Jedynym uzasadnieniem używania przeze mnie wielkich liter jest jedno wielkie ZIEW. Myśleć mi się nie chce, a zwłaszcza na takiego Czytelnika neuronów mi szkoda. Na Gandalfa bym się wysilił, jak on się wysila, ale on jest głu... chy. Albo dobrze udaje. Albo dobrze mu płacą, dobrozmieńcowi...

Ale robaczku: przypadek, losowość i tak dalej posiadają w doczesności głeboką matematyczną strukturę, która leży daaaleko od czystego chaosu (nie mylić z chaosem deterministycznym). Nie trzeba więc uciekać w determinizm, żeby zobaczyć w przypadku rękę Boską. Trzeba tylko matematykę znać. Albo chociaż Hellera czytać, księdza profesora.

Co sadzisz o:
"Rajem była cała „ziemia” stworzona przez Boga. Przy czym św. Bazyli
nie utożsamia tej ziemi z „ziemią” w obecnym znaczeniu tego słowa.
Raj nie należy zatem do tego, naszego, świata. Nie ma sensu umieszczanie
raju gdziekolwiek na naszej planecie Ziemi. Nasza „ziemia” stała się miejscem
pobytu człowieka dopiero po grzechu. W wyniku grzechu zmienione
też zostało nasze ciało. Bóg dał nam ciało ze „skór zwierzęcych”, czyli nasze
ciało upodobniło się do ciała zwierząt. Przed grzechem było inne."

Moze nalezy przyjmowac szersze rozumienie zarowno ewolucji jak i dziela stworzenia.

Filozofia, oderwana od prostego "Napisano..."

A ja nie jestem pewien, czy ks Heller ma rację.

Determinizm neguje wolną wolę i chyba dlatego ks Heller poszedł w przypadek, jako jedyną możliwość, która daje nam wybór. Ale to co on rozumie przez przypadek, jakoś mnie nie przekonuje.

@chwacie, obejrzałeś, o co pytałeś (zięby)?

O. Mógłbyś, chwacie, rozwinąć? Nie mam niestety Hellera pod ręką, ProxyOne mi zakosił i z Krakowa wywiózł na prowincję, ku własnemu oświĘceniu.

Calkowita zgoda. Jak to fajnie, ze uzyles wyrazenia "w doczesnosci" bo rachunek prawdopodobienstwa wlasnie tam jest potrzebny Tobie, mnie, Hellerowi i nawet Heisenbergowi, ktory mowi o czasteczkach w swiecie fizycznym. I dopiero w innych swiatach mozna sie doszukiwac odpowiedzi na pytanie skad sie biora w: "O tym, skąd one się biorą, te replikatory, TE nie mówi nic"

Aj, będę oponował. : ) Mnie chodziło o to, że ewolucja dotyczy tego, co się dzieje z replikatorem. Natomiast o tym, skąd on się bierze opowiada zupełnie inna działka nauki, biogeneza. Z tym że biogeneza to jest takie wrożenie z fusów, bo przecież ani nie mamy wehikułu czasu, ani skamieniałości tych pramolekuł, co się pierwsze same powielały niedokładnie, ani nie żyjemy tak długo, żeby planety pozamieniać w laboratoria i sprawdzić to po prostu.

Tyle że zaraz tutaj wjedzie pilaster i powie, że każde wyjaśnienie istnienia materii musi być niematerialne, transcendentne. A na pilastrze życie mogłoby powstać - taka z niego skała. : )

Ktora ciagle odnosi sie do doczesnosci, ktora z kolei operuje tylko doczesnymi narzedziami. I nie rosci sobie pretensji aby zaprzeczac istnieniu innych narzedzi.

Nie chcę palnąć, muszę to jeszcze przemyśleć. Pewnie gdzieś się mylę.

Ogólnie chodzi o to, że jeśli np podczas rzutu kostką (zostańmy przy tym przykładzie) wypada nam jakaś cyfra, to nazywamy to przypadkiem.

Ale ułatwiając sobie warunki początkowe wykonywanego rzutu (mała wysokość rzutu, niewielkie obroty kostki...) jesteśmy w stanie, do pewnego stopnia, te warunki kontrolować i wpływać na wynik tego rzutu. Tutaj ktoś mógłby zaprotestować, że nie można by tego nazwać rzutem kostką, bo to nieuczciwe, bo wpływamy na wynik rzutu. A mnie się wydaje, że rzut kontrolowany z małej wysokości i niekontrolowany rzut z dużej wysokości, spełnia warunki, które pozwalają go nazwać rzutem. Kwestia wprawy ręki wykonującej rzut i innych warunków początkowych rzutu, które możemy określać, jest czysto umowna. Podnosząc albo obniżając granicę kontrolowania warunków początkowych rzutu, decydujemy o granicy tego, co nazywamy przypadkiem.
Zakładając, że bylibyśmy w stanie zawsze określić wszystkie warunki początkowe rzutu (sprawność ręki, nierówności powierzchni, fluktuacje grawitacji, podmuchy powietrza, mikrobalans kostki itd.) eliminujemy przypadek. Pozostaje dokonanie wyboru liczby wyrzuconych oczek, jako jeden z warunków początkowych, którą zawsze osiągamy wykonując rzut.

Wychodzi mi na to, że przypadek to tylko synonim naszej technicznej nieudolności.

@chwacie, e noooo... była umowa czy nie?! Jak się wywiązujesz?... zięby czekają, a Ty tu stukasz i piszesz... i piszesz...

Wlasnie dlatego jestem skrajnym determinista w znaczeniu przyczyna - skutek.
Ale nie widze sprzecznosci z wolna wola.

Haha... no właśnie: wróżenie z fusów + mega wiara = życie ze skały, hehe
A nie lepiej uznać Boga-Stwórcę, niż się potem przed Nim wstydzić, że się takim głupim było?!... (bo to głupi mówi: nie ma Boga...)

Nie wiem. Może. Hm? Ale mnie chodziło o to, co się dzieje, kiedy dużo takich przypadków – nieprzypadków składa się razem. Pojawiają się wtedy regularności, za każdym razem takie same. A przecież gdyby rzecz rozbijała się tylko o kontrolę...

Dajmy na to, w liceum bawiliśmy się, bo nam kazano, w rzucanie kością i monetą. Powychodziły ludziom drobne odchyłki od średniej, wszystkie w jedną stronę. Jedna mocna odchyłka je kompensowała, nie do końca, ale jednak. Zgaduj-zgadula, czyja. Dlatego wiem, że nie było żadnej umowy na oszukiwanie przy rzucaniu.



Ano. Po prostu wyjaśniając wszystko z góry Bogiem nie ma żadnej przyjemności z badań. : )

Nawiasem, ja się tak ateizuję pokątnie właściwie dla zasady. Bo afiliuję się przy szinto, z racji estetyki głównie i pewnego bliżej nieokreślonego "smaku" tego wyznania, jego praktyk. Możliwe, że ten "smak" wywodzi się z różnic w klimacie Japonii i Palestyny. A może to dlatego, że kapłani szinto mogą się żenić i nawet od dziewic świątynnych nie wymaga się ślubów na całe życie. : )

Ale determiniści uwarunkowaniem przyczynowo-skutkowym, wbijają gwóźdź do trumny wolnej woli. Jak obchodzisz ten problem?