Cóż, gdybyś został na początek jednym lub drugim może coś by Ci się rozjaśniło.

Tak czy inaczej - miliony chrześcijan nie mają najwyraźniej problemu z godzeniem tych spraw

Już mówiłem, a jeżeli nie to teraz mówię. Na temat ewolucji w kontekście chrześcijaństwa przeczytałem sporo



Nie przeczytałaś tego co napisałem np. tutaj viewtopic.php?f=47&t=29257&start=2160 trzeci post od góry



Owszem nie jest. Ale nigdzie nie twierdziłem że jestem fundamentalistycznym kreacjonistą, ani nie twierdziłem też że fun. kreacjonizm jest zgodny z nauką katolicką



Mówiłem też że sprzeczność między Biblią a Ewolucją to nie kwestia interpretacji. Szczerze powiedziawszy, Ks. Rodzaju jest najważniejszą księgą ST bo to w niej mamy spisany powód przyjścia Jezusa w późniejszych latach



No właśnie proces ewolucyjny pokazuje że jesteśmy

Ale żeby całkiem nie offtopować:

Wiele miast(np. Rzymskich) w starożytności było budowane nad rzekami czy też nad morzem. I spora część z tych miast zatonęła, to też może być przyczyną tego że w każdej kulturze istnieją historie o potopie

Dokładnie tak Quinque - pierwsze wielkie cywilizacje były cywilizacjami nadrzecznymi, były zależne od corocznych wylewów, próbowali je kontrolować za pomocą sieci kanałów, zaniedbania mogły prowadzić do katastrof .... I mamy genezę opowieści o Noe i Arce.

Proces ewolucji jeśli patrzysz na niego tak jak proponują hierarchowie katoliccy nie jest niczym przypadkowym, zresztą nawet ewolucja bez uwzględniania roli Stwórcy nie jest przypadkowa, bo przypadek to tylko takie słowo na coś czego ktoś nie potrafi wskazać przyczyn a wszystko ma swoje przyczyny, losowość też nie jest przypadkowa. Zresztą jak pod prace naukowe gdzie występuje słowo przypadek podstawisz Bóg to nadal ma to sens, może to taki ateistyczny odpowiednik

Doczytaj dokładnie linki które podałam - wyraźnie wskazuje to na brak sprzeczności między teorią ewolucji a wiarą katolicką, serio nie musisz odrzucać jakichkolwiek odkryć naukowych.
Powiem, że spodziewałam się innego podejścia, ale serio ładnie połączyli ewolucję z Stwórcą.
Nie wiem gdzie Ty widzisz problem i potrzebę odrzucania ewolucjonizmu, rozumiem odrzucanie neodarwinizmu, bo nie można przekładać nauk ścisłych na społeczne, ale teologia nie stoi w sprzeczności z nauką.
Chcesz odrzucać ewolucję - Twoja wola, ale wiara katolicka tego na Tobie nie wymusza.

Nie, bo w opowieść o Arce chodzi o co innego



Na poprzedniej stronie tego wątku napisałem dlaczego mam potrzebę odrzucać ewolucjonizm

Zapytam z ciekawości. Jak przejawia się odrzucenie ewolucjonizmu w twoim życiu?

Nie kłania się szympansom.

Nie rozumiem jaki sens ma to pytanie? Ewolucjonizm "odrzucam" z przyczyn religijnych

Nowe zdobycze nauki każą nam uznać, że teoria ewolucji jest czymś więcej niż hipotezą. Zwraca uwagę fakt, że teoria ta zyskiwała stopniowo coraz większe uznanie naukowców w związku z kolejnymi odkryciami dokonywanymi w różnych dziedzinach nauki. Zbieżność wyników niezależnych badań - bynajmniej niezamierzona i nieprowokowana - sama w sobie stanowi znaczący argument na poparcie tej teorii, Magisterium Kościoła wobec ewolucji.

To może oświeć mnie o co Twoim zdaniem chodzi w tej opowieści.

Czytając historię Potopu zauważam pewną nieścisłość. Najpierw pisze że deszcze będą padały 40 dni i 40 nocy. Kilka zdań dalej znowu pisze że trwał przez 40 dni i 40 nocy a jeszcze póżniej pisze że wody podnosiły się przez 150 dni. Czyli zostaje nam 110 dni przez, które wody się podnosiły bez udziału deszczu. Umie ktoś z Was to wytłumaczyć?? A może chodzi o to że tam gdzie była Arka już nie padało ale padało w innych częściach świata i ogólny stan wody się podnosił.
Na końcu historii o potopie Pan Bóg mówi " i nie będzie już NIGDY wód potopu na zniszczenie żadnego jestestwa". My ludzie musieliśmy strasznie nagrzeszyć skoro w tylu miejscach na Świecie w naszych czasach były powodzie i niszczyły nie tylko dobytek ale i ludzkie życia. A mówił Pan że już nie będzie NIGDY potopu. Powódź a potop to to samo przecież.

Nie bierz tego dosłownie

Znalazłeś sprzeczność, jeśli przeczytasz całą Biblie, znajdziesz dziesiątki albo i setki podobnych sprzeczności

To akurat żadna sprzeczność. Ale są inne. Też zresztą nieistotne, jeśli pamiętać, ze to tekst w narracji starosemickiej, a nie greckiej (jak współcześnie usiłujesz go czytać).
Nic podobnego.
Idąc dalej mógłbyś stwierdzić, że słota i potop to to samo

Są ludzie, którzy traktują to dosłownie i mają jakieś sposoby wyjaśniania:

http://www.archiwum-tajemnic.pl/teologi ... potop.html

Próby wyjaśniania różnicy na bazie podejścia dosłownego przytaczają między innymi:

- Ulewy ustały, ale niekoniecznie ustały deszcze lokalne
- Otworzyły się "podziemne źródła" (?)
- Pływy wynikające z przesunięć tektonicznych o globalnej skali

Oczywiście można też wyjaśniać sprawę "pół-dosłownie", jako lokalny epizod, który w przekazach urósł do globalnej katastrofy. Wówczas podnoszenie się wody na długo po opadach właściwych nie jest niczym dziwnym, czy to przy wylewach rzek czy przy powodziach po sztormach, nie mówiąc o falach tsunami po trzęsieniach ziemi. Próbowano parę takich lokalnych katastrof skojarzyć z opisem biblijnym, czy to w południowej Mezopotamii czy w rejonie Morza Czarnego.

Jeżeli natomiast chcesz już ustalać, czy potop biblijny i powódź we Wrocławiu i okolicy w 1997 to to samo słowo, to powinieneś sięgnąć po jakiś oryginał lub przynajmniej tłumaczenie z objaśnieniami, a nie przez "popularno-religijną" tysiąclatkę. "Jestestwa", kto dziś rozumie, co to słowo oznacza?

Marek, proszę o ładne metaforyczne zinterpretowanie opowieści o potopie tak aby miało to sens i abym już nie myślała o pasożytach ludzkich jakie Noe z takim poświęceniem ratował;)
No i na jakim obszarze uważasz, że ten potop miał miejsce? Uważasz, że serio Bóg zrobił ten potop, czy to zeykłe naturalne zjawisko, które posłużyło za kanwę mitu?