Czy Waszym zdaniem osoby wierzące powinny szukać źródeł wiary w faktach historycznych, czy jedynie w naukach kościoła? Trzeba wziąć pod uwagę, iż te dwa źródła czasem się wykluczają. Co o tym myślicie?

Warto podać przykłady kiedy się wyluczają, bo już św. Paweł pisał że gdyby Chrystus nie zmartwychwstał próżna byłaby nasza wiara. Czyli Kościół od początku opiera się na historycznych wydarzeniach. Podobnie jest i współcześnie, historia jest w zrozumieniu przedmiotu naszej wiary niezbędna.

a może jakiś przykład?

Przykład: Według nauk kościoła Józef (oraz później Jezus) byli biedni. Józef - ubogi cieśla, Jezus również. Jednak okazuje się, że jest to poprostu wymysł średniowieczny. Józef chodził na centurie, co oznacza, że musiało mu się dobrze (o ile nie bardzo dobrze) wieść. W średniowieczu ten fakt został zmieniony, aby Bóg stał się taki, jak ubogie pospólstwo.

Biedny nie biedny?
Według jakich standartow?
Jozef na pewno do elity władzy nie należał.
Ake jesli był pracowitym rzemieslnikiem to miał domek i osła.

Nie chodzi o to, czy był biedny, czy nie, bo to już wiadomo. Chodzi mi o to, czy osoby wierzące powinny brać pod uwagę te historyczne sprawy, czy jednak powinny opierać swą wiarę jedynie na naukach kościoła?

Trzęsienie ziemi i wydarzenia zaraz po ukrzyżowaniu.
Rzeź dzieci przed narodzeniem Jezusa.

To rozumiem cała ta rzeź niewiniątek została definitywnie obalona? Poprosze o jakieś źródła chędnie poczytam.

Co do trzęsienia ziemi i wychodzenia umarłych z grobów to już gdzieś na tym forum o tym pisano, no ale nie czuje się kompetenty aby to ceniać.

Nie wiem czy została obalona, ale moim zdaniem taki fakt powinien pozostawić wyraźne ślady w ówczesnej historii, bo wydarzenia nie dotyczyły kilku osób, ale ogółu ludności na konkretnym terenie.

Sprawa trzęsienia ziemi była omawiana w innym wątku. Trudno tutaj ocenić sytuację. Wszystko można sprowadzić do kwestii interpretacyjnej.

A nie pozostawiły śladu w źródłach historycznych?

Ze 2-3 lata temu zawaliła się hala na Śląsku i zginęło kilkadziesiąt osób. Kto w Polsce jeszcze o tym pamięta? A za 100 lat ?
Wówczas nie odnotowywano takich 'drobiazgów' i nie spisywano dziejów w znany nam obecnie sposób. Gdzie taki ślad miałby zaistnieć?

Sama postać Jezusa zmartwychwstającego, czyniącego cuda, porywającego tłumy powinna zostac odnotowana. Tymczasem o nim nie ma ani słowa.

Jakby wskrzesił z martwych cezara to pewnie by bylo odnotowane.
Ale pisać o jakimś czlowieku z małego podbitego narodu? Komu i po co. Wtedy nie było prasy szukającej sensacji.
Wczuj się w tamta epokę a nie rozumuj naszymi kategoriami przekazu informacji.
Poza tym są nieliczne zapiski w danych rzymskich historyków o chrześcijanach http://adonai.pl/jezus/?id=24
Znalezienie tej strony zajęło mi 9,0342813 s.

Wyobraź sobie, że pisano. Flawiusz dosyć szczegółowo opisywał Palestynę za czasów Jezusa. Wspominał m.in Poncjusza Piłata ale Jezusie nie słyszał.



Tylko szkoda, że nie przeczytałeś tej stronki. Na pierwszym miejscu wymieniony jest krótki fragment napisany przez Tacyta. Problem w tym, że Tacyt wziął go z chrześcijańskiej ewangelii. Potem wymiania się Caiusa Pilniusa, który był przyjacielem Tacyta. Caius nie pisze o Jezusie tylko wspomina, że "chrześcijanie przed wschodem słońca zbierają się i do Chrystusa jako boga modlitwy odmawiają" W całej tej stronce nie znajdziesz ani jednego źródła historycznego.

Nic w tym dziwnego. Józek Flawiusz był z rodu kapłańskiego( a to arcykapłani skazali Jezusa i Go nienawidzili co widać w Talmudzie) a nadto dostał obywatelstwo rzymskie czyli był na uslugach cezara i pisał dla jego chwały. Piłat był człowiekiem cezara.
Wówczas dla rzymian i podbitych narodów był tylko jeden bóg i czlowiek-cezar a nie Jezus. Sławił swego pana a nie konkurencję do której nienawiść wyssal z mlekiem matki.

"...wzmianka o Chrystusie w 20 księdze rozdz. 9. Opisuje tam Flawiusz samowolne skazanie przez Sanhedryn Jakuba, brata zwanego Chrystusem. Jeśli Flawiusz wprowadza nową postać i objaśniają inną osobą, to wynika stąd jasny wniosek, że musiał o Jezusie wcześniej już wzmiankować. Flawiusz przedstawia Jezusa jako mędrca i nauczyciela prawdziwej mądrości. Stąd tak bardzo różni się to świadectwo od innego, pochodzącego z tradycji rabinistycznej - Talmudu, gdzie o Jezusie mówi się z pogardą. Wypowiedzi te, chociaż świadczą o żydowskiej świadomości istnienia Jezusa, są jednak tak obraźliwe i niepoważne, że zajmowanie się nimi uwłaczałoby godności czytelników.

Na koniec możemy jeszcze dodać świadectwo pogańskie Celsusa, którego znamy z polemiki prowadzonej przez Orygenesa. Celsus, chociaż na piśmie zdecydowanie zwalcza chrześcijaństwo, nie podważa tego, co jest najważniejsze - historyczności osoby Jezusa. Trzeba powiedzieć, że nikt w tamtym okresie takiej wątpliwości nie miał. Sprawa historycznego istnienia Jezusa była dla wszystkich oczywista. Zresztą i dzisiaj jest oczywista poza niektórymi wyjątkami z szkół marksistowskich. "

Czytaj do końca.