Nekrokrację na 102 to mieli Inkowie, rozdarci pomiedzy frakacjami politycznymi popierającymi poszczególne mumie kolejnych nieśmiertelnych z założenia władców

Nie wiem, co chłopakowi siedzi w głowie, ale trzeba mieć świadomość, że w tym wieku górę biorą:
1. potrzeba buntu
2. potrzeba zaistnienia w grupie
3. potrzeba znalezienia własnej tożsamości
a ideologia w której się to realizuje często ma wtórne znaczenie.
Do tego dokłada się duża chwiejność nastrojów, która rodzi chwiejność poglądów itd.

Nie znam chłopaka i nie chcę go oceniać, apeluję tylko o stosowanie właściwych miar.

Jeśli ważne są dla niego: 1. i 2. to ateizm będzie do tego lepszy niż katolicyzm. Na mądrość przyjdzie czas później (czego mu z całego serca życzę )

Pozdrawiam

PS. Jakie to "szkody" wywołała u Ciebie nauka religii?

Z całym wywodem się zgadzam, tylko że nie widzę odniesienia do opisanej sytuacji. On niczego na nikogo nie zwala. To tylko ja zauważyłem, że jego rodzina musi być nietolerancyjna. Warto też zauwazyć, że całe nagranie trwa ponad 5 minut, a to napomknięcie ze byłby spalony, zaledwie kilka sekund. Może więc należałoby się odnieść do tej części merytorycznej, a nie wyolbrzymiać drobną uwagę.


Wrażenie najlepiej jest traktowac jako punkt wyjścia a potem weryfikować.
Żaden z niego kinderateista, to Eubulides uszył mu buty. Ja go bronię mimochodem, chodziło mi głównie o problem, jakim jest mainipulowanie czyimiś wypowiedziami. A "złych stron zjawiska" w tym przypadku nie widzę.

Qwerty2011
po pierwsze, gratuluje zdalnej diagnozy. Zaden psycholog by tego(diagnoza bez badania) nie dokonal. Ty to chyba jakis Kaszpirowski jestes?
A serio- dlaczego uwazasz, ze mlodzienczy bunt jest zly? Chlopak przynajmniej probuje samodzielnie myslec. Na madrosc przyjdzie czas.
Jakby nie ci, ktorzy odwazyli sie myslec samodzielnie, do tej pory siedzieli bysmy na drzewach.
Nie skomentowales mlodocianych glosicieli religii. Oni sa wg, Ciebie dojrzali? Bo moze to tylko konformizm, chec zaistnienia? Widzialam wideo z jakas panienka ze Stanow, robi karire w mediach jako osoba religijna. A jest to ten typ, ze jej wszystko jedno, czy zaistnieje w filmie porno, czy religijnym programie.
Ten nastolatek przynajmniej robi to na wlasna reke, a nie sterowany przez religijne instytucje.
Teraz o tym, dlaczego uwazam, ze religia mi zaszkodzila. Po pierwsze, strata czasu. Zajmuje to wszystko, z mszami, pårocesjami itp. sporo czasu. Lekcje religii to wkuwanie na pamiec prawd wiary czy grzechow glownych. Zero myslenia. A regulki te nigdy mi sie w zyciu nie przydaly.
Wiec lepiej w tym czasie bylo uczyc sie rzeczy pozytecznych.
Po drugie - wtloczenie szkodliwego myslenia i pojec. Ze zycie doczesne niewazne, czlowiek zly, wszystko dobro to od boga itp.
Moim zdaniem skutkuje to specyficznym podejsciem do zycia. Mam na mysli nie tylko Polakow. Alle to temat na osobny watek.
Po trzecie, byl to najmocniejszy uraz mojego dziecinstwa. Bylam dobra uczennica. Wiedzialam, ze jak czegos nie zrozumiem, zawsze moge zapytac. Albo poszukac na wlasna reke.
Wyjatkiem byla religia. Jako naiwne, chociaz pilne dziecko chcialam zrozumiec. Ale sie nie dalo.
Gdy probowalam zadawac pytania, najpierw byly metne wywody. Potem orzeczenie, ze jestem tepa.
Byl to dla mnie szok. Klasowe tepaki "rozumialy" przyczyne smierci na krzyzu. Nawet dziewczynka na granicy debilizmu. A ja, odmieniec, nie potrafilam. Tylko domagalam sie wyjasnien. Oczywiscie, najlatwiej bylo "zrozumiec" - ze z milosci do ludzi i tym podobne slogany. I miala bym spokoj.
Jak bylam starsza, zaczelam szukac na wlasna reke. Jeszce gorzej -wrzask, zakaz czytania ksiazek. Teraz to wiem -tak zachowuje sie klamca przyparty do muru. Oni nie oklamywali nas - oklamywali sami siebie. Bo jasnej i logicznej odpowiedzi na to (i wiele innych) pytanie po prostu nie ma.
Dopiero z czasem zrozumialam, ze to nie ze mna jest cos nie tak - po prostu cala ta religia kupy sie nie trzyma.- A ja niepotrzebnie doszukiwalam sie w tym sensu.
Poza tym lekcje religii byly nauka lizusowstwa i konformizmu. Bo najlepsze stopnie dostawali ci, ktorzy modlili sie z lzami (udawanymi) w oczach i chodzili na msze. Dziewczynki mialy byc grzeczne, w ladnych sukienkach sypac kwiatki i spiewac w chorze. Wtedy nawet nic nie musialy umiec.
Chlopcy -oczywiscie swiete krowy ministranci.
Uraz z dziecinstwa jest silny. Dzisiaj mialam napisac wypracowanie (artkul do gazety na temat zarzadzania miastem). Przerzucili mnie do grupy znacznie bardziej zaawansowanej, niz ja jestem,.
I stare poczucie - jakbym walila glowa w mur. Co bym nie zrobila, bedzie zle. I jestem tepakiem.
Musialam sobie uswiadomic, ze nauczycielom zalezy bardziej ode mnie, zebym sie nauczyla, ze sa po mojej stronie. Chwilowe poczucie niezrozumienia pochodzi stad, ze jestem na zbyt wysokim module. A cala rzecz do wziecia rozumowo. Wiec internet, dobra gramatyka, gazety.
Pare rzeczy zostawilam niedokonczone, spytalam sie przed lekcja. Najlepsza byla radosc nauczycielki, ze tak powaznie sprawe traktuje. I wlasne zwyciestwo, ze potrafie, ze nie jestem niedorozwinieta, jak mi ksieza wmawiali.

Zupełnie niepotrzebna ironia. Wystarczy dokładnie przeczytac to, co napisałem:"Nie wiem, co chłopakowi siedzi w głowie, ale trzeba mieć świadomość, że w tym wieku górę biorą: (...)", "Nie znam chłopaka i nie chcę go oceniać, apeluję tylko o stosowanie właściwych miar.". Jak sama twierdzisz - jesteś zdolna więc, bez trudu zrozumiesz.

Skomentuje to Twoimi słowami:"po pierwsze, gratuluje zdalnej diagnozy. Zaden psycholog by tego(diagnoza bez badania) nie dokonal"

Co do religii:

To oczywiście nie jest strata czasu dla kogoś, kto widzi w religii sens. Dla mnie udział w uroczystościach, mszach, czytanie literatury religijnej, czy Biblii ma głęboki i radosny sens i nie mam nigdy poczucia straconego czasu.

To nie jest nauka Kościoła. To jest Twój błędny obraz religii

Może był tutaj jakiś błąd katechety...

Szacunkiem dla kolegów nie grzeszysz

A dlaczego wg Ciebie to slogan?

Kto na ciebie wrzeszczał? Kto zakazywał?
Dziwne rzeczy piszesz...

Oczywiście, że są. Szukaj ich dalej, ale już bez uprzedzeń

Może łzy nie były udawane?
Co jest złego w angażowaniu się w życie parafii?
Wiesz, co to jest ocena z aktywności? Na lekcjach nie ocenia się tylko wiedzy, ale też zaangażowanie ucznia. Nie tylko to ile się nauczył, ale przede też ile starał się nauczyć na miarę swoich możliwości...

Nie wiem, co księża Ci zrobili i dlaczego nabrałaś aż takiej niechęci do nich. Ale mam wrażenie, że nakładasz swoje osobiste zadawnione urazy, niespełnione ambicje na kwestię wiary.
Może warto wrócic do źródła - prostej wiary, ewangelii, zaufania. Jeśli oczywiście tego chcesz.
Po co zadręczać się jakimiś dawnymi zdarzeniami, może lepiej iść do przodu i nie tworzyć sobie fałszywych poglądów na sprawy wiary...
Uprzedzenia nic nie dają
Pozdrawiam

