W zasadzie wszystko co wyłoniło się z Boga prędzej czy później musi ulec dezintegracji, mówiąc potocznie podlega śmierci, staje się niebytem. Chodzi o to, że wszystko co istnieje jest tylko cząstką Boga a każda cząstkowość już z samego założenia jest względna, nietrwała, czasowa. Coś może być długowieczne ale nie wieczne (bezczasowe), wieczność to boski paradygmat (cecha absolutna) przynależna jedynie Bogu. Wynika z tego, że nawet dusza człowieka, zwierzęcia czy jakakolwiek inna podlega tym samym ograniczeniom – przestaje istnieć.
Jesteśmy nieśmiertelni nie dla tego, że posiadamy nieśmiertelną duszę ale dla tego, że stale upodabniamy się do Boga – stajemy się Nim i to dosłownie, ponieważ w „Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy…”

Buscador, czy twoim zdaniem "Bóg" (wg religii teistycznych) jest Bogiem czy nie?

No wiesz... zadajesz trudne pytania. Kartezjusz powiedział – myślę więc jestem a ja dodam – jestem poniewasz jest Bóg, oczywiście nie przywiązuje zbytniej wagi do terminologii, chociaż dla mnie słowo Bóg określa Praprzyczynę wszystkiego, coś Absolutnego lub przynajmniej Nadrzędnego. O Bogu (w sensie Absolutnym) nie możemy powiedzieć niczego poza krótkim stwierdzeniem – Bóg jest, wszystko co powiesz po tym stwierdzeniu będzie odnosić się jedynie do Jego przymiotów (cech) a nie Jego samego. Zresztą sam się tak określił – „Jestem który Jestem” – Jahwe i nie jest to imię własne Boga lecz raczej stwierdzeniem - jestem poza werbalny, skoro jestem wszystkim to równocześnie jestem niczym. Nazwy własne nadaje się rzeczom lub osobom aby odróżnić je od siebie a jaki sens ma nadanie nazwy „Czemuś” lub "Komuś" co jest równocześnie wszystkim i we wszystkim.
Jak widzisz słowo „Bóg” wykracza daleko poza tradycyjne pojmowanie Boga osobowego

Ja tak nie napisałem.



1. a po co mi to wiedzieć ?
2. po co mam przyznawać, że jest inaczej ?



Nigdy czegoś takiego nie twierdziłem.



Jaki "sens" ja nadaję ? Ja nie jestem od nadawania sensu istnieniu wszystkich stworzeń. Poza tym nie wymyśliłem żadnej teorii..



A ja pierwszy raz widzę tak rażący przykład kompletnego i dogłębnego niezrozumienia moich wypowiedzi.

To zamiast stosować wybiegi powiedz co na poruszony temat myślisz. Jak na razie to po prostu zaprzeczasz, że coś powiedziałeś. Ale powiedziałeś mianowicie, że sens życia polega na tym, że możemy być zbawieni? Czyż nie? Zwierzęta nie mogą, więc jaki sens ma ich egzystencja? Po co Bóg stworzył tyle różnych świadomych bytów tylko po to, by je unicestwić? Oczywiście wątpię, że odpowiesz uczciwie, ale co tam, połudzę się

Sheeto - dyskusja się zaczęła od tego, że przedstawiłem skrót mojego pojmowania teizmu, na co Ty odpisałaś, że wg tej teorii Bóg stworzył różne rzeczy, których istnienie nie ma sensu, na co z kolei ja odpowiedziałem, że nie masz racji, ponieważ po prostu tak nie uważam - zwłaszcza, że z mojego postu nic takiego nie wynikało. I to właśnie myślę - że Bóg nie stworzył niczego, co nie miałoby sensu. Czy taka odpowiedź Cię zadowala ?



No właśnie, powiedziałem coś takiego ? Sprawdź sama. Dlaczego ubierasz to, co powiedziałem - a specjalnie starałem się ująć to w sposób maksymalnie prosty i zrozumiały - w jakieś inne, trudniejsze słowa, które mogą być mylące ( np. "zbawieni" - co to znaczy "zbawieni", Sheeto ? ). Czy robisz to tylko po to, by na siłę wykazać mi, że myślę coś, czego nie myślę ? Po co ?



Dlaczego zadajesz mi takie pytanie, skoro ja tak nie uważam ? Nie rozumiem Twojego postępowania. O co Ci właściwie chodzi ? Ja, zgodnie z Biblią, oczekuję nowego nieba i nowej ziemi ( 2 P 3, 13 ) - wraz ze wszystkim, co się na nich czy w nich znajduje. W jaki sposób Bóg to zrobi i co to ma wspólnego z istnieniem czy nieistnieniem duszy - tego nie wiem. To sprawa Boga, nie moja. Powiedz mi, gdzie w mojej wypowiedzi widzisz coś o "unicestwieniu" ? Jaki masz cel we wmawianiu mi nie moich myśli ?

No to wróćmy do tego, co napisałeś:

Skoro nie chodziło Ci o zbawienie to czym jest to "wieczne szczęście" według Ciebie?

A co to jest zbawienie ? Na powyższe pytanie już odpowiedziałem - wiecznego szczęścia sprecyzować się nie da. Nie mam w tym względzie żadnego "według mnie". Wiem jedynie, że chodzi w nim o bycie z Bogiem i w Bogu. Nie zastanawiam się, czym ono jest. Czy rozumiesz mniej więcej pojęcia "wieczne" i "szczęście" ? Inaczej: czy rozumiesz mniej więcej, co się chce wyrazić, kiedy się ich używa ? O to właśnie mi chodziło.

No ok, a do czego nam jest potrzebna dusza?

Nie bardzo rozumiem. Dusza w sensie "forma ciała" jest "potrzebna" po to, by ciało miało formę. Dusza w sensie "nieśmiertelna, odróżniająca od zwierząt" jest "potrzebna" po to, by człowiek był "na obraz i podobieństwo Boże". Dusza w sensie "tchnienie życia" jest "potrzebna" po to, by coś żyło. I tak dalej. Z tym, że w każdym tym przypadku nie bardzo pasuje słowo "potrzebna". Nic nie istnieje z jakiejś "potrzeby", tylko dlatego, że Bóg chciał by istniało.

Co masz na myśli?


Hmmm? Czyli? Co rozumiesz przez to? Jak jesteśmy do Boga podobni? Czy bez duszy moglibyśmy "być Bogiem i w Bogu" przez wieczność? Po śmierci co jest nośnikiem naszego "ja"? Czy nie dusza aby?

Hmm, Arystotelesa czytałaś może ?



Hmm, a Biblię czytałaś ?



Oczywiście, przecież dla Boga nie ma nic niemożliwego.



A skąd wiesz, że coś jest ?

Tak, twierdził on na przykład, że ludzkie kończyny poruszają się hydraulicznie


Owszem, ale pytam co Ty uważasz.


Mnóstwo rzeczy jest dla Boga niemożliwych, na przykład stworzyć człowieka tak, by miał wolną wolę i nie popełniał grzechów


Opieram się na nauce KrK.

Wiesz co, nie mam ochoty kontynuować tego offtopa, bo im dalej w las, tym bardziej nie rozumiem o co Tobie biega..

Gdybyś rozmawiał uczciwie i nie unikał odpowiedzi na proste pytania to skończylibyśmy go kilka stron wcześniej. Nie to nie.