Kiedy Jezus zwyczajem żydowskim mówił przypowieści, które na pewno nie były prawdą, jak np. ta przypowieść o niemiłosiernym sludze, kóremu pan darowła 10 tysięcy talentów, to czy przez to Jezus nie był Prawdą?
Licz się trochę ze słowami!

Atimeres - czy uważasz, że Jezus wniebowstąpił w konkretnym realnym miejscu i czasie na oczach realnych ludzi tak jak to opisano w NT?

Atimeres


Pierwsza rzecz. Nie zrozumiałeś co chcę przez to powiedzieć. Wiem dobrze że Jezus nauczał posługując się przypowieściami ale wyraźnie mówię tutaj o czymś innym, czy dobrze przeczytałeś moje słowa - W takim razie Jezus traktował ST jako ludowe opowiastki? A Żydzi także? Jezus wiedział że to bajeczki ale mimo to ''wciskał ciemnotę'' tym ludziom? - a powiedziałem to w kontekście Twojej odpowiedzi na tekst w którym Maja pisze -

Juz o tym pisalam na forum. ...
Problem polega na tym, ze jeszcze nasze babcie i prababcie opowiadaly rozne historie. Niekoniecznie w stu procentach oparte na realiach, ale ich celem nie byl opis dokumentacji technicznej, ale przekaz pewnej zyciowej prawdy, albo przestrogi w takiej formie, zeby zapadlo w pamiec sluchaczy.

Biblia jest ksiega ksiag, ktore laczy jedno: opis historii Boga z ludzmi w historii ludzi.
W Izraelu odkrywa sie coraz wiecej dowodow na to, ze wiele budowli czy osob z Biblii np z czasow okolo Dawida bylo naprawde.
Opowiesci w Biblii byly na bazie faktow, ale ich pierwszorzednym celem nie byly fakty historyczne i dokumenty w naszym rozumieniu, ale opowiedzenie pewnej historii o Bogu i o nas.
Tak jak przypowiesci Jezusa.

Czym innym sa historie z NT.
Sw Pawel najprawdopodobniej odbyl te podroze, ktore sa opisane w Dziejach Apostolskich, Ewangelie sa Dobra Nowina o Jezusie. Niekoniecznie chronologicznie scislym, ale tak skomponowanym, zeby opowiadaly o faktach ale tak, by uwypuklic te aspekty, ktore byly wazne dla autorow.
Jesli chodzi o Wniebowstapienie, to byc moze Jezus wybral taka forme, by podkreslic swoje faktyczne odejscie do Ojca, bo wtedy Niebo bylo rozumiane, jako niebo w gorze. Dzis rozumiemy je nieco inaczej i nie powiazane z fizycznym kosmosem.

Mam czasem wrażenie że nadejdą takie czasy kiedy Biblia zostanie zanegowana jako Święta Księga, jako Objawienie. To już się dzieje w jakiś sposób. Coraz częściej słychać głosy że to wszystko to tylko starożytna mitologia i opowieści nie mające większego związku z prawdą.

A wtedy, historia z grzechem pierworodnym stanie się coraz bardziej niejasna, rozmyta, w sumie to też może być zanegowane, już teraz mówi się przeciez o czymś bliżej nieokreślonym co tam się kiedyś wydarzyło może, a kto wie kiedy, jak i dlaczego.

W związku z tym ofiara Jezusa traci na znaczeniu.

Być może kiedyś Biblia stanie obok Władcy Pierścieni stanowiąc taką samą literaturę, jako ładne opowiastki o jakimś strasznym i tajemniczym Jahwe.

Brakuje wiary, tej wiary spontanicznej, wiary dziecka, wiary pełnej zaufania że słowo Boga nie może kłamać i zwodzić. Wiary w gadającego węża w ogrodzie Eden. Wiary w pierwszą parę ludzi na świecie. To dlatego Jezus powiedział - musicie stać sie jak dzieci aby wejść do Królestwa.