Qwerty2011
Rozmawialam dzisiaj z siostra na skypie. Tak w slepo spytalam sie, co uwaza za najbardziej niepotrzebny przedmiot, z wszystkiego, czego sie w zyciu uczyla. Odpowiedz taka sama jak moja - religia. Tez, jak chcesz, rozwine, dlaczego. Obie mamy wyzsze wyksztalcenie, i ciagle sie uczymy.
Takze dzisiaj nauczyciel sie spytal, czy chce zdawac w przyszlym tyg, na nastepny modul. Bo w grupie(dla specjalnie uzdolnionych) jestem najmlodsza stazem. Nie prosilam sie, zeby mnie do niej dolaczyc, to nauczyciele zdecydowali, ze dla mnie normalna nauka, nawet najszybszym trybem, to strata czasu. Nie mam zdolnosci jezykowych. Jak widzisz, nie mam podstaw, zeby miec kompleksy.
Co do diagnozy -wypowiedzialam sie o osobach wystepujacych w Stanach. Nie wiem, co im w glowie siedzi, ale to sa aktorzy. Wszystko, poczawszy od makijazu, fryzury, po wypowidzi, jest wyrezyserowane. Prywatnie te osoby moga byc aktywnymi gejami, czy pedofilami. One po prostu odgrywaja swoja role.
Poniewaz jest opinia (prawdziwa) ze przeciwko aborcji sa mezczyzni (70%) oraz kobiety ktorym juz ciaza nie grozi, wybrano panienke, urodziwa, zeby nie bylo, ze tylko te, co brzydkie, czyli bez szans na ciaze sa przeciw,
Nie wiem, czy takie zjawisko wystepuje w Polsce, chyba nie. Bo za to trzeba zaplacic, a u nas KK jeszcze do placenia nie przywykl.
Co do modlacych sie ze lzami w oczach - byl taki klasowy wesolek. Odgrywal komedie. Wszyscy mieli ubaw, ale tez mu zazdroscili.
Na reszte odpowiem jutro, pracuje w dziwnych godzinach, a dodatkowo sie ucze.

Są na to jakieś badania?
Patrząc na tłum w marszach przeciw aborcji widzi się różnych ludzi, młodych, starszych, mężczyzn, kobiety (nie wyglądające jakby już wyszły z wieku reprodukcyjnego )

Ale czy przeczytałaś UWAŻNIE?

Jak mi się zdaje, to na zdjęciu, które zamieściłaś, manifestacja odbywa się właśnie w Polsce (chyba że Za Wielką Wodą pojawiła się jakaś nowa moda na manifestacje antyaborcyjne z transparentami po polsku).

Masz rację, nie przeczytałam z należytą uwagą, niemniej moje pytanie do tredje pozostaje aktualne.

Ciekawszy jest natomiast efekt kampanii kościelnej, prowadzonej zarówno z ambon jak i w szkołach:

Przypomina mi się definicja filozofa z książki "Lewa Ręka Boga" Paula Hoffmana, brzmi ona tak:
"Filozof to człowiek, który jest w stanie znieść każdy ból zęba prócz własnego".

Nie mam zbyt wiele czasu, wiec na razie czesc odpowiedzi.
Co do braku sensu w katolicyzmie (ew, chrzescijanstwie)
Jaki byl sens ofiary na krzyzu? Bo tego nikt mi wytlumaczyc nie umial, do tej pory.
Czy byl ktos silniejszy od Boga, ktoremu ten musial sie okupic?
Bo jesli nie, to po co? Wszechmocna istota mogla to zalatwic inaczej. Od razu mogl stworzyc lepszych ludzi. Nie chcial, nie umial? Czlowiek niby stworzony na obraz i podobienstwo. Wiec albo wzor do niczego, albo wykonawstwo. Znowu- Bog nie chcial czy nie mogl?
Wyobrazcie sobie ze sasiad przychodzi do Was, i mowi, ze obcial sobie reke. Z milosci do Was. Obciecie tej reki konieczne nie bylo, nic wam nie dalo. A jeszcze sasiad mowi, ze macie mu byc dozywotnio wdzieczni. Chyba byscie takiego osobnika omijali szerokim lukiem.
No, chyba ze zrobil to, bo lubi. A my mamy byc wdzieczni za sklonnosci masochistyczne.
Tez takiego, ktory obdarza grzechem bez winy. Tworzy niedoskonale istoty, a potem za swoje brakorobstwo kaze je wiecznymi mekami. Czy rodzic, ktory by tak traktowal dzieci, w ogole powinien byc rodzicem? Albo karanie wszystkich stworzen (tez niewinnych - dzieci, zwierzeta) potopem.
Jak bylam dzieckiem, to balam sie tego okrutnego potwora. Ksieza twierdzili, ze zbawiony bedzie ten, co Go kocha. A ja wiedzialam, ze pokochac nie moge, ze bede potepiona, co bym nie zrobila.
Nastepna rzecz. Uwazam, ze KK zbyt gleboko ingeruje w zycie ludzkie, chce sterowac wszystkimi jego przejawami. Nawet tym, co czlowiek mysli. Przeciez spowiedz to pierwsza, genialna "maszyna do czytania mysli". A mysla mozna zgrzeszyc, jak najbardziej.
Uzywanie takiego "przesluchania" przez nauczyciela w stosunku do ucznia jest karygodne. Tak, jakby np, wychowawca dzieci podlaczal pod wariograf. Pamietam przymusowe, comiesieczne spowiedzi, kiedy trzeba sie bylo spowiadac w wyznaczonym konfesjonale. To ma byc sakrament?
Z tego co czytalam w internecie karteczki do spowiedzi funkcjonuja w najlepsze, wsrod dzieci, ale nie tylko. W malych parafiach ludzie nie sa anonimowi.
Mnie nie odpowiadala tez "stadnosc" religii. Kazdy musi byc jak baranek na polu - gzrecznie sie pasc, obficie rozmnazac. Baranki sie nie moga bic, bo pasterz poniesie szkode.
A jak baranek troche inny- uciac rogi albo ogon.
Nie mozna zyc, gdy ktos narzuca sposob myslenia, rodzaj lektur, ubierania, jedzenia, zachowania seksualne.
Ja generalnie wspominam okres, w ktorym wierzylam jako czas pelen smutku, braku nadziei. W czym oczywiscie pomogla negatywna opinia ksiezy o mnie. Gdzies porownalam porzucenie wiary do wyjscia z ciemnej piwnicy.
Najlepsze nawyki, ktore mam, wynioslam z innych zrodel niz religia. Nawet taki troche smieszny, przejety od Babci. Zaznala ona glodu, i wpoila mi, ze nie wolno wyrzucac jedzenia. Teraz nawet mam niezle, kaczki sa w parku, to latam czasem nawet z garnkiem,.

