Czyli mam rozumieć- załóżmy, że gdzieś jest populacja ludzi, którzy poznają świat zmysłami-empirycznie. Nie mają pojęcia, że istnieją niematerialne byty. Skoro nikt ich nie uświadomił, że mogą istnieć bogowie, to wobec tego nie mogą być ateistami mimo że żyją jak ateiści, rozumują jak ateiści z tym wyjątkiem, że o bogach pojęcia najmniejszego nie mają, więc nie udowadniają, że ich nie ma, bo jak dyskutować o czymś o czym nie mają zielonego pojęcia?
Czyli nie są ateistami, ani teistami( bo nie natrafili na "odkrycie", że mogą istnieć bogowie).

Chętnie, ale może załóż temat, bo zostanę znów zgromiona - słusznie-
za tematyczny dryf.
A tu pozwól chłopakom spokojnie porozmawiać o ateizmie skarpety.

@Val,
Takie rozumienie tej definicji jest chyba sensowniejsze
niż to prezentowane m.in przez Jajko, nie sądzisz?

Czy uważasz, że można wierzyć bez świadomości?
Wiara to brak niewiary tak samo
jak Pełnia to brak braku braku braku braku braku braku braku braku braku czegokolwiek.
//jeśli się nie pomyliłem
Niektórzy twierdzą, że sakrament Chrztu Św. zaszczepia w ludziach wiarę.
Inni twierdzą nawet, że każda osoba (czyli już od poczęcia) jest włączona w pielgrzymujący Lud Boży wiernych.
Jak najbardziej można zatem twierdzić (wierzyć w to),
że noworodki a nawet zarodki są teistami (np. chrześcijanami, muzułmanami).
??
Noworodek nie wierzy w Boga/bogów, chyba że twierdzisz inaczej?
Noworodek nie byłby ateistą jedynie wówczas, jeśli nie uznalibyśmy go za osobę.
Nie podobnie, bo bycie abstynentem objawia się niepiciem alkoholu, co robi każdy, dopóki nie spożyje alkoholu.

Bycie wegetarianinem polega na przyjmowaniu pokarmów wegetariańskich,
zatem nieprzyjmowanie jakichkolwiek pokarmów lub przyjmowanie mleka nie jest wegetarianizmem.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Naturyzm
"naturyzm z nagością wiąże dodatkowo całą filozofię, przybiera cechy ruchu społeczno-politycznego"

Zatem noworodek nie może być nazwany naturystą zgodnie z tą definicją.
Czy do niebycia lekarzem potrzebna jest świadomość?
Czy każdy, kto z przyczyn psychicznych nie jest w stanie przekazać, że nie jest lekarzem,
powinien automatycznie być uznany za lekarza?
Właściwie tak, bo bycie teistą
polega na nieustannym wierzeniu w (lub przynajmniej uznaniu istnienia) Boga/bogów.
Im mniej myśli wzlatuje do Bog/bogów, tym większa jest bezbożność człowieka,
która całkowicie będzie zlikwidowana dopiero wtedy, kiedy Bóg będzie wszystkim we wszystkim
i miejsca na cień czy chwilę niewiary nie będzie.
Teistą się właściwie nie jest, tylko bywa.
Kiedy wierzenie w Bogu/bogów staje się coraz rzadsze i słabsze,
to osoba w pewnym momencie może (nie musi) uświadomić sobie, że jest ateistą w potocznym rozumieniu tego słowa,
tzn. że rzadziej miewa momenty, w których byłaby gotowa uznać istnienie Boga/bogów
w porównaniu do wszystkich innych momentów w swoim życiu.
Utrata wiary jest procesem ciągłym - nie skokowym
(chyba że dochodzi do dramatycznych wydarzeń i nagłych zmian w mózgu).
Podobnie będzie z procesem odwrotnym, czyli zaczątkiem wierzenia
(również z wyjątkami na nagłe przypływy wiary i tzw. objawienia).
Nie trzeba, chociaż teoretycznie można by było,
to jednak większość z nich ma rodzinę lub opiekunów, którzy wierzą, że ci w śpiączce jakoś wierzą.

