Tak samo zmartwychwstanie to cud.

Zakładając że faktycznie zmartwychwstanie naruszyło strukturę włókna z całunu to wcale nie musi to być tożsame z jakimś specjalnym, zamierzonym działaniem Chrystusa

No oczywiście. Ale przecież Chrystus nie zostawił po sobie cudownie stworzonego truposza wyglądającego jak on. Albo nie spreparował wyglądającej jak średniowieczna książki o treści „wymyśliliśmy sobie Zmartwychwstanie wczoraj”. Zdaniem zaś markarogowicza Chrystus celowo zmienił jakoś całun tak, żeby wyglądał na średniowieczną fałszywkę.
No tak. Przez przypadek. Chrystus się potknął, wyleciały Mu neutrony z kieszeni i się wkleiły do węgla w Całunie.

Przemilczę.

Nie wiemy jak wygląda zmartwychwstanie Blasku, światłości które mogą mu towarzyszyć, oraz skutków oddziaływania na rzeczy w pobliżu nie jesteśmy w stanie opisać naukowo.

Nie wiesz jak przebiega zmartwychwstanie, ale (czy nawet "więc") jesteś pewna, że nastąpiło w tym całunie? Nie widzisz absurdu jaki zefciu cały czas próbuje ci wskazać?

Bo całun jest testem wiary. Ci od tej małej tego testu nie zdają i się kiedyś zawstydzą.

Alugard - nie widzisz jak ta typowa, znana logika wybrzmiewa z pomiędzy wierszy, niektórych tutaj piszących wierzących ?

No. Kiedyś wierzyłem w całun, a dzisiaj wierzę w szinto. Prawda, że wielką jest moja wiara?

No przecież opisałeś naukowo to, że od razu po zmartwychwstaniu, czyli 2 tysiące lat temu, całun już był ze średniowiecza, można powiedzieć że wyprzedzał swoją epokę. i to o całe 1300 lat.
Bo wtedy w trakcie zmartwychwstania, ten całun o te 1300 lat odmłodzono?



A ja wierzę w Świętego Mikołaja, przynajmniej mogę czekać na prezenty.

Wierzę w zmartwychwstanie nie zastanawiając się nad tym jak przebiegał cały proces. W całun nie wierzę, pozostaje dla mnie historyczną ciekawostką z odrobiną pikanterii; ja jedynie założyłam że wersja przedstawiona przez I_P_W nie jest całkowicie pozbawiona sensu.
Wracając do całunu , jeśli został złożony do grobu w płótnie to przed zmartwychwstaniem je ułożył obok by nie przeszkadzało?? Gdzie widzisz absurd, gdzie?

Nie jestem "on" a "ona", chyba mnie z kimś pomyliłeś; do "cudu" naukowo się nie podchodzi

Twa wiara jest delikatnie rzecz ujmując elastyczna. Mi by tam się nie chciało i nie chce drugi raz czemuś zawierzyć, uwierzyć, przekonawszy się na wierze pierwszej, że wiara "czyni czuba."

Czyli ma być na poważnie.

No więc zaraziłem się japońszczyzną w wieku smarkatym via Załoga G vulgo Battle of the Planets - to była taka dobranocka, w piątki ją puszczali w górnym PRLu. Nie wynikło z tego zrazu nic, oprócz niezbyt mądrych zabaw w wojowanie na dywanie, które wszelako profilowały mnie emocjonalnie. Na dodatek, aby zabawa była przednia, należało nadać zabawkom osobowości, charaktery; sobie wyobrazić i wrazić w nie ducha, w przedmioty nieożywione. Tak po szamańsku. Ziarno zostało więc zasiane i kiełkowało powoli.

