"Czas średniowiecza był dla człowieka-intelektualisty okresem pod wieloma względami szczęśliwym. Nigdy później wspomniane opcje światopoglądowe (tzn. uczciwość poznawcza i komfortowanie psychiczne) nie dały się ze sobą pogodzić. Ówczesny obraz Wszechświata bardzo był dla człowieka sprzyjający. Położona centralnie Ziemia, którą obiegało Słońce, dające światło i ciepło, Księżyc rozświetlający ciemności nocy i sfera gwiazd stałych, wskazujących drogę wędrowcom. Za nią zaś niebiosa, siedziba Najwyższego, którego baczna uwaga skierowana była na leżącą w środku Ziemię i jej mieszkańców. Mały, przytulny Kosmos, stworzony dla potrzeb Człowieka i sprzyjający mu pod każdym względem. Centralne położenie naszej planety utożsamiane było z centralnością znaczenia Człowieka we Wszechświecie. Rewolucja kopernikańska wstrząsnęła tym kryształowym obrazem. Wizja świata, uważana w średniowieczu za absolutną i jedyną, została zburzona. Po raz pierwszy Człowiek został zmuszony do przesunięcia ciężaru ważności poza siebie, do zrezygnowania z jakiegoś Absolutu. Następny po Koperniku był Kepler, który na podstawie danych obserwacyjnych zdecydował się zastąpić kołowe orbity planetarne eliptycznymi, chociaż koło już w starożytności uchodziło za figurę doskonałą. Kolejne odkrycia diametralnie zmieniły średniowieczny obraz świata. Przyjrzyjmy się dzisiejszemu wizerunkowi naszego Universum. Miliardy lat świetlnych przeraźliwej pustki, z rzadka wypełnionej gwiazdami i planetami, nic nie znaczącymi, nikomu nie służącymi. I człowiek, istota powstała przez ślepy traf w loterii ewolucyjnej, mieszkająca na małej planecie krążącej wokół jednej z miliardów gwiazd. Nawet malownicze biblijne imago mundi zostało zastąpione kolapsem grawitacyjnym, termiczną śmiercią Wszechświata lub zamianą Słońca w czerwonego olbrzyma i wypaleniem Ziemi do nagiej skały. Tak zatem nauka zastąpiła jedyny możliwy, doskonały Wszechświat będący na usługach Człowieka, Wszechświatem dowolnym i przypadkowym, wypełnionym eonami świetlnymi bezsensownej pustki."

Bernard Korzeniewski - cytat z biuletynu Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów

To kolejne stwierdzenie bliskie memu sercu i nie zwalajmy już więcej winy na Naukę , czy na Kościół bo to my" ludzie" jesteśmy tą Nauką i tym Kościołem . Nie ma różnicy między nauczaniem Kościoła , a Współczesną Nauką , różnica jest tylko między nami , a Bóg po cichu w samotności umiera.

Dla mnie jest sprzeczna pod każdym względem..

Po co wierzyć? Nie można wysnuć filozoficznej hipotezy traktującej o wysoce rozwiniętej cywilizacji, formie życia, czy innej sile będącej dla nas "boską inteligencją"? Są czy były programy SETI, nauka rozwija się, szuka się "czegoś" poza ziemią i na razie nic, nawet bakterii.. Jeśli coś będzie, nie będzie to miało nic wspólnego z żadną religią, Bogami, bożkami obecnymi czy starożytnymi..

Swoją drogą może to być jedne z wielkich marzeń ludzkości - życie wieczne bez barier - raj (utopia?), tak jak kiedyś marzenia o lataniu.. Ja tak traktuje Boga..

p.s. "Inny punkt widzenia" jak określasz swój światopogląd?

Bo Kościól, aby nie stracić pozycji dostosowuje swoje nauczanie pod osiągnięcia naukowe. Różnice były zawsze, po prostu od pewnego czasu na każde osiągnięcie naukowe Kościół schyla główkę i mówi "tak, tak to jest właśnie część planu bożego".

A z drugiej strony, jak pisał C.S.Lewis, osiągnięcia naukowe są dostosowywane do laicyzującego się społeczeństwa. Fakt, że się tego nie widzi wynika z zapomnienia o oczywistej prawdzie - że nie istnieje wiedza obiektywna i niezależna od obserwatora.

Po prostu "wiem, że nic nie wiem";)

Jednak i tak myślę, że nauka jest zdecydowanie lepsza, jej osiągnięcia zmieniają otoczenie odkąd tylko została "uwolniona" od wpływów różnych wyznań głównie Kościoła Katolickiego.. Religie "panowały przez setki lat i co? Tylko "ciemnogród"..

I jeszcze jedno co było pierwsze "laityzujące" się społeczeństwo, czy odkrycia i przełomy w nauce??

Swoją drogą dzisiaj być może "laityzajca" jest kwestią "mody", to są tacy sami "wierzący" ateiści jak i "wierzący" teiści..

Hehe, wiara też miała ogromny wpływ na otoczenie Jak pisał Kołakowski, jeśli chodzi o uzasadnienie czysto utylitarne, nie da się w żaden sposób wykazać, że nauka jest lepsza lub prawdziwsza od wiary.



Cóż, z takimi twierdzeniami nie ma sensu dyskutować.

Na pewno nie da się?? Dziś świat w większości wygląda inaczej - samochody, komputery, światło itp.

Zdaj się to zasługa nauki, nie religii?

Ateiści panowali znacznie krócej bo kilkadziesiąt lat i jakie są tego efekty. W samej tylko Kambodży budując ateistyczne państwo wymordowali dwa miliony ludzi. Stalinizm i Maoizm w Chinach też miały podstawy ateistyczne.

Tak samo wiara. Moim zdaniem rozpinanie wiedzy na skali obiektywizm-subiektywizm, mija się z celem, trudno ustalić czym jest wiedza, tym bardziej ta abstrakcyjna. Rodzi się tu jeszcze pytanie: osiągnięcia naukowe, czy teorie?

Wczoraj była mowa w tv, że Stalin był wierzący.. Moim zdanie "ateizm" nie "panował" nigdy i nigdzie. Dlaczego w historii burzono budynki kultu religijnego i prześladowano kapłanów wiary?? Mieli władzę, to po prostu polityka..

Podstawy ateistyczne ma też buddyzm, a to bez wątpienia religia..

Nauka namacalnie zmienia otoczenie. Najtrudniej jest z mentalnością ludzi - zmienia się najtrudniej, często wymaga po prostu nowego pokolenia. To jeszcze dziś jest często oporem w postępie nauki..

Ale co kogo obchodzą samochody i komputery ?

Na pewno są ludzie, których one nie obchodzą, lub nawet są wytworem "szatana"..

Nauka = wiedza i postęp w tempie wykładniczym, wiara = niewiedza, strach, podporządkowanie itp.

Jeśli Nauka = wiedza to powiedz mi czym jest prąd elektryczny.