moje życie ma dokładnie taki sens jaki mu nadamy. Sami.

No właśnie uwazam że po drodze popełniasz błąd logiczny, traktując zdania mówiące o przyszłości tak jakby dotyczyły teraźniejszości ("moja przyszła decyzja jest już określona").
Istnieją prawa, które zabraniają pewnych zdarzeń (sprawiają, że prawdopodobieństwo ich zajścia jest 0). Można też czasem stwierdzić, że prawdopodobieństwo, że jakieś zdarzenie nie zajdzie tak-a-tak (gdzie określamy pewną klasę sposobów zajścia jakiegoś zjawiska; np. mówiąc "szklanka pęknie" mówimy o wszystkich sytuacjach w których szklanka jakoś pęknie) jest bardzo małe. Ale nie jest to determinizm rozumiany ściśle.

Słowo "determinizm" nie ma znanego mi statystycznego znaczenia.

Tak twierdzę.. Przy czym żeby była jasność: nie definiuję wszechświata (zwłaszcza "naszego wszechświata") jako wszystko, ale jako wszystko zawarte w czasoprzestrzeni. Nie potrafię też wykazać równoważności tych dwóch definicji, przy czym sądzę, że ona nie zachodzi.

Determinizm oznacza, że coś teraz wyznacza coś w przyszłości. Przyszłość oczywiście zawiera informacje o przyszłości, ale że nie istnieje ona teraz, w żadnym wypadku nie oznacza to determinizmu. Wiedza Boga też nie jest przypisana do teraz, podobnie jak sam Bóg. Wszelkie umiejscawianie Boga w czasie to tylko sposób na przybliżenie nam sposobu jego działania we wszechświecie - zazwyczaj szalenie niedokładny obraz, który poza mniej lub lepszym obrazowaniem tego jednego aspektu, dla którego został stworzony, nie uprawnia do wyciągania na jego podstawie wielu dalszych wniosków bez znajomości teologii, z której on wyrósł.

Nie zamierzam.

Dlatego że jej sobie nie wyobrażasz, dlatego że jest to założenie dobrze pasujące do twojego światopoglądu, czy masz więcej argumentów na ową "bezsensowność"?

Nota bene, moim zdaniem "sensowność" można przypisywać zdaniom jakiegoś języka (sens logiczny), ewentualnie działaniom (zmierzanie do określonego celu), ale jak pojęcie sensu można odnieść do elementów rzeczywistości, to nie wiem.

Może nie akurat ta część wiedzy, może przynajmniej niebezpośrednio. Ale człowiek potrafi czerpać przyjemność z gromadzenia wiedzy, także tej niepotrzebnej. I potrzebuje spójnego światopoglądu, do którego wlicza się też ogrom przekonań o rzeczywistości, które nie przekładają się tak łatwo na jego życie.

Chyba jednak nieco tak:

Skoro spotkałeś się z opiniami podobnymi do moich i mówisz o tych ludziach tak:

To mówisz również o mnie. I jesteś "głęboko przekonany, że człowiek powinien mieć sprecyzowany swój światopogląd i na nim budować swoje życie. Musi znać sens swojego życia a sens życia ma związek z wyznawanym (przyjętym) światopoglądem. Budowanie na niczym (Jezus mówi o budowie "na piasku") grozi zawsze katastrofą życiową i piętrzącymi się problemami życiowymi."

Ja uważam, że opieranie swojego życia o stare baśnie ma mniejszy sens, niż twarde stąpanie po ziemi.


Pokazałem Ci mój światopogląd, nie uważam, żeby był kaleki. Co więcej wiara wcale nie indukuje dobroci i miłości do bliźniego. Moje podejście do ludzi wywodzi się właśnie z wychowania, które to wcześniej podważyłeś. Nadmienię, wychowania w wolności co do mojego stosunku do religii i wiary.


