Hm, więc powiada pan, panie kolego, że ponieważ Everest nie jest gładki, tylko graniasty, to Ziemia nie może być kulą, tylko, dajmy na to, ośmiościanem foremnym...?

A przestrzeń oczywiście musi być zakrzywiona. Dlaczego? Dlatego że światło w próżni porusza się prostoliniowo. Światło to jest taki trik, że wektor pola magnetycznego indukuje wektor pola elektrycznego, który indukuje wektor pola magnetycznego, który indukuje wektor pola elektrycznego i tak dalej, a te wektory, wzajemnie do siebie prostopadłe, wyrastają z jednej prostej. Maxwell to opisał, w dziewiętnastym stuleciu, i czort wie, czy konieczny jest Resnick z Hallidayem, żeby to zrozumieć, bo może wystarczy zeszyt z liceum i odrobina bystrości wrodzonej. I naprawdę nie da się pogodzić Maxwella z obserwacjami inaczej, niż przez wyniki Riemanna, użyte później w teorii względności

To jest dobre porównanie, tyle że nie chodzi o samą Ziemie, tutaj wszechświat i wszystko co sie w nim znajduje, można by przyrównać do Ziemskiej atmosfery, która ma grubość, niech by 500km, i teraz, wydostanie sie na zewnątrz nie jest aż tak trudne, wystarczy pokonać siłe grawitacji która by nam przeszkadzała znaleźć sie na orbicie, natomiast gdyby hipotetycznie wszechświat byłby wielkości Ziemskiej atmosfery, i próbowalibyśmy sie z niej wydostać, to by sie nigdy nie udało, dało by sie zrobić 499km i tyle, zakrzywienie przestrzeni by nas spychało z powrotem.

Dopóki go coś nie ugnie. Woda z węża lub z fontanny też porusza się prostoliniowo. dopóki grawitacja nie wygnie jej w łuk.

Tya. Ile wynosi masa spoczynkowa tzw. fotonu? A masa spoczynkowa cząsteczki wody?

Askadtowiesz. Ja wiem, że sporo rzeczy z fizyki nowożytnej w głowie się nie mieści, tak jak mojemu znajomemu ze studiów nie mogło się pomieścić, że są tylko liczby rzeczywiste, zespolone i kwaterniony, a innych uogólnień pojęcia liczby skonstruować się nie da. Ale prośbę mam, abyś przedstawił rachunek, poparty obserwacjami, że przestrzeń jest, jak to się mówi, płaska, a promień świetlny naprawde się gnie, a nie tylko załamuje punktowo na granicach ośrodków. Wprawdzie zakrawa to na rewolucję większą niż obalenie Einsteina, bo nie dość, że obalisz i jego, i Maxwella, to jeszcze chyba Newton znajdzie się w opałach - ale, cholera, nie wiadomo: może potrafisz, tylko Ci się dotąd nie chciało? Zasuwasz, chłopie.

Odpowiedź Wista : Widzisz Wist , nie bardzo zrozumiałem twoją odpowiedź , czy mógłbyś jeszcze raz wyjaśnić o co ci chodziło ? Zakładasz rozszerzający się balon , a więc i kula , zapominając , że ten balon w czymś musi się rozszerzać , a więc jest to koncepcja drugiego , innego wszechświata , drugiej , innej przestrzeni . Ja w swoim poście powyżej zwracam na taką błędną koncepcje uwagę i chyba nie zostałem zrozumiany . Następnym ciekawym zagadnieniem jest to , że jeżeli wszechświat nie ma końca , to nie ma też początku .

Przestrzen to pojecie abstrakcyjne i sama z siebie nie ma zadnych własności. Jako pojęcie abstrakcyjne i matematyczne, jest trójwymiarowa i "płaska". W tej dyskusji próbujemy ewentualnie znaleźc jakąs jej postać fizyczną, ktorej nauka -jak dotad- nie okresliła.
Skoro wątpisz w uginanie sie swiatła pod wpływem grawitacji, to jak wytłumaczysz soczewkowanie grawitacyjne?

