@Mike29
Twój cel został osiągnięty. Znudziła mi się ta zabawa w kotka i myszkę. Nie podajesz dowodu i zarzucasz teistom brak dowodu. Zapewne go nie masz. Według Twoich własnych kryteriów wierzysz w bajeczki i fantasmagorie, które mają pokrzepić Cię i służą wyłącznie do manipulowania innych ludzi.

Twierdzisz, że nauce nie jest potrzebna filozofia, kiedy nie da się ominąć prostego faktu, że opiera się ona na empirycznych doświadczeniach, a nad zasadnością owych zastanawia się dział filozofii zwany epistemologią. Jest to kolejna pseudoracjonalistyczna mitologia, która wynika z prostego faktu niezrozumienia filozofii i nadaniu nauce (oczywiście na zasadach filozoficznych, bo inaczej się nie da) statusu wyższego niż ma ona w rzeczywistości. Już pal licho, te Twoje porównywanie Boga do św. Mikołaja, smoków czy krasnali, ale to, że zarzucasz filozofii anachroniczność i deprecjonujesz ją w stosunku do nauk empirycznych jest rzeczą karygodną i nie ma absolutnie żadnego pokrycia w rzeczywistości. I zgadnij na jakim gruncie wyrosła podobna myśl jak Twoja (właściwie identyczna)? Na gruncie filozofii pozytywistycznej. Pozytywiści też mieli z tym problem, chcieli się od filozofii odciąć i na samych nauk empirycznych się opierać. A jak problem rozwiązali?? Tworząc oczywiście nową filozofię, bo jakżeby inaczej.

Odesłałeś mnie do tekstu w którym profesor, powtórzę profesor odrzuca myśl Kanta (jeden z najważniejszych filozofów myśli europejskiej) na podstawie własnych przesłanek co do natury rzeczywistości. Nic dziwnego, że komuś nie pasuje konkluzja, jeśli zaczyna od innych przesłanek. I to jest podobno dowód na to, że myśl Kanta jest, uwaga, błędna, autor używa nawet stwierdzenia, że absurdalna. GARBAGE IN, GARBAGE OUT

Nie mam już ochoty Cię ganiać, ponieważ szkoda czasu, kiedy Ty nie chcesz swojego poglądu z drugim człowiekiem zweryfikować (co jest wysoce nienaukowym działaniem) i zapytać się dlaczego to co nauka postuluje jest naukowe. Myślę, że powinieneś zainteresować się tematem metodologii naukowej i tym jakie przesłanki musi z góry założyć taka metodologia.

Tak na koniec rada. Jeśli jesteś inteligentnym człowiekiem to pytaj się nie tylko o to o co pytać jest dozwolone, ale przede wszystkim o to co jest niedozwolone . Jeśli ludzie tak by się nie pytali, to dzisiaj byś grzecznie w kościółku siedział i niewiara byłaby Ci zupełnie obca.

To że Bóg istnieje nie ma wątpliwości, jedyne co to problem jest wierzyć Bogu a nie w Jego istnienie. Ale chyba odkąd pamiętam było dla mnie oczywiste, że ktoś na mnie patrzy (potem stało się również oczywiste że moje wszystko niejawne będzie odkryte) kiedyś próbowałem sobie wyobrazić że nikt na mnie nie patrzy, to było dziwne uczucie

Dlaczego się nie dowodzi? W tym wątku m.in. już udowodniono, że nie istnieje dowód naukowy na istnienie Boga.

A tak z ciekawości zapytam - czy przyszło Wam kiedyś do głowy, żeby do sprawy podejść tak, parafrazując tekst Kennedyego:
"Nie pytaj, co Bóg może zrobić dla ciebie, zapytaj, co ty możesz zrobić dla Boga"

Rozbawić?

Myślisz, że Bóg nie traktuje nas poważnie?
Możemy współuczestniczyć w zbawianiu świata!
Warto więc modlić się do Boga: Tak wiele dla mnie zrobiłeś! Powiedz, co mogę zrobić dla Ciebie. Jestem otwarty i pokorny, daj mi siły, żebym dobrze spełnił Twoją wolę.

A komu chce służyć ateista?

Qwerty2011->

Ateista nikomu nie chce służyć, i nie służy.

Aaa.. Czyli sobie...

Sam sobie pan - no tak można to ująć

Wyobraźcie sobie społeczność ludzi, którzy myślą wyłącznie o sobie, lub w pierwszej kolejności o sobie.
To nawet z punktu widzenia nauk społecznych byłaby katastrofa. Gdzie społeczeństwo obywatelskie, gdzie dobro wspólne, gdzie pomoc społeczna?
Powtórka z "nędzników" Wam się marzy?

Szczerze mówiąc, to jak się rozejrzeć wokół, to tak to właśnie w większości wygląda. Ludzie myślą przede wszystkim o sobie. I wcale mnie to nie dziwi. Ja sama wykazuję się postawą obywatelską, czy pro-społeczną tylko w takim zakresie jak chcę, i tylko kiedy chcę. Człowiek, sam w sobie, nie jest dla mnie najważniejszy.

A bycie czyimś sługą to jeszcze inna rzecz

Ach Qwerty2011 właśnie tak Hobbes widział stan natury-> ludzie to egoiści, baczący tylko na swój własny interes, którzy z konieczności zawarli umowę społeczną, zrzekając się swojej absolutnej wolności, gdzie każdy osobiście stanowił organ sądowniczy we własnej sprawie.
I zrzeka się nie z wielkiego pragnienia bycia poddanym, a z konieczności, aby przetrwać.
Więc bez względu na wyznanie, bądź jego brak każdy komuś musi służyć. W razie czego są sankcje, a skrajny oportunista, nie życzący sobie roli poddańczej wobec innych, może zamieszkać, gdzieś w tropikach z małpami. Tylko co na to małpy?

Tam gdzie zawsze. Społeczeństwo obywatelskie to między innymi sposób współegzystowania ludzi w sposób naturalny mających rozbieżne interesy. A ów nie służący nikomu ateista nie jest bynajmniej pozbawiony z tego tytułu empatii.


Wyobraź sobie społeczeństwo globalne, w którym nikt nikomu nie służy, które w ogóle nie wartościuje pozytywnie posłuszeństwa: żadnych wojen, obozów koncentracyjnych...

Val->

Zgadza się. Nikt nie żyje zupełnie sam. Jesteśmy zdani na innych, a inni są zdani na nas. To naturalne. Tylko właśnie... dla wielu to 'służyć' jest po prostu działaniem, w określonym zakresie, w obrębie owej umowy społecznej.
A nie jest do tego potrzebna żadna istota nadprzyrodzona, której oprócz tego w zupełnie inny sposób, należałoby służyć, co sugeruje Pan Qwerty2011.

Do czasu.