ja nie mówię, że tak musi być - ja mówię że tak jest
Może to jednak dobrze, że to nie Ty, czy ja jesteśmy wszechmocni Ten Bóg, którego ja mam na myśli jest jednak w dużej mierze Bogiem Tajemnicy- może dlatego, że obecna kondycja człowieka jest taka a nie inna- tu trzeba by się zastanowić nad sytuacją w ogrodzie Eden- co się tam tak naprawdę stało- bo wcześniej było inaczej...
A czyste reguły przecież są- jeśli tylko chcesz.

No tak, tylko że to trochę ryzykowne. Jeśli mówisz, że "tak jest", to musisz umieć udowodnić swoje twierdzenie. A potrafisz?
Ja jestem w tej lepszej sytuacji, że nie twierdzę, że Boga absolutnie i koniecznie nie ma, tylko że nie ma na jego istnienie żadnych przekonujących dowodów. Jeśli upierasz się, że "tak jest", to doweidź tego, jeśli nie - zmień sformułowanie na "wg mnie tak jest".


Jak to ktoś mądry powiedział kiedyś, władzę powinni mieć w najmniejszym stopniu Ci, którzy tej władzy pragną [chyba Platon].

@ Nie wiemy, czy tam się w ogóle coś stało
@ Nie wiemy, czy w ogóle było jakieś "tam"
@ Nie wiemy więc też, czy było jakieś inaczej.\
To tylko nasze, a w zasadzie nie moje, tylko chrześcijan, domniemanie.

A niech nawet Bóg jest jedną z teorii na powstanie wszechświata. Ale co z tego? Przypuśćmy, że siła stwórcza stworzyła wszechświat. No i co z tego? Jakie z tego można wyciągnąć wnioski i do czego prowadzi taka teoria. Moim zdaniem ona po prostu nic nie daje. Jeżeli czegoś nie wiemy, to nie wiemy. I niczego nie zmieni fakt wymyślenia wszechmocnej istoty jako przyczyny. Na dodatek istoty duchowej (czyli nie wiadomo jakiej) o której z definicji nic wiedzieć nie możemy i nie możemy w żaden sposób poznać, ani zbadać. I jaki jest sens wiary w taką istotę? W najlepszym razie możemy zakładać, że istnieje.
Wszelkie gdybanie czy tak siła stwórcza jest rozumna, osobowa, kocha ludzi, czy w ogóle wie o ich istnieniu jest bez sensu, bo nigdy się tego nie dowiemy. Dla siły stwórczej, która zaplanowała wszechświat wraz z jego prawami musimy być nic nie znaczącymi stworzeniami.




Ehm.. Nie chcę się czepiać, ale to brzmi jak totalny bełkot, a nie rzeczowa argumentacja.

dobra, zmieniam : wg mnie tak jest (w istocie, ja tu wyrażam tylko to co jest "wg mnie")

ale co do reszty- to wszak o istnieniu lub nie- Boga chrześcijan się dyskusja toczy. A to nie jest jakiś-tam przypadkowy Bóg, tylko ten zamieszany w sprawę Raju. Jeżeli roboczo(dla potrzeb dyskusji) przyjmiesz jego istnienie- to z tymi informacjami które o nim posadamy.
Jeśli nie- będzie to dyskusja o kimś, lub czymś zupełnie abstrakcyjnym.
Ta historia dla relacji Bóg(chrześcijan)- człowiek, ma znaczenie fundamentalne.

Rito: Bóg jako teoria powstania wszechświata? no nie - czegoś takiego chyba nie doczytałaś się w moim pisaniu? A że odebrałaś to jako bełkot- nawet Ci się nie dziwię - to są jedynie luźne refleksje.

Osobiście obawiam się, że ściśle naukowy, rzeczowy i jednoznaczny dowód na istnienie Boga nie istnieje- można ewentualnie próbować przeprowadzić dowód nie wprost.

Jak tak będziesz myśleć to świat nawet z Bogiem rzeczywiście nie będzie mieć sensu. Wszystko zależy od Ciebie jak spostrzegasz świat. Świat jest względny i nie szukaj prawdy na zewnątrz tylko wewnątrz siebie.