A teraz to mam wrażenie że jakby zaprosić Boga do programu prowadzonego dla przykładu przez Lisa, to moglibyśmy zadawać mu takie pytania - no to powiedz nam jak to było z tym sklepieniem, no i z tym jabłkiem, a Noe, no przecież to bujda jakaś. A jak Ty ten świat stworzyłeś, zupełnie bez sensu bo nauka mówi nam coś innego.

Alez moze i byla ta pierwsza para.
Tyle ze nie chodzi o to, zeby rozlozyc ja na czynniki pierwsze, czy poznac kolor ich oczu.

Do bierzmowania musielismy wykuc odpowiedzi na chyba 130 pytan przygotowanych przez ks Marchewke. Min bylo takie: "jakie prawdy wiary zawarte sa w opisie stworzenia czlowieka". Calosci odpowiedzi nie pamietam (poza tym, ze kobieta jest takze czlowiekiem), ale nikomu nie przyszlo wbijac nam do glowy, gdzie byl Eden i jakie gatunki rosly w raju.
Bo nie o to w tym opisie chodzi.
Przekaz tego opisu jest bardzo bogaty, a grzech pierworodny, czyli swiadome przekroczenia Bozego zakazu, skutkujace utrata niewinnosci (raju) i jednoczesnie nieodwroceniem sie Boga od ludzi (sam zrobil im ubrania), jest Prawda, ktora potwierdzamy na sobie kazdego dnia i w kazdym wyborze.
Jezeli uprzesz sie szukac w Biblii tylko realnej prawdy, to znajdziesz chaos. Bo wiele opowiesci ma roznych autorow i oni nie pisali dokumentacji w naszym pojeciu.

Equuleussie, ale masz tu przecież taką spontaniczną wiarę dziecka, któremu w efekcie rozmaici oszuści wmawiają różne bzdury - a sposób obrony tych bzdur jest tak żałościwy, że samego Szatana chyba zęby bolą, albo przepona może... a sataniści tylko uśmiechają się w kułak. Widzisz, do czego to prowadzi.

Napisałem, że nikt się za Mają na Sądzie Ostatecznym nie ujmie - w każdym razie na pewno nie sataniści, którzy do swoich grzechów zaliczają pychę (sic!). Przy czym pokorę sataniści rozumieją tak: jeśli dałeś zapędzić się w kozi róg - przyznaj się do błędu... Normalne i zdrowe. Ale Maja chyba prędzej trupem padnie, niż to zrobi.

Equuleussie, skoro już mamy tę władzę rozróżniania między dobrem a złem, między głupstwem a głupotą, między zdrowiem a obłędem - musimy z niej korzystać, bo nie żyjemy, niestety (?), w Raju.

Ewolucja biologiczna jest znacznie łatwiejsza do odtworzenia niz ewolucja wczesnej planety, zarówno ze wzgledu na dostępnosć śladów jak i upływ czasu. Sprawa wody to początki Ziemi, powstanie życia i potem jego ewolucja to nie wcześniej niz po miliardzie lat istniena planety. No i ewolucja trwa do dziś, a pozyskanie wody zaszło w odległęj przeszłosci i było raczej aktem jednorazowym (choć rozciagniętym w czasie).

Na tej zasadzie wszystko przy czym nas nie było, włacznie z Biblią, mozna by uznać za bajki.
Piszą z taką pewnoscia dlatego, ze trudno byłoby sie ciagle zastrzegać iż jest to bardzo prawdopodobny model (to sie rozumie samo przez się), oparty jednak na naukowych dociekaniach a nie na fantazji. Bada sie zarówno nasza planetę jak i inne obiekty w kosmosie, gdzie zachodzą podobne zjawiska (np. powstają nowe gwiazdy).

Sa tez takie poglądy, ale nie należy tego rozumieć w ten sposób, ze to wszystko w całości przywędrowało z Marsa czy ogólnie z kosmosu, ale ze na Ziemie dotarły jakieś pierwsze cegiełki zycia czy zycie w prymitywnej formie (np. bakterie), a potem była jednak ewolucja (która potrafimy uzasadnic). Oczywiscie wtedy powstaje pytanie w jakich okolicznosciach życie pojawiło sie w kosmosie, poza Ziemia.

