A może świadomość jest jednak „błoższa”?

Bo można to cierpienie, o którym piszesz zinterpretować np. jako życie w świecie własnych wyobrażeń, bez świadomości rzeczy realnych…

Ależ jeśli „bezkompromisowość” odnosi się do czegoś innego, niż jesteśmy potwierdzić własnym doświadczeniem, to należy raczej mówić o „fanatyzmie”. Bezpośrednie doświadczenie prawdy samo domaga się bezkompromisowości w jej obronie. Jeśli zaś przyjmujemy coś pośrednio, ulegamy złudzeniom, autorytetom itd., łatwo możemy popaść w fanatyzm. Jeśli zaś z fanatyzmem się „bezkompromisowością” bądź „fanatyzmem” ze strony innych, to znowu nasz pokój umysłu jest bardzo potrzebny, i chroni nas przed postawą agresywną wobec owych „fanatyków”, a w konsekwencji — chroni również ich przed naszą agresją. Uśmiech...

to przyjmijmy, że widzę je jako bezcelowe sianie zamętu

O jakim cierpieniu ja piszę?

Niektórzy np. są szczęśliwi, dopóki nie wnikają i nie analizują - bo widzisz, jak się wniknie i zanalizuje, to może się okazać, że wcale nie jest tak fajnie, jak wcześniej myśleliśmy

1) Nie rozumiem ostatniego zdania.

2) Co to wszystko ma wspólnego z tym, o czym rozmawiamy?

Spokój, kurde. To jest swobodna dyskusja wyluzowanych ludzi