Hawking twierdzi że wszechświat jest wieczny , że nie miał początku i nie ma końca , że może tylko istnieć . Twierdzi że ludzie nie rozumieją czym jest czas , że mamy złe podejście do czasu . Zwykli ludzie rozumieją tylko czym jest czas gramatyczny i nie wyobrażają sobie czegoś co nie ma początku i końca ,a fizycy wiedzą , że są miejsca gdzie czas nie płynie i jest wieczność .

Męczenie kotka za pomocą młotka.
Na przykład pojęcie "wczoraj" nie wiąże się z gramatyczną kategorią wyrażaną przez czasownik (ang. tense, czas gramatyczny), ale z pojęciem, koncepcją czasu jako takiego (ang. time). Kto jak kto, ale Hawking, dla którego rodzimym językiem jest angielski, nie pomyliłby tych dwu rzeczy, bo na to są dwa odmienne słowa.

Wierzbicka stwierdza, że wśród podstawowych, najprostszych pojęć (semantic primes), występujących we wszystkich językach (nie znaleziono kontrprzykładów) występuje cała grupa związanych z czasem:
kiedy-czas, teraz, chwila, po (potem), przed (przedtem), długo, krótko, przez pewien czas
Zob. Griffith University: Natural Semantic Metalanguage (NSM): Semantic primes

A jest jakaś inna możliwość?

Hawking ma swoje teorie i nic więcej, w sumie jest wielu ludzi co mają jakieś tam teorie, i nic z tego nie wynika.

Dla ciebie trawa jest zielona, dla osoby niewidomej, nie ma żadnego koloru.

Krótkie wprowadzenie do nieskończoności

Nieskończoność to słowo określające, że coś nie ma granic. Od czasów starożytnych odróżnia się dwa rodzaje nieskończoności: nieskończoność potencjalną oraz nieskończoność aktualną. Istnieje pomiędzy nimi znacząca różnica.

Przykład:
Weźmy liczbę dziesięć i podzielny przez nią jedynkę. Następnie weźmy liczbę 10 razy większą i także podzielny przez nią jedynkę, a potem...
1/10 = 0,1
1/100 = 0,01
1/1000 = 0,001
... i tak dalej, w nieskończoność.
Określenie "w nieskończoność", oznacza, że możemy dokonać dowolnie wiele kroków takiej operacji, a proces nigdy się nie zakończy. W mianowniku otrzymujemy kolejne potęgi dziesiątki, coraz większe liczby -- również nie ma końca w wypisywaniu kolejnych wyrazów tego ciągu liczbowego. Takie ciągi nazywamy nieskończonymi ciągami liczb. Nieskończoność potencjalna występuje wtedy, kiedy mamy na myśli, że jeśli podasz dowolnie wybraną dużą liczbę n, to zawsze możesz podać jakąś większą od niej, czyli odnosi się do możliwości (dlatego potencjalna) dziania się lub robienia czegoś bez końca.
Nieskończoność potencjalna występuje przy definiowaniu matematycznego pojęcia granicy,. Weźmy np.:
 lim [n → ∞] 1/n = 0
Powyższy zapis oznacza, że jeśli n dąży do nieskończoności, tj. jeśli rozważamy coraz większe n, wówczas wyrażenie 1/n dąży do zera, jest coraz bliższe zeru. Ale to nie znaczy, że iloraz 1/n dla jakiegoś n wynosi zero, ani też, że n przyjmuje kiedykolwiek jakąś nieskończoną wartość (bo nie ma największej liczby naturalnej). Ogólna definicja granicy g nieskończonego ciągu liczb jest mniej więcej taka: dla dowolnie wybranej dodatniej dokładności ε, jeśli pominiemy pewną liczbę początkowych wyrazów ciągu, to każdy, dowolnie wybrany wyraz ciągu znajdzie się w granicach tej dokładności od granