Pytanie nie domnie ale odpowiem.
Nie tylko jest budulcem (tworzywem) ale także, twórcą i tworem (wszelką formą we wszechświecie), albo bardziej symbolicznie - jest równocześnie garncarzem, gliną i garnkiem
Niektórzy nie potrafią sobie wyobrazić (nie mówię tu o Tobie) , że Bóg to nie tylko Duch, a więc „Coś lub „Ktoś”, kto jest bezcielesny, nie posiadające żadnej formy, ale jest równocześnie wszystkim, i we wszystkim, w znanym i nieznanym, w tym co my nazywamy światem i poza nim, czyli dosłownie we wszystkim co nam tylko przyjdzie do głowy.
Chodzi tu oczywiście o obecność totalną, zresztą jest to jeden z paradygmatów, cech Boskich - „Wszechobecność”, pozostałe to „Wszechwiedza” i „Wszechmoc”



Owszem, w świetle paradygmatów bezsensem jest się pytać z czego zbudowany jest Bóg, chyba bardziej pasowała by tu matematyka ze swoimi abstrakcyjnymi pojęciami „0” i ∞, oraz z takim abstraktem jak bezczasowość, chodzi o to, że nasza cała filozofia oparta jest na zasadach przyczynowości i coś co istnieje ale bez jakiejkolwiek formy i w dodatku jest nieskończone i pozaczasowe jest niewyobrażalne.
Ale oczywiście to tylko jeden biegun Boskiej rzeczywistości - bezwzględny, absolutny, jest jeszcze ten drugi, względny, przyczynowy a dotyczący „cielesnej” natury Boga – Świata, o którym wspomniałem wyżej.



Czy Ty też masz takie wrażenie, że to tylko takie słowotwórstwo bez konkretnej treści, filozofia dla samej filozofii, owszem przydatna ale jedynie do gimnastyki umysłu. Wybacz ten bojowy ton, po prostu nie lubię filozoficznej paplaniny



Pytanie nie do mnie ale spróbuje odpowiedzieć ale zacznę od drugiej części pytania. Oprócz materii fizycznej istnieje całe spektrum różnego rodzaju materii „duchowej” (ponad –fizycznej, nazwa nieistotna). Z tej materii zbudowane są wszelkie byty duchowe w zależności od swojej hierarchii z coraz to bardziej subtelnej .

Każdy podział jest względny, np.: czy jesteś zdolny podzielić spektrum światła na części składowe, owszem możesz, ale podział będzie względny (nierzeczywisty), bo nie jesteś w stanie określić konkretnej granicy pomiędzy poszczególnymi kolorami, ponieważ jeden kolor tego spektrum stopniowo przechodzi w inny.
Tak samo jest z wszelkimi podziałami materii we wszechświecie (łącznie ze światami wewnętrznymi – duchowymi). Podział jest tylko pozorny, ponieważ jeden rodzaj materii stopniowo przechodzi w inny, bardziej subtelny, ten podział wynika z różnych cech (własności) tychże materii, czyli ta sama analogia co ze światłem. Światło białe składa się z różnych pojedynczych kolorów (różne własności), podobnie jest z materią. U podstaw wszelkiej materii stoi tylko ta jedna. Możesz ją dzielić ze względu na różne jej własności, ale jej istota pozostanie zawsze taka sama, niezmienna (białe światło)

Nie było mnie tu parę dni, a przez ten czas rozgorzała niezmiernie ciekawa dyskusja. Kiedy tylko przetrawię treść Waszych postów, postaram się napisać coś konstruktywnego.

Obiektów materialnych bez objętości? Tzn. jakich, podaj przykład bo nie wiem o czym mówisz?
Powiedz mi jak masz zamiar oddzielic przestrzeń danego obiektu od obiektu? Przecież obiekt nie może istniec bez istnienia jego przestrzeni.
Przstrzeń i obiekt to jedno i to samo.




Element który jest niepodzielny ale który posiada swój mniejszy odpowiednik jest jedynie elementem niepodzielnym strukturalnie.
Element nieredukowalnie złożony?