Ale wtedy będzie to tylko i wyłącznie myślenie życzeniowe, nie wiele mające wspólnego z rzeczywistością. I co mi da stwierdzenie, że Bóg na pewno mnie kocha? Oprócz pięknej ułudy raczej niewiele...

Ja bym raczej powiedziała, że świat jest bezwzględny

Dotąd człowiek swoich bakterii nie poznał do końca, a Ty żadasz poznania Boga który nas stworzył ..

Wybacz ale wypowiadasz się jak średniowieczny inkwizytor...dlaczego wykluczasz poznanie Boga? Gdyby naukowcy wykluczali poznanie tego co jeszcze nie udokumentowali ...byłoby krucho z nauką.
Dyskusja toczy się bo...zakładamy że jest coś co stworzyło świat/wszechswiat..albo nie dyskutujemy ...bo Ty/On/Ona WIE , że świat się stworzył sam bez "pchnięcia" np. I wie , że Boga nie ma.




nie wiem coś się tak przyczepił do tego "skomplikowania"..jakaś bzdurna teoryjka która ma tyle wspólnego z faktami co Twoje porównanie do komputerów...czy komputer Odra wyprodukowany ok 30 lat temu zajmujący jeden pokój, czy może pierwsze komputery ważace po ok 30 ton, były na tamte czasy mniej skomplikowane?, niż teraz 1 mln komputerów z procesorem pentium III, 1Gb RAM-u i nagrywarką DVD ?
Wszystko zależy od naszej wiedzy...stopień skomplikowania oceniamy dziś.

Nie ma takiego czegoś jak rzeczywistość zewnętrzna bo to Twój mózg tworzy rzeczywistość. Ty jesteś tą rzeczywistościa. Twój sposób odbierania i rozumowania świata tworzy rzeczywistość właściwą. Nie szukaj rzeczywistości na zewnątrz tylko wewnątrz siebie.



A to Ci da, że poczujesz się lepiej na duchu.



Świat jest względny i bezwzględny równocześnie. Świat jest zbudowany za zasadzie przeciwieństw. Ty jesteś tym ogniwem które stoi pośrodku.

Tak tak wszystko pięknie, aż do momentu śmierci. Potem będzie się liczyła też rzeczywistość zewnętrzna. Tak naprawdę, to chodzi o to co jest po śmierci, to od tego człowiek tak bardzo chce uciec, tego najbardziej się lęka. Podejrzewam, że jeżeli byłby sposób na życie wieczne na ziemi, to każdy wierzący by z tego skorzystał, a chęć pójścia do nieba zeszłaby na dalszy plan. Chociaż tylko śmierć umożliwiłaby poznanie Boga. Ale kto by tam ryzykował?


Oczywiście, ale jednak ułuda zostaje ułudą. A śmierci nie oszukasz. Ja wolę się nie łudzić, tak jest szczerzej wobec siebie.


A powyższe zdanie to jakoś tak ni z gruszki ni z pietruszki. Rozmawiamy poważnie czy wypisujemy co nam ślina na język przyniesie?

Dobranoc wszystkim

Jeśli zakładamy że nie ma życia po śmierci to po śmierci nie ma rzeczywistości zewnętrzej. Stajesz się wieczną nicością więc trudno mówić tu o jakiejkolwiek rzeczywistości skoro nic nie istnieje.
Cała nieskończoność czasowa przemija w zerowym czasie. To tak samo jak przed narodzinami.

Natomiast jeśli zakładasz że życie po śmierci istnieje to świat jaki znasz obecnie przetransferowuje się w inny świat. Nie ma tu też miejsca na rzeczywistość zewnętrzną bo wtedy to Twoja dusza będzie generować rzeczywistość.



Nie możesz mówić że to ułuda nie wiedząc jaka jest prawda, możesz tylko wierzyć.



Wiem że jest to trudno zrozumieć bo coś co jest nieracjonalne nie da się zrozumieć racjonalnym myśleniem. Trzeba poprostu myśleć abstrakcyjnie. Jakbyś wiedziała na jakiej zasadzie działa fizyka kwantowa i co to jest superpozycja to nie powiedziałabyś że daje niepoważne przykłady.

Może dokładniej o kimś, kogo istnienie na potrzeby dyskusji dopuszczam.