To juz są poglady historyczne. Wtedy jeszcze wielu rzeczy nie wiedziano, a nawet wiek Ziemi szacowano na znacznei krótszy niz obecnie (zatem dopasowano tempo postulowanej ewolucji to znanego wtedy wieku ziemi).
Dziś sie szacuje, ze pierwsze ślady życia powstały 500 mln do 1 mld lat po powstaniu planety. Trudno wyrokować czy to adekwatny okres. Jest to sprawa nie tyle czasu co warunków. Życie mogło powstać gdy juz ukształtowaly sie sprzyjajace warunki, wtedy juz sam proces mógł byc dosć szybki. Przemawia za tym fakt, ze związki organiczne nie są zbyt trwałe i szybkosć przemian w kierunku zycia musiala byc większa niz szybkosć rozkladu związków.
Na temat paradoksów przedstawionych w artykule trudno sie wypowiedzieć, trzeba poczekać na opinie innych naukowców.

Takie mnie pewne refleksje naszły... a co miałem na myśli dokładniej poprzez tą wiarę. Ano to że zarówno Bóg, Biblia, nauka i naukowcy, nie mają intencji aby nas wrobić w ślepe uliczki ignorancji i niewiedzy, że i tutaj i tutaj jest prawda.

Tylko teraz, zdobyć trza tą opiewaną mądrość aby te puzzle odpowiednio sobie poukładać.

http://mieczducha888.blogspot.com/2014/ ... ziemi.html - Wielu ludzi myśli, że w średniowieczu ludzie powszechnie wierzyli w płaską ziemię i dopiero Kolumb, Kopernik czy Galileusz zmienili to, ale to nieprawda. Jeffrey Burton Russell obalił powszechność wiary w płaską Ziemię w monografii i dokumentach. Louise Bishop (2008) stwierdza, że praktycznie każdy myśliciel i pisarz z 1000-letniego okresu średniowiecza potwierdzał kulisty kształt Ziemi." Historycy nauki David Lindberg i Ronald Numbers podkreślali, że "Było niewielu Chrześcijańskich uczonych średniowiecza, którzy nie uznawali kulistości Ziemi, czy nawet nie znali jej przybliżonego obwodu".

Jest to przykład który ilustruje pewna prawdę. Otóż wiele jest takich kłamstw, nieścisłości, polprawd które funkcjonują w szerokiej świadomości ludzi. Generalnie musimy sobie jedno jasno powiedzieć. W takich naukach jak historia nie ma zagadnień prostych. Każde zagadnienie wymaga szerokiego opisu. Podręcznik szkolny to absolutne minimum i wiedzą na wyrywki. Wszystko jest oparte na źródłach lub domyslach lub na analizie porównawczej i jest tworem logicznym, tzw narracja, a nie relacja naukowca który widział naocznie przeszłość. Roznica polega zatem na tym ze badamy slady po przeszlosci a nie sama przeszlosc. Oznacza to że historia wymaga ostrożności i ostrożnego podejścia. I na koniec. Zdania są różne i ok ale nigdy nie ma tak ze historia Kościoła jest tylko zła lub tylko dobra. I bez wiedzy fachowej popadanie w skrajności z góry należy uznać za fałszywe. Inna sprawa że argumenty o błędach w rozumieniu natury świata trafiają jedynie do laików. Równie dobrze można mieć pretensje ze Super owe nie rozumieli natury relacji jądrowych. Każdy czas ma swoje jasne i ciemne karty. I bez religii nie podjęli byśmy wszystkiego od razu.

No. no, za jakieś 20 lat dowiemy się, ze Kościół nigdy nie sprzeciwiał się ewolucji, a nwet był jej gorącym orędownikiem.

A kiedyż to Kościół sprzeciwiał się ewolucji? A grawitacji się nie sprzeciwiał? A elektrodynamice?

Uważaj pilaster, bo zaraz się dowiesz, że nawet na wikipedii tak stoi. A wtedy się nie pozbierasz.

A za 20 lat dowiemy się, że katolickimi przedstawicielami kreacjonizmu byli George McCready Price, Michael J. Behe czy William A. Dembski

Zapominasz o Hovindzie