Też kiedyś siedziałem w tych testach, zgłębiałem Junga i Maslowa - aż nie okazało się, że mam lekkie spektrum
Aspergera. Ulga, nowe życie, wszystko nagle trafiło na swoje miejsca. Inni podobni opisują to jak odmieniec Harry Potter trafił na Hogwart. I to jest prawda. Skoro geny, nic nie zmienisz i masz spokój i luz. Muss i schluss. Laba.
Ale jak masz linki do testów , z góry dziękuję.

Spektrum autyzmu w tym Asperger nie wchodzą jednoznacznie jako objaw jakiegoś zaburzenia osobowości.
Trzeba poszukać, w którym schorzeniu osobowości jest on wspominany.
Trzeba przeszukać diagnozy ICD-11 (diagnozy 6D11-0,1,2,3,4,5)
Albo te 10 zaburzeń osobowości DSM-4, które tu cytowałeś.

Przegląd od AI
Spektrum autyzmu (ASD i Asperger) jest zaburzeniem neurorozwojowym, a nie psychicznym, które może wiązać się z innymi zaburzeniami, w tym zaburzeniami osobowości, zwłaszcza osobowością schizoidalną i unikającą, ze względu na podobieństwo objawów, takich jak trudności społeczne i introwersja.
Kluczowe dla diagnozy jest odróżnienie od siebie tych stanów, gdyż ich różnice dotyczą przyczyn, motywacji i wewnętrznych przeżyć, a błędna diagnoza może skutkować niewłaściwym leczeniem.

Podobieństwa między ASD a zaburzeniami osobowości
Trudności społeczne: Obie grupy charakteryzują się wycofaniem z relacji, problemami z inicjowaniem i podtrzymywaniem interakcji społecznych oraz brakiem spontanicznych potrzeb dzielenia się zainteresowaniami.

Introwersja i brak ekspresji emocjonalnej:
Zarówno osoby z ASD, jak i z niektórymi zaburzeniami osobowości mogą przejawiać niski poziom ekspresji emocjonalnej i wycofanie.
Stereotypowe zachowania: Osoby z ASD mogą wykazywać powtarzalne wzorce zachowań i brak elastyczności, co w pewnym stopniu może być brane za objawy zaburzeń osobowości.

Kluczowe różnice
Przyczyny i rozwój:
ASD jest zaburzeniem neurorozwojowym o początku w okresie dziecięcym, podczas gdy zaburzenia osobowości rozwijają się inaczej, kształtując się na bazie trwałych cech.
Motywacje i przeżycia wewnętrzne: Mimo podobnych zachowań, motywacje, motywacje i wewnętrzne przeżycia osób z ASD i z zaburzeniami osobowości są odmienne.

Diagnoza:
Trudności w diagnozie są znaczne, zwłaszcza u dorosłych, którzy mogli wykształcić mechanizmy kompensacyjne. Właściwa ocena wymaga indywidualnego podejścia i analizy historii życia pacjenta, podkreśla Centrum Zdrowia Psychicznego | Mindhealth.

Współwystępowanie zaburzeń
Oprócz zaburzeń osobowości, osoby z ASD często doświadczają innych współistniejących zaburzeń, takich jak ADHD, zaburzenia lękowe i depresja.
Problemy z przetwarzaniem bodźców sensorycznych, które są typowe dla ASD, mogą również wpływać na funkcjonowanie w codziennym życiu.

Znaczenie właściwej diagnozy
Trafna diagnoza jest kluczowa, ponieważ od niej zależy wybór właściwego podejścia terapeutycznego i form wsparcia, co jest niezbędne do realnej poprawy jakości życia osoby z trudnościami.

Tak, trzeba wykształcić mechanizmy kompensacyjne, cały teatrzyk mimikry, bo warto być syndromiarzem wysoko funkcjonującym. Lżej żyć. Trzeba sporo wkładu pracy i inteligencji. Kobietom przychodzi to łatwiej.
Grunt to diagnoza i koniec walki z samym sobą.

Więc Asperger, który jest objawem spektrum ASD, kieruje Cię do osobowości wycofanej, w części do neurotycznej. około 50% ASD cierpi na chorobę towarzyszącą ADHD. A to z kolej jest groźne, jeśli łączy się ASPD

W tych trudnościach, do których się przyzwyczaiłeś, potrzebujesz jednak wiary w Boga, a nie ubliżania Mu.

Może i potrzebuję, to w pewnych aspektach dość wygodny stan umysłu. Ale sęk w tym, że umysł nijak uwierzyć nie chce, i co mu zrobię? No i zagłostka, jeśli nawet, jaką wiarę sobie wybrać. Jest tych wiar coś ze 3 tysiące? Taką , która nie ma piekła? Hurysy, kraina wiecznych łowów?

Myślę, że gubisz w dociekaniach kwestię rozgraniczenia między typem osobowości a chorobliwym odchyleniem od normy. Fakt, granicę bywają czasem umowne i wtedy trzeba się posłużyć statystyką. Narcyz, choleryk, cyniczny manipulant moze być nieznośny dla otoczenia, a mimo to pozostawać w granicach normy i nie podlegać terapii.

DSM-5, Sekcja III podręcznika DSM-5-TR
wprowadza wymiarowy model oceny zaburzeń osobowości, który stanowi alternatywę dla klasycznego podejścia kategorialnego[/b] (jak cytowane wyżej). 

Oto Model wymiarowy w Sekcji III DSM-5-TR
Domeny patologicznych cech osobowości: Obejmują one pięć szerokich obszarów: 

1. Negatywna afektywność:  Skłonność do doświadczania negatywnych emocji, np. lęku, drażliwości, niestabilności afektywnej. 
2. Dystans: Unikanie bliskości i intensywnych relacji, charakteryzujące się nieufnością, introwersją i izolacją. 
3. Antagonizm: Przejawianie wrogości, manipulacji, braku empatii, co manifestuje się w podejściu do innych. 
4. Rozhamowanie: Impulsywność, skłonność do ryzykownych zachowań, lekkomyślność. 
5. Psychotyczność: Wyrażanie nietypowych i dziwacznych zachowań, myślenia, a także doświadczeń nieadekwatnych do rzeczywistości. 

Szczegółowa ocena zaburzeń:
W ramach Sekcji III można również zastosować szczegółowy model oceny sześciu specyficznych zaburzeń osobowości, (czy 10 w DSM-4) który obejmuje ocenę patologicznych cech osobowości w kontekście tych zaburzeń. 

Ale gdzie granica między normą a zaburzeniem? Np. wodzuś trapiony przez teorie spiskowe i urojenia wielkościowe to jeszcze normals, czy już kandydat do kaftana?

Nie ma takiej granicy, jest spektrum zdrowia i niezdrowia. To jakby dwa kliny nakładające się na siebie z naprzeciwka.

Mylisz się. Masz pojęcie o medycynie jak mały Jasio.Albo duży, ale mały Jaro. Smutek.pl
Za mało jeszcze przeczytałeś.

Mam dla Ciebie potwierdzenie klinowego nakładania się cech zaburzeń osobowości i pozytywnych cech ludności Wielkiej Piątki.
Jest ilustracja na internetowej str.5 w pracy: Jan Cieciuch, Pomiar zaburzeń osobowości, 2022

Znasz różnicę między psychologią i psychiatrią ?
Testy i obserwacja pozwalają na ocenę, czy osobnik wymaga terapii.

Ale człowiek w rękach lekarzy jest ten sam