Ale rabiąc dzurki za każdym razem robi się je coraz mniejsze więc nie usuniesz kompletnie obiektu dopóki nie przestanie się zmniejszac rozmiarów robionych dziurek.



Ta tylko że warunkiem istnienia kostki jest warunek istnienia jej objetosci.
Kostka zbudowana z samych punktów nie jest już kostką a jedynie potencjalną kostką do zbudowania.

To jest właśnie mój zarzut do tomistów. Choć autor zaczyna pisać z sensem i wydawało by się wyjaśnia rzeczywistość na meta poziomie, tak naprawdę nie może dojść do logicznej konkluzji i miesza się w tautologie.
Byt jako byt jest synonimem terminu materia, dlatego dziwi mnie twoja wypowiedz:

nie w filozofii

O jest cień nadziei że mnie ktoś naprowadzi, bo jak wspominałem przersta mnie ten cały bytyzm

Czyli o co chodzi, czym jest byt jako byt a czym materia ?

Byt jako byt nie jest przede wszystkim tożsamością ontologiczną, jak w uproszczeniu niektórym przyszło twierdzić. Bytem jest substancja - ousia, a sunstancją jest zarówno materia, forma, jak i synolon czyli połączenie tych obu. Materia jednakże spełnia tylko jedną kategorię substancji - nie można za jej pomocą orzekać o niczym.
Czym jest byt w metafizyce zatem? Twórca metafizyki - Arystoteles doskonale zdawał sobie sprawę z wielości znaczeń tego pojęcia. Odrzucał eleacką jednoznaczność jak i platońską transcententność bytu. Traktował byt czterorako:

- jako byt według różnych kategorii
- byt w akcie i możności
- byt jako prawdę i fałsz
- jako przypadłość

Pierwszą kategorią bytu jest jednak substancja i na niej powinniśmy się skupić. Materia nie jest substancją w pełni, w pełni substancją jest synolon i forma, jednak forma jest wg Arystotelesa doskonalszą substancją niż synolon.

Chyba nagmatwałem jeszcze bardziej
Żeby zrozumieć to w pełni odsyłam już do metafizyki

No właśnie miałem dopisać czy nie chodzi przypadkiem o ten podział.
Nie wiedziałem że sam Arystoteles zdawał sobie sprawę z niejednoznaczności tego terminu. Ja osobiście mam wrażenie że nie jest możliwym nadać mu jakiegoś znaczenia, jest on nie definiowalny, a zatem bezsensowny. Dzielenie na formę i materię i coś tam coś tam jest tylko erystyczną próbą zachwycenia czytelnika, ale nie prowadzi zupełnie do niczego, no ale to ja i zanim ktoś rad był by mnie z błędu wyprowadzać to ostatnia kwestia pozostała:
Co to jest materia fizyczna i co to jest materia "nasza", (podejrzewam że to tożsame pojęcia) i jak one się mają do materii Arystotelesa ? Gdyby ktoś zechciał raz na zawsze to wyjaśnić, bo czytanie podręczników nic tu już nie pomorze!

Według mnie nie jest to aż takie bezsensowne jak się w to wgłębimy.

Materia z punktu widzenia fizyki - na to pytanie Ci nie odpowiem, nie wiem czy współczesna fizyka wogóle jest w stanie na to pytanie odpowiedzieć.

Materia u Arystotelesa - jest czymś w czym tkwi forma. Nie może istnieć forma bez materii (tutaj już zapewne rzuciła Ci się w oczy niekonsekwencja). W glinianym wazonie materią jest glina, a forma jest tożsama z kształtem. W domu materią są cegły i zaprawa, a formą jest właśnie to, że o takim właśnie połączeniu tych elementów możemy orzekać, że jest domem (nie mylić z ideą platońską, bo forma jest konkretna - "ten dom", a nie "dom wogóle"), w człowieku materią są kości i mięso, a formą jest dusza. Materią u Arystotelesa jest zatem podłoże dla formy. Nie można mylić tego również z substancją ( ) tak jak w sylabach 'ba' i 'ab' - obie składają się z tej samej materii - liter a i b, a forma jest ich inna, są różnymi sylabami.

