I tu ZAWSZE będą kłótnie, gdyż początkowa "sytuacja rzeczywista" oraz jej dynamizm brane są z kapelusza, zakładane. Bo i skąd je wziąć?

Myślę, że gdyby udało się dobrać parametry tak, aby miała miejsce ewolucja zbliżona do naszej, w tym także różne przejścia międzygatunkowe czy pozornie nieredukowalne złożoności (jak język dzięcioła), to już byłby wielki plus dla TE. Części malkontentów i tak nie uda się przekonać, do dziś są przecież zwolennicy płaskiej Ziemi.

Byłby. Ale tak naprawdę plus byłby wtedy, gdyby model nie tylko działał "w tył" tj. odtwarzał dotychczasowy przebieg procesu, ale i w "w przód", w tym sensie przynajmniej, że pozwalałby przewidzieć istnienie pewnych obserwowalnych faktów.

To tak jak w kosmologii. Nie liczy się tylko takie dobranie parametrów, by model tylko symulował "ewolucję wszechświata". Model jest wtedy naprawdę ciekawy, kiedy dzięki niemu ktoś może powiedzieć "w takim razie tu a tu powinno istnieć coś takiego" - no i naprawdę to "coś takiego", wynikającego z modelu, potem potwierdzają obserwacyjnie.

@Sylwia A.

ale i w "w przód"

A jak to sobie wyobrażasz?

Przez zastosowanie algorytmów ewolucyjnych, zapewne. Np. S. Kozieł: Algorytmy ewolucyjne i ich zastosowania do optytmalizacji i modelowania analogowych układów elektronicznych, Nauka Polska.

Algorytmy ewolucyjne mają tę wadę, że potrzebują celu, który określi kryteria selekcji (np. w pewnym sensie optymalne działanie układu elektronicznego). Mogą one symulować hodowlę, ale pojawiają się trudności w zastosowaniu ich do naturalnej ewolucji, gdy nie ma celu a liczy się jedynie przeżycie i wydanie potomstwa.

Nawet w ściśle określonych warunkach środowiskowych?

W naturze warunki środowiskowe są zmienne i w znacznej części zależne od organizmów żywych. Błędnym jest myślenie, że gatunki ewoluują indywidualnie, dopasowując się do jakiegoś konkretnego środowiska. Dużo częściej mamy do czynienia z koewolucją dwóch lub więcej gatunków, ostrą konkurencją o niszę ekologiczną lub wyścigiem zbrojeń pomiędzy drapieżnikiem i ofiarą. Zastosowanie ustalonych kryteriów dopasowania do określonych warunków środowiskowych nie odzwierciedla właściwie rzeczywistej sytuacji. Przynajmniej w dłuższych okresach czasu, a te są interesujące z punktu widzenia weryfikacji teorii ewolucji.

Ja się tylko dziwię że ludzie wcześniej, przed Darwinem nie domyślili się że pochodzimy od zwierząt. Jemy, oddajemy stolec, uprawiamy sex podobnie do zwierząt tylko bardziej wysublimowanie.

Nie wiem czy akurat w kwestii człowieka, ale to, że jedne gatunki pochodzą od innych była koncepcją zyskującą popularność już kilkadziesiąt lat przed Darwinem. Darwin "jedynie" odkrył mechanizm, który to powoduje - dobór naturalny.

Na to, że ludzie pochodzą od zwierząt zdaje się wpadł już Anaksymander... dwa i pół tysiąca lat temu. Przynajmniej jeśli wierzyć temu:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Anaksymander

Ale ja szczegółów nie znam, a to w końcu tylko Wikipedia. Wie ktoś coś więcej na temat Anaksymandra?

Nie czytało się w szkole Słowackiego...

On miał całą wielką wizję genezyjską jak to duch przechodził w dziejach przez różne postaci zwierzęce, także dinozaury, aż do człowieka.

To tak nawiasem stara tradycja ezoteryczna.

