Coś, Seweryn, mieszasz. Materia i energia nie znika, zmienia tylko swój stan. Nic paranormalnego ani nielogicznego nie ma więc w hipotezie, że Wszechświat istniał od zawsze. Nie rozumiem dlaczego teiści uważają za oczywiste, że ich bóg istniał od zawsze, ale Wszechświat to już nie mógł!?

Jeśli istnieje od zawsze to znaczy, że mamy do czynienia z nieskończonym okresem jej istnienia , a jak wiadomo nieskończoność to wartość teoretyczna i nie istnieje w praktyce, dlatego wszechświat nie mógł istnieć od zawsze jeśli chcemy podpierać się nauką . Religia natomiast opiera się na ponad naturalnych zjawiskach dlatego tam takie zjawisko jest dopuszczalne.

Faktycznie, wydaje się to nieco dziwne, że coś mogłoby po prostu istnieć od zawsze, ale wyobraź sobie, że to coś jest nagle tworzone przez niematerialną, wszechmogącą, wszechwiedzącą istotę, istniejącą od zawsze. Co jest dziwniejsze??

Dziwniejszy jest Wszechświat istniejący od zawsze, bo doświadczenie nam mówi, że nie ma do tego przesłanek, natomiast co do rzeczy ponadnaturalnych to nigdzie nie widać przeciwwskazań (raczej można by sądzić, że rzeczy ponadnaturalne będą mieć inne cechy niż naturalne - a więc np. niezmienność, w przeciwieństwie do zmienności rzeczy naturalnych).



A może powiesz, ile razy i na ile sposobów trzeba ci to wyjaśniać, żebyś zrozumiał??

(pewnie nie powiesz, tylko znowu napiszesz, że nie dostałeś ŻADNEJ odpowiedzi, bo zadałeś niewygodne pytanie..)

Rybce żyjącej w akwarium ocean wyda się absurdem, bo doświadczenie mówi, że gdzie nie popłyniesz, to natkniesz się na szybę.

Twoje wyjaśnienia, delikatnie mówiąc, były mało przekonujące. Postaraj się jeszcze raz, jeśli mogę Cię o to uniżenie prosić.

Albo stwierdzi, że coś takiego jak ocean może ewentualnie istnieć jedynie w świecie "ponadakwaryjnym".

Tymczasem jej dziadkowie spokojnie z tego ponadakwaryjnego świata mogli pochodzić...

No, mogli, więc?

Wniosek jest taki, że LOKALNE doświadczenie NIE DETERMINUJE cech globalnych. Wyciaganie takich wniosków jest bezpodstawne. Podobnie jak odrzucanie tez przeciwnych.

Fizyka kwantowa zdaje się potwierdzać, że na poziomie kwantowym zachodzą zjawiska dziwniejsze niż nam się wydaje . To z czego jest zbudowany świat jest zupełnie czym innym niż to co widzimy .
Dla przykładu pojedyncze cząstki tego z czego jesteśmy zbudowani mogą znajdować się jednocześnie w dwóch miejscach we wszechświecie, przy czym odległość nie ma znaczenia bo drugim miejscem w którym znajduje się ta sama cząstka może być najdalsza galaktyka . Oczywiście nie znamy mechanizmu tego zjawiska, jest również z góry założone, że nie da się go poznać gdyż nawet sam akt pomiaru wpływa na zachowanie układu a informacja o drugim miejscu w którym znajduje się ta sama cząstka jest tracona. Czyli informacja do drugiego miejsca przechodzi w tym samym czasie mimo, że może ono być oddalone o miliardy lat świetlnych. Zjawisko to znane jako zasada nieoznaczoności.

Trochę chyba popuściłeś wodze fantazji z tą interpretacją zasady nieoznaczoności... Niemniej faktycznie w skali mikro nasz wszechświat wydaje się dziwny i nieracjonalny. Trudno więc a priori odrzucać tezę wiecznego wszechświata i dorabiać sobie bogów tylko dlatego, że coś się kłóci z naszym OGRANOCZONYM doświadczeniem.

Parę rzeczy odnośnie pytania w temacie. 1. Najpierw należałoby zdefiniować co rozumie się przez pojecie "Bóg". Różne religie przecież mogą inaczej pojmować Boga. 2. Pytanie jest źle postawione. Pytanie zawiera w sobie ukrytą przesłankę, że "Bóg się skądś wziął", tymczasem ja wierzę w takiego Boga który nie ma żadnej przyczyny ale jest bytem odwiecznym, koniecznym i samoistnym. Znikąd więc się nie wziął, bo nigdy nie było tak, aby go nie było.

Takich parę uwag metodologicznych apropo właściwego stawiania pytania.

To ja tak samo wierzę o Wszechświecie. A może Wszechświat jest bogiem???

Nikt ci nie zabrania uznać wszechświat za Boga, nie byłbyś zresztą pierwszy. Taka wiara nosi nazwę panteizmu; Spinoza i paru innych przecież tak wierzyli. Ja jednak uważam że Bóg jest osobą a wszechświat nią z pewnością nie jest.

Z ostatnim się zgadzam (znaczy z tym, że wszechświat nie jest osobą). Nie wierzę w bogów osobowych.