Widzisz, kosiarz, nie dostrzegasz jednej, bardzo podstwowej zależności. Że komputer Odra JEST niepomienie bardziej prymitywny niż pecet, niezależnie czy będziemy porównywali te komputery dziś, czy za 1000 lat. Podobnie z Bogiem. Nie oceniamy stopnia jego skomplikowania w stosunku do naszej epoki, tylko do Wszechświata. Więc mamy Odrę [Wszechświat] i peceta [Boga] i niezależnie od tego, jak będziemy na nie patrzeć, Bóg jako przyczyna wszystkiego, stwórca, istniejący od zawsze i na zawsze, zawsze będzie bardziej skomplikowany od swego ewentualnego dzieła - Wszechświata.

Poziom skomplikowania to kwestia subiektywna. Obiektywnie mozna ewentualnie porownywac skomplikowanie, ale mysle, ze w tej rozmowie to nie ma sensu.
Wystarczy wymienic przymioty Boga, gdyz czy jest prosty czy nie, to te przymioty czynia go jeszcze bardziej zagadkowym od Wszechswiata. Skoro powstanie Wszechswiata wiec m.in bezmyslnych czastek i slabych biologicznych ludzi tlumaczycie czyms wszechpoteznym to nic to nie wyjasnia. (co nie znaczy jeszcze, ze to falszywa idea)

to właśnie jest jakaś większa część Twojej- niewiary- dziś...wiec nie pisz mi, że to jest nieistotne..ta nasza ocena ...kiedy.
i moja odpowiedz jest taka...



10 lat to dużo..1000 to ...nasza wiara może przerodzić sie w wiedze..kto to wie



nie wystarczy wymienić przymiotów Boga...trzeba je poznać/zrozumieć-starać się.
To tak jakby powiedzieć do kolegi..jesteś wszechmogący...czy rozumienie tego przez osobę trzecią , wystarczy do tego by powiedziała o człowieku okreslonym takim mianem...stwórca wszechswiata?
Nie- gdyż wiemy co potrafi człowiek /teraz/...ale ...kilka set lat temu , człowiek z dzisiejszą wiedzą i techniką mógłby podbić z połowę świata, a wszyscy mówiliby , ze jest wszechmocny.
Pytanie jest czy dziś stawiamy bariery Bogu - słusznie. Przecież to ,że jeszcze dzis cos nie rozumiemy nie jest niemożliwe do poznania jutro..

Ocenianie skomplikowaności Boga to czyste szaleństwo .Na istnienie Boga można przedstwaić argumenty ,natomiast starając sobie wytłumaczyc jego skomplikowanóść ,porywamy się z motyką na słońce ,Bo rozum ograniczony czaszką z zasady nie pojmie czegoś co jest niepojete .Rozum nie jest w stanie do końca ogarnąć wszechświata który ciągle jest odkrywany . Naukowcy im bardziej zagłebiają sie w jego złożoność tym wiecej pojawia się pytań bez odpowiedzi . Trzeba powiedziec że wobec przytłaczającej liczby argumentów na istnienie Boga trzeba wierzyć że istnieje .I są to argumenty pojawiające się na każdej płaszczyźnie życia . Te które ja zaobserwowałem, będe stopniowo przedstawiał w oddzielnych tematach, ale spróbujcie zaobserwować je sami.

Tak! po trzykroć tak.
Czy Ty czasem nie chcesz Złapać mojego Boga jak motyla : eterem go, na szpilkę i do gabloty. A teraz patrzcie: jakie ma piękne skrzydła.- tylko czy motyl, bez zdolności latania, jest jeszcze motylem? czy podziwiając go za szkłem można zrozumieć istotę motylowości?
Wiem, że to porównanie nie jest zbyt mądre. Chodzi mi o to, że próbując poznać Boga- trzeba mu pozwolić nim być.
Skoro jest On poza fizyką- szukanie Jego materialnych śladów nie ma chyba większego sensu zatem gdzie? Od czegoś trzeba wyjść- znaleźć jakiś "punkt podparcia". Dla mnie osobiście,takim punktem podparcia
jest zdanie: " Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam."- od tego miejsca zaczynam tropienie Go - bo siebie w tym kosmosie znam może nie dobrze, ale najlepiej.
Powiedział o sobie: JA JESTEM, JESTEM KTÓRY JESTEM- cóż to znaczy? co znaczy że ja jestem? co to znaczy, że jest ktoś INNY?