nie oznacza, ale religie nie są budowane na przypuszczeniach czy hipotezach, lecz na niezachwianej pewności. Wierzacy nie powątpiewa w istnienie Boga, przynajmniej taki jest model.

Gdybyż tylko o to chodziło... Jest gorzej, u samych podstaw Biblii znajduja się twierdzenia jawnie fałszywe (oczywiscie w swietle dzisiejszego stanu wiedzy, dawniej uważano je za prawdziwe).

A to juz jest jeden z punktów widzenia. Postuluję więcej wyobraźni; bynajmniej nie wszyscy tak uważaja.

Ja ne mam problemu. Ale są tacy, którxzy pracują w pocie czoła nad "prawdziwymi interpretacjami.

Nad interpretacjami czego?
Nieba? Ono jest jakie jest i nie da sie go interpretowac.

Niebo było w innym wątku.
Tu hasło wywoławcze brzmi:
"jak poradzić sobie z różnicami dotyczącymi początków świata z perspektywy wiary i nauki?"

Oj, ales mnie przylapal.
Faktycznie przenioslem mysli z jednego tematu na drugi.

Wiec wracajac do tematu, to trzeba poczekac az nauka dogoni wiare.

Myślałam, że po to jest forum, aby dzielić się swoimi poglądami, opiniami. Ale także nie wykluczać całkowicie zmiany swojego punktu widzenia. Inni ludzie i ich argumenty mogą doprowadzić do tego, że zastanowię się nad swoją wiarą. A ludzie wierzący w Boga, wbrew może mniemaniu niektórych, również mają problemy z wiarą, przeżywają kryzysy i zastanawiają się nad jej sensem. A jeśli wiara ma w jakimś modelu polegać na zaprzestaniu zadawania pytań, zaprzestaniu dążenia do prawdy, to w moim mniemaniu wiara taka jest właśnie w jakiś sposób ułomna, niepełna.
Jeśli chodzi o opis stworzenia, zawarty w Piśmie Świętym, to rzeczywiście, gdyby był prosty i łatwy, to nie budziłby problemów interpretacyjnych i nie dyskutowalibyśmy tutaj nad nim. Dlaczego wiara niekiedy wydaje się być w sprzeczności z wiedzą? Myślę, że właśnie ze względu na fragmentaryczność tej ostatniej.

Nauka juz wiele razy nie tylko dogoniła ale nawet przegoniła wiarę. Na prytkład wyjaśniła pochodzenie człowieka na tyle dobrze, ze biblijny opis stworzenia nawet wśród wiernych coraz częściej jest uwazany za alegorię czy coś podobnego.

Owszem, ale jest tez wielu takich, którzy wierzą bez zastrzeżeń, tyle, ze swego stanowiska nie potrafią obronić. Wierzą i tyle.

Ależ kiedys był prosty i łatwy, nawet jeszcze jakieś 150 lat temu. Nikt go nie podważał, obliczono nawet na podstawie Biblii wiek Ziemi. Tzw, problemy interpretacyjne wynikają tylko i jedynie z postępów nauki. Coś trzeba ze sprzecznosciami zrobić, wiec sie niby interpretuje.

Pytanie jest takie: Jak nauka może podać wiek ziemi skoro nie zna dokładnie na 100% człowieka?
Odpowiedź: Nie podała i nie poda. Może tylko przypuszczać. A może to jest szerokie i głębokie.

Jest taki dowcip.

Przychodzi Krzyżak do Słowianina i pyta się, na czym stoi ziemia.
No, ona stoi na słupie.
Krzyżak uśmiecha się pod wąsem i pyta, na czym stoi ten słup.
No, on stoi na żabie.
Krzyżak uśmiecha się już zupełnie szeroko i pyta, na czym stoi ta żaba.
Trzymajcie mnie, bo jak ręki odwinę...!

Morał: tak się zastanawiam, czy jednak nie iść tropem Askadtowiesza od tej pory. No bo skoro katolicy doszli już do końca tego dowcipu – powiadam wam, magistrowie i doktorantki, że będzie zabawa.

Czy Ziemia powstała 5 milionów lat temu, czy 5 miliardów, co to zmienia?

A no, zmienia to ze nauka nie jest i nigdy nie bedzie w stanie podac wieku ziemi.
Bedzie jedynie gdybanie ze najprawdopodobniej i z dokladnoscia do kilku miliardow lat.
A fakty sa takie ze w skalach liczonych na kilka milonow lat znajdowane sa kosci czlowieka.
No i trzeba to wtedy pod dywan zamiesc.
W Wielkim Kanionie warstwy osadowe starsze sa czesto nad mlodszymi, mimo ze jest jednolitosc ukladu warstw na calym obszarze. Ciekawa sprawa. Wyglada na to ze caly stan Kolorado byl przewrocony do gory kolami, a po kilknastu milionach lat wrocil do poprzedniej pozycji.
Aby bylo tego malo, to odciski stop czlowieka sa znajdowane w osadowych skalach razem z odciskami-sladami dinozaurow, ktore ponoc wyginely miliony lat przed pojawieniem sie czlowieka.
Wiec cos tu z ta nauka chyba nie gra. Co, to pozostawiam do indywidualnych rozwazan.

Na co ci taka informacja?

Ktoś temu zaprzecza?

Juz podała i to nie tylko Ziemi ale takze całego Układu Słonecznego. Oczywiscie z jakąś dokładnoscia, ale skalę znamy. Jeszcze w XIX wieku wiek Ziemi oceniano wg Biblli na kilka tysięcy lat. Badania geologiczne i archeologiczne niebawem wydłużyły ten wiek do kilku, potem do kilkunastu milionów lat. Odkrycie promienieotwórczości doprowadziło do szoku: około 4 miliardów. Potem jeszcze to nieco modyfikowano. Masz coś do zarzucenia tym ustaleniom?


Czytałem jedną z takich rewelacyjnych książek, więc powiem Ci jak to sie robi. Bierze sie jakiś odosobniony przypadek i uogólnie się. Nie ze sie znalazło, ale ze sie znajduje. A przypadek jak to przypadek. Nawet gdy nie udaje sie. go (jeszcze) wyjaśnić, ale nie występuje powtarzalnie, nie jest podstawą do uogólnień, szczególne gdy wszystkie inne dane świadczą przeciw niemu. A tak właśnie jest.

Czas rozpadu radioaktywnych izotopow nie jest zadnym miernikiem.
Wystarczy kilka porzadnych flar slonecznych, czy drobnych meteorytow i mozna robic kalkulacje od poczatku.

Nie wiem jakie ksiazki czytales, ale wiem ze archeologia i geologia jest na tyle precyzyjna ze taki wyjatki o jakich piszesz moga byc tak samo wyznacznikiem jak i cala rzekomo poprawna reszta.

Co do radioaktywnosci to zobacz chocby na Czarnobyl, a kiedys twierdzono ze zajmie to tysiace lat.