Tak więc Ty wciąż szukasz towarzysząc nauce,a ja swoją znalazłam



Ups ...No widzisz,zajmują się nią teraz jacyś tam dwaj i nawet coś tam udało im się poprawić, jakieś równanie Friedmanna,starają się tym samym podważyć teorię o wybuchu oraz udowodnić że wszechświat jednak jest stały...no cóż,zobaczymy (widzisz jednak śledzę troszeczkę poczynania tej wiedzy )

No, pisałaś coś o setkach lat utrzymywania się takiego poglądu. Nie za bardzo wiem, co się w kosmologii działo przed Einsteinem.

Ale bo widzisz. Ja się lubię utrzymywać w stanie takiego łagodnego napięcia i niepokoju; to mi daje kopa do życia. Gdybym znalazł pokój w sercu, chyba bym polegiwał na wyrku, póki by coś nie przyszło i mnie nie zeżarło. : PPP

Tak więc.. każdy robi i "ma" to co lubi, i tak jest gut ,każdemu wolno wybrać to coś dla siebie

Otóż rzecz w tym, że pojawiają się wówczas różne postawy (a czasem etapy u tej samej osoby wobec tego samego lub iluś podobnych spostrzeżeń): pierwsza to jest ślepe zaprzeczanie wbrew faktom, że takiej sprzeczności wcale nie ma; kolejna, że sprzeczność w tekście co prawda jest, ale obaj autorzy myśleli tak samo, ale wyrazili to inaczej, bo poglądy i wiarę mieli dokładnie taką samą, więc sprzeczności w wierze co tych dwu tradycji nie tylko nie ma dziś, ale też nigdy nie było; następna, że co prawda poglądy mieli stosowne do swojej epoki, ale zasadniczy przekaz wiary... i tak dalej, aż do tego, że autorzy stojący za tymi dwiema tradycjami mieli inną wiarę w Boga, że postrzegali Boga-Jahwe inaczej, bo religia, wierzenia się zmieniają, ewoluują stosownie do poglądów ludzi, że w związku z tym zestawienie razem tych dwu tekstów jest usiłowaniem pogodzenia odmiennych wiar, zaś ci, co próbowali dawniej i próbują dziś je uzgadniać i twierdzić, że to jeden i ten sam od zawsze przekaz, na siłę przeinaczają historię przekonań dla dopasowania do swojej własnej wiary.

Wracając na moment do konkretów: nie chodzi tylko o kolejność stwarzania roślin, zwierząt i ludzi, ale także o wizerunek Jahwe, o to, kim on jest, jaki on jest w obu tradycjach. W tradycji przytaczanej przez jahwistę jest silnie antropomorficzny, niczym bogowie greccy: lepi własnoręcznie mężczyznę, sadzi drzewa, przechadza się w ogrodzie a mężczyzna słyszy jego kroki. U elohisty stwarza samym słowem, wypowiedzianą wolą, żeby coś zaistniało. U elohisty jest jedynym stwórcą całego wszechświata, który, jak się sugeruje, istniał wcześniej i istnieje nadal jako jedyny --- innych bogów nie ma. Wcześniejszy od niego jahwista wykorzystuje starą tradycję nie tylko bóstwa będącego istotą na kształt obdarzonego większymi mocami człowieka, ale także będącego jednym z wielu bogów; tradycję przedmonoteistyczną ("człowiek stał się jak jeden z nas"), w której Jahwe jest bardzo ważnym bogiem, opiekunem Izraelitów, bogiem plemiennym, "ich bogiem", ale bynajmniej nie jedynym spośród bogów. Księga Rodzaju ukazuje różne wiary, wiarę bardzo pozornie tę samą, bo w boga o tym samym imieniu, ale w boga o innych cechach, czyli inną wiarę wcześniej, niż stała się nią później. Tego wielu z dzisiejszych chrześcijan nie potrafi przyjąć do wiadomości.

Wybralem kilka wyrazow aby pokazac podobienstwo do trudnosci wyrazenia slowami czegos czego slowami wyrazic sie nie da. A coz ci biedni pisarze mieli zrobic aby przedstawic rzeczywistosc niewidzialna?
Oczywiscie ze usilowali pogodzic, probowali, byl jakis przekaz i dopasowywali nieznane do znanego.

Przeciez ewolucja (jakkolwiek ja rozumiemy) odbywala sie i dalej odbywa w znacznie wiekszej ilosci wymiarow niz usiluja to przedstawiac koledzy malego Jasia. Ten Adam o ktorego rozbija sie sprawa pochodzenia rodzaju ludzkiego to nie taki Adam, ktory byl podobny do np Mickiewicza lub jakiegos malpoluda. To byl Adam plus ale z chwila okazania nieposluszenstwa ten plus zaniknal i widzimy to co widzimy. Ja juz od kilku lat proponuje odwolac sie do wizji rezysera filmu "Noe" ktory Adama i Ewe przedstawil jako swietliste robaczki. Moze ma racje.

