Przypisywanie bogom zjawisk przyrodniczych to raczej domena wierzących. Ale fakt, ateista wie, że nic mu nie grozi od żadnych bogów, bo ich nie ma.
Podczas gdy osoby wierzące boją się diabła, a w średniowieczu jeszcze biczowali swoje grzeszne ciała - tak się bali - Wolę być ateistą.

Ktoś, kto wie , że Boga nie ma, to nie ateista ale iluzjonista.

Ciekawe, że równą ostrożność zachowujesz wobec smoków...

Ja akurat wiem, że smoki istnieją. Widziałem ich dziesiątki w dziale Artykuły Niemowlęce. Więc radzę ostrożnie z osądami.
Ponadto, raczej wiem (a może to zwidy?), że nie ma Odyna. Czy jestem w związku z tym iluzjonistą? Proszę o odpowiedź.

Jasne, że się zgadzam. Również nie wszyscy zdeklarowani Naziści i Komuniści byli źli. Wiem, że nie można wszystkiego sprowadzać do kwestii ideologii...

... A zaraz o czym to ja pisałem?

Napisałem, że to ciekawostka? Napisałem! To co się czepiasz?

Ateizm nie jest ŻADNĄ wiarą. Ateista odrzuca wszelkie wiary, ponieważ nie mają one naukowych podstaw. Ateista żyje tym co "tu i teraz". Ateista widzi krzesło i myśli "widzę krzesło" (nie wierzy w nie bo po prostu je widzi). Ateista widzi w tv jak pokazują dymiącą ciecz zwaną chlorowodorem... Idzie do piwnicy (lub na lekcje fizyki w szkole), bierze chlor i wodę - miesza i otrzymuje dymiącą ciecz - nie musi wierzyć. Ateista widzi jak pokazują w tv cząsteczki a potem bierze mikroskop i widzi te cząsteczki na własne oczy - w nic nie musi wierzyć. I tak dalej: grawitacja, atomy, oddziaływania itp - wszystko może sprawdzić, innymi słowy wszystko jest prawdą.

W tv mówią, że: nauka przypuszcza, że świat powstał z Big Bangu, ale to tylko teoria - ateista wie, że nie da się tego sprawdzić, więc automatycznie przestaje się tym zajmować jako rzecz nie mająca znaczenia.

Ateiści po prostu są praktyczni, nie wierzą w nic, tylko po prostu widzą, dotykają, słyszą, czują...

equinoxe: to bardzo ładna definicja, ale obawiam się, że trochę wykracza poza znaczenie słowa ateista. Bardziej opisujesz idealnego racjonalistę. Ateista tylko nie wierzy w bogów, nie musi poza tym być racjonalny, może wierzyć w różne inne bzdury. Potrafię sobie wyobrazić ateistę-mistyka .

Może podał taką definicję nie bez przyczyny? Tylko ateista-racjonalista ściąga na siebie gniew wierzących. Takiego ateistę-mistyka traktuje się raczej z politowaniem albo niechęcią (jak scjentologów).

Ktoś kto wierzy w Bogów czy demony, nie jest do końca racjonalny. Może być w wielu sprawach ale w kwestiach wiary racjonalność u takiego nie działa! Ateizm u ateisty-racjonalisty jest wynikiem racjonalizmu a nie odwrotnie: że racjonalizm jest wynikiem ateizmu.

sorka za grzebanie może trochę zbyt głęboko w temacie. Ale musiałem zapytać



Skąd w ogóle przypuszczenie, że NIC jest możliwe?

ateista to tylko takie słowo jest. w przeciwieństwie do słowa młotek lub telefon nie oznacza nic materialnego to też można przypisać mu dowolną ilość znaczeń.dla jednego ateista to ktoś taki,dla innego ktoś inny.
czy agnostyk to też ateista?
a buddysta to ateista? czy nie? toż w bogów nie wierzy

słowo ateista jest tak ogólnikowe ze zawiera się w nim całkiem spora grupa ludzi.

Tytuł tematu troszkę żałosny, pisany widać przez jakiegoś fanatyka, na pewno nie ateistę.
Jak można brak wiary czyli ateizm nazywać fanatyczną formą wiary. Cóż, autor tematu najwyraźniej się zagalopował..

Agnostyk to gość przekonany, ze problem istnienia Boga jest nierozwiazywalny. Może przy tym wierzyć w niego lub być ateistą.


Akurat jest dość precyzyjne. Definicja krótka i zawiera tylko jeden warunek. Zawiera się sporo ludzi, bo sporo jest ateistów - przynajmniej w tzw cywilizacji zachodniej. Średnio w świecie to już tylko jakoś 3%.

Ehh sama jestem ateistką i śmieszy mnie tytuł tego tematu oraz ignorancja oraz wytykanie sobie błędów w tym temacie. Bardziej wierzę w naukę i racjonalne dowody, typu mogę dotknąć, widzieć, albo, że coś zostało naukowo udowodnione i jest to dla mnie oczywiste w racjonalnym sensie.

