@Acro
Z racji, że nie wiem kiedy mi odpowiesz i czy wogóle masz zamiar mi odpowiedzeć i faktu, że nie będę miał okazji Ci odpowiedzieć (nie wiem jak długo) dam Ci zestaw pomocniczych pytań.

1. Czy filozofia, neurobiologia i medycyna mają tą samą definicję świadomości czy każda ma inną?
2. Jeśli mają taką samą to jak się bada zjawiska wewnętrzne, które są subiektywne? Czy to wogóle możliwe?
3. Czy jesteś w stanie udowodnić naturalizm nie zakładając żadnych aksjomatów?
4. Czym aksjomaty teistyczne różnią się od aksjomatów naturalistycznych? Dlaczego jedne mają być bardziej wiarygodne od drugich?
5. Czy nauka może funkcjonować bez filozofii naturalistycznej?
6. Czy musisz być pewny ontologicznego istnienia obiektów, aby je badać naukowo czy wystarczą Ci jedynie doświadczenie empiryczne?
7. Czy obiekty doświadczane empirycznie istnieją w sensie ontologicznym? Czy jesteś w stanie to udowodnić? (Jeśli tak udaj się po odbiór prestiżowych filozoficznych nagród.)

Powodzenia i pamiętaj o racjonalistycznym motto z którym i ja się zgadzam: "Miej odwagę posługiwać się własnym rozumem". Liczę, że nie stworzysz sobie w odpowiedzi jakiś potworków tylko gruntownie sprawę przemyślisz.

Ponieważ zostałem ostro sprowadzony z powrotem do tematu, to i jak pozwolę sobie wrócić do niego i ponownie zapytać:
- więc możliwe jest, że naturalistyczne podejście do świata oznacza determinizm. I co w związku z tym?

Są. W każdym razie - dopuszczają możliwość. Osobiście z równym dystansem patrze na deklaracje tych, co twierdzą, że znają takie czy inne Objawienie, jak tych, co prawią, że już już, za rok, za dekadę będziemy wiedzieć o wszechświecie wszystko. Jak dla mnie nikt zadowalająco nie wyłożył jeszcze co to właściwie jest ta "rzeczywistość materialna", zatem trudno wyrokować, czy istnieje coś poza nią, cokolwiek (no właśnie!) to znaczy. Na dobrą sprawę nauka dla wygody przyjmuje równie niesprawdzone (i chyba niesprawdzalne) jak istnienie Boga aksjomaty, ot, choćby powszechność i niezmienność tzw. praw fizyki, zatem...

Piszesz "możliwe", ale jak może być inaczej?

Jest to jakaś konkluzja (konsekwencja naturalizmu) - dalszych implikacji pewnie jest wiele, np. nie widzę podstaw do jakiejkolwiek oceny moralnej. W związku z tym, dla niektórych osób światopogląd naturalistyczny będzie nie do przyjęcia, jako sprzeczny z życiowym doświadczeniem.

A Ty wierzysz, że człowiek ma wolną wolę?

(Nowsza, poprawiona wersja powyższego posta)

Piszesz "możliwe", ale jak może być inaczej?

Jest to jakaś konkluzja (konsekwencja naturalizmu) - dalszych implikacji pewnie jest wiele, np. nie widzę podstaw do jakiejkolwiek oceny moralnej. Nie wiadomo jak, w ramach światopoglądu naturalistycznego, wyjaśnić koncepcję świadomej i wybierającej osoby (co wskazał Andy72).

W związku z tym, światopogląd naturalistyczny jest mniej przekonywujący, jako sprzeczny z życiowym doświadczeniem. A więc jest bardziej prawdopodobne, że transcendencja musi istnieć.

A Ty wierzysz, że człowiek ma wolną wolę?

Owszem.

Może się jednak okazać, że pewne procesy naturalnie biegną losowo.

Nawet przy założeniu pełnej i świadomej wolnej woli moralnośc pozostaje względna, niewiele się więc zmieni. Luker wyżej delikatnie próbował przemycić tę myśl: nawet jeśli przestępca będzie się tłumaczył, że złe wybory to nie jego wina, tylko determinizmu, to ja mogę powiedzieć, ze wsadzam do pudła, bo tak zostałem deterministycznie ukształtowany, aby karać takie zachowania.

Jeśli taka osoba nie istnieje (przyjmuję za wami, że obecnie takie są wnioski płynące z fizyki), to nie bardzo wiem, czemu mamy coś tu tłumaczyć.

Moje życiowe doświadczenie wyraźnie pokazuje, że to Słońce okrąża Ziemię, jednak uważam, że to swoją interpretację rzeczywistości powinienem dopasowywać do wiedzy, a nie odwrotnie. Zwyczajnie z pokorą przyjmuję to, co mówi nauka, a nie udaję, ze jest inaczej wymyślając sobie różne duszki żeby rozpaczliwie dopasować jej odkrycia to moich oczekiwań.

Tak mam słabe nogi (duchowe) i religia jest mi potrzebna. A ty twierdzisz że nie potrzebujesz?

Tak.

A na jakiej podstawie tak twierdzisz?

Bo zachowuję się nie gorzej, a nawet zaryzykuję tezę że lepiej i przyzwoiciej, niż większość wierzących. Czyli radzę sobie jakoś bez bata i czarów!

Coraz więcej ludzi radzi sobie bez "bata i czarów". A to z tego powodu, że świadome działanie (z ograniczeniem stworzonym przez samego siebie na zasadzie ustalenia "konturów" zachowań) jest znacznie lepsze i precyzyjniejsze niż działanie w strachu i pod ideologicznymi (a więc nie powiązanymi z logiką) ograniczeniami religijnymi.

Nazywam to walką z Bogiem. Ma Pan, z mojego punktu widzenia, niewielkie szanse na potępienie. Mechanizm neurobiologiczny wskazuje na psychikę, produktem ubocznym jest skażenie duchowości. Może z niekłamanej sympatii chwycę Pana 'za kołnierz' i nie puszczę dopóki mi sił i pamięci starczy? (bez obaw, nie będzie nieproszonego gościa na PW)
Doprezyzowanie znajdzie Pan w wyszukiwarce siostrzanego forum. (ale nie jest tak łatwe do odnalezienia).

Z jednej strony mamy sprawiedliwego Boga, z drugiej ograniczenia naszych mozgow. Skoro ktos wierzy, przy zdrowej ocenie sytuacji, musi byc pozbawiony jakiejs tam ilosci szarych komorek zajetych przez wiare. Ateista takiego braku nie ma. Kto "lepszy"?
Dar wiary kosztuje! Bosko sprawiedliwie i zgodnie z nauka.

W wieku nastoletnim organizm 'czyści' sieć neuronalną usuwając nieużywane dotąd komórki. Widocznie ateistom organizm zabiera więcej neuronów. Kiepskie notowania na nawrócenie. Nie ma nośnika. I powiada się, że nawrócenie poprzedza łaska uprzedzająca, bo sam sie człowiek nie nawróci. Jego oprogramowanie mózgowe nie zawiera pojęć niezbędnych do zawierzenia Bogu.
Chcesz neurobiologii w wierze? To mieszaj dalej. Tylko potem nie płacz, że pracujesz na zdezelowanym oprogramowaniu (nawet nie wiem, czy jesteś ateistą).