A czy tylko to co materialne można udowodnić naukowo???

Jajko, a to dla ciebie istnieją jakieś rzeczy niematerialne? Zakładając, że nasze myśli, czy cokolwiek innego istnieje w jakiś sposób nie składając się z materii, stwarzamy naszym umysłom furtkę, do życia także po śmierci. Tego co w nas materialne... Zdajesz sobie sprawę z tych konsekwencji, czy jesteś na stanowisku monizmu materialistycznego?

Ależ oczywiście, że istnieją dla mnie jakieś rzeczy niematerialne. Codziennie odczuwam grawitację na przykład oraz głód i nijak nie widzę tu furtki do życia po śmierci.

Jajko pisze:a więc Absolut nie mógłby istnieć, gdyż jest niematerialny.

Jajko pisze: Ależ oczywiście, że istnieją dla mnie jakieś rzeczy niematerialne

?????

Poproszę o stosowny cytat albo o czytanie ze zrozumieniem. Nigdzie czegoś takiego nie napisałem.

Cóż, grawitację jako oddziaływanie fizyczne nie uznałbym za coś niematerialnego. Ale wróćmy np. do naszych odczuć np. poczucie głodu. Owszem, wywołane jest przez materialne czynniki, ale samo odczucie, chyba nie. Podobnie jak i nasze myśli, czy pojęcia, wielkości czy liczby. To wszystko odbija się jakoś w naszym umyśle. Jeśli on, nasza świadomość, choć posługuje się mózgiem, ale ostatecznie ma w sobie coś niematerialnego, to furtka do życia po śmierci stoi otworem. Dlaczego miałoby podlegać rozkładowi to co niematerialne? Niematerialne jako substancja, nie jako proces. Baza naszego myślenia... co z tym?
A i jeszcze jeden ciekawy problem Jajko... Jak wyjaśnisz połączenie tego co niematerialne w człowieku z tym co materialne? Jak wyjaśnisz to, że nasze poruszenia wolitywne wprowadzają w ruch ciało? Jak wygląda to połączenie? Pytam o tak zwany problem psychofizyczny.

Człowiek jako byt materialno - duchowy nie może być równy Absolutowi - Bytowi niematerialnemu. Gdyby człowiek był równy Absolutowi, Bogu, Bóg miałby jakiś materialny "aspekt", więc nie byłby niematerialnym Absolutem. Absolut jest całkowicie różny w swej Boskiej Istocie od materii. Boskiej Istocie mówię, choć przyjął przez Wcielenie naturę człowieka, jednak to nie zmieniło Jego Istoty, która nadal pozostała niematerialna, duchowa.
Analogicznie: Człowiek wyrabia jakieś przedmioty, ale nimi nie jest, przekracza je w swej naturze. Podobnie rzecz się ma w relacji Bóg - świat/człowiek.

No ale skoro ten Twój Absolut jednak przyjął formę materialną, to wówczas był Absolutem czy nie??

Kwestia jeszcze bytów duchowych nie będących Absolutem, aniołów. Ich od Absolutu różni nie niematerialność, ale właśnie np. absolutna wiedza, wola, moc stwórcza. Tak więc Absolut, Bóg, jest Bytem jedynym w swoim rodzaju.

Teologia chrześcijańska i z tym sobie poradziła już dawno, bo w pierwszych wiekach, jako reakcja na herezję ariańską. Nie muszę tu niczego nowego wymyślać. Więc w swej Istocie jako OSOBA BOSKA Bóg jest niematerialny, jest Bogiem, Absolutem. Przyjął przez wcielenie jedynie naturę ludzką. ale nadal jest tym samym niematerialnym Bytem. Wiem to jest Tajemnica, właśnie dogmat. Ja sobie z tym radze normalnie, "Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego".

Bóg mnie ukształtował na swój obraz i podobieństwo, ja z Nim nie będę robiła tego samego, bo to byłoby moim myśleniem projekcyjnym.

Czyli jednak Absolut przyjął jakiś aspekt materialny! A przedtem pisałaś, że takie przyjęcie spowodowałoby że Absolut nie byłby juz Absolutem... plączesz się...

Absolut zmaterializował się i uniżył się przed człowiekiem rodząc się w śmierdzącej stajni, jak przepowiedziało Jego Słowo. Na początku jest Słowo Jego, później Jego wypełnienie, fizyczna materializacja.
Jego życie na tej ziemi od początku do końca nie było godne Absolutu, bo swoi Go nie przyjęli. Ten cichy, skromny i pokorny Absolut ryzykuje wszystko dla nieposłusznego, niewdzięcznego i pysznego człowieka, któremu wskazuje drogę w tej podróży ziemskiej do Domu, który jest jego obiecanym dziedzictwem.

Miłości nie widać jak i nienawiści, ale czuć ją gdy unosi się w powietrzu. Miłość i nienawiść materializuje się, gdy przeradza się w czyn, owoc wewnętrznego wyboru ducha. Dopiero gdy się zmaterializuje duch w czyny przekonuje się inny bliźni, o prawdzie ducha pierwszego.

Jak Absolut może cokolwiek/czymkolwiek ryzykować?????

np. powołując mnie do życia

Nie me w tym żadnej sprzeczności, że niematerialny Bóg przyjął ciało ludzkie (materię). Właśnie PRZYJĄŁ, a nie materia była mu nadana, że się tak wyrażę, bez Jego zgody, co dzieje się u człowieka. Nikt nas przed urodzeniem nie pyta, gdzie i w jakiej postaci chcemy się narodzić.

Dlaczego to zrobił uniżając się tak bardzo? Z miłości do człowieka. On nawet nie tyle kocha, On jest Miłością, i aby człowiek mógł żyć, sam Bóg zniżył się do niego.

Mimo uniżenia przez wcielenie, Bóg Absolut pozostał Sobą, Bogiem Absolutem.
Mógł zrobić z materią co chciał, jest Jego własnością, On ją stworzył i dlatego w swej Boskiej Absolutnej i absolutnie wolnej woli, przyjął tę materię. Ale ona nie zmieniła Jego, Boga istoty.

Przez analogię: trochę może niefortunne porównanie: Człowiek może sobie wszczepiać sztuczne organy, ale nadal pozostaje człowiekiem, a nie cyborgiem. Dlatego, że jego człowieczeństwo wykracza poza materialne ciało, człowiek ma też duszę. Człowiekowi można przeszczepić organy kogoś innego, ale on nadal pozostanie sobą. Ba może nawet "zmienić płeć" ciała, ale "płci duszy" czy osobowości jak wolisz Jajko, nie zmieni.

Czym Absolut "ryzykuje"? Wiem, trochę to takie ludzkie myślenie, że wszechmogący Bóg może czymś ryzykować. Ale...właśnie "ryzykuje", że może być odrzucony, niekochany, mimo swej miłości do człowieka, aż po krzyż.