I ty chcesz na poważnie dyskutować na tematy naukowe?
Zaraz mi powiesz że jak materia może osiągnąć 99% prędkości światła, to znaczy że może się poruszać z prędkością światła, nic dziwnego że gadasz aż takie głupoty, przy takim sposobie myślenia jakie widać u ciebie, to jest wręcz oczywiste.

Robek



A Pan uważa zapewne, iż posiada absolutne kompetencje do dyskusji na tematy naukowe.
No niestety, bardzo w to wątpię.
A na dowód sparaliżuję Pana stwierdzeniem iż materia może osiągnąć;

99,999.999.999 % prędkości światła.

I jest to już potwierdzone eksperymentalnie.

Od tego są publikacje zwane popularnonaukowymi, który tłumaczą te koncepcje w sposób przystępny, aczkolwiek niekoniecznie w taki, który pozwala budować komputery i wysyłać satelity.
No to sobie uważaj. W środowisku fizyków są zarówno tacy, którzy poszukują „Teorii Wszystkiego”, jak i tacy, którzy krytykują takie poszukiwania. Tak czy siak jednak, fizyka działa, daje dobre przewidywania i pozwala na coraz ciekawsze osiągnięcia inżynieryjne.

I znowu ad personam. Nikt nie posiada „absolutnych kompetencji”. Można mówić z sensem, albo można mówić bez sensu.

zefciu



Do budowy komputerów oraz wysyłanie satelitów nie wykorzystuje się najnowszych odkryć uczonych, lecz wiedzę, która została uzyskana na początku ubiegłego wieku.
Cały postęp techniczny dokonuje się w laboratoriach firm, a nie na uczelniach. Decydują o tym nowoczesne technologie, które powstają w korporacjach przemysłowych.




Fizyka w ostatnich czasach z powodzeniem zajmuje się tylko sobą.



A Mister Robek to ogólnie mówił o głupotach, czy kierował tą uwagę w moją stronę?

Krótkie rozważanie o świetle i Wszechświecie.
Wyobraźmy sobie dwa satelity geostacjonarne oddalone od siebie o 83321 km.
Kąt pomiędzy nimi liczony względem środka Ziemi wynosi 162 stopni.
Z jednego z nich w stronę drugiego wysyłamy za pomocą lasera impuls świetlny.
Jakie muszą być spełnione warunki, aby impuls dotarł do drugiego satelity.
Satelity geostacjonarne względem siebie jak i powierzchni planety pozostają nieruchome.
Prędkość światła lasera wynosi 300.000 km/s
Jak wiemy nasz glob porusza się wraz z całym Kosmosem.
W pierwszym przypadku rozważę ucieczkę galaktyk z prędkością np. 4c.
Przyjmijmy, iż linia łącząca oba satelity jest prostopadła do wektora prędkość ucieczki galaktyki z prędkością 4c.
Ponieważ ruch jest względny i nie potrafimy dokładnie ustalić z jaką prędkość posiada Ziemia i galaktyka, to przyjmę, że po połowie, czyli 2c.
Światło wysłane z satelity powinno dotrzeć do drugiego
w czasie ;
83.321 : 300.000 = 0,28 [ s ]
Jednak w tym czasie Ziemia względem początkowego położenia oddali się o ;
2 x 300.000 x 0,28 = 168.000 [ km ]
Wynik doświadczenia będzie zależał od kryteriów, które
przypiszemy światłu.
Pierwszy przypadek.
Zakładamy, że światło zgodnie z drugim postulatem STW nie przyjmuje prędkości źródła , które je emituje, czyli satelity oraz Ziemi.
W takiej sytuacji impuls świetlny nie dotrze do drugiego satelity, ponieważ rozminie się z nim w odległości
168.000 km.
Obalimy w ten sposób Teorię Wielkiego Wybuchu oraz Szczególną Teorię Względności , ponieważ uzyskamy wynik, który jest niezgodny z rzeczywistością.
Nie istnieje żaden problem z przesyłaniem informacji za pomocą laserów pomiędzy satelitami.

Drugi przypadek.
Kiedy założymy, że światło posiada masę, czyli bezwładność, to impuls laserowy dotrze bez problemu do drugiego satelity, ponieważ przyjmie ono prędkość satelity oraz Ziemi związanej z rozszerzaniem się Wszechświata.
Jest to zgodne ze stanem faktycznym.
Stoi jednak w wyraźnej sprzeczności z drugim postulatem STW, który zakazuje takiego myślenia.
Światło nie przyjmuje prędkości źródła, które go emituje i rozchodzi się we wszystkich kierunkach z tą samą prędkością c. Nie posiada również masy.
Taka interpretacja zachowa jednakże rozszerzanie się Wszechświata.
Podobne rozważnie możemy podjąć dla Ziemi, która się obraca, obiega Słońce, porusza się względem centrum naszej galaktyki oraz przemieszcza się wraz z nią w kierunku Wielkiego Atraktora.