Takie twierdzenia wysuwają ludzie, którzy przyjmują odwróconą logikę
i nieistnienie Boga/bogów każą udowadniać, każą tłumaczyć się ze swojej niewiary.
Czy to jest uczciwe?

Ale chodzi o to, że ateita/teista jest ideologią w takim przypadku i nie można wtedy stwierdzić, że ateizm jest naturalny.
Bo aby być ateistą to trzeba znać ideologię. Bez znajomości teizmu nie można być ateistą, bo ateizm jest kontrideologią w stosunku do teistycznej- obie się zwalczają.

Naturalny ateizm to by był, gdyby uznać, że społeczność, która nie zna pojęcia teizmu, bo poznaje świat w sposób empiryczny, jest z natury ateistyczna i nie musi sobie z tego zdawać sprawy, bo widzi świat taki jaki jest i tłumaczy za pomocą znanych sobie narzędzi- nie ma tam miejsce na bogów. W przypadku, gdy ktoś dozna wizji i zacznie głosić- Bóg istnieje- tworzy się teizm. I następuje reakcja przeciwna w postaci stworzenia ideologii ateizmu.

Ateizm - jak sama nazwa wskazuje i co ateiści niezmordowanie podkreślają - jest "a-teizmem", czyli pewnym stosunkiem do teizmu, mianowicie negatywnym. Ateizm to odrzucenie teizmu. Nie można więc nazywać ateistą kogoś, kto nigdy nie odrzucił teizmu - bo np. nigdy się z nim nie spotkał albo nie ma świadomości. Nie jest ateistą ktoś, kto nie ma pojęcia "bogów", bo trzeba mieć pojęcie "bogów", by wierzyć w to, że nie istnieją, czyli być ateistą. Można też się po prostu nie określać: nie odrzucać teizmu, ale też go nie przyjmować. Też się wtedy nie jest ateistą, choć się "nie wierzy w bogów".

Tezy o "ateizmie wrodzonym" służą temu samemu, czemu, zdaniem ateistów, służy chrzest dzieci - sztucznemu zwiększeniu liczby współwyznawców, a dodatkowo przedstawieniu teizmu jako czegoś nienaturalnego. Czysta apologetyka wyznaniowa i stwarzanie pojęć na jej potrzeby.

W takim razie proszę zaproponować określenie osoby, która "nie ma świadomości idei bóstw". Może nowe nazewnictwo uszczegółowi dyskusję.

Takie twierdzenia przyjmują ludzie, którzy zakładają,
że aby ustosunkować się do jakiegoś problemu trzeba mieć
wcześniej o nim pojęcie. Żeby być a-teistą trzeba mieć uprzednio świadomość
istnienia problemu BÓG (chyba mam deja vu).
Takie podejście eliminuje niepotrzebne niejasności.
Pojmując ateizm na sposób, który proponujesz już na starcie,
gdy powiesz o obywatelu Wybrzeża Kości Słoniowej (;)) : On jest ateistą
może być kłopot z odbiorem.
No bo właściwie o jakiego ateistę chodzi..takiego który świadomie
ustosunkował się do rodzimego boga, czy takiego który wogóle o żadnym bogu nie słyszał?

A czy jest potrzebne osobne określenie?

Może prościej by było, gdybyście najpierw ustalili definicje: co to jest teizm a co to ateizm. Może tak:
Teizm: wiara w (B-)boga(-ów) (nie komplikujmy deizmem)
Ateizm: brak wiary w (B-)boga(-ów).

Nie ma znaczenia, czy ktoś zna ideologię, tylko czy wierzy czy nie (czyli również: jest zdolny do wiary lub nie)

Z tego wypływałyby następujące wnioski:
- mówienie o ateizmie noworodków, przedmiotów jest bezcelowe, bo nie są w stanie wierzyć, nie myślą abstrakcyjnie
- ateizm nie jest ideologią, tylko jest wyłączeniem z ideologii teistycznej (bo np: moje hobby to gra w go; nie mogę powiedzieć, że ktoś, kto w to nie gra ma hobby niego lub ago)

