O czym konkretnie mówi mitologia grecka?


iz 40:22
(22) Ten, co mieszka nad kręgiem ziemi, której mieszkańcy są jak szarańcza, On rozciągnął niebiosa jak tkaninę i rozpiął je jak namiot mieszkalny.BT
22) Ten, który siedzi nad okręgiem ziemi, której obywatele są jako szarańcza; ten, który rozpostarł niebiosa jako cienkie płótno, a rozciągnął je, jako namiot ku mieszkaniu:BG
(22) Jest Ktoś, kto mieszka nad okręgiem ziemi, której mieszkańcy są jak koniki polne. Ktoś, kto rozpościera niebiosa jak delikatną gazę, kto je rozpina jak namiot, by w nim mieszkać.PNS

o nawet o atmosferze trochę jest


hi 26:
(7) Rozpościera północ nad pustką, a ziemię zawiesza nad nicością. BT
(7) Rozciągnął północy nad miejscem próżnem, a ziemię zawiesił na niczem.BG
(7) On rozciąga północ nad pustką, ziemię zawiesza na niczym;PNS

Iz 66:1
(1) Tak mówi Pan: Niebiosa są moim tronem, a ziemia podnóżkiem nóg moichBT
(1) Tak mówi Pan: Niebo jest stolicą moją, a ziemia podnóżkiem nóg moichBG


hi 36:27 (27) On krople wody podnosi i mgłę na deszcz skrapla BT
KOH 1:(7) Wszystkie rzeki płyną do morza, a morze wcale nie wzbiera; do miejsca, do którego rzeki płyną, zdążają one bezustannie BT
(7) Wszystkie rzeki idą do morza, wszakże morze nie wylewa; do miejsca, z którego rzeki płyną, wracają się, aby zaś stamtąd wychodziły BG
7) Wszystkie potoki zimowe płyną do morza, a jednak morze nie jest pełne. Skąd płyną potoki zimowe, w to miejsce wracają, aby stamtąd wypływać.PNS




Co konkretnie masz na myśli?
Wierze, że Biblia to słowo Boga napisana przez ludzi pod natchnieniem bożym.
teraz test.
jest biblia , ludzie ja napisali, skoro jest natchniona przez Boga to nie może mieć sprzeczności i błędów.
Testowalne dla Ciebie?
]
takich rzeczy nie ma . I nie mówię tutaj o tak skomplikowanym obiekcie jak księżyc ale nawet mała śrubka sama się nie robi.
Tym bardziej księżyc który sam z siebie przypadkowo się zrobił a do tego umieścił się na idealnej orbicie koło ziemi.

ale załóżmy że zrobił się sam co prawa fizyki wykluczają.
Z czego się zrobił i skąd to coś się wzięło?

tak . samochód jedzie sam .
tyle że kierowca włączył silnik, nacisnął gaz, włączył tempomat i samochód jedzie sam.




tak .na tej samej zasadzie co samochód.

Nie .
Prawa które rządzą rzeczywistością ktoś stworzył i potem one(te prawa) działają.
Prawo o ruchu drogowym ktoś musiał stworzyć żeby potem one działały .
samo nie powstaje nic.
Ale żeby mnie przekonać może wymień jedną malutką rzecz, o której to rzeczy doskonale wiemy jak powstała i która powstała sama bez udziału kogokolwiek czy czegokolwiek.
Mogą to być proste rzeczy typu.
guzik, długopis , gwóźdź. Te oczywiście wiemy, że same z siebie nie powstały ale może ty znasz takie rzeczy.

