Twoje przekonanie "jeśli coś jest złożone to jest integrowane z zewnątrz" jest merytoryczne? Nie podałeś argumentu, który by z tym korespondowal.

Problem polega na tym, że nie zależy mi na zrozumieniu czym jest filozoficzny koncept duszy wegetatywnej tobie chyba też nie zależy, żeby to wyjaśnić.

To, że ty widzisz jakąś potrzebę, to jeszcze nie oznacza, że ona istnieje, a tym bardziej, że jest spełniona. Proste.

Alugard Gdzie tak twierdzę?

Alugard To po co dyskutujesz? Alugard Dałem Tobie linki do artykułów osoby bardziej kompetentnej ode mnie: ŚP. prof.filozofii ks.Piotra Lenartowicza, autora wielu publikacji z pogranicza nauki i filozofii np. filozofii przyrody, w tym zjawiska biologicznego https://pl.wikipedia.org/wiki/Dzie%C5%8 ... nartowicza W jednym z nich na str.11 jest definicja tzw. duszy wegetatywnej i argumenty filozoficzne za nią https://www.kul.pl/files/57/encyklopedi ... _dusza.pdf

Alugard Moje oczekiwania są mniejsze: próbę, być może nie do końca udaną, przedstawienia argumentacji za tym, że procesy w komórce wymagają koordynacji czasowo-przestrzenno-ilościowo-jakościowej.
Jeśli np. w biosyntezie rybosomów mamy linie montażowe, gdzie są dostarczane specyficzne maszyny, to przynajmniej dla mnie ( ale też dla specjalistów) koordynacja tych procesów jest uderzająca i nieunikniona. To, że Ty nie widzisz wynika chyba tylko z tego, że zalinkowanego artykułu o tym procesie nie przeczytałeś i/lub nie zrozumiałeś.

Alugard
Proszę bardzo - poglądowy filmik https://www.youtube.com/watch?v=B7PMf7bBczQ
https://www.qiagen.com/us/shop/genes-an ... /?pwid=183 Jak powstaje wić bakteryjna: http://archiv.ub.uni-heidelberg.de/voll ... n_2010.pdf Koordynacja na poziomie ekspresji genów i transportów białek zupełnie oczywista. Jeśli czegoś nie rozumiesz- zawsze możesz spytać.

Nie rozumiesz. Nie widzę związku pomiędzy czymkolwiek, co się nazywa "filozoficzna koncepcja duszy wegetatywnej" a jakimkolwiek tematem z nauk ścisłych. Nie zamierzam po prostu tracić na czasu na przeglądanie tych linków i czytanie Bóg wie jak długich farmazonów. 11 stron, tak?

Cała twoja argumentacja polega na tym, że skoro w jednym procesie uczestniczy wiele (fajne słowo btw, bardzo ścisłe) mechanizmów, np ">200!" to musi istnieć coś co tym zarządza. A jakby były to tylko dwa procesy? Też wymagałoby to koordynacji? Gdyby za ileś pokoleń doszedł trzeci, który akurat tego nie zaburza, a może nawet usprawnia, to już wymagałoby koordynacji?

No, dwieście silnia to faktycznie bardzo dużo.

Mam taką uwagę na marginesie. W koncepcji biblijnej Bóg stwarza wszystko w postaci gotowej, finalnej, najlepszej z możliwych; to stworzenie może się ewentualnie zwichrować, ale nie może być doskonalsze od Bożego zamysłu. W optyce ewolucyjnej jest to bujda; nie istnieje nic takiego, jak finalny, doskonały koń czy sosna, które akurat my mamy szczęście oglądać. My mamy szczęście oglądać tylko przypadkowe migawki procesu, który się nie zakończył, ale sobie trwa i trwać będzie "aż po zgaśnięcie gwiazd". I jest ślepy, jak każde prawo przyrody.

