Czyli - Bóg, jako niepodlegający logicznemu opisowi (przekraczający jego ramy), jest nielogiczny?

Czyli słuszne jest powiedzenie, że Bóg stwarzając człowieka stworzył go na swój własny obraz i podobieństwo, ale człowiek nie chcąc być Mu dłużny stworzył sobie Boga na swój własny obraz i podobieństwo. Bóg to jeden wielki paradoks, ale człowiek aby Go zrozumieć zawsze przypisywał Mu typowo ludzkie cechy, na zasadzie - to co oswojone jest mniej groźne, (prawie cała Biblia to opisy właśnie takiego antropomorficznego Boga, gniewnego, zazdrosnego, karzącego, a nawet osobiście chodzącego po Ziemi, itp.). Tak to już bywa, że skłonni jesteśmy uważać za logiczne to co znane, tylko pytanie: czy wszystko już znamy ?
Żyjemy w świecie przyczynowym dla tego uważamy że logiczne jest tylko to co generuje tzw. łańcuch przyczynowo skutkowy ( jest przyczyna jest także adekwatny skutek tej przyczyny). Tylko, że Bóg jest poza czasem a dokładniej w czasie "zero", czyli bezczasowym a wiec dla niego skutek i przyczyna to jedno i to samo. To tylko taki jeden boski paradoks a jest ich więcej.

Chyba powstał nie postał. Panowie piszcie starannie, przynajmniej jeżeli tworzycie nowy wątek, bo wychodzą jakieś dziwolągi

Czy świat mógł se stanąć i se postać? No co Ty mareta, to dobre pytanie jest
Tego zresztą w jednej z piosenek domagała się kiedyś Anna Maria Jopek.

w tym znaczeniu tego słowa
jakie mu nadałam o przyjmując, że
twoje twierdzenie to tak

problem leży gdzie indziej

w teologii istnieją dwa nurty,
które ścierają się ze sobą
mianowicie teologia negatywna (apofatyczna)
i teologia pozytywna (katafatyczna).

Pierwsza twierdzi, że o Bogu jesteśmy w stanie powiedzieć jedynie, czym nie jest,
gdyż wszelkie pozytywne o Nim orzekanie nie może być dla nas dostępne ze względu na Jego nieskończoność i całkowitą odrębność od wszystkiego, co możemy poznać na tym świecie.

(tak Ty to rozumiesz)

Druga natomiast mówi, że człowiek może rozumem naturalnym poznać istotę Boga,
może osiągnąć pozytywną wiedzę o Nim.

Powiedziałbym - tak i nie. Obydwie teologie (ta pozytywna jak i negatywna) są po części tylko prawdziwe, czyli jak to się mówi na dwoje babka wróżyła.
Boga w sensie absolutnym nie możemy poznać i nie tylko dla tego, że przypisujemy Mu właśnie te absolutne (paradygmatyczne) cechy ale przede wszystkim dla tego, że wszystko cokolwiek istnieje a więc wszystko to co zostało „stworzone” (albo raczej wyłoniło się z Boga) czyli cały wszechświat łącznie z nami wszystkimi jest Jego autonomiczną cząstką.

Taki stosunek stworzenia do Stwórcy wymusza automatycznie pewną perspektywę poznania ja ją nazywam poznawaniem od „środka”. Oczywiście takie poznanie będzie zawsze subiektywne, niepełne, cząstkowe, czyli najogólniej względne. Aby można było poznać „Coś” w sensie obiektywnym, całkowitym (czyli jak to się mówi twarzą w twarz) obserwator (poznający) musiałby być na „zewnątrz” obserwowanego zdarzenia bądź obiektu, tylko, że w przypadku Boga taka perspektywy dla nas jest nieosiągalna, jest tak jak powiedział św. Paweł, że „... w Nim żyjemy poruszamy się i jesteśmy”.
Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie aby poznawać Boga po jego przejawach, cechach „zewnętrznych”, zresztą jest proces ciągły i dynamiczny.

Aczkolwiek jest jeden ważny wyjątek a dotyczy tego momentu kiedy to wszyscy staniemy twarzą w twarz z Bogiem, czyli poznamy Go całkowicie. Jest to ten czas kiedy wszystko to, co istnieje całkowitego zjednoczy się ze Stwórcą, ale wtedy nie będzie już nas ani wszechświata. Wtedy wszystko co istnieje stanie się „Jednym”, poznający staje się Poznawanym.

A co sądzicie o tym odcinku "Zagadek wszechświata z Morganem Freemanem"? To właśnie ten odcinek utwierdził mnie, że nasz świat jest tylko elementem większej całości, a nasz świat jest tylko jednym z wielu światów w wiecznym wieloświecie.

Granice wszechświata (wersja z lektorem)
Granice wszechświata (wersja z napisami)

Jeśli nie chce się Wam oglądać całości, to przynajmniej obejrzycie od ponad połowy, bo właśnie tam jest powiedziane o wieloświecie.