Oczywiście najpierw założenia oraz komentarz wstępny. "Bez udziału kogokolwiek" to oczywiście warunek niebrania pod uwagę opcji trzeciej. Natomiast warunek "Bez udziału czegokolwiek" jest już dyskusyjny. Jeśli za "cokolwiek" przyjmiemy byt świadomy, to sprawa wygląda identycznie, jak powyżej. Jeśli natomiast owo "cokolwiek" będzie znaczyło tyle, co "jakiekolwiek prawa przyrody", to wchodzimy w wariant pierwszy i należy stwierdzić, że nie ma takich elementów w naszej rzeczywistości.
Zakładam tu oczywiście, że prawa kwantowe, gdzie wchodzi w grę opisywalna przypadkowość (niepewność), to nadal prawa przyrody.

Proszę bardzo, będzie to rzecz zaiste "malutka".
Atom helu powstaje w gwieździe w wyniku fuzji jądrowej z dwóch atomów wodoru. Masa jednego atomu helu jest mniejsza od sumy mas dwóch atomów wodoru. Różnica ta nosi nazwę deficytu masy i zostaje odprowadzona w przestrzeń pod postacią energii.

Wymienione elementy z całą pewnością mają swojego świadomego twórcę - nikt przy zdrowych zmysłach temu nie zaprzeczy. Natomiast w przypadku omawiania efektów ewolucyjnych dawanie takich przykładów jest przynajmniej nieporozumieniem.


Przy okazji dziękuję za wspaniałe cytaty z Biblii. Rzeczywiście, przy odrobinie dobrej woli, można zrozumieć takie sformułowania jak: "do miejsca, z którego rzeki płyną, wracają się, aby zaś stamtąd wychodziły" oraz "Skąd płyną potoki zimowe, w to miejsce wracają, aby stamtąd wypływać" jako opis cyrkulacji wody w przyrodzie za pośrednictwem parowania i skraplania pod postacią deszczu (albo jako opis magicznego wędrowania wody np. pod ziemią w górę - jak kto woli). Sprawa nie jest objaśniona wyraźnie, więc nie może być traktowana jako dana ściśle naukowa. Podobnie jest z "opisem atmosfery".
Ale ogólnie przykłady są piękne.

Nie z dwóch, tylko z czterech:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Cykl_protonowy


W tych fragmentach słowo krąg (lub okrąg) odnosi się zapewne do horyzontu. Gdyby chodziło o kształt Ziemi, to powinno się pojawić słowo kula lub ewentualnie sfera. Czy znasz fragment Biblii, w którym kształt Ziemi jest opisywany przez jedno z tych słów? Oczywiście jeszcze lepsze byłyby słowa elipsoida lub geoida, ale powiedzmy, że nie będę aż tak wymagający

Znowu palnąłem. Chociaż ogólną tendencję opisałem poprawnie, ale to mnie nie wybiela całkowicie.

Prosiłem o cokolwiek o czym wiemy doskonale jak powstaje.
W gwieździe nigdy nie byliśmy nie jesteśmy i nie będziemy.



Wybacz ale nie interesuje mnie rozmowa o ewolucji o której mówi się że to teoria i NIKT przy zdrowych zmysłach nie umie tego udowodnić.
Chodzi mi o rzecz o której ze stuprocentowa pewnością możemy powiedzieć, że wiemy jak powstaje.


Biblia nie jest naukową książka wiec nie może być tak traktowana.
natomiast zastanawiający jest fakt skąd ludzie bez pomocy z "góry" wtedy wiedzieliby o takich sprawach.

W tych fragmentach słowo krąg (lub okrąg) odnosi się zapewne do horyzontu. Gdyby chodziło o kształt Ziemi, to powinno się pojawić słowo kula lub ewentualnie sfera. Czy znasz fragment Biblii, w którym kształt Ziemi jest opisywany przez jedno z tych słów? Oczywiście jeszcze lepsze byłyby słowa elipsoida lub geoida, ale powiedzmy, że nie będę aż tak wymagający [/quote]

najlepiej żeby starożytni pisarze pisali po polsku.
niestety pisali pewnie po hebrajsku i tłumaczenie to rzecz względna.
Dla niektórych tłumaczy "Dirty dancing" to wiórujący sex.