W jednym z wątków tę kwestię opisał już @Login2:

Hulaj dusza, piekła nie ma. Wszyscy zostaniemy zbawieni.

Ale wina jest po naszej stronie, bo to my grzeszymy. Gdybyśmy wszyscy dbali o to, żeby żyć zgodnie z Prawem Bożym, bylibyśmy bliscy doskonałości.
Bóg nie jest skłonny do karania nas, gdyby tak było Ziemia dawno już musiałaby przestać istnieć. Ale faktem jest, że sami dokładamy się do tego całego zła, które jest wokół nas. Nawet jeśli są to małe rzeczy to sumują się one i spadają na nas jako konsekwencje czynów nas ludzi.

Ale okrutnym potworem jest szatan. On jest sprawcą zła. I to on potrafi tak wykrzywic w nas obraz Boga, żebyśmy myśleli, że Bóg jest winny złu.

Bo też trudno kochać na siłę.
To trzeba w sobie odnaleźć.
Ale powoli, posłuchać, co Dobro mówi do nas. Spróbować zrozumieć, ale mieć w tym dobrą wolę, chęć zrozumienia. I trzeba mieć w tej woli stałość i wytrwałość

No, ale do czego Kościół wykorzystuje znajomość Twoich grzechów wyznanych w spowiedzi?
Czy ksiądz prowadzi jakąś bazę danych? Mówi o tym komukolwiek?
Rozmowa w czasie spowiedzi ma za cel m.in. znalezienie odpowiedniego rozwiązania problemu.
Oczywiście, nie każdy ksiądz jest dobrym spowiednikiem i można się naciąć. Ale jak się chce, to dotrze się do dobrego, mądrego spowiednika. Jeśli staje się nim na stałe, to i lepiej. Trzeba pamiętać, że to nie tylko psychologia, ale przede wszystkim dar z góry.
Jesteś bardzo podejrzliwa i nieufna.
Czy uważasz, że jest w tym jakiś zły cel?

To prawda - jeśli ktoś narzuca, to nie da się tak żyć.
Ale jeśli jest to mój wolny, świadomy wybór?
Jeśli uznam, że to przynosi mi i innym korzyść?
A tak na marginesie - naprawdę uważasz Katolików za cyborgi myślące i działające tak samo?
Rozejrzyj się choćby na forum - jaka różnorodność poglądów wśród wierzących.

A jakiego typu nadzieje masz teraz jako osoba niewierząca? Jaki jest Twój stosunek wobec sensu życia i śmierci?

Nieustannie mam wrażenie, że obraz wiary jaki masz w sobie jest wykrzywiony.

Dla mnie wiara jest ogromna radością. To jest potężna nadzieja, przekonanie, że nie umrę, ze będę wieczny i szczęśliwy przebywając razem z innymi w pobliżu największego Dobra
Przedsmak tego szczęścia odczuwam już teraz i czuje i to autentycznie i namacalnie ten ogrom miłości, który na mnie spływa z góry.

I muszę przyznać, że z trudnością przychodzi mi rozumieć, jak można nie chcieć tego wszystkiego, buntować się przeciwko temu. i mnożyć kolejne powody, dla których "nie mogę / nie chcę uwierzyć"
To oczywiście moja osobista refleksja i nie chcę, żebyś pomyślała, że przesadnie lukruję i wygładzam obraz wiary. Ta droga też ma swoje trudności, ale jednak zawsze w tle pozostaje ta ogromna nadzieja na przyszłe życie.