Uginanie sie swiatła pod wpływem grawitacji zauwazył (postulował teoretycznie, a potem wykazano doswiadczalnie) akurat Einstein, nie ma wiec mowy o obalaniu ani jego ani innych.

Łomatko. Psze pana, masa spoczynkowa porcji światła wynosi okrągłe zero. Mam cytować szkolny wzór na siłę grawitacji, czy jednak starczy, kiedy napiszę, że na ciało o zerowej masie żadna grawitacja nie działa, bo nie ma jak? A że masa ugina przestrzeń i promień wpadając w to ugięcie leci po krzywiźnie, choć "wydaje mu się", że biegnie prostoliniowo, to insza inszość.

Co do przestrzeni, to proszę pana, przestrzeń abstrakcyjna może być np. przestrzenią wielomianów, przestrzenią sygnałów, przestrzenią geometryczną jedenastowymiarową i tak dalej. Przestrzeń ma również bogatą strukturę, w której zawiera się np. metryka, czyli sposób pomiaru odległości (bądź analogu) między przestrzeni punktami (bądź analogami). W szczególności współcześnie przyjmuje się, że przestrzeń fizyczna cechuje się metryką Lorentza, a nie Euklidesa, jak pan niechcący napisał. Coś gdzieś dzwoni?

Czyli mówimy o nieruchomych fotonach, a ja myślałem ze one są w ruchu:-). I nie mają masy, czyli są duchami. Trafiliśmy na dobre forum;-)
To moze przy okazji dowiem się, z czego ta przestrzeń jest zbudowana, ze tak poddaje się ugięciu?

Zależy od tego jaką definicje wszechświata przyjmiesz, bo jeśli uznać tą mało lubianą przez ciebie wizje że to jest kula, która cały czas zwiększa swoje rozmiary, to wtedy można by sie pokusić o znalezienie chociażby jego środka, według co nie których teorii wynika, że gdzie byśmy sie nie znaleśli to otaczający nas kosmos bedzie wyglądał tak samo, zawsze bedzie nam sie wydawało że znajdujemy sie w centrum wszechświata, to można by uznać że ten środek tak jakby udało sie odnaleźć.

Sfera, nie kula. Jakikolwiek punkt byśmy nie obrali we Wszechświecie, jego środek i tak leży na zewnątrz.


Coś dzwoni, oby nie było to podzwonne. Zapraszam do lektury: https://pl.wikipedia.org/wiki/Masa_relatywistyczna


Nie. Abstrahując od faktu, że nikt tego nie wie, nie mam bladego pojęcia, jakiego rodzaju odpowiedzi Wasze oczekuje, aby być usatysfakcjonowanym. Mam jednakowoż wrażenie, że z tą przestrzenią to taka sama nawijka, jak ta z żółtym serem w "Czterech literach Henryka". Mylę się?

To punt ma środek? Jakaś nowa matematyka?


Co ma do rzeczy masa relatywistyczna? Pisałeś, ze na foton ne moze działać grawitacja gdyz ma on mase spoczynkową równą zero, czyli ze jakoby nie ma masy i dlatego nie moze byc przyciągany. No więc zdecyduj sie czy foton lecący obok np. jakiejs gwiazdy ma jakąś masę realną (niech będzie ze relatywistyczną) i moze byc przyciągany czy nie. Podpowiadam ze doswiadczenia mówią iz tak.


No właśnie, nikt nie wie, ale każdy wie ze to nie wiadomo co moze sie uginać. Gdyby przestrzen była zbudowana z bardzo elstycznej gumy, jej uginanie sie, a potem rozprostywywanie byłoby łatwe do zrozumienia. Gdybyśmy załozyli ze składa sie z jakichś drobnych, nieznanych jeszcze cząstek, tez wyjaśnienie byłoby proste. Ale nie wiedziec z czego jest zbudowana i mówic ze sie ugina? To skad wiemy ze sie ugina? I ze w ogóle z czegos sie składa?

Mało tego, okrąg ma koniec. Ale tylko jeden.


Jest przykładem żargonu fizyków, który Wasze bierzesz dosłownie i potem wynikają z tego absurdy.


Psze pana, pan naprawdę przeczyta, co w tej cholernej wikipedii napisali. Jeśli uważa pan ją za kiepskie źródło, zaopatrzy się pan w jakiś podręcznik, stanardem jest Resnick i Halliday, ale może być też Landau i Lifszyc. Tam wszędzie stoi, że foton masy nie posiada.


Mam z siebie robić tłuka i tłuc do upadłego? Foton masy nie posiada i w związku z tym nie jest przyciągany przez żadne ciało, bo szkolny wzór na siłę grawitacji między parą ciał powiada, że jest ona proporcjonalna do iloczynu mas tych ciał. Mas spoczynkowych. Uwaga, trudne przejście: zero razy liczba skończona daje...

Dlatego właśnie soczewkowanie grawitacyjnie stanowi potwierdzenie teorii, że przestrzeń się ugina. Bo światło w ośrodku jednorodnym naprawdę biegnie prostoliniowo i nie zbacza z tej prostej ani tyci, Niektórzy popularyzatorzy, np. Heller, używają w związku z tym pojęcia: geodyka.


Wie pan, nic panu na to nie poradzę, że głodne tygrysy nie wyskakują z czwartego wymiaru i w związku z tym ta głupia ewolucja nie wyposażyła człowieka ani w zmysł, ani w intuicję pozwalającą zauważyć krzywiznę przestrzeni, tak że musimy ją dedukować. Jak się ją dedukuje, napisane ma pan powyżej. Jeśli pan uważa, że bredzę, ma pan źródła. Czego panu jeszcze potrzeba, panie kolego, hm?


Wie pan, proszę pana, przestrzeń w ogóle nie musi się z niczego składać, żeby się uginać. A raczej "uginać", bo to też żargon, który pan bierze dosłownie i wychodzą panu z tego jakieś fluidy. No bo, pan pomyśli chwilę: pan jest zbudowany z cząstek, przestrzeń jest zbudowana z cząstek, pan się porusza przez przestrzeń. I to ja opowiadam o duchach?

Dlatego nauka mówi o tym że cała przestrzeń się rozszerza, ale nie w czymś, tylko niejako od wielkiego wybuchu cały czas to coś się powiększa. I dlatego pojęcie wielkiego wybuchu jest nieco niefortunne - wybuch następuje w danej przestrzeni. Wszechświat będąc osobliwością nie zajmował żadnej przestrzeni. To właśnie Wielki Wybuch stworzył wszystko, w tym i przestrzeń. W fizyce kwantowej trzeba porzucić potoczną wiedzę, doświadczenie, przyzwyczajenia, taką właśnie filozofię że coś musi, albo nie musi. Właśnie w tym rzecz że to świat teorii i twierdzeń niezrozumiałych dla ludzkiej logiki.

Na zewnątrz czego?

Skoro tak, to powiedz mi jaką mase ma metr sześcienny światła będący w spoczynku, i jaką ma mase, metr sześcienny światła, poruszający sie z prędkością światła?

Nauka mówi że jeśli coś sie cały czas powiększa, to automatycznie zajmuje coraz większą przestrzeń.

Tu już próbujesz stwarzać jakieś abstrakcyjne rzeczy, jak coś co nie zajmuje żadnej przestrzeni, może nagle wybuchnąć?

W tych teoriach jest mowa, o przestrzeni która wchodzi w skład naszego wszechświata, tym co jest na zewnątrz nikt sie nie zajmuje.

a foton nie ma masy, wiec nie może sie uginać. Niestety ręce mi opadły całkowicie. Niektórzy mówia: piłeś - nie jedź.