Jaki kształt ma Ziemia?
Pytanie takie zadawali sobie ludzie już tysiące lat temu. W starożytności na ogół uważano Ziemię za płaską. Na przykład Babilończycy sądzili, iż wszechświat przypomina pudło lub pokój, w którym Ziemia stanowi podłogę. W Indiach kapłani wedyjscy wyobrażali sobie, że Ziemia jest płaska i zamieszkana tylko z jednej strony. A członkowie pewnego prymitywnego szczepu azjatyckiego przedstawiali ją w postaci ogromnej tacy.
Jednakże już w VI wieku p.n.e. filozof grecki Pitagoras wyraził pogląd, że skoro Słońce i Księżyc mają kształt kulisty, to Ziemia też musi być kulą. Zgodził się z tym później Arystoteles (IV wiek p.n.e.), wyjaśniając, że o kulistości Ziemi świadczą zaćmienia Księżyca: jej cień na Księżycu ma bowiem zaokrąglony kształt.
Mimo to teoria płaskiej Ziemi (zamieszkanej tylko po górnej stronie) nie została całkowicie zarzucona. Niektórzy nie mogli się pogodzić z logicznymi konsekwencjami kulistości Ziemi — mianowicie z istnieniem antypodów. W IV wieku n.e. ideę tę wyśmiewał apologeta chrześcijański Laktancjusz. Oto jego rozumowanie: „Czy jest ktoś aż tak nierozsądny, by uwierzyć, że żyją ludzie, którzy stopy mają wyżej niż głowy? (...) Że zboże i drzewa rosną w dół? Że deszcz, śnieg i grad pada do góry?”2
Zdaniem niektórych teologów koncepcja antypodów rodziła niemałe trudności. Według pewnych teoretycznych dociekań ich hipotetyczni mieszkańcy nie mogliby mieć żadnej styczności ze znaną częścią rodu ludzkiego — albo dlatego, że ocean jest zbyt szeroki, by go przepłynąć, albo też dlatego, że wokół równika rozciąga się niemożliwa do przebycia strefa gorąca. Skąd więc mieliby się tam wziąć? Zakłopotani tym pytaniem, teolodzy ci twierdzili, że na antypodach nikt nie mieszka, a nawet przychylali się do poglądu Laktancjusza, iż Ziemia absolutnie nie może być kulą!
Mimo to koncepcja kulistej Ziemi zwyciężyła i w końcu została uznana przez ogół. Jednakże dopiero w XX wieku, na początku ery lotów kosmicznych, ludzie zdołali się wznieść tak wysoko nad powierzchnię naszej planety, by na własne oczy ujrzeć jej kulisty kształt.
A jaki pogląd na tę sprawę wyrażono w Biblii? W VIII wieku p.n.e., a więc setki lat wcześniej, nim filozofowie greccy wysunęli hipotezę o kulistości Ziemi, i tysiące lat wcześniej, nim ludzie zobaczyli nasz glob z kosmosu, w czasach, gdy powszechnie mniemano, iż Ziemia jest płaska, hebrajski prorok Izajasz w zadziwiająco prosty sposób oznajmił: „Jest Ktoś, kto mieszka nad okręgiem ziemi” (Izajasza 40:22). Hebrajski wyraz chug, przetłumaczony tutaj na „okrąg”, może też oznaczać „kulę”.3 Dlatego w innych przekładach Biblii czytamy o „globie ziemskim” (Douay Version) lub „okrągłej ziemi” (Moffatt).
Pisarz Biblii Izajasz nie poparł więc popularnych mitów co do kształtu Ziemi. Przeciwnie, zapisał słowa, których nie mogły podważyć żadne późniejsze odkrycia naukowe.


