Przecież piszemy. Dlatego, że istnienie nieinercjalnych układów odniesienia wyjaśnia "paradoks bliźniaków".
Czas w którym układzie odniesienia?

Nie wyjaśnia. Teoria ma związek z prędkością podświetlną.


W każdym układzie odniesienia.
Jeśli mogę prosić: weź do ręki kalkulator lub otwórz arkusz Excell. Przelicz. Zastanów się nad wynikami. A potem powtórz obliczenia dla "1000g". Podstawowe wzory, z pewnością, znasz.

Jeśli obaj bliźniacy znajdują się w tym samym inercjalnym układzie odniesienia, to nie ma prawa jeden z nich być starszy. Bo przecież ich ruch jest względny.
Czas biegnie inaczej w róznych układach odniesienia, więc jak mogę policzyć w każdym?

Dokładnie tak. Ponieważ rakieta znacznie zmienia swoją prędkość, z v na -v, nie stanowi w sposób ciągły układu inercjalnego. Nie masz racji, że wzory nie istnieją - układ nieinercjalny można opisać w Ogólnej Teorii Względności. Ale skoro kwestionujesz nawet Szczególną Teorię Względności, to nie ma teraz sensu w to się zagłębiać.
Jeżeli natomiast chcesz widzieć sytuację jako skokową zmianę z jednego układu inercjalnego na drugi, to należy dobrze zrozumieć, co się zmienia w opisie świata podczas takiej zmiany perspektywy. Rozważ rzecz następującą: tuż przed rozpoczęciem zawracania kosmonauta pyta się: "Jaki jest teraz czas na Ziemi?". To samo pytanie zadaje po zakończeniu zawracania.
Kwestia równoczesności zależy od układu odniesienia - "teraz na Ziemi" oznacza co innego gdy obserwator się od ziemi oddala, a co innego gdy się do niej zbliża - więc nawet jeśli zawracanie trwało ledwie chwilę, to odpowiedź na oba pytania będzie zupełnie różna. Z punktu widzenia obserwatora zmieniającego układ dniesienia, w tym krótkim czasie, w którym on zawrócił, na Ziemi mogły minąć lata.


Wzbudzeniem pola kwantowego. Wiem, że ta odpowiedź cie nie zadowala, bo pole kwantowe pewnie uważasz za abstrakt.

Powiedz mi więc kiedy wykryto jakieś "ciało" cząstki. Nie interesują mnie twoje interpretacje faktu, że mierzono masy i pędy (swoją drogą, podany przez ciebie wzór jest jedynie przybliżeniem, słusznym tylko dla cząstek masywnych o niskich prędkościach), ponieważ ja potrafię pojąć sytuację, że coś ma pęd i energię, a nie ma nic, co można by sensownie nazwać ciałem. Wskaż mi doświadczenie, które pokazuje, że cząstki mają ciała.


Dokładnie tak jak mówisz: wiedza o tym że możemy sobie rozbić głowę, oznacza, że obiekt znajdujący się przed nami jest pewnego rodzaju ciałem stałym. Wiedza o tym, że promieniowanie może oparzyć oznacza, ze oddziałuje z nami w określony sposób, przekazując swoją energię. Ale nie możesz sobie rozbić głowy o promieniowanie, bo promieniowanie nie jest ciałem.

Wiele zjawisk nazywa się efektem Dopplera, ponieważ mechanizm ich zachodzenia jest taki sam. Długość fali pochodzącej ze źródła oddalającego się od nas jest większa, ponieważ między dwoma chwilami, w których źródło nadało maksimum fali, zdążyło się od nas nieco oddalić - oba maksima fali są zatem bardziej od siebie odległe, niż gdyby źródło było nieruchome. Podobnie z częstością - drugie maksimum fali ma dłuższą drogę do przebycia, zatem dotrze do nas później, niż gdyby było wyemitowane w tym samym miejscu. Ale efekt Dopplera dotyczy nie tylko fal. Różnie dobrze możemy mówić nie o fali, ale o cyklicznie nadawanych pojedynczych sygnałach. Odbiorca będzie odbierał je z inną częstością niż wysyła je nadawca, jeżeli oni poruszają się względem siebie. I to co opisałeś - to że z powodu ruchu źródła światło ma większą drogę do przebycia i wskutek tego dotrze do nas później - to też efekt Dopplera.


