Jestem bardzo za kreacjonizmem, więc podlinkuję 5-minutowe nagranie pt. "JAK POWSTAŁY GWIAZDY I PLANETY?"
https://www.youtube.com/watch?v=GLIjVw-TnwM&pp=wgIGCgQQAhgB

Może podeślij temu panu pastorowi, który twierdzi, że nowe gwiazdy nie powstają, obserwacje dokonane przez teleskop Webba narodzin gwiazdy. Może po obejrzeniu jemu, jak i Tobie lub w Tobie też coś nowego się urodzi, narodzi.
PS
Czy ten pan, którego wywody zapodałeś jest pastorem jakiejś sekty?

Nie traćmy nadziei. Kopernika De revolutionibus orbium coelestium zeszło z indeksu ksiąg zakazanych KK dopiero coś tak około roku 1830.

Możecie się sami wypowiadać pod ww. nagraniem.
To, co w nim jest chyba cenne, to kwestia prawa zachowania momenty pędu; ruchy ciał niebieskich przeczą temu prawu i chyba nauka nie umie te wyjaśnić(?).

Może przysłowie troszeczkę cię naprowadzi, dlaczego takie wypowiedzi czy dyskusje są bezsęsowne. "Nie dyskutuj z idiotą! Najpierw sprowadzi Cię do swojego poziomu, a potem pokona doświadczeniem." To dotyczy braku chęci dyskusji tym ..., no nie wiem, bo nie udzieliłeś odpowiedzi kim jest. Nazwijmy go, jakimś guru w sekcie.

Co do tego pędu, Jerzy_67, jeśli nie czytasz książek i ten pan nie czyta, to nie macie nic do powiedzenia nie tylko tym którzy czytają, ale także tym co nie umieją czytać.

Oto kilka pobieżnie zaczerpniętych informacji z Internetu rozwiązujących zagadkę guru:

Różnice w kierunku pędu planet w Układzie Słonecznym są wynikiem kilku czynników związanych z procesem formowania się planet oraz dynamiką ruchu ciał niebieskich. Oto kilka kluczowych powodów:
1. Proces formowania się Układu Słonecznego
Obrotowa dysk: Układ Słoneczny powstał z wirującego dysku gazu i pyłu. Planety formowały się z tego materiału, a ich kierunek ruchu był ustalany przez kierunek rotacji tego dysku.
Zderzenia i interakcje: W trakcie formacji, planety mogły ulegać zderzeniom z innymi ciałami niebieskimi, co mogło zmieniać ich kierunek ruchu.
2. Zasada zachowania pędu
Zasada dynamiki: Kiedy dwa ciała zderzają się, mogą wymieniać pęd. W wyniku zderzeń lub bliskich przejść innych ciał, niektóre planety mogły zmienić kierunek swojego ruchu.
3. Gravitacyjne interakcje
Siły grawitacyjne: Planety oddziałują na siebie nawzajem poprzez siły grawitacyjne. Te interakcje mogą wpływać na ich trajektorie, co prowadzi do różnic w kierunku pędu.
4. Możliwość migracji planet
Migracja planet: W miarę jak planety się formowały, mogły migrować w kierunku Słońca lub na zewnątrz w Układzie Słonecznym, co również mogło wpłynąć na ich kierunek pędu.
5. Czynniki zewnętrzne
Wpływy zewnętrzne: Ciała niebieskie, takie jak komety czy asteroidy, mogą wpływać na ruch planet, zmieniając ich kierunek.
Różnice w kierunku pędu planet w Układzie Słonecznym są wynikiem złożonych procesów formacyjnych, dynamiki ciał niebieskich oraz interakcji grawitacyjnych. Każda planeta ma swoją unikalną historię, która wpłynęła na jej obecny ruch.

Dobra, chcesz sobie w ewolucją wierzyć, to sobie wierz; nic mi już do tego.
Ja mam inny kierunek wiary!

Jerzy_67, podesłanie tego linku nie miało na celu dyskusji, lecz bezdyskusyjnym zaakceptowaniem wiary w „nauki” jakiegoś szamana? Szamana, który liczy na to, że zanim prawda włoży buty, kłamstwo obiegnie całą Ziemie.
Jerzy_67, to prymitywne metody działania wszystkich sekt, które akceptują ludzie bez świadomości. Sekty te nie pozwalają swoim wyznawcom na dyskusje, nie zalecają zdobywanie wiedzy z innych źródeł poza literaturą wydawaną i akceptowaną przez sektę,
Zrozumienie mechanizmów działania sekt jest kluczowe dla ochrony siebie i innych przed ich potencjalnie szkodliwym wpływem. Bądź świadomym i krytycznym wobec grup, które próbują manipulować lub kontrolować swoich członków. Nie umieszczaj tego rodzaju werbujących linków od takich guru. Mogą narobić wiele złego.

