Akurat religia nie neguje wolnej woli bo negowałaby pojęcie grzechu. Co do zwierząt - tyle wolnej woli ile świadomości - jeżeli zgodzilibyśmy się co do istnienia świadomości u zwierząt. "Na miarę swojego umysłu" - dobrze powiedziane, my też w takim razie "na miarę swojego umysłu", różnica jest tylko ilościowa, gdzież ta jakość? Dinozaury opanowały świat na wiele milionów lat - czy nie były wyjątkowe? Neandertalczyk też mógł o sobie myśleć, że jest wyjątkowy, i był - przez kilkaset tysięcy lat. Homo sapiens od ok. 10 tys. lat zmienia przyrodę ale kto wie co będzie za następne 10 czy 100 tys.
Jak reszta przyrody jesteśmy kierowani programem, który można zredukować do przykazania "przetrwać". A szerzej: przetrwać jak najdłużej i w tym celu rozmnożyć się. I tak dalej, szczegóły, Romeo i Julia, podróż na Księżyc. Jakaż tu wyjątkowość, chwilowo mamy tylko lepsze narzędzia.

Mogę tylko powtórzyć - patrzę z perspektywy człowieka, nie Boga. Rozwój nauki pokazuje, że nie różnimy się tak bardzo od zwierząt jak nam się wydawało a z drugiej strony skomplikowane urządzenia techniczne mogą działać lepiej od nas i to w dziedzinach o których myśleliśmy, że są wyłączną domeną człowieka. Jeżeli więc uznamy zwierzęta i maszyny za obiekty pozbawione wolnej woli to zaczynamy wątpić we własną. Zaczynamy wątpić czy rzeczywiście różnimy się od reszty przyrody, czy może jesteśmy tylko cegiełką w budowli ewolucji, po nas przyjdą lepsze, bardziej doskonałe - może myślące maszyny, może niematerialne systemy wpływające na rozwój przyszłej historii. Może będą nie tylko mądrzejsze ale i bardziej wrażliwe, odczuwające więcej emocji i stanów psychicznych niż możemy sobie wyobrazić? Dla nich będziemy prostymi istotami jak dla nas kot czy pies? Więc cóż tu się puszyć i nadymać, że my, ludzie... świadomość, moralność, wolność...

Chwilowo. Można przyjąć, że w większej skali ludzie tworzą nie dłużej niż od 10 tys. lat (budowle). To w historii naszej planety nic. Takie cywilizacje mogą wyrastać i ginąć bez śladu. Może zresztą jesteśmy taką pierwszą, to bez znaczenia. Istotne jest, że im więcej badań tym mniejsza różnica między człowiekiem a innymi gatunkami. Jesteśmy "koroną istnienia" ale jak długo jeszcze? Czy już nic po nas? Czy już nic obok nas? Cała historia gatunku Homo to ledwo kilka milionów lat - co to jest w historii ewolucji? Gdybyśmy byli czymś całkiem różnym, działającym wg innych zasad - wtedy moglibyśmy mówić o wyjątkowości. Ale czy jesteśmy?

Człowiek jest gatunkiem dominującym, nic ze strony swiata zwierzęcego mu nie zagraża w takim stopniu, aby wyginął.

Na pewno? Cóż stoi na przeszkodzie, ażeby to w świecie zwierzęcym rozwinął się np. wirus, który nas wykończy?

Moze i kiedys maszyny wykoncza ateistow, innowiercow. Crzescijanom to nie grozi. Oni maja wlasne Anioly Strozujace, waleczne i oddane duchy.

Ten moj "Jasio Wedrowniczek" (Jak go nazwalas ), to niech lazic przestanie, wezmie sie za prace. Po jednej z bojek szrame do konca zycia bede nosil, pije i pale. On chodzi, zatroskany. Czy Bog go powolal by troske okazywal, czy moze by lokisa na odpowiednia droge sprowadzic?
Niech choc raz ukaze sie przy kasowaniu biletu tramwajowego, moze zaczne wierzyc, ze nie tylko gapowiczem nie jest, ale i dba o moje dobre imie.

To, że na razie sobie radzimy o niczym nie świadczy, to w skali świata jest mniej niż ułamek sekundy. Dużo się może zdarzyć w nas lub obok nas. Dużo się mówi np. o cywilizacji maszyn, która nas zniszczy i zastąpi. Dlaczego tak nie mogłoby być? I dlaczego nie miałby to być kolejny etap ewolucji? Naturalnej ewolucji.

Myślę sobie tylko że jeżeli prawdą jest ewolucja to byłoby dziwne gdyby na nas się kończyła.