W związku z tym te ">200" za milion lat może być już ">300", ale może też być "<100", zależnie od okoliczności. I dlatego nie ma żadnego "czynnika koordynującego", którego racją bytu byłoby li tylko zamrożenie organizmu w jego "formie doskonałej".

Mialbym zastrzezenia.

Tutaj wszystko jest po części dziełem przypadku, po części środowiska w którym wszystkie zwierzęta się znajdują, i szukanie tutaj kogoś kto by tym wszystkim kierował, pokazuje że nie bardzo orientujesz się jak działa ewolucja.

Robek- Jak definiujesz przypadek?
Coś czego przyczyn nie znasz czy coś losowego o szacowalnym prawdopodobieństwie? Czy jakaś kombinacja tego lub tego? A może coś całkiem innego.

Próbowałeś w tekstach religijnych zastępować słowo Bóg słowem przypadek, a w naukowych operujących tym pojęciem na odwrót?

Przypadek to zawsze jest zdarzenie losowe.







Nie przypomianam sobie, żebym robił coś takiego.

To polecam zrobić, serio ciekawe wnioski mogą się nasunąć.

Czyli dla Ciebie przypadek= zdarzenie losowe, ok co decyduje o takim a takim prawdopodobieństwie? Czy zakładasz prawdopodobieństwo 100 i 0% czy zawsze jest pomiędzy?

Jest zerowe prawdopodobieństwo na to, że nagle wyrosną mi skrzydła i zaczne latać, więc tutaj nie ma możliwości, na jakikolwiek losowy przypadek, i w ogóle nie rozumiem w jaki sposób można to inaczej rozpatrywać? to ty masz jakieś teorie na ten temat?

Tak, doszłam do wniosku, że nie ma ani zerowego ani stu procentowego prawdopodobieństwa, choć oczywiście to że nagle wyrosną Ci skrzydła jest baaaaaardzo mało prawdopodobne, ale całkiem wykluczyć się nie da, np kosmici to przeczytali i dla beki dali te skrzydła, nie masz pewności, że takowi nie istnieją...
Nadmar fizyki kwantowej i innych bzdetów;)

ErgoProxy

Mam taką uwagę na marginesie. W koncepcji biblijnej Bóg stwarza wszystko w postaci gotowej, finalnej, najlepszej z możliwych; to stworzenie może się ewentualnie zwichrować, ale nie może być doskonalsze od Bożego zamysłu. W optyce ewolucyjnej jest to bujda; nie istnieje nic takiego, jak finalny, doskonały koń czy sosna, które akurat my mamy szczęście oglądać. My mamy szczęście oglądać tylko przypadkowe migawki procesu, który się nie zakończył, ale sobie trwa i trwać będzie "aż po zgaśnięcie gwiazd". I jest ślepy, jak każde prawo przyrody.

W związku z tym te ">200" za milion lat może być już ">300", ale może też być "<100", zależnie od okoliczności. I dlatego nie ma żadnego "czynnika koordynującego", którego racją bytu byłoby li tylko zamrożenie organizmu w jego "formie doskonałej".[/quote] Nie ma czynnika integrującego w sposób skoordynowny powstawanie np. rybosomu, czy epiogenmu? Jakie mam na to argumenty?

Skąd pomysł że Bóg stworzył wiat najlepszy z możliwych? przecież w tej sytuacji, człowiek byłby całkowicie doskonały, nie popełniałby żadnych grzechów.

A może cały problem wywodzi się z założenia, że coś doskonałego musi być ukończone raz na zawsze.
Może doskonały byt to byt doskonalący się, tak samo jak byt żywy to byt żyjący, wówczas byty niedoskonałe to byty które nie mają opcji doskonalenia się...
Doskonałość zakłada bycie nieskończenie doskonałym, a nieskończoność nie może być czymś skończonym...
Jeśli byt doskonały to byt skończony tym samym jest ograniczony do pewnej górnej wartości. Tylko czy takie ograniczenie to doskonałość?
Doskonałe to niezmienne w czasie, czy jednak najlepsze, ale i tak się doskonalące?