Pełen opis czasoprzestzreni z punktu widzenia obserwatora podlegającego przyspieszeniom wymaga Ogólnej Teorii Względności. nie podejmuję się tego tłumaczyć dopóki Szczególna TW, opisująca ruch ze stałymi prędkościami, nie będzie dobrze zrozumiana.

Ja mówię o samej fizyce, a nie o reakcjach organizmu biologicznego (chociaż to też na ogoł fizyka). [/quote]

Ja mówie, ze z punktu widzenia praw fizycznych nie jest ustalone, który z dwóch obiektów przyspiesza, a Ty poszesz o reakcjach biologicznych, które mają świadczyć kto przyspiesza. One mówia tylko, ze delikwent znalazł sie w warunkach niekorzystnych, innych od jego naturalnych warunkó życia. Owszem, reakcje biologiczne był tematem tego wątku, tylko ze nie te związane z przyspieszeniami lecz te związane z dylatacją czasu. Gdyby dyskutować całosciowy wpływ podróży na organizm, to zapewne wyszłoby, ze podróżnik wróci biologicznie (choć nie metrykalnie) starszy. Przyspieszenia, różne dyskomforty podróży pewnie negatywnie odbiją sie na jego zdrowiu i na kondycji organizmu.

O rany, jesli masz z tym problem, to wylicz sobie jaka była dylatacja czasu do momentu zawracania, a potem osobno- jaka była od zawrócenia do powrotu. Pomiń przyspieszenia związane ze startem, zawracaniem i lądowaniem, a otrzymasz przybliżona sumaryczną dylatację. Wzór jest podany w linku, który zamieściłem.
Ci, którzy obliczaja "o ile wróćił młodszy", zapewne tak robią.
Zamiast sie zagłębiac, po prostu podaj wzór na dylatacje czasu w ukłądzie nieinercyjnym.
To są chyba autorskie interpretacje. Nawet gdybyś wstawił do wzoru ujemna prędkość to i tak nic z tego. Wynik jest odporny na zwrot wektora;-)
Nawet nie o to chodzi, choc faktem jest, ze pojecia pola nie zdefiniujesz (pisałem juz o tym wcześniej). Tak czy owak foton uważa sie za cząstkę (chociazby ze wzgledu na namacalne oddziaływania), a słowo "wzbudzenie" określa czynnosć a nie coś materialnego.


Dowodem jest każde odziaływanie z czastkami, dla których istnienie "ciała" jednak uznano.
Czyli tak jakby było cos co jest niczym ale ma pęd i energię. tego ja z kolei pojać nie moge. Tym sie różnimy.

O kartke papieru też sobie nie rozbiję, choc podejrzewam, ze jest ciałem.


Obawiam sie, ze nie rozumiesz ani efektu Dopplera ani dylatacji czasu. Światło nie ma do przebycia dłuższej drogi, lecz obserwator widzi dłuzszą drogę. To jest cały sens dylatacji.

Oczywiście, że jest ustalone. To wiedza z zakresu, bo ja wiem.. piątej klasy szkoły podstawowej?

Co przysiesza, jest pojęciem względnym. Zależy od togo, co przyjmiemy za ukłąd odniesienia. Czy rakieta przyspiesza startując z ziemi, czy ziemia uciekając od rakiety. Jednak przyspieszenie rakiety wzgledem Ziemi o odwrotnie będzie też miało wielkość odrotnie proporcjonalną do masy.

Oprócz efektu dylatacji w czasie podroży "tam' i drugiego, równemu mu co do wartości w czasie podróży z powrotem, potrzeba uwzględnić efekt zmiany układu odniesienia. Efekt ten jest znaczący, nawet jeżeli przyspieszenie jest małe, lub przeciwnie: czas zawracania jest bardzo krótki. Efekt ten ma kluczowe znaczenie dla wyjaśnienia paradoksu bliźniaków.
Gdyby go nie uwzględnić, otrzymałoby się sprzeczne wyniki, w zależności od tego, czy obserwujemy sytuację z punktu widzenia Ziemi, czy z punktu widzenia podróżnika. Mianowicie, w obu przypadkach dochodzilibyśmy do wniosku, że ten drugi jest młodszy.