It is he that sitteth upon the globe of the earth, and the
inhabitants thereof are as locusts: he that stretcheth out
the heavens as nothing, and spreadeth them out as a tent
to dwell in.

http://www.jesus-passion.com/BIBLE.htm

W poemacie Ramajana napisanym ok. 2000 lat temu jest opis "wybuchu tysiąca słońc z hukiem jak gromu" (cytat z pamięci). Można to odczytać jako opis eksplozji nuklearnej. Oczywiście nie jest to opis eksplozji a autor miał coś innego na myśli. Co miał na myśli autor tekstu o okręgu? Kulę? A może płaski okrąg? Mamy tu do czynienia z odczytaniem za pomocą dzisiejszego poziomu wiedzy i interpretacją zgodną z oczekiwaniami współczesnego czytelnika.
Jest wiele dawnych ksiąg, które obecnie można odczytywać "po naszemu" głównie z tego względu, że zostały napisane językiem poetyckim (dosłownie jako pieśń) oraz zawierają zawoalowane odniesienia, których znaczenia możemy już dziś nawet nie podejrzewać. "Dowód" poprzez skojarzenie ze współczesnym rozumieniem jakiegoś słowa nie jest wiele wart. Zwłaszcza, że nie przesądza o niczym prócz ewentualnej inteligencji (albo intuicji pisarskiej) piszącego.

Jest wiele dawnych ksiąg ale żadna z nich nie jest księgą o której można powiedzieć, że nie ma sprzeczności.
Kto dziś słyszał o poemacie Ramajana?
A o Biblii wiedza wszyscy ludzie . Bo własnie taka księgę można by nazwać, że pochodzi od Boga.
Czyli taka do której każdy na świecie ma dostęp.
Jeśli chodzi o słówka .Cóż zawsze można coś wymyślić.
Ale okrąg to okrąg i nie ma z czym dyskutować.

Np. miliard wyznawców hinduizmu, dla których jest jedną z ksiąg świętych.

O serii opowiadającej o Harrym Potterze też. Pani Rowling byłaby zadowolona, że nazwano ją "Bogiem". Liczba osób kojarzących tytuł "Biblia" oraz "Harry Potter" na świecie jest zapewne bardzo zbliżona, świadczy o tym sumaryczny nakład tych książek. To żaden dowód. A za "Potterem" przemawia fakt, że pozycja ta zyskała taki rozgłos przynajmniej 200 razy szybciej i to bez przymuszania!
Oczywiście nikt się nie modli do Dumbledora czy Voldemorta. Po prostu ludzie normalnieją.
Tak więc argument z popularności jest pusty znaczeniowo.

To "okrąg" czy "sfera"? Bo to nie to samo, proszę zapytać matematyka - jak widać, dla chcącego nic trudnego, jest z czym dyskutować.

To zapewne nie cały świat. A bóg powinien być znany w całym świecie


Mylisz się .Nigdy nawet fragmentu nie widziałem. Wśród moich znajomych tez nikt jej nie czytał.
poza tym to bajdy nie pretendujące do miana słowa Boga



Okrąg
na szczęście Biblia to książka dla matematyków tylko dla zwykłych ludzi, którzy nie dziela właosa na czworo.

To o niczym nie świadczy. Ponad 3 mld ludzi nie widziały na oczy Biblii, więc argument o nieznajomości ma być dowodem na co? Zresztą wiele nie stracili, zwłaszcza w kwestii nauki moralności.

Ciekawe, bo właśnie zwolennicy Biblii wyciągają z niej jak najwięcej treści "podskórnej" dzieląc ów włos nie tyle na czworo, co na sto części. Przykładem niech będzie wielość interpretacji.

Wielość interpretacji to działanie człowieka.
Ważne jest natomiast to co autor chciał powiedzieć. A to że ludzie wymyślają sobie rożne bzdury nie zmienia faktów.

Zgadza się:
1. Niektórzy widzą dane naukowe w luźnych opisach.
2. Niektórzy widzą porady moralne w "prawach" mówiących o zabijaniu lub chwytaniu niewolników.
3. Niektórzy widzą opisy mitologiczne jako wartościowy "dowód istnienia Boga".
Itd.