Nastepna sprawa to wcale nie musimy odwolywac sie do tego czy poza swiatem widzialnym istnieje swiat duchowy. Jestesmy tak ograniczeni, ze nie potrafimy znalezc slow aby wyrazic takie pojecia jak: kolory, dzwieki, zapachy, milosc lub przezycia zwiazane ze zlowieniem rekordowego sandacza. Wiec kudy tam do aniola Gabriela lub bestii z Apokalipsy.

W obydwu opisach widać antropomorficzny obraz Boga.

Rdz 1:rzekł,widział,pobłogosławił,zastanawiał się,pracował,odpoczął.

Rdz2:lepi,tchnie,,umieszcza,sadz,buduje,wypełnia,sprawia.

Tekst z Rdz1 koncentruje się na opisie stworzenia świata,natomiast Rdz 2 uszczegóławia i pogłębia opis stworzenia pierwszego człowieka Adama i jego bezpośredniego otoczenia.Widać to wyraźnie w zdaniu początkowym:"Oto są dzieje początków po stworzeniu nieba i ziemi"Ten zwrot w całej Księdze Rodzaju znajduje sie w dziewięciu miejscach.I na dalszym etapie po Rdz2:4 znajduje się opis "potomstwa"werset 7 jako dzieje Adama i Ewy.
Ja osobiście nie widzę tutaj sprzeczności,tylko koncentrację autora na ostatnim elemencie na który chciał zwrócic uwagę,czyli na człowieku.

Cechą charakterystyczną tekstów hebrajskich jest binarność czyli "powtórzenie"-opisanie tego samego z dwóch różnych perspektyw wzajemnie się uzupełniających(mogących sprawiać wrażenie sprzeczności).
Widać to dość wyrażenie na przykładzie innych tekstów.(porównaj Psalm 44).
Zresztą,uwzględniając specyfikę retoryki biblijnej i to że cała tradycja żydowska oraz sam ST,NT przypisują autorstwo Mojżeszowi(antyczny sposób mówienia o autorze nie wykluczał udziału skrybów podobnie jak w przypadku kodeksu Hammurabiego),jest wysoce wątpliwe aby istniały jakieś inne żrodła,choć przyznaję że analizując te teksty można odnieść takie wrażenie.

Do tego co napisałem powyżej mogę jeszcze dodać,że aby pojąć retorykę Biblijną potrzebny jest bardzo rozbudowany warsztat.,czyli de facto zrozumienie kompozycji tekstu.Współczesne elementy tego warsztatu są systematyzowane postacią:paralelizmów,chiazmu,symetrii koncentrycznej,alteracji,inkluzji.Dopóki nie opanuje się na poziomie podstawowym, tylko tych kilku elementów,(z całej palety możliwości) egzegeza tekstu będzie skutkować odejściem od wewnętrznej organizacji i spójności Pisma.Teoria o której wspomniałeś niestety zawiera takie założenia.Oczywiście do podstawowej analizy Biblii,taka metodologia nie jest potrzebna,no ale jeżeli już wchodzimy pod powierzchnię tekstu,to powyższe elementy o których wspomniałem również trzeba mieć na uwadze.

Bardzo ciekawą analizę tekstu biblijnego przeprowadził John Marco Allegro w książce pt "The sacred Mushrooms and the Cross".

Osiris

Baaaardzo oryginalna ta interpretacja.Sam chyba się nawciągał halucyogenów.Taki trochę profesor grzybek

Widzi się i poznaje rzeczywistość jaką jest w Prawdzie.
lub
Żyje się tak, że zakłamuje się rzeczywistość jak swoje życie.

Pytanie tylko w której Prawdzie.
Bo np: wg Księdza Tisznera: Są trzy prawdy: świento prawda, tys prawda i (censored) prawda
Była też wydawana w Moskwie gazeta Prawda.

Błogosławieni, którzy czytają ze zrozumieniem:

Tak juz od dluzszego czasu czytam ten temat i sie zastanawiam jaki w ogole jest cel godzenia ewolucji z Biblia?
Nie widze w tym zadnego sensu.
to tak jakby probowac pogodzic zorze polarna z "miesiaczkowaniem" pingwinow.

No tak,masz racje

Taki podział oczywiście można przyjąć jako zasadny.Tylko w Twoim przypadku ma on wymiar syntetyczno-hiperkrytyczny,czyli jako próba pogodzenia tradycji jahwistycznej z siłą antropomorfizmów opisujących bogów greckic,co w mojej ocenie jest dość silnym założeniem.

Sprzeczności są oczywiste. Czasem nawet katolicy wykorzystują ten fakt, aby udowodnić, że Biblii nie można odczytywać literalnie.

A w tym wątku wydaje się, że te sprzeczności są traktowane, jakby ich obecność miała być dowodem na nieistnienie Boga, więc trzeba koniecznie im zaprzeczać.

Tymczasem (m.in.) katolicy wierzą, że pełnia objawienia dokonała się w osobie Jezusa Chrystusa, więc niedoskonałości, różnice i sprzeczności wiary Izraelitów są czymś zupełnie naturalnym. I na pewno w teologii nie są uznawane za istotny problem lub jakiś niezwykły paradoks.