A jeśli ktoś nie jest teistą i nie ma stosunku do teizmu, to jest praktycznym ateistą, czyli ateistą.
Według definicji niektórych, które uznaję za niepoprawne.
Według niektorych definicji, rzeczywiście - ateizm jest wiarą (belief), że Bóg/bogowie nie istnieje/nie istnieją,
z którymi to definicjami ja się nie zgadzam.
Kto nie zbiera ze Mną, rozprasza, a ateista praktyczny/apateista to ateista.
Ateizm wrodzony nie niesie za sobą żadnej ideologii (jak chcieliby niektórzy).
Może jest tak, że człowiek od zawsze praktycznie był istotą religijną,
ale religijność to jeszcze nie teizm.
O teizmie można mówić wtedy, kiedy pojawia się wiara w Boga/bogów.
Wszystko poza teizmem, jest ateizmem, tak jak każda osoba, która nie jest lekarzem, jest nielekarzem
(nazwa 'nielekarz' powinna brzmieć nie mniej dziwnie niż 'nieteista').



Nie jest ideologią, dlatego można stwierdzić, że jest naturalny
(chyba że ktoś wierzy, że np. każdy rodzi się muzułmaninem, ale to już kwestia tylko jego wiary).
Czy żeby nie być lekarzem trzeba wiedzieć, na czym polega zawód lekarza?
Mylisz ateizm z antyteizmem.
Wszystko dobrze, poza jednym - nie ma ideologii ateizmu.


Żeby być ateistą nie trzeba się do niczego ustosunkowywać jak i mieć świadomości.
Wręcz przeciwnie.
Komunikacja między mną a obywatelem WKS nie ma znaczenia dla faktu, czy on jest czy nie jest ateistą.
Chodzi o takiego ateistę, który nie wierzy w Boga/bogów.
Mógł o różnych bóstwach (nie)słyszeć, mógł je czuć wewnętrznie, mógł nie czuć - nie ma znaczenia.
To jest problem dla misjonarzy teistycznych
i zwolenników różnych światopoglądów i różnych koncepcji Boga/bogów, a nie dla ateistów.


http://www.youtube.com/watch?v=sNDZb0KtJDk - Lack of belief in gods
http://www.youtube.com/watch?v=5wV_REEdvxo - Putting faith in its place
A jak ktoś nie ma stanowiska w tej sprawie, to kim jest?
Praktycznym ateistą, bo nie wierzy, że Bóg/bogowie istnieje/istnieją.
To raczej ty sugerujesz, że jest jakaś trzecia możliwość,
bo skoro ktoś nie wierzy w Boga/bogów, więc nie jest teistą,
jak i nie prezentuje stanowiska, że nie ma Boga/bogów, bo np. o nich nie słyszał
i do głowy by mu nie przyszło (nie wymyśliłby tego), że mogą istnieć,
to kim on jest według ciebie, jeśli nie ateistą?
To raczej ty używasz powszechnie przyjętej nowomowy,
w której ateizm jest jakimś pozytywnym poglądem głoszącym konkretne treści.
A tak nie jest - to jest zawłaszczenie.
Jeśli osoba poszukująca lub wątpiąca nie ma wiary (choć może chce mieć),
to jest ateistą, nawet jesli nie chce.
Mam przeświadczenie, że jest zupełnie odwrotnie.
To że ktoś chciałby, żeby wszyscy ateiści byli jednocześnie atarocistami a wszyscy chrześcijanie bezgrzeszni,
nie zmienia faktu, że korzystający z tarota mogą być ateistami, a grzeszący chrześcijanami.
Zaprzeczenie temu jest właśnie chwytem emocjonalno-retorycznym.
Jeśli tak mówią, to najprawdopodobniej są księżmi starej daty i uznają starą eklezjologię,
według której rzeczywiście poganinem był każdy kto nie wyznawał wiary w Boga Abrahama,
a że ochrzczeni (ale jeszcze nie apostaci) należą do Mistycznego Ciała Chrystusa, to są w pewien sposób wierzącymi.
Tak mogą twierdzić jedynie poddane propagandzie osoby,
które sądzą, że ateistą jest się nie przez brak wiary w Boga/bogów,
tylko przez jakiś zestaw poglądów, które z niewiarą muszą się łączyć.
Powtarzam - to jest zawłaszczenie,
tak jak zawłaszczeniem byłoby twierdzenie, że nielekarze mają jakieś konkretne i spójne poglądy.
Jak już wyżej wspomniałeś można być albo wierzącym albo niewierzącym - nie ma niczego pośrodku,
dlatego za wiarę przyjmę nastawienie sądzeniowe, czyli uznanie że Bóg/bogowie istnieje/istnieją.
Jeśli ktoś uznaje, że Bóg/bogowie nie istnieje/nie istnieją, to jest niewierzącym.
Jeśli "nie zajmuje stanowiska w tej sprawie", to też jest niewierzącym,
bo nie dokonuje sądu pozytywnego, czyli nie uznaje za prawdę, że Bóg/bogowie istnieje/istnieją.