Rozważanie to zakłada, że Ziemia jest przezroczysta. Ale pomińmy to założenie, bo nie jest istotne dla błędu, który popełniasz.
Kluczowy błąd jest tutaj:

Co to w ogóle znaczy? STW nie formułuje takiego niejasnego postulatu w ogóle. Jeśli poruszam się względem Ziemi z prędkością ½c, i wyślę impuls światła, to ten impuls względem mnie porusza się z prędkością c. Ale względem Ziemi też się porusza z prędkością c. I względem drugiego obserwatora, który leci równolegle ze mną – też z prędkością c. Nie da się określić, czy „światło przyjmuje prędkość źródła”. Gdybym próbował liczyć newtonowsko, to mi by wyszło, że przyjmuje. A obserwatorowi na Ziemi – że nie przyjmuje. Dlatego liczenie po newtonowsku nie ma w tym przypadku sensu.

Jeśli mamy dwa ciała pozostające względem siebie w spoczynku, to aby określić, jak biegną między nimi impulsy świetlne nie musimy w ogóle zastanawiać się nad ich ruchem względem innych ciał. Bo po co?

zefciu



Nie policzył Pan. Ziemia nie musi być przezroczysta. Światło przemieszcza się 100 km nad równikiem.



Jeśli założymy, że światło nie przyjmuję prędkości źródła to nie dotrze do drugiego satelity.



Musimy się zastanawiać czy oba ciała nie są w ruchu. Dla nas może i jest to obojętne, lecz dla światła nie, ponieważ porusza się ono niezależnie od wszelkiego ruchu.
Taki jest drugi postulat.

Po łuku się przemieszcza?
Ale jak już mówiłem, STW niczego takiego nie zakłada w sposób absolutny.
Ale przecież ruch jest zawsze względny. I to jest już coś, co wiemy od Galileusza.
Nadal tego postulatu zatem nie rozumiesz. W moim układzie odniesienia zawsze światło w próżni porusza się z prędkością c. I w innych układach – podobnie. Nawet jeśli te układy poruszają się względem siebie.

zefciu



Chyba potrafi Pan przeprowadzić proste obliczenie geometryczne?



Jestem już zdezorientowany. STW na poważnie nie zakłada, iż światło nie przyjmuje prędkości źródła.
Czyli, kiedy sprawa odnosi się do obserwatora wewnętrznego, to nie przyjmuje.
W przypadku obserwatora zewnętrznego akceptuje.
Albert E. przyjął w swojej teorii jeszcze jeden postulat, pierwszy.
Ten stwierdza, iż wszystkie prawa w układach inercjalnych powinny być zachowane.
Taki sposób interpretacji łamałby ten postulat.



Wydaje mi się, że ja zbyt poważnie traktuje ten drugi postulat.
Skoro światło we wszystkich układach porusza się z prędkością c, to obserwatorzy powinni dostrzec ten sam rezultat takiej cechy światła.
Powstałby jednak poważny problem dla autora tej teorii, przestałaby ona być względna.
Nie byłoby sensacji.
Tak się dziwnie składa, iż uczony nie otrzymał Nagrody Nobla za żadną z teorii względności.
Jakieś pokłady przyzwoitości pozostały w umysłach członków Komitetu Noblowskiego.

Tak. Jak dostanę dane, na podstawie których mogę je przeprowadzić.

STW mówi, że prędkość światła w każdym układzie odniesienia wynosi tyle samo.

Ty zaś twierdzisz, że prędkość światła wynosi c tylko w jakimś układzie odniesienia, który sobie niejasno określileś, a w układzie związanym z satelitami nie wynosi c. Co jest sprzeczne z STW, gdyż według STW w układzie związanym z tymi satelitami też prędkość światła musi wynosić c.

W ogóle nie przyjmuje i w ogóle nie interesuje światła, jaka jest prędkość źródła. Koncepcja „przyjęcia prędkości źródła” pojawi się wtedy, gdy próbujemy rzeczywistość opisać newtonowsko.

Wyobraź sobie statek kosmiczny poruszający się z prędkością ½c względem Ziemi. Ten statek wysyła impuls świetlny i mierzy jego prędkość. I wychodzi mu, że prędkość wychodzi c. Jeśli pilot nie zna STW, może on próbować wywnioskować, po newtonowsku, że najwyraźniej światło porusza się z prędkością 1½c względem Ziemi. Ale to nieprawda. Jeśli ktoś na Ziemi mierzyłby tę prędkość to też by mu wyszło c.

Też nikt tak nie interpretuje. Interpretacja ta bierze się, jak już mówiłem dwa razy, a Ty zignorowałeś z próby wciśnięta na siłę mechaniki kwantowej w newtonowskie ramy.
Nie. Nie traktujesz go poważnie. Ty go w ogóle nie rozumiesz.
I dostrzegają. Według wszystkich światło porusza się z prędkością c.
Mnie się wydawało, że to się nazywa „antysemityzm”, a nie „przyzwoitość”, ale widać u Ciebie słowo „przyzwoitość” znaczy coś innego.