Poprawcie mnie, jeśli się mylę, ale nauka Multiversum rozważa tylko hipotetycznie. To spekulacja taka. Dowodów zero. Pewność co do istnienia mamy tylko wobec naszego Wszechświata.

Zwolennicy solipsyzmu raczej kwestionują prawdziwość tego zdania

Od jakiegoś czasu skłaniam się ku tej teorii, jako najprostszej.



Skoro i Ty i ja na to wpadliśmy, to zapewne jacyś naukowcy też.



Moim zdaniem nie, bo nie ma czego tworzyć.



Jak kto woli. Spokojnie można sobie wymyślić religię bez boga tworzącego Wszechświat.



Uważam, że jest rozsądna, bo prosta. Poza tym, skoro bogowie mogą być wieczni, bez początku i końca, to dlaczego Wszechświat taki być nie może? Taka teoria eliminuje potrzebę istnienia bogów-stwórców, jako bytów zbędnych (zasada brzytwy Ockhama).



Zdecydowanie jest ona niezgodna z nauczaniem większości Kościołów i religii. A może i wszystkich, ale tego nie wiem, bo nie znam wszystkich religii.

Podałem linki do serialu popularnonaukowego, w którym podano niektóre argumenty za istnieniem wieloświata, więc zamiast pisać, że nie ma wieloświata moglibyście podjąć próbę polemiki z tymi argumentami.

Ale to jest polemika - nie mamy obserwacji wskazujących na istnienie innych wszechświatów. Panie Ockham, brzytwę poproszę...

To zależy co mamy na myśli - świat, czy Wszechświat (wszystko to co istnieje). Nasz świat 3D (czyli ten materialny) miał swój początek. Powstał oczywiście po WW, a dokładniej w wyniku inflacji (redukcji, zubożenia) przestrzeni wyższego rzędu, no... powiedzmy 4-5D. Z tego wynika, że nasz lokalny świat jest malutką cząstką pewnej większej całości czyli Wszechświata. A więc nie powstał ot tak sobie z niczego. Oczywiście sam Wszechświat istniał od zawsze.

Hmm... ponieważ ci jajogłowi "wierzą" tylko i wyłącznie w materię i sądzą, że poza nią nic innego nie istnieje

Oczywiście, że tak. Pewnie zaraz ktoś zapyta gdzie był Wszechświat gdy go nie było. Był zawsze jako potencjalna możliwość w Bogu. Bóg jest tym "Punktem" w którym skupia się wszelka potencjalna rzeczywistość jaka jest, była i będzie. Wszechświat powstał w wyniku kolejnych inflacji Boga, czyli jest pewną metamorfozę Jego samego.

Aby wierzyć w Boga nie jest potrzebna żadna religia, wystarczy trochę wiedzy (różnych dziedzin), logiki i rozsądku

Nie wszystko co proste musi być akurat prawdziwe a brzytwą Ockhama usprawiedliwia się zazwyczaj brak wiedzy. Tak myślą ci co to wyobrażają sobie Boga jako dziadka z siwą brodą, gdzieś tam w chmurkach

Religie zazwyczaj nie wypowiadają się na temat hipotez naukowych, po prostu interpretują rzeczywistość w inny bardziej symboliczny sposób, co wcale nie oznacza, że fikcyjny.

Podkreślę, że skoro bogowie mogą być wieczni, bez początku i końca, to dlaczego Wszechświat taki być nie może?

Och... dajcie sobie spokój z tą brzytwą Ockhama. Swego czasu był tu taki jeden co to ciągle latał po forum z tą brzytwą a potem nagle przepadł, pewnie biedak był nieostrożny i zrobił sobie jakąś krzywdę
A tak bardziej na poważnie to owszem, owa brzytwa przydaje się, ale głównie tam gdzie nadmiar informacji jest niewskazany, czyli wtedy gdy skupiamy się na jakimś wąskim zagadnieniu. Natomiast w tego rodzaju dyskusjach ten ostry przyrząd jest nader niewskazany ponieważ już na samym początku „wycina” myślenie oraz wtłacza nas w koleiny utartych poglądów, a z pewnością przytępia wyobraźnię, no... bo skoro coś jest nieuprawnione (jak lubił mawiać ów nieszczęśnik) to po co w ogóle wysilać się na myślenie?

Morganem Freemanem w filmie „Granice wszechświata”słusznie konkluduje, że Wszechświat coraz bardziej nam się komplikuje, to co dotychczas uważaliśmy za jasne i oczywiste teraz już takie nie jest. Z tych nowych obserwacji jasno wynika, że nie tylko wszechświat się rozszerza ale także cała jego struktura wewnętrzna, po prostu wzbogaca się o kolejne wymiary i wcale bym się nie zdziwił gdyby okazało się, że takiej granicy nie ma.
Byłoby co najmniej dziwnym gdyby wszechmocnemu i nieskończonemu Bogu przypisywać stworzenie tylko jednego nędznego świata i w dodatku skończonego