przeświadczenie (belief) - jest to wiara, którą chyba moglibyśmy uznać za najczęstszą wśród osób wierzących
Jeśli ktoś wierzy, że Bóg/bogowie istnieje/istnieją, to jest osobą wierzącą.
Jeśli nie wierzy/uważa, że Bóg/bogowie nie istnieje/nie istnieją, to jest osobą niewierzącą.
Jeśli "nie zajmuje stanowiska w tej sprawie", to też jest niewierzącym,
bo nie wykonuje pozytywnej czynności pod zwaną wierzeniem.

wiara w sensie religijnym (faith) - można to luźno przetłumaczyć na kult, czyli już powiązanie z konkretną religią
j.w.


Na szczęście każdy może wierzyć w to, co uważa za stosowne, jeśli nie narusza niczyich dóbr osobistych,
nawet w to, że każdy ateista jest materialistą, a każdy materialista wyznawcą religii mammona i szatana.

Wedle tego, co Pan postuluje jest. Z tego powodu, że w opisach stara się Pan wyróżnić aspekty nieznajomości zagadnienia (niemowlę, osoba niezaznajomiona) od osoby, która zna temat, ale go odrzuca jako zbędny/wrogi/nieprawdziwy/nieistniejący/wadliwy (niepotrzebne skreślić).

Nie ma. Niczego nie staram się wyróżniać, bo to rozróżnienie jest oczywiste. Zwykle zresztą nie ma nawet potrzeby wymyślania odrębnego słowa na postawę odrzucającą.

Chyba coś mi świta.
Jedną z funkcji przedrostka -a jest zaprzeczenie.
-A przed wyrazem może wyrażać również brak czegoś, obojętność wobec czegoś.
Najczęściej jednak wyrazy z -a na początku oznaczają właśnie zaprzeczenie konkretnego terminu: aspołeczny, amoralny, apolityczny.

Może dlatego z automatu ten ateizm jest odbierany tak a nie inaczej?
Znasz jakieś przymiotniki niezaprzeczone z użytym -a przed nimi? Mnie nic do głowy nie przychodzi...Wydaje mi się, że właśnie dlatego iż najpopularniejszą funkcją jest w.w. automatycznie zakładamy, że i tutaj(ateizm)tę funkcję spełnia.

Jeśli ktoś nie rozumie znaczenia pojęć,
to nazwanie siebie heretykiem (dosłownie - wyborowcem)
uzna za obrazę, nawet jeśli to okreslenie będzie odpowiadające stanowi faktycznemu,
chociaż w tym akurat przypadku nie musi być,
jeśli ateista nie jest apostatą z żadnego związku wyznaniowego,
a od małego nie przejawiał żadnej wiary,
wtedy nie będzie odszczepieńcem, a "zwykłym niewierzącym".

To nie jest Mój Bóg i nie moje Credo.
Po prostu te zdania wypowiedziane, zaśpiewane i zapisane w Duchu Świętym,
uznałem za interesujące.

Osobę, która nie jest społeczna, mozna nazwać aposłeczną,
nawet jeśli porządkowi społecznemu nie zaprzecza, a tylko jest bierna.
Osobę, która nie pomaga w potrzebie bliźniemu, można nazwać amoralną,
nawet jeśli bliźniego aktywnie nie zabija, a jest "tylko" bierna.
Osobę, która nie jest polityczna, można nazwać apolityczną,
nawet jeśli otwarcie przeciwko żadnemu działaniu politycznemu innych nie występuje.
itd. itd.