A czemu nie? Według jakiej definicji "materii nieożywionej"? Czy np. wirusy zaliczasz do materii ożywionej, czy nieożywionej?

Wirusy są materią ożywioną Panie kolego. A jeżeli nie wiesz co to Materia Nieożywiona to cytuję prostą definicję Wikipedii:

Skoro przed Wielkich Wybuchem nie było dosłownie niczego, nie było materii, przestrzeni, czasu to była to właśnie MATERIA NIEOŻYWIONA.

Przepraszam, że czepiam się słówek, ale wedle tej "definicji" brak przestrzeni = materia nieożywiona, ergo, przestrzeń = materia ożywiona. Jest tu gdzieś popełniony zasadniczy błąd. Proszę go skorygować a wtedy dopiero ruszymy z kwestią "ożywienia" materii.

Materia nieożywiona = nic :):)

Brak materii = nicość

Materia nieożywiona = materia nie wykazująca funkcji życiowych

A więc wnioskuję - materia nieożywiona jest MATERIĄ, a więc NIE JEST NICOŚCIĄ.

Materia ożywiona jest to chyba wszystko co 'żywe', organiczne i składające się z żywych komórek. Zresztą komórka sama w sobie jest materią ożywioną.

Przykładem materii nieożywionej (w sensie biologicznym) jest KAMIEŃ.

@Topic
Wszechświat jest logiczny i zarazem przeczy logice. Na samym początku nasuwa się pytanie: "Jak WSZYSTKO mogło powstać z NICZEGO?". Oczywiście nie dążę tutaj do głoszenia teorii powstania Wszechświata poprzez wyższy byt, bo to może równie chybić w naszą chłopską logikę jak i teoria powstania wszystkiego 'ad nihilum'.

Wydaje mi się, że kierując się jedynie logiką będzie nam bardzo trudno dojść do puenty. Gdyby to było takie proste to dokonałbym tego Einstein albo teraz Hawkins. Jednak nauce trzeba dać trochę czasu, czego dowiadujemy się od matki historii. Poczekamy, zobaczymy, może ktoś wreszcie wpadnie czym to wszystko właściwie jest i jak powstało.

Najpiękniejszą teorią jest teoria kolapsu, czyli zapadającego się Wszechświata, ale już jakiś czas temu wykluczona. Wszystko zostało oczywiście odpowiednio udokumentowane.

Jeżeli Bóg istnieje, to może jest jakimś nadwszechświatem, kolapsem albo zupełnym zaprzeczeniem logiki. Bo w sumie skoro logika w pewnym sensie 'istnieje' to musiała kiedyś powstać, to samo tyczy się praw fizyki, które w 'punkcie zero' pewnie wyglądają zupełnie inaczej.

To wszystko nie jest na mój umysł. Póki co to trzeba polegać na wierze, bo nasze niewydajne ludzkie móżdżki długo mogą tego nie rozgryźć (może nawet nigdy do tego nie dojdziemy, jak wspomniałem chyba już gdzieś wyżej).

Wszechświat jest tajemnicą. Bóg jest tajemnicą.

@lukin1

Wirusy są materią ożywioną Panie kolego. A jeżeli nie wiesz co to Materia Nieożywiona to cytuję prostą definicję Wikipedii:

Dość śliska sprawa. Jakie funkcje życiowe wykazują wirusy? A czy „materię ożywioną” można krystalizować? Bo wirusy na ten przykład można.

Widzę, że stosujesz funkcjonalną definicję życia. Bo według definicji strukturalnej, wirusy nie są żywe.


Odpowiedź jest prosta. Wszechświat po prostu istnieje, ale nie powstał. Powstać może
tylko obiekt zanurzony w czasoprzestrzeni, podlegający upływowi czasu. Powstanie takiego
obiektu jest pewnym zdarzeniem, czyli elementem czasoprzestrzeni. Wszechświat nie jest
jednak zanurzony w czasoprzestrzeni, bo sama czasoprzestrzeń jest jednym z jego
elementów/własności.

Przyjęcie, że wszechświat powstał prowadzi do zabawnego absurdu:

Skoro wszechświat powstał, to czasoprzestrzeń jako jego element również powstała. Ale
powstanie czasoprzestrzeni, podobnie jak powstanie czegokolwiek, musi być elementem
czasoprzestrzeni! Skoro tak, to powstanie czasoprzestrzeni jako element czasoprzestrzeni
również powstało. Powstanie powstania czasoprzestrzeni należy do czasoprzestrzeni, a zatem
jako jej element również powstało itd. Można by uniknąć nieskończonego ciągu, gdyby przyjąć,
że powstanie czasoprzestrzeni to to samo zdarzenie, co powstanie powstania czasoprzestrzeni.
Wtedy mielibyśmy jednak byt, który sam jest swoim własnym powstaniem!