Wiara i sekta. Komu wierzyć? Bogu, guru, naukowcom? Wara Bogu oparta na Biblii i tradycji pierwszych chrześcijan jest najtrwalszą opoką. Guru, to zwykle oszustwo polegające na uznaniu własnej idei za objawienie, często dla własnych partykularnych celów. A wiara naukowcom? To ślepy zaułek, jeśli się przyjmie za wyrocznię. Bo naukę trzeba traktować z pokorą i świadomością, że przyszłe odkrycia przewracają istniejące teoria i "niepodważalne prawdy". Nauka jest tylko odkrywaniem niektórych tajemnic, planów Bożych.

W ewolucję nie trzeba wierzyć. O ewolucji się po prostu wie. A kreacjonizmu, panspermi, inteligentnego projektu ewolucja nie wyklucza. Kto wie, czy nawet nie potwierdza.

Ja się na Biblii opieram w kwestiach wiary, więc nie umiem pogodzić ewolucji z kreacją i to taką, że: Bóg rzekł, a co miał na myśli, to się zaraz faktem stawało i to w stanie doskonałym!

To prawda. Ale nie ma nic na temat zegara i kalendarza, którym się Bóg posługiwał. Ani też sposobu, w jaki sposób Jego słowo stawało się faktem.
Nigdzie nie ma zapisu, że Bóg nie posługiwał się ewolucją. Czy brak słowa "ewolucja" w Biblii zaprzecza ewolucji (zaznaczam nie mam na myśli darwinowskiej teorii, ale zjawisko ewolucji).
2 P 3.8 Niech zaś dla was, umiłowani, nie będzie tajne to jedno, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień.

Ludzie dowiedzieli się wielu rzeczy na temat historii Ziemi, paleontologii, genetyki, DNA, pochodzenia gatunków i pokrewieństwa między nimi. Dowiedzieli się wystarczająco dużo, by stwierdzić, że ortodoksyjny kreacjonizm - zwłaszcza kreacjonizm młodej Ziemi - nie wytrzymuje konfrontacji z tą wiedzą. Np. że bardzo rygorystyczne traktowanie dosłownej, literalnej interpretacji Biblii, nie wytrzymuje tej konfrontacji.

Porównując DNA człowieka i szympansa, oraz DNA człowieka i wija drewniaka - zresztą nie tylko DNA, ale też mnóstwo innych cech, w tym budowy, wyglądu, zachowania - nie sposób nie stwierdzić, że szympans jest nieporównywalnie bliższym krewniakiem człowieka niż wij drewniak.


Właśnie.
Zresztą, kolejność wydarzeń, w tym stworzenia człowieka, ogólnie pokrywa się z tym, co wiemy na temat paleontologii. Ludzie powstali na końcu. To nie ulega wątpliwości.

Poza tym, warto tu zaznaczyć to co, jak widać, nie dla wszystkich jest tak oczywiste: Biblia to tekst sakralny, od którego nie sposób oczekiwać, żeby był, zwłaszcza będąc odczytywany bardzo dosłownie, wiarygodnym źródłem wiedzy na temat praw przyrody, geologicznej i paleontologicznej historii Ziemi itd.
Biblia była pisana bardzo dawno temu, gdy poziom wiedzy przyrodniczej był bardzo niski. Jednak to nie umniejsza randze Biblii i nie oznacza np., że zapisane w niej prawa, przepisy czy wiele opisywanych wydarzeń, należy odrzucić.

To nieprawda, że nie wiemy nic nt. czasu trwania stworzenia! Sam Bóg to nam powiedział i nawet sam na kamieniu wyrył:

Wj 20,8-11 PAU
(8) Pamiętaj o dniu szabatu, aby należycie go świętować.
(9) Przez sześć dni będziesz wykonywał wszystkie swoje prace,
(10) lecz siódmy dzień jest szabatem dla PANA, twego Boga. W tym dniu nie podejmiesz żadnej pracy - ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani nawet bydło czy cudzoziemiec, który mieszka w twoim domu.
(11) W ciągu sześciu dni bowiem PAN uczynił niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich istnieje, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego PAN pobłogosławił dzień szabatu i wyróżnił go jako święty.

A podany przez Ciebie cytat z listu Piotra jest z kolei cytatem z Ps 90. Gdy się tam zajrzy, to widzimy, że to język poezji, a nie dosłowności (i to nie jest "kalkulator"):

Ps 90,3-6 PAU
(3) Zamieniasz w proch człowieka, mówiąc: „Wracajcie, synowie ludzcy”.
(4) Bo tysiąc lat w Twoich oczach jest jak dzień wczorajszy, który minął, i jak straż nocna.
(5) Kładziesz kres ich życiu i zasypiają. Jak trawa, która wyrasta rankiem,
(6) o świcie kwitnie i rośnie, wieczorem więdnie i usycha.

Pytanie: to w końcu ile to jest 1000 lat? >> jak jeden dzień, czy jak straż nocna?! [nocna straż trwała, zależnie do podziału: 3, albo 4 godziny; to zdecydowanie mniej, niż cały dzień, prawda?].
Zatem widać, że to symboliczna mowa, a nie wzór na liczenie czasu; więc Piotr nie podał nam "kalkulatora", ale - co widać, gdy się czyta kontekst - pokazał, jak inaczej Bóg i my podchodzimy do czasu...

Ten fakt można raczej wpisać w kategorię cudu. Jeśli ktoś wierzy, że takie rzeczy zdarzają się regularnie, to właściwie wierzy w cuda, a nie w przypadki.
A już na pewno w takim kontekście wiara w Boga nie wygląda na "taką" irracjonalną.....

Tak... już praktycznie w całym średniowieczu, mówiłbyś inaczej się: "W Boga nie trzeba wierzyć, o Bogu się po prostu wie".
Wtedy istnienie Boga było czymś tak oczywistym, że nie mówiono o wierze w tradycyjnym sensie - o Bogu się po prostu wiedziało.
W czasach, gdy scholastycy jak Tomasz z Akwinu rozwijali swoje argumenty, opierali się na przekonaniu, że Boga można udowodnić logicznie, a Jego istnienie było oczywiste dla każdego rozsądnego człowieka. Istnienie Boga było powszechnie uznawane za niepodważalne i stanowiło fundament myślenia filozoficznego, politycznego i społecznego.

A teraz, po zaledwie 100-120 latach istnienia teorii ewolucji, sam propagujesz religijny dogmatyzm: "W ewolucję nie trzeba wierzyć, o ewolucji się po prostu wie". Ciekawe, czy ta nowa 'oczywista prawda' naszych czasów przetrwa choćby ułamek tego czasu, co wiara w Boga? Historia pokazuje, że podczas gdy pewne teorie naukowe przychodzą i odchodzą, prawda o Bogu pozostaje niezmienna przez tysiąclecia.
Ewolucja jest często przedstawiana jako odpowiedź na kreacjonizm, ale dla kreacjonistów pozostaje ona hipotezą, która nie wyjaśnia w pełni złożoności i cudowności życia.

Argument, że "skoro Biblia nie wspomina o ewolucji, to można ją przyjąć jako fakt" jest głęboko problematyczny z perspektywy biblijnej.
Pismo Święte wyraźnie ostrzega przed dodawaniem do Słowa Bożego i tworzeniem własnych interpretacji rzeczywistości, które później próbuje się pogodzić z Biblią. W Księdze Powtórzonego Prawa 4:2 czytamy: "Nic nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i nic z tego nie odejmiecie", a w Księdze Objawienia 22:18-19 znajdujemy surowe ostrzeżenie przed dodawaniem czy ujmowaniem ze słów proroctwa. Próba "wczytania" teorii ewolucji w tekst biblijny, tylko dlatego że Biblia jej wprost nie zaprzecza, jest właśnie takim niedozwolonym dodawaniem do Słowa Bożego.
Co więcej, Biblia przedstawia szczegółowy i spójny opis stworzenia, który jest fundamentalnie niezgodny z założeniami ewolucji - mówi o bezpośrednim stworzeniu różnych rodzajów organizmów, o powstaniu człowieka z prochu ziemi, a nie poprzez ewolucję z innych form życia, oraz o świecie pierwotnie wolnym od śmierci i cierpienia. Przyjmowanie teorii sprzecznych z tym opisem tylko dlatego, że nie są one wprost nazwane i odrzucone w Biblii, prowadzi do podważenia wiarygodności całego Pisma Świętego. Biblia nie jest encyklopedią, która musi wymieniać i obalać każdą błędną teorię - zamiast tego przedstawia prawdziwą historię stworzenia, a my jesteśmy wezwani do przyjęcia jej z wiarą i zrozumieniem, że Boże Słowo jest wystarczające i kompletne w swoim przekazie.