Oczywiście miałem na myśli mechanikę relatywistyczną. Przepraszam.

zefciu



Krótkie rozważanie o świetle i Wszechświecie.
Wyobraźmy sobie dwa satelity geostacjonarne oddalone od siebie o 83321 km. - wartość wyliczona
Wyliczony kąt pomiędzy satelitami - 203 stopni.
Z internetu; wysokość orbity geostacjonarnej 42160 km.
promień Ziemi 6371 km.
minimalna odległość promienia od Ziemi - 100 km
Te trzy ostatnie dane w zupełności Panu wystarczą




Ja twierdzę, że zgodnie z STW prędkość światła w każdym układzie odniesienia wynosi c.
Stan taki jest jednak niezgodny z rzeczywistością, dlatego cichcem aplikuje się nam zachowanie światła, które dyskretnie zachowuje się inaczej. Taka zmowa naukowa.



Wszedł Pan tutaj już w prędkości relatywistyczne.
Zgadzam się,że w STW prędkość światła dla wszystkich obserwatorów wynosi c.
Tylko bądźmy konsekwentni do końca. Nie każmy obserwatorom widzieć tego co jest zgodne z rzeczywistością, ale to co wynika z STW.
Nie może wynik doświadczenia zależeć od obserwatora, ponieważ w tym momencie ocieramy się o magię.
Mojżesz zamienił laskę w węża, a kapłani faraona z lasek wyczarowali wiele węży.
Zwyciężył wąż laska Mojżesza ,ponieważ połknął wszystkie lasko węże kapłanów faraona.




Kiedy Albertowi Einsteinowi przyznawano nagrodę z fizyki za odkrycie zjawiska fotoelektrycznego zewnętrznego, to nie padały sugestie o antysemityzm.
O więcej konsekwencji w rozumowaniu proszę.

Z czego zostały wyliczone obie te wartości? Co to znaczy, że „satelity są oddalone o 203 stopnie” i czym to się różni od sytuacji, gdy satelity są oddalone o 157 stopni?
No nie. Bo twierdzisz, że promień światła nie dotrze z jednego satelity do drugiego, bo ten „ucieknie”. A skoro ucieknie, to znaczy, że w układzie odniesienia związanym z tymi satelitami prędkość światła będzie inna.

Nie. „Aplikuje nam się” STW. Teorię, która dotychczas tłumaczy wszystkie ludzkie obserwacje.

No przecież gadamy o STW. Więc jak mogłem „wejść” w prędkości relatywistyczne.
Możesz to powtórzyć jeszcze 100 razy, ale Twoje powyższe rozważanie, że promień światła nie trafia w satelitę, bo satelita zdoła przed światłem uciec świadczy o tym, że się nie zgadzasz.
W jakim sensie nie może wynik doświadczenia zależeń od obserwatora? Co to znaczy? Czy jeśli dwóch obserwatorów spogląda na HenrykKa i jeden mówi „widzę twarz”, a drugi mówi „widzę rzyć”, to już mamy do czynienia z „magiczną zależnością doświadczenia od obserwatora”? Chyba nie. Wyjaśnij zatem, dlaczego w sytuacji, którą opisałeś mamy jakiś problem.
A czemu miały padać, skoro przyznano. Ja wiem, że to dziwnie brzmi, że ktoś kto dostał jednego Nobla dostał dwa Noble za mało. Ale w przypadku Einsteina tak niestety było. Przynajmniej STW leży u podstaw całej dzisiejszej fizyki.

zefciu



Jest Pan klasycznym przypadkiem człowieka, który świetnie rozumie STW, OTW, lecz nie potrafi wykonać najprostszego obliczenia matematyczno fizycznego.
Ile ja takich osób spotkałem w swoim życiu!!!

Nie. Nie rozumiem świetnie STW, a tym bardziej OTW.
Zadałem konkretne pytanie – czym „satelity oddalone o 203 stopnie różnią się od satelitów oddalonych o 157 stopni”. Ten parametr wydaje mi się po prostu „podejrzany”. Tak jakbyś pisał, że odległość kątowa satelitów oddalonych o 1 stopnie wynosi 359 stopni. Niby jest to prawda, ale jest to dziwny dobór słów, który może świadczyć o jakimś błędzie. Dlatego proszę o uściślenie.

Poza tym nadal nie wyjaśniłeś, na jakiej podstawie zarówno odległość kątowa, jak i liniowa są wyliczone? Rozumiałbym, gdyby jedna była wyliczona na podstawie drugiej. Ale obie wyliczone na podstawie czego?

Ewentualnie możemy też zarzucić w ogóle te rozważania, bo dla naszego eksperymentu myślowego te liczby są nieistotne przecież. Wystarczy powiedzieć „wyobraź sobie parę satelitów, pozostających w stosunku do siebie w spoczynku, oddalonych o x”.

Myślałem, że dyskutujemy o STW, a nie o tym, jakich ludzi spotkałeś w życiu. Zatem proszę wrócić do tematu, bo znowu uciekasz w tanie pojazdy personalne, byleby ukryć, że nie masz nic do powiedzenia na temat STW.