Poza tym nikt nigdy nie kwestionował, że człowiek jest także rodzajem zwierzęcia: "zwierzę rozumne" - tak brzmiała najpopulaniejsza definicja człowieka w starożytności.

odnośnie eksperymentów


http://www.bryk.pl/teksty/liceum/biolog ... ziemi.html

a oto fragment

Koncepcję, że życie na młodej Ziemi wykształciło się ze związków organicznych, które powstały samoistnie z prostych substancji, popiera doświadczenie Harolda Ureya i Stanleya Millera. W połowie XX wieku, tym dwóm naukowcom udało się odtworzyć warunki atmosferyczne panujące na kuli ziemskiej u jej początków. Dokonali tego za pomocą aparatury chemicznej ustawionej w zamkniętym obiegu. Podgrzewana kolba z wodą miała odpowiadać gorącemu wtedy oceanowi ziemskiemu, którego pary mieszały się z metanem i amoniakiem (gazy te stanowiły wtedy znakomitą większość atmosfery), przy czym reakcjom tym towarzyszyła zachodzące w atmosferze różnego rodzaju wyładowania. Po tych etapach następowało schładzanie produktów. Już po kilku godzinach działania aparatury badacze stwierdzili, że z mieszaniny prostych związków (metanu, amoniaku, dwutlenku węgla) można w ten sposób otrzymać produkty bardziej złożone, np. aminokwasy.

Już wcześniej badania Aleksandra Iwanowicza Oparina, Jona B. S. Haldane'a i Sidney'a Foxa ukazały możliwość tworzenia tak teoretycznych, jak eksperymentalnych modeli powstawania takich substancji organicznych. Otóż, zaobserwowali oni, że proste substancje organiczne mają skłonność do tworzenia kulistych tworów, przypominających prakomórki.

Oparin w swoich obserwacjach podaje, że z mieszaniny polipeptydów, wielocukrów i kwasów nukleinowych, powstawały w roztworze wodnym organizowały się one w kulki, które wykazywały zdolność do wzrostu, podziału, a także prostego metabolizmu.

Fox wytworzoną przez siebie mieszaninę aminokwasów podgrzewał, dzięki czemu uzyskiwał z nich polimery (cząsteczki o długich łańcuchach), tak zwane protenoidy, które w wyniku dodania wody tworzyły mikrokulki. Otoczone były one błonami, które wykazywały cechę charakterystyczną dla wszystkich błon biologicznych - potencjał elektryczny. Ponadto przez owe błony zachodziła osmoza.

Oparin i Haldane na podstawie swoich badań doszli do wniosku, że taka chemiczna ewolucja związków organicznych zachodzić musiała w środowisku wodnym, a więc w praoceanie, który zapewne zawierał mnóstwo prostych związków organicznych, stanowiących swoistą pożywkę dla pierwotnych struktur żywych (nazwanych przez nich protobiontami).

Nowsze koncepcje (głównie Wächtershäusera oraz Grahama Cairnsa-Smitha), rolę matryc do syntezy związków organicznych spełniały minerały ilaste (jak piryt w strefach pływowych), na przemian zalewane przez wodę morską i oświetlane promieniami słonecznymi. Warunki te powinny być odpowiednie, by powstać mogła powłoczka złożonych związków organicznych. Udało im się także w warunkach eksperymentalnych uzyskać otoczone błoną lipidową banieczki, które potrafiły rosnąć i dzielić się. Odpowiadały one hipotetycznemu stadium protobiontów.

Ech, no tak. Przykładem może być trywialny widliszek. Tylko z przekory zapytam jeszcze...
...czy skuteczne zastosowanie teorii ewolucji do innych - niebiologicznych środowisk - jak np. wspomnianych w pracy "analogowych układów elektronicznych", nie powoduje zwiększenia jej prawdopodobności dla układów biologicznych?

To, że gatunek poddany presji selekcyjnej zmienia się tak, że kolejne pokolenia są lepiej dopasowane do środowiska (czy ogólniej: do kryterium selekcyjnego) wykazały eksperymenty na muszkach owocowych. To co kreacjoniści zazwyczaj negują, to to, że w ten sposób mogą powstawać nowe gatunki. Obawiam się, że symulacja ewolucji niebiologicznej to za mało, aby przekonać tych o fanatycznym nastawieniu.