Mam pewne przemyślenie:
Kreacjoniści lubują się w prezentowaniu światu różnych elementów świata ożywionego, które nie mogły powstać drogą ewolucji gdyż...i tu litania powodów.
Za każdym razem przyczyną pojawienia się w naszej rzeczywistości tej czy owej nieredukowalnej złożoności ma być zapewne miłość Boga Ojca do ludzi, którzy bez tego czy owego daru nie mogliby istnieć i podziwiać Bożego Aktu Stworzenia.
Ja w związku z tym dorzucę jeden kamyczek do tego zestawienia.
Zgodnie z techniką opisywania różnych nieredukowalnych złożoności na takie przyporządkowanie zasługuje między innymi tasiemiec.
Jest on zgodnie z rozumowaniem kreacjonistycznym nieredukowalnie złożony, gdyż każda zmiana na gorsze dowolnej jego cechy lub jej wyeliminowanie (a tak kreacjoniści wyobrażają sobie działanie tej znienawidzonej ewolucji) powoduje brak szans przeżycia tasiemca w jego naturalnym środowisku a przynajmniej likwidację zdolności do rozmnożenia z przejściem trasy przez żołądek wypełniony kwasem. Taka zdolność (według jedynie słusznej logiki kreacjonistycznej) musi istnieć od razu w pełnej (czyli obecnej) postaci.
Oczywiście wszyscy doskonale wiemy, że tasiemiec, jak każdy inny żywy organizm dowolnego innego gatunku ewoluował (w końcu należy do płazińców), ale można za przykładem kreacjonistów orzec, że skoro nie mogę sobie wyobrazić jego ewolucji, to on nie ewoluował, a więc jest nieredukowalnie złożony!

To niezwykle miłe ze strony Tego, który taką nieredukowalną złożoność raczył stworzyć i że obdarzył nas niepowtarzalną szansą na goszczenie w sobie gościa, który...ten teges.
Czy w powyższym rozumowaniu jest jakaś kreacjonistyczna luka umożliwiająca jednak nie zakwalifikowywanie tasiemca do "cudów" nieredukowalnie złożonych?