Nonsens. Bóg, jako dobro nieskończone z definicji nie ma żadnego końca, oczymżety mówisz ?

Potrzebujesz kłamstwa, by mówić prawdę?



Dobro skończone może być jedynie punktem na osi od gorszego ku lepszemu i z powrotem, zgoda. Ale znów - dobro absolutne, jakim jest Bóg, nie potrzebuje żadnego punktu odniesienia, nie leży gdzieś, ale jest dostępne wszędzie.



To chyba akurat najłatwiejsze pytanie na świecie .

Każdy.

Nierozpoznanie dobra jest błędem, zatem pewnym złem - gdyby nie było zatem na świecie zła, nikt nie miałby powodu, by mieć problemu z rozpoznaniem dobra.

Oj, chyba mnie nie zrozumiałeś...



Zacznę od tego, że nie mówiłem o Bogu, tylko o nierozerwalności pojęć dobra i zła. Zdanie to to jednak jeden wielki błąd, więc odniosę się do jego treści.

Primo Zacytuję swój koronny argument:



Zatem - udowodnienie istnienia spersonalizowanego absolutnego Dobra jest praktycznie niemożliwe. A tym bardziej opisanie go atrybutami boskimi.

Secundo Zdanie jest sprzeczne. Skoro Bóg nie ma końca, to zawiera w sobie absolutnie wszystko, co istnieje - więc i zło. Jeśli Bóg ma być tylko dobry, to trzeba ustalić granicę pomiędzy dobrem a złem. Roboczo mogę powiedzieć, że "przedział boskiej natury w kontinuum dobra i zła" musi być co najmniej "jednostronnie zamknięty", żeby boską naturę można było określić jako "dobrą". Bo jeśli nie, to boska natura opierała by się i na tym, co określamy arbitralnie jako zło (którego uosobieniem jest Szatan). Wtedy jednak Natura ta byłaby idealnie zrównoważona i nie była by ograniczona żadnym z tych pojęć. Bóg byłby po prostu doskonały.



Nie. Potrzebuję logiki klasycznej, aksjomatów i udowodnionych twierdzeń (tych ostatnich nie użyłem).



Piękny sofizmat, niepoparty logiką.

Wartościowanie (czyli poznanie dobra i zła zawartego np. w jakimś czynie) jest procesem, w którym określamy, jaką składową tegoż jest Dobro (czyste, nieskalane złem Dobro absolutne), a jaką Zło (jego przeciwieństwo, Zło absolutne = minus Dobro absolutne). Jeśli jakimś cudem któraś z tych składowych zniknęła by z tego świata, wartość moralna przestała by być różnicująca. Każdy czyn miałby taką samą wartość, a to, którą skrajność usuniemy, nie ma najmniejszego znaczenia. Nie mając punktu odniesienia, nie jesteśmy w stanie opisać tej wartości w żadnej skali. Takowa nie miała by prawa zaistnieć. Nie byłoby potrzeby wprowadzania pojęć dobra i zła, bowiem nie wnosiły by nic do opisu świata.

Zatem nie - poznanie dobra wymaga znajomości zła (i vice versa). Jeśli nie znamy któregokolwiek z nich, wszystko będzie obojętne moralnie.

Dobro może istnieć bez zła. I nie będzie to coś moralnie obojętne. Bedzie to coś naturalne i normalne.

Nie potrzebuję zabójcy aby wiedzieć że życie jest dobrem i nie należy go odbierać, nie potrzebuję chroby aby wiedzieć że zdrowie jest dobrem.

Ty natomiast sugerujesz że potrzeba zła aby ujrzeć i zrozumieć że dobro jest dobre.

nie nalezy porównywać pojecia abstrakcyjnego (dobro) z osobą (Bóg), to bład logiczny.

W takiej sytuacji pojecie dobra byłoby zbędne. Z pewnoscia dobro i zło są biegunowe. Nalegam tez aby wziac pod uwagę ze to tylko pojecia abstrakcyjne, nie istnieją jako byty.

Equuleuss - aż się ciśnie na usta:

Szlachetne zdrowie
Nikt się nie dowie
Jako smakujesz
Aż się zepsujesz...

Gdyby nie było śmierci i choroby, życie i zdrowie byłoby czymś NATURALNYM, lecz niekoniecznie dobrym. Nie mieszajmy pojęć.

Zgadzam się całkowicie z Przedmówcą.

Nie mogę się z tym zgodzić. To zawsze byłoby odbierane i postrzegane jako coś dobrego. Myślę że to Ty nieco mieszasz pojęcia dobra i zła, ustawiając je biegunowo i w taki sposób że jedno nie mogłoby istnieć bez drugiego.

Jednak z punktu widzenia religii to coś więcej niż tylko pojęcia abstrakcyjne. Bóg jest istotą w której nie ma żadnego elementu zła, jest jakby personifikacją dobra, z kolei Szatan jest bytem w którym nie istnieje element dobra, więc jest jakby uosobieniem zła.

Zachęcam do przeczytania kilku moich postów wstecz - odniosłem się w nich dość obszernie do problemów, które sygnalizujesz.

Czyli dla zaistnienia konkretnego dobra - prawdy nie potrzeba żadnego zła. Zgadza się?



I co z tego? Nie byłoby zapewne pojęcia dobra - samemu dobru jakoś by to ujmowało?

"Jest jakby personifikacją" czy "uosobieniem"- takie określenia ujdą, w przeciwieństwie do okresleń: jest dobrem czy jest złem, czyli wyrazeń wyłacznie abstrakcyjnych. Choc i tak uważam to za niezbyt szczęśliwe określenia, bo znów będzie też uosobieniem miłosci, sprawiedliwosći itp. i można sie w tych uosobieniach pogubić. Ale- co kto lubi.

Moim zdaniem szatan niekoniecznie musi mieć postać materialną. Z szatanem mogą być utożsamiane wszystkie złe uczynki, czyli mówiąc jeszcze bardziej ogólnie - całe zło tego świata. Wszystko co nie jest zgodne z przykazaniami jest grzeszne, czyli szatańskie. Postępujesz zgodnie z nakazami wiary chrześcijańskiej - wierzysz w Boga. Postępujesz niezgodnie lub sprzecznie - poddałeś się działaniu szatana.

Z Franciszkiem nie zgadzam się o tyle, że nie uważam, aby ten kto nie modli się do Boga, automatycznie modlił się do szatana. Szatan jest podstępny, a człowiek słaby i podatny na manipulacje. Celowo napisałem o poddaniu się działaniu szatana, a nie o byciu jego wyznawcą.