Materia jest zatem czymś bezkształtnym, nieokreślonym, nieukonstytuowanym, lecz posiada możność bycia czymś.

A więc materię naukową odstawmy bo jest to skomplikowany opis matematyczny i tyle wystarczy wiedzieć.


Hmm ale to jest opis przedmiotów czy twierdzenie że rzeczy istnieją w formie jakiej je widzimy i są z materii, czyli to konstytuuje rzeczywistość ta wszędobylska substancjiia, to ją widzę patrząc na moją klawiaturę ?
Chyba w takim tonie wypowiadał się buscador mówiąc o różnych materiach, budulcach czyli substancjach.
I tu nasuwa się pytanie o terminologię czy to co jest teraz tak popularne pod nazwą materializm jest arystotelowskim i tomaszowym substancjonalizmem ? Bo Katolicy mówiący o materii to na mur beton tomiści, a więc substancjonaliści tak naprawdę

synolon

Ładnie, a czym on jest ? Jak się powiedziało A to trzeba B, proszę o krótkie wyjaśnienie

-------------------------------------
Pierwszy raz słyszę ten termin, czemu nie ma go w moim podręczniku ?
Metafizyka Arystotelesa w empliku to z 12 tomów, które byś polecił ?

Pisałem o tym:



Synolon jest zatem materią i jej ukontytuowaniem w formie. Materia+forma=synolon. Plastik i elektronika + ukształtowane w coś co służy do pisania na kompie = klawiatura na którą patrzysz.



Zwykle podręczniki nie skupiają się zbyt szczegółowo na detalach.

Jeśli chcesz metafizykę zrozumieć dogłębnie proponowałbym taką kolejność:

- Twoje podręczniki z jakich korzystasz teraz
- Metafizyka w oryginale - szczególnie księga VI i VII
- jakieś szczegółowe opracowanie

Mi swego czasu bardzo do gustu przypadło opracowanie Giovanniego Reale - "Historia Filozofii Starożytnej" Tom III strony 394-437.

Lecz nie zapominaj, że najważniejszy jest oryginalny tekst

Okej dzięki, odezwę się po wekendzie jak już będę odpowiednio wyedukowany.

No jestem już w V rozdziale gdzie szczegółowo pojęcia znaczeniom słów są nadane

Trudno o oryginał, ale znalazłem równie użyteczne polskie tłumaczenie.
Pierwsze wrażenie jest takie, że nie sposób zrozumieć Arystotelesa jednoznacznie, sam nie śmiałem orzec tak ostrego sądu, ale w opracowaniu autorytety w podobnym tonie się wypowiadają.

Naszły mnie takie możliwości zrozumienia, a może najpierw przyczyna nie zrozumienia. Moim zdaniem wieloznaczność bierze się stąd że Arystoteles opisuje kategorie jakimi opisujemy świat, jakim go postrzegamy ALE nadaje im absolutny sens, wciąż powtarzane jest słowo "być", "byt", "jest", chyba jak sądzę chodzi o to że substancje/materia mają istnieć absolutystycznie, w sensie takim w jakim ja istnieję, taki sens istnienia jak mniemam nadaje on każdej możliwej kategorii, a kategorie są sposobami opisu rzeczy!, dana forma czy jednostka jest definiowana jako podmiot w zdaniu!!, odniosłem wrażenie jakby cała gramatyka została urzeczywistniona, stąd nie jasności, niedefiniowalność pewnych terminówi nadprodukcja bytów. Ale to pierwsze wrażenie.
Jak wspomniałem stąd może się brać wiele interpretacji, czy chodzi tylko o to jak istnieją nasze wyobrażenia, czy jednak o istnienie bytów jakiś od nas nie zależnych tj. świata/natury, czy też tylko istnienie na bazie samego języka, naprawdę nie widzę ratunku dla takiego stanowiska, byt jako byt i jego dzielenie jest nie trafione, Bóg nie może być zbudowany a świat być z substancji.

No ale lektura trwa.