Ja się nie wściekam, ja po prostu nie lubię, ktoś pisze, że nie pisze tego co pisze .

Pozdrawiam.

@zsoborniki

Ja jestem, istnieję...więc musi być jakiś sens mojego istnienia...

I jeszcze coś: jaki jest sens istnienia moich dwóch kotów? To bardzo inteligentne zwierzaki. Dlaczego ich życie miałoby być pozbawione sensu? Albo jaki jest sens istnienia Oceanu Atlantyckiego, Marsa, galaktyki Andromedy?

No rzeczywiście, nie musisz prowadzić "tu publicznie własną psychoanalizę". Jednak dobrze nad tym problemem zastanowić się indywidualnie. Nie nad sensem istnienia świadomości lecz nad istnieniem własnego sensu życia. Każdy np. jadący pociągiem zna cel do którego zmierza, podobnie idący chodnikiem również wie po co idzie... Ale zapytany po co, dlaczego żyje? ...z tym jest trochę trudniej.

Wiem, że są tacy, co odpowiedzą, że żyję by pracować. Ale po co pracować? Odpowiedź pada - by zarabiać pieniądze. A po co pieniądze? By żyć. I koło się zamyka. Z odpowiedzią natomiast o sens życia, "dlaczego żyję" przychodzi człowiekowi zmierzyć się trudniej. Stąd stara się jeden zakrzyczeć drugiego, uciszyć jego głos lub zaatakować i ośmieszyć lub wykpić (prawda Dural). Niemniej jednak warto od czasu do czasu nad sensem własnego życia zastanowić się (może nie publicznie na tym forum) ale warto!

zzsoborniki

Ja myślę, że ten zasadniczy sens życia wynika z przyjętego światopoglądu. Ja osobiście uważam, że jednak chrześcijaństwo nadaje pozytywny sens życia człowiekowi. Człowiek żyjący wiarą ma nadzieję osiągnięcia MIŁOŚCI. I o tą chrześcijańską nadzieję przede wszystkim chodzi. Życie w beznadziejności to życie bardzo ciężkie, nieraz nie do uniesienia...

Sensu nie nadajemy sami, sens życia jest już zadany przez Stwórcę - jeśli przyjmiesz chrześcijańską antropologię człowieka. Jest tylko problem, w co uwierzysz.

zsoborniki

A Ja wierzę w Latającego Potwora Spaghetti.
On nadaje sens mojemu zyciu, łagodzi mój strach przed bezsensem życia i śmiercią dając nadzieję że w ostatniej godzinie, gdy nadejdzie koniec obejmie mnie swoimi makaronowymi mackami i zabierze mnie do swojego królestwa.

On jest Prawdą i Drogą. A to Słowa Jego Ewangelii:

"Jam jest Latający Potwór Spaghetti. Nie będziesz miał innych potworów przede Mną. (Potem OK; tylko zabezpiecz się.) Jedynym Potworem, który zasługuje na pisanie jego imienia wielką literą jestem Ja! Inne potwory są fałszywymi potworami i na to nie zasługują"

"Naprawdę wolałbym, żebyś nie zachowywał się jak jakiś świętoszkowaty, fałszywie pobożny doopek, gdy opisujesz Mą Makaronową Doskonałość. Jeśli niektórzy ludzie nie wierzą we mnie, to trudno, nic się nie stanie. Naprawdę, nie jestem do tego stopnia próżny. Poza tym, nie chodzi o nich, więc nie zmieniaj tematu."

To On stworzył świat. Co prawda zrobił to pod wpływem alkoholu, ale to wiele tłumaczy.

Pozdrawiam.

Przyrównywanie życia kota do życia człowieka to ubliża człowiekowi, który został stworzony jako "korona" wszystkich stworzeń na Ziemi.

Angella_S

Współczuję Ci "takiej" drogi i prawdy...i TAKICH objęć oraz "wspaniałego wyboru" tej osoby jako twojego życiowego idola!