Nie zaprzeczam. Pojęcia "obiekt" użyłem w sensie ogólnym. Nie potrzebuję rozumieć budowy (pełnej definicji) procesora i7 by wykazać jego nieistnienie w moim komputerze.

Pełna definicja nie, ale konieczna jest definicja weryfikowalna/ falsyfikowalna. Czyli inaczaej pisząc, teoria sama powinna definiować warunki, pod jakimi jest fałszywa.

Tak - w metodzie naukowej. Zapewne nie uda nam się dowieść Jego nieistnienia w sposób naukowy i pewny (inaczej by to nie była wiara, ale nauka). Nie oczekuję takiego przełomu, ale jakieś przesłanki do ateizmu i tak powinny być zaprezentowane przez ateistów by wykazać, że ateizm jest bardziej prawdopodobny i bardziej racjonalny niż teizm...

Dlaczego miałby być bardziej prawdopodobny? Jest równie prawdopodobny, jak każda religia, a jednocześnie - równie nieprawdopodobny. Po prostu w przypadku poglądu na Transcendencję nie jesteśmy w stanie zdefiniować prawdopodobieństw i przypisać ich różnym poglądom.

Ateizm, podobnie jak różne warianty teizmu i x-teizmu wybiera się arbitralnie i irracjonalnie. Komu się jakie doświadczenia i przemyślenia odłożą w mózgownicy, taką ścieżkę sobie wybiera. Nawet niekoniecznie z wygody, która teoretycznie powinna być podstawowym kryterium. W zasadzie, w ateizmie można się rozmiłować jak w jakiejś religii.

Argumentacji niewywrotnej za ateizmem nie ma, bo nie może być. Można tylko powiedzieć: nie doświadczamy Transcendencji na co dzień - dlaczego więc mamy żyć, jakby Transcendencja istniała? A jeśli istnieje i czegoś od nas wymaga, jakie mamy podstawy, by zgadzać się na grę według co najmniej niejasnych reguł? Ateizm w gruncie rzeczy może okazać się wyborem heroicznym, jeśli Bóg jest. Trzeba będzie bowiem, u kresu czasów, umieć nie zgiąć kolan przed Majestatem i racjonalnie ocenić Jego moralność i etykę aby, być może, sprzedać Mu na koniec latającego faka: "no ale z TAKIM Bogiem to ja nie chcę mieć nic wspólnego!". Niezależnie od grozy piekieł.

Ok, czyli się zgadzamy, może wcześniej mało precyzyjnie się wyrażałem.


Mnie akurat bliżej do teizmu niż ateizmu, chociaż przesłanki do ateizmu rozumiem Ale watków z dowodami na nieistnienie Boga jest przynajmniej kilka na Forum i każdy z nich liczy wiele postów.

Aha, a "byt osobowy" w jakim sensie użyłeś, bo oczywiście nie wymyśliłeś?

W sensie różnego od bytu bezosobowego (którego pojęcie występuje np. w niektórych religiach wschodnich).

Nie o to chodziło. Po co ktoś ma udowadniać nieistnienie czegoś co druga osoba sobie wymyśliła, na dodatek nazywając to "bytem osobowym"?

Ciężko jest obalić istnienie kogoś tak nieuchwytnego i niepojmowalnego jak Bóg. To co możemy zrobić, to spróbować obalić jego atrybuty. Atrybutami Boga są prawie zawsze: nieskończona potęga, miłosierdzie, wysłuchiwanie modlitw.
1.Modlitwy.
a)Bóg nie spełnił próśb ani jednego chorego na AIDS, ani jednego człowieka bez nogi, etc.
b)Gdyby modlitwa była skuteczna, w krajach z najwyższym odsetkiem wierzących ludzie powinni być (np)przynajmniej trochę zdrowsi niż w krajach ludzi niewierzących. O ile mi wiadomo nie odnotowano takiej tendencji.
c) badania nt. wpływu modlitwy na stan chorych nie wykazały,aby modlitwa przyczyniała się do poprawy zdrowia.



2. Miłosierdzie.
Dwa przykłady:Auschwitz, tsunami.
Wierzący tworzą czasem nowe definicje znanych pojęć i próbują wmówić innym, że bierne przyglądanie się ( czasem niewyobrażalnemu) cierpieniu nie kłóci się z pojęciem miłosierdzia.

Wygląda na to, że nawet jeśli Bóg istnieje, to nie jest on taki jakiego chcieliby wierzący.

Owszem. Tak nawet działa nauka - jeśli miałeś do czynienia z nią do czynienia to na pewno zauważyłeś, że wszystko określa się w kategoriach prawdopodobieństwa.

Z drugiej strony - wartości pp niezerowe, lecz zaniedbywalnie niskie, traktowane są jako zerowe. Ale to już jest pragmatyzm, bo teoretycznie nie powinny być tak traktowane. Dlatego przeszukanie Bałtyku pozwala (w praktyce) stwierdzić, że nie ma na nim nieznanej wyspy większej niż 1 km2, ale teoretycznie - nie. A dowody to teoria. Więc metodologicznie nie możesz domagać się dowodu negatywnego. W praktyce się go przeprowadza, jednak zawsze będzie miał mniejszą wartośc od dowodu pozytywnego.

Oznacza to, ze jesteś agnostykiem w nieskończonej liczbie spraw. Czy w związku z tym, że nie wiesz na pewno, czy skrzatów nie ma, sypiesz w ogródku im okruszki? Albo trzymasz pod ręką kilka dziewic na wypadek, gdyby okazało się, ze jednak smoki istnieją i trzeba będzie je ułagodzić? Raczej nie - więc Twój agnostycyzm, acz logicznie poprawny, jest raczej tylko deklaratywny. Natomiast, jeśli dobrze zrozumiałem, podobny agnostycyzm w przypadku jednej z 10 tys isntiejących wersji Boga już Ci wystarcza do bardzo konkretnych aktywności, czasem niosących poważne konsekwencje.

To szatańska przewrotność pokazująca grzech pychy jako "heroiczny wybór". Heroizm to było by nie danie się szatanowi, a tak szatan chce mieć swoich niewolników. Pycha to najbardziej szatański grzech.

Można powiedzieć np. tak: za rożnymi wariantami teizmu stoją nieprzeliczone szeregi ekspertów, fabrykujących nieprzeliczone przymioty, pisma, egzegezy, objawienia etc. dotyczące poszczególnych bóstw. Za ateizmem nie stoi w sumie nic, tj. nic szczególnego z niego, poza negacją najbardziej ogólnego postulatu teistów, nie wynika. Jak widać - ateista w mniejszym stopniu ryzykuje, że zostanie sprowadzony na manowce przez wytwory któregoś z tysięcy wyznań. Wybór ateizmu czy teizmu jest zapewne istotnie irracjonalny, jak zauważa Lurker, niemniej w obrębie samego ateizmu człowiek niejako automatycznie staje się bardziej do racjonalizmu zobowiązany i na niego ukierunkowany.

A co jest racjonalnego w braku odpowiedzi o sens istnienia, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy?
Bezsens - to jeden zasadniczy manowiec.

Nie sądzę, by akurat Bóg był tu jedyną możliwą odpowiedzią, zatem wnioskowanie, że ateizm koniecznie prowadzi do bezsensu nie jest chyba uprawnione.

Jak zatem sądzisz - jaki jest sens życia człowieka, skoro życie kończy się na doczesności?