Oczywiście pytanie, czy we Wszechświecie istnieje zdarzenie najstarsze, będące praprzyczyną
wszystkich pozostałych i samo nie posiadające przyczyny, nadal pozostaje otwarte. Teoria
Wielkiego Wybuchu wbrew pozorom nie daje jednoznacznej odpowiedzi, ponieważ opiera się na
Ogólnej Teorii Względności, która przestaje być poprawna, gdy gęstość energii przekracza
gęstość Plancka. Nawet jeżeli takie najstarsze zdarzenie istnieje, to moim zdaniem nie
należy go jednak nazywać powstaniem wszechświata. Jest ono tylko jego (bardzo
szczególnym) elementem.

No, bo właśnie o to chodzi!? Wszechświat powstał z "Boga" (Pierwszego Źródła, Pierwszej Przyczyny itd.). Wszechświat to nic innego jak On sam, albo jego własne "ciało". Wszechświat w zasadzie nie "powstał", nie został stworzony, był zawsze, podobnie jak Bóg. Wszystko rozbija się o pojęcie czasu. Jak wiemy czas jest pojęciem względnym a właściwie jest złudzeniem powstałym na skutek skończonej prędkości poruszania się cząstek, im jest większa tym czas ulega pozornemu skróceniu (dylatacja czasu). Dla Boga wartość ta wynosi "zero", z tego wynika, że wszechświat był zawsze w Bogu.
Pisząc wszechświat mam na myśli nie tylko ten widzialny (kosmos), ale także wszelkie inne, także te "wewnętrzne" albo jak wolisz - wielowymiarowe, im wyższy wymiar tym czas zmierza coraz bardziej do zera w funkcji asymptotycznej T=1/X (czyli praktycznie nigdy go nie osiąga).
Tak, tylko matematyka może opisać Boga w zadowalający sposób.

A ja pozwolę sobie je zamknąć. Niema "najstarszej" przyczyny bo nie ma czasu. Dla Boga jest tylko "Teraz", czyli wszystko dzieje się równocześnie, Skąd Bóg zna przyszłość? Bo jest w niej już teraz.

Czy fizycy potwierdzają to, że świat nie powstał, bo był zawsze?

Oczywiście, że nie potwierdzają, (a dla czego mieli by to robić?) ich wiedza ogranicza się jedynie do WW, czyli „tego” świata (3 - 4D) i nic poza tym, a to bardzo niewiele w porównaniu do Wszechświata jako całości 3D - ∞D (ten ostatni wymiar to Bóg). WW to jedynie końcowy i zarazem ostatni etap inwolucji Wszechświata, przed nim było szereg etapów pośrednich.
Inwolucja to proces odwrotny do ewolucji, w wyniku czego następuje stopniowa redukcja wymiarów (podział Boga), albo inaczej inflacja, zubożenie o kolejny wymiar (wybuch inflacyjny).
Ale Ty zapewne chcesz wiedzieć gdzie był Wszechświat gdy go jeszcze nie było.
Zapewne nie został wyciągnięty z kapelusza, Bóg to nie czarodziej (z niczego może powstać tylko nic).
Jak pisałem poprzednio wszechświat powstał, albo raczej wyłonił się z Boga a więc de facto był zawsze w Bogu jako potencjalna możliwość, czyli w stanie „zarodkowym”. Można to porównać do informacji genetycznej potencjalnego człowieka. Zanim ów człowiek się narodzi jego genetyczny „obraz” już istnieje i to z wszystkimi możliwymi szczegółami, podobnie sprawa ma się z Bogiem i Wszechświatem, który później rodzi się w procesie kolejnych inflacji.
Ktoś może zapytać się dlaczego Bóg nie stworzy od razu całego wszechświata, chodzi o to że Bóg to nieskończona moc. Przy tak ogromnej mocy nie mogło by nic powstać, dla tego Bóg musiał ją zredukować, ograniczyć do koniecznych rozmiarów ( przecież życie nie może powstać blisko Słońca, czyż nie?)

W zasadzie można tu mówić o "początku" jakiegoś kolejnego etapu ale nie Wszechświata jako całości, chodzi o to, że po fazie inwolucji następuje ewolucja a więc wszystko co wyszło od Boga do Niego powraca, w zasadzie jest to cykl, a w cyklu każdy dowolny punkt może być początkiem lub końcem czegoś tam.

Chciałbym jeszcze wtrącić parę słów do mojej ostatniej wypowiedzi. No bo trudno jest się wygadać w jednym krótkim poście a i przez to myślę że będę bardziej zrozumiały.