Właściwie nei jest to jeden wzór, ale procedura, pozwalająca na obliczenie dylatacji czasu. Zrozumienie tej procedury wymaga zrozumienia OTW, przynajmniej na poziomie operacyjnym. Z tego powodu podawanie jej w tej chwili uważam za bezcelowe. Chyba że przekonasz mnie, ze rozumiesz OTW. Co byłoby nie lada osiągnięciem, bo póki co, uważam że nie rozumiesz nawet STW.

Wzór na dylatację w układzie inercjalnym - owszem. Ale ja mówię o wzorze określającym co to jest "teraz". A to zależy od kierunku i zwrotu prędkości.


W fizyce przez "wzbudzenie pola kwantowego" rozumie się także "stan wzbudzony pola kwantowego" - byt, a nie czynność. Kwestia nazewnictwa. Uściślając to co mówiłem wcześniej: foton jest jednym z możliwych stanów wzbudzonych właściwego mu pola kwantowego. Dla porównania: dwa fotony to inny stan wzbudzony tego samego pola. Brak fotonów to stan podstawowy tego pola. Elektron to stan wzbudzony innego pola. Ponieważ pola kwantowe oddziałują ze sobą, często nie można wzbudzić jednego z nich bez zaburzania innego, np. elektronowi zawsze towarzyszy jego pole elektrostatyczne, które jest zniekształceniem pola kwantowego fotonów.

Czy tylko ciało może oddziaływać z ciałem? Wydawało mi się, że ten nurt w filozofii jest odległą przeszłością.
Poza tym nie uznano istnienia ciał dla żadnych cząstek. Ciałami są jedynie obiekty makroskopowe, złożone z wielu cząstek.
Nie jest niczym. Ale nie jest ciałem, tak jak ja "ciało" rozumiem. Może ty masz inną definicję "ciała"? Dla mnie "ciało" to mniej więcej "obiekt będący ciałem stałym". W tym znaczeniu ciałem może być tylko obiekt złożony z wielu cząstek (bo tylko wtedy sens ma pojęcie stanu skupienia) zachowujący się w szczególny sposób (właściwy ciałom stałym). Jeśli masz inną definicję, podaj ją. Dopiero wtedy możemy próbować znaleźć jakieś porozumienie.

Kwestia wytrzymałości. O belę kartek jak najbardziej możesz sobie głowę rozbić.

To, że światło ma coraz większą drogę do przebycia w miarę, jak źródło się oddala, jest faktem oczywistym (dokładnie to oznacza "oddalanie się") i stoi u podstaw efektu Dopplera. Zgadzam się, ze nie ma nic wspólnego z dylatacją. Ale dylatacja nie wynika też ze zmiany postrzegania odległości (jakiej odległości właściwie? jak to sobie wyobrażasz?).

Bzdura. Jeśli rakieta oddala się od Ziemi z przyspieszeniem 50 m/s^2, to Ziemia oddala się od niej z takim samym przyspieszeniem, 50 m/s^2.

Można to dosć łatwo sprawdzić, będąc pasażerem pociągu. Gdy widzisz przez okno pociąg na równoległym torze, nie wiesz nawet który z obu pociągów jedzie a który stoi; oczywiście pod warunkiem, że nie uchwyciłeś chwili początkowej i nie wiesz z góry jak jest.

Bez problemu sprawdzisz, czy Twój przyspiesza, czy nie

Głosząc takie rewelacje, wypadałoby je jakoś uzasadnić. "Trzeba" i "jest znaczący", to raczej nie sa argumenty.
No i własnie o to chodzi. Dylatacja oczywiście występuje (jak to dylaatcja- z punktu widzenia obserwatora) ale nie ma wplywu na ich wiek. Tę rzekomą sprzecznośc mozna ewetualnie uznać za znoszenie sie efektów obserwacyjnych;-)

Argumenty są tak powalające, ze nie zostaje mi mic innego jak odpuścić;-)
To moze przynajmniej ten wzór udałoby się jakoś pozyskać?