Więcej wyniknąć nic nie mogło, ponieważ rodzinę po mieczu miałem wiejską, bardzo pobożną - byłem wnukiem kobiety bardzo maryjnej i synem takiego katolika bardzo serio poszukującego Boga. Po kądzieli natomiast trafiło mi się coś na kształt świeckiej zakonnicy, przynajmniej jeśli o seksy chodzi. Zdaje się, że szło od samego początku o to, żeby żadna lafirynda nie dobierała się do łobuza, bo on ma zas... obowiązek przysłużyć się na starość i w tym celu wolno mu kochać tylko mamusię, a dziewcząt rówieśniczek już nie.

Wyszło z tego tyle, że odbiłem w końcu w satanizm, potem w dyskordiaństwo, byle tylko zedrzeć z siebie cały ten brud. Jak już oczyściłem swojego ducha, to co się pokazało - ano to, że ja nigdy nie wyczuwałem żadnego nabożeństwa w kościołach. To zawsze był tylko teatr i to bardzo kiepski teatr, do którego chodziło się, bo taki był przykry obowiązek. Nabożne wrażenia natomiast wzbudzać zaczęła przyroda, ożywiona i nie; niebo dla przykładu. Szczególnie upodobałem sobie porę jesienną - z zapachem świeżo spadłych liści, z porywami chłodnego wiatru, z kasztanami; mogła być nawet lekka mżawka do kompletu.

No więc szinto polega na tym, że personifikuje się fenomeny przyrody właśnie; ponoć za każdym takim fenomenem ukrywa się jakiś Duch. Dlatego wyznawanie Duchów wynikło u mnie w sposób naturalny i nic zupełnie nie było tu robione na siłę. Czort zresztą wie, czy to są Duchy, czy przyroda w stanie czystym. W końcu to wszystko dzieje się w mojej głowie; mózg mi psikusy płata, które chyba jednak po coś są ewolucyjnie potrzebne, bo nie chce mi się wierzyć, że ja jeden jestem szczególnie wyczulony na krajobrazy. Inni po prostu nie mają kulturowego kontekstu; nie wiedzą, jak to duchowo przeżywać, ani że w ogóle można to przeżywać akurat duchowo. Albo wsadzają w to na siłę Boga, bo tak ich nauczono.

No i wyznaję te Duchy japońskie. Dlaczego tylko wyznaję, a czci w domowym własnym ołtarzyku nie oddaję wcale? Z szacunku dla ludzi i samej drogi, żeby w czymś nie uchybić. Standardy japońskie są zawsze bardzo wysokie, przynajmniej tak wieść niesie.

Coś w tym jest - jestem wyczulony na "ducha" gęstego, czystego iglastego lasu - jest w nim coś mistycznego, majestatycznego, czuć w nim taki dobrostan, spokój

To co gada I.P.W, nie ma żadnego sensu, u ciebie też nie jest zbyt dobrze.



Gdyby Jezus w trakcie zmartwychwstania zaczął promieniować, i był jednocześnie owinięty całunem, to na całunie od wewnętrznej strony, powstanie plama, i nic więcej, w końcu te promienie by rozchodziły się we wszystkich kierunkach, z jakiej racji miały namalować ten wizerunek?
Żeby dało tak radę, to całun musiałby być idealnie płaski, promienie które by emitował Jezus musiałyby mieć odpowiednią siłę i kierunek, więc jak sama widzisz, mamy tutaj ewidentnie proces malowania całunu, wykonywany przez Jezusa.

No ale mamy Ciebie, poprawisz, skorygujesz i jest git

Akruk ma ogromną wiedze w tej kwestii, jakby tu był, to od razu by zrobił ze wszystkimi porządek bo samemu nie jestem aż tak obeznany odnośnie tego całunu, więc wypowiadam sie jeśli ktoś wymyśli coś całkiem bez sensu, choćby nawet ta kwestia zmartwychwstania Jezusa, który w tym momencie był owinięty całunem







Więc niestety ale ta wersja z Chrystusem który zmartwychwstał będąc owinięty w całun, jest czymś niemożliwym

Odbicie na całunie kończy się na kościach policzkowych; wygląda podobnie jak negatyw.
Uważasz że był nim owinięty cały, że cały, dokładnie do Niego przylegał?