Nauka zna (póki co) 3 rodzaje wybuchów: Eksplozja, Implozja i Wybuch Inflacyjny, (wszystkie te rodzaje "sił" brały udział w powstaniu naszego Wszechświata), teraz chodzi tylko o to, ile procentowo każdy z tych rodzajów wybuchów przypada na obecny kształt i rozmiar Wszechświata. Trzeba tu wziąć pod uwagę także względność czasu jako takiego. Mówi się o miliardach lat ekspansji tylko, że dla WI ułamki sekund znaczą więcej niż miliardy lat trwania samej ekspansji (oczywiście wedle naszego czasu). Chodzi o to, że podczas WI szybkość ekspansji Wszechświata przekracza (i to znacznie) prędkości światła a więc procentowy udział WI może być znacznie większy niż moc samej eksplozji (WW), czyli w większym stopniu decydować o wielkości i jego kształcie. Poza tym sam WW nie tłumaczy dla czego kształt Wszechświata nie jest kulisty jakby to wynikało z samej eksplozji, chodzi oczywiście o nierównomierne rozmieszczenie materii we Wszechświecie oraz sam jego kształt - przypomina raczej pogrubione cygaro a nie kulę.

A poza tym należy wziąć pod uwagę dylatacje czasu, bo co to faktycznie znaczy że WI miał miejsce w „początkowej” fazie WW ( i co to znaczy „początkowej”). Skoro czas jest pojęciem względnym to wybuch ten może trwać równie dobrze jeszcze „teraz”, oczywiście względem upływu „naszego ziemskiego czasu”. Wtedy mamy chociażby odpowiedź na to dla czego Wszechświat - jego ekspansja - nadal przyspiesza miast zwalniać jakby to wynikało z założeń WW. Oczywiście tłumaczy się to obecnością ciemnej energii, tylko, że owa energia / materia stanowi zdecydowanie znaczną większość masy całego Wszechświata i dziwnym zbiegiem okoliczności nie można jej jakoś zlokalizować, ciekawe, nie? Moim skromnym zdaniem to właśnie z niej powstał nasz Wszechświat jako inflacja przestrzeni 4 -5D a widzialny kosmos (wszelkie galaktyki) to jedynie marna pozostałość po WI (rozdarcie przestrzeni). Chyba teraz już domyślasz się dlaczego nie możemy wykryć ciemnej energii / materii, bo stanowi ona integralną część piątego wymiaru. Dla tego wymiaru jesteśmy jedynie takimi „płaszczakami” które nic nie wiedzą o istnieniu trzeciego wymiaru, no bo niby skąd, przecież nie mogą „wyjść” poza własny wymiar

Myślę, że gdybanie na temat powstania Wszechświata jest jak te wtaczanie głazu na górę przez mitologicznego Syzyfa - po prostu bez sensu.
Bóg stworzył Wszechświat, to Jego sprawa JAK to zrobił, najważniejsze że w ogóle to zrobił - że dał nam możliwość zaistnienia i szansę na zbawienie. JEDYNYM celem każdego człowieka jest właśnie zbawienie, nic innego. Dążmy zatem do zbawienia abyśmy spotkali się kiedyś WSZYSCY w domu Ojca.

Gdyby to "gdybanie" nie miało żadnego sensu to nasze życie także, w końcu pocoś tu jesteśmy na tym ziemskim padole, nie?
A poza tym "Zbawienie" to bardzo szerokie pojęcie i może znaczyć bardzo wiele, z pewnością nie tylko te w znaczeniu chrześcijańskim.
Zgadza się, wszyscy zdążamy do Domu Ojca, jedni szybciej drudzy wolniej, ale wszyscy napewno tam będziemy. Bo co wyszło z Boga prędzej czy później musi do Niego powrócić.

Ja myślę, że należy podzielić w życiu sobie sprawy przeznaczone tylko do wiedzy Boga, oraz spraw przeznaczone dla Boga i człowieka. Życie ma sens - bo to poniekąd także nasze życie.
Powstanie Wszechświata było dziełem Boga - naszym zadaniem jest podziwiać piękno tego wszystkiego, a nie zastanawiać się jakiej techniki użył Bóg że to wszystko miało miejsce? Jak to zrobił? Dlaczego?
Po co nam to wiedzieć? Może po prostu osoby, które tak zawzięcie dociekają jak mógł powstać Wszechświat chcą przeniknąć myślenie Boga? Nigdy Im się to nie uda!
Od samego początku ludzkości człowiek zadaje sobie pytanie: "jak do TEGO mogło dojść?" - i co? Od tych tysięcy lat znalazł ktoś odpowiedź? Nie! I nigdy nie znajdzie, bo gdybyśmy przeniknęli myślenie i działanie Boga, przestałby On być bogiem.

Taki podział istnieje obiektywnie i jest niezależny od woli człowieka. Pewne rzeczy są możliwe do racjonalnego poznania, a inne nie i człowiek nie jest w stanie zmienić tego podziału.



Jak już pisałem, wszechświat nie powstał, więc zamiast pwyższego stwierdzenia wolę używać innego, bardziej ogólnego:

Istnienie wszechświata jest konsekwencją istnienia Boga i jego Woli.



Bóg dał nam rozum po to, żebyśmy go używali i poznawali otaczający nas świat. Zdobywanie wiedzy na jego temat jest jednym ze sposobów na jego podziwianie i dostrzeganie w nim piękna.