Powiedzmy, ze w fizyce matematycznej, zwanej dla zmylenia teoretyczną. Po raz juz trzeci zwracam uwagę, ze samo pojęcie pola nie jest zdefiniowane a używanie niezdefiniowanych pojeć do dalszych definicji jest nadużyciem! Po co w ogóle tyle wyrazów na określenie bytu, który jest bezcielesny i bezmasowy, czyli jednak musi byc duchem?.
Początkowo używałem pojecia "ciało" w cudzysłowie, bo chodziło mi jedynie o materialną istotę czastki. Potem zaniechałem cydzysłowu, bo myślałem, ze sie rozumiemy. Teraz znów mam wracac do punktu wyjscia?

Przecież jest to narysowane na schematach w linku, który przytoczyłem. Obserwator nieruchomy widzi inna drogę swiatła niż obserwator poruszający się. Nie mozna powiedziec, która z tych drog jest "prawdziwa", co jest zreszta istotą teorii wzgledności. Dany obserwator swój ogląd uważa za prawdziwy, a to co widzi drugi, zawiera dla niego poprawkę dylatacyjną.

To wsiądź do pociagu byle jakiego, albo sprawdź przy okazji. Ja sprawdzałem.

I nie dałeś rady, powiadasz, stąd wniosek, że różnicy nie ma?

No i własnie o to chodzi. Dylatacja oczywiście występuje (jak to dylaatcja- z punktu widzenia obserwatora) ale nie ma wplywu na ich wiek. Tę rzekomą sprzecznośc mozna ewetualnie uznać za znoszenie sie efektów obserwacyjnych;-)[/quote]Dylatacja jak najbardziej ma wpływ na wiek. Dlatego miony, i inne cząstki elementarne, żyją dłużej, gdy się poruszają.


"Teraz" jest 3-wymiarowym przekrojem 4-wymiarowej czasoprzestrzeni zadanym przez równanie t=0. Przy czym t jest współrzędną czasu w danym układzie odniesienia. Przy przejściu do innego układu współrzędne punktów czasoprzestrzeni, w tym współrzędna czasowa, się zmieniają. Zmiana, w przypadku przejścia z układu inercjalnego do innego inercjalnego, jest zadana przez transformację Lorentza http://pl.wikipedia.org/wiki/Transformacja_Lorentza. "Teraz" obserwatora poruszające się jest dane równaniem t'=0. Ponieważ t'≠t to zdarzenia które z punktu widzenia jednego obserwatora są równoczesne, z punktu widzenia innego takie nie są. Jeżeli więc pytasz się, co pokazuje teraz zegar w jakimś odległym punkcie, odpowiedź będzie zależała od tego jak się poruszasz.

Pole kwantowe jest ściśle zdefiniowanym pojęciem matematycznym (ścisła definicja wymaga matematyki na wysokim poziomie, i nie ma tu dla niej miejsca, ale można ją znaleźć w dobrych podręcznikach kwantowej teorii pola). Ponieważ opis rzeczywistości kwantowej wykorzystujący pojęcie pola kwantowego jest najlepszym (najlepiej zgodnym z doświadczeniem) opisem rzeczywistości jaki znamy, powszechnie uważa się pola kwantowe za opisujące realne byty. Nawet jeśli bezmasowe i bezcielesne.

"Materialna istota cząstki"? Pojęcie to nie jest zdefiniowane, a, ekhem, używanie niezdefiniowanych pojęć do dalszych definicji jest nadużyciem.

Mówiliśmy jednak o odległości pomiędzy satelitą GPS (nadającym sygnały) a obserwatorem ziemskim (odbierającym je). To, że ta odległość się zmienia, powoduje efekt Dopplera, a nie dylatację czasu. Można sobie w szczególności wyobrazić. Te zmiany odległości, o których mówi się w tym twoim linku, lub w wideo które sam poleciłem wcześniej, owszem, odpowiadają za spowolnienie działania zegarów. Ale nie oddalanie się jednego obserwatora od drugiego.