Mało mnie obchodzi jak powstał świat bo po co mi to, jednak skłaniam się ku nauce. W życiu codziennym takie dywagacje nie są mi potrzebne. Owszem jest to ciekawe ale na ogół w życiu codziennym nieużyteczne, więc po co się nad tym zastanawiać, filozofować i marnować czas? Ktoś mnie nie rozumie? Chętnie opiszę swój punkt widzenia.

Dla kogoś bóg jest bogiem, dla mnie to coś fikcyjnego, wymyślonego i kultywowanego na przestrzeni wieków.

Tak jak jest Jezus są i inne bóstwa. Dla innych religii ich bóg jest jedynym bogiem i innych nie ma, tak samo w chrześcijaństwie. A jedno wyklucza drugie. Stawiając się w skórze innej osoby wyznającej inną religię, byłbyś święcie przekonany, że ci co wierzą w Jezusa są poganami a twój bóg jest tym jedynym i odwrotnie. Więc kto w końcu ma rację, jedni i drudzy są święcie przekonani w swoje racje.

Czyli, tłumacząc na polski:



Źródło: http://www.quotesdaddy.com/quote/118547 ... ero-radius

@Ulsulka

Mam nadzieję, że Twój horyzont (intelektualny) ma jednak dodatni promień

Swego czasu poświęciłem dużo uwagi ateistom i ateizmowi jako określonej postawie.
Doszedłem do kilku wniosków, mianowicie:

[*] Postawa ateistyczna to świadome zamknięcie się na wszelki głos, sygnał pochodzący od Boga i brak jakichkolwiek wysiłków by do Boga dotrzeć. Przeciwnie, wszelkie wysiłki czyni się, by zbierać dowody na nieistnienie Boga. To podejście jest podobne do fanatycznego uzasadniania swojej wiary, w tym wypadku wiary w nieistnienie Boga.

[*] Postawa ateistyczna to odcięcie się od Ducha Świętego i jego działania. W istocie ateizm rozumiany jak powyżej jest grzechem przeciwko Duchowi Świętemu.

[*] Ludzie uważający się za ateistów i tak siebie nazywający często nie wykazują postawy ateistycznej, opisanej powyżej. Część z tych ludzi bowiem kurczowo usiłuje zachować prawo do rozmaitych dóbr duchowych i reaguje bardzo emocjonalnie, gdy im się tłumaczy, że skoro Boga nie ma, to traci sens jakakolwiek duchowość. Takie awantury robili tzw. taoiści i jogini, twierdzący, że Boga nie ma, że panuje racjonalizm, jednak nie chcieli oddać swej szczególnej duchowości czy duchowości przyrody, w jaką wierzyli.
Ten stan u tych ludzi to była pojęciowo mentalna schizofrenia.

[*] Część ludzi uważających się za ateistów to w istocie mniej lub bardziej poszukujący Boga agnostycy. (Ludzie, którzy nie wiedzą czy Bóg jest, czy Go nie ma).

[*] W Polsce spotyka się mnóstwo pseudo ateistów, którym wydaje się, że wystarczy obrazić się na Kościół Katolicki, i odciąć od niego, aby stać się ateistą. To oczywista nieprawda, niemniej spotyka się taką i postawę i zrozumienie słowa "ateista".
Ilość takich "ateistów" - w istocie sfrustrowanych nauczaniem i podejściem kościelnym do ludzi - zależy w dużym stopniu od postawy duchownych wobec wiernych i wobec młodzieży.

[*] Część wreszcie tzw. ateistów to osoby, które w ogóle nie rozumieją kim jest Bóg, deklarują się jako ateiści, chociaż ich mentalność nie ogarnia takich pojęć jak teizm i ateizm. Zazwyczaj są słabo wykształceni, co wynika z ich ogólnego poziomu inteligencji. Wywodzą się oni często z rodzin ateistycznych i racjonalistycznych albo deklarują ateizm w proteście przeciwko Kościołowi, którego nie rozumieją, bo go także nie ogarniają.

[*] Prawdziwi ateiści to ludzie często bardzo uczciwi o swoistej moralności opartej o powszechnej zasady etyki ludzkiej. Są oni pozbawieni odniesienia do wybaczającego, miłosiernego, czy nawet sprawiedliwego Boga. Z tego powodu potrzebują oni dużo miłości. Zauważyłem, że są otwarci na miłość i zwykle z radością ją przyjmują.

[*] Ludzie wierzący często zapominają, że Wiara jest oparta na Łasce Bożej i człowiek, który nie dostąpił tej łaski, często nie jest ani temu winny, ani nie jest to żadnym jego grzechem. Jego życie jest trudniejsze, niż człowieka wierzącego. Ateiści są wśród nas zapewne po to, by wypróbować naszą wiarę i naszą otwartość i działanie dla miłości bliźniego.

[*]Buddyści, czasem uważani za ateistów, moim zdaniem, nie są ateistami lecz agnostykami. W tym sensie, buddystom jest całkiem blisko do chrześcijan, znacznie bliżej, niż się to wydaje. Oczywiście, pod warunkiem, że odrzuci się fanatyzmy.
Bo agnostyk uwierzy, skoro tylko otrzyma zrozumiały dla niego dowód, że Bóg istnieje. Najlepiej działa na agnostyków osobiste dotknięcie Go przez Boga w jakimś zdarzeniu.