Powiedz Zefciu, czy ty naprawdę wierzysz w to, że Bóg najpierw stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo, a później go zniszczył?
I czy może być tak, że substancja, która jest zwierzęciem, może strać się później człowiekiem?

Alek, tu nie ma co się dużo zastanawiać. Wiemy, z czego składają się zwierzęta. Wiemy, z czego składa się człowiek. Jest to dokładnie to samo, tylko w różnych kombinacjach. Jeśli nie wierzysz w ewolucję, możemy o tym porozmawiać w tym wątku: viewtopic.php?f=47&t=41566

Co zniszczył? Obraz? Człowieka?
Oczywiście. Np. substancja, która kiedyś była krową obecnie jest mną (z etapem pośrednim w formie kotleta mielonego).

pytam, gdzie się podział człowiek stworzony przez Boga jako człowiek, tzn ta substancja która od samego początku była człowiekiem?

A czy poprzez zjedzenie mięsa krowiego stałeś się lub staniesz się w przyszłości krową?

A skąd wniosek, że jakaś substancja od początku była człowiekiem?
No nie. Ale czy coś takiego twierdziłem, lub sugerowałem?

Odnoszę wrażenie, że używasz pod pojęciem „substacja” rozumiesz coś innego, niż pod tym pojęciem rozumie się w standardowym języku polskim. Warto by zatem było, abyś sprecyzował, o co Ci chodzi.

A może używa określenia substancja tak jak go rozumie teologia?

„Teologia” czyli tomizm. A substancja, to rozumiem to samo, co „natura”. Ale przeciez „natura” to cecha, jaką mają byty. A alekmichał po platońsku postuluje jakąś „naturę człowieka”, której żaden konkretny człowiek nie ma. Czyli jakieś platońskie idee. Nie wiem, czy mam rację.

Nie wiem czy tomizm. Z tego co czytałem na stronie "StudiaTeologii.dominikanie" choćby pojęcie transsubstanacji powstało w X wieku. Więc św. Tomasz nie może być autorem takiego rozumienia substancji

Zefciu, to może na twoim przykładzie. Substancją pierwszą indywidualną pojedynczą jest Zefciu , to konkret i nie można tego zanegować. Natomiast substancją drugą uniwersalną jest ta, którą Zefciu realizuje będąc człowiekiem. Pomiędzy substancją natury człowieka, a substancją natury zwierzęcia czy rośliny nie zajdzie nigdy taki związek że roślina stanie się zwierzęciem, a zwierzę stanie się człowiekiem.

A można jeszcze jaśniej?

Z pewnością nie. Określenie zefciu określa konkretną hipostazę natury ludzkiej, lub mówiąc bardziej przyziemnie konkretny „egzemplarz” modelu „człowiek”, ew. po informatycznemu: instancję klasy człowiek.
No właśnie. zefciu ma naturę człowieka. Ale gdzie jest natura człowieka, kiedy nie ma ludzi?
No nie. O ile klady roślin i zwierząt są rozłączne, to człowieka ma wszystkie cechy zwierzęcia.

Dla Arystotelesa jeżeli coś powiem, że to jest byt substancjalny, to on tak istnieje w sobie i ma ten akt istnienia w sobie, że on jest sobą, on nie jest żadną inna bytowością. On jest częścią Wszechświata, tylko że częścią jako substancja.
Darwin wykasowuje substancję jako substancję, ponieważ redukuje ją do sumy przypadłości. Czyli roślina, zwierzę, człowiek to w jego teorii suma przypadłości.
Klasyczne rozumienie substancji jest takie, że substancja jest czymś więcej aniżeli suma jej przypadłości, z którymi tworzy wspaniały związek ontyczny w przypadku bytu skończonego.
Poza tym Darwin całkowicie zanegował klasyczne zasady bytu, poznania i myślenia - zasadę tożsamości, zasadę nie sprzeczności i zasadę przyczynowości. Miejsce tych zasad zajmuje jedna zasada - zasada sprzeczności. Innymi słowy, wszystko co jest, czyli rzeczywistość, sfera poznania rzeczywistości i sfera myślenia nad bytem, to wszystko u Darwina jest sprowadzone do jednej zasady - kontradykcja.

Twoim zdaniem Arystoteles ma coś wspólnego z chrześcijaństwem? Czy może pomyliłeś fora?

Alekmichał - czy Darwin był filozofem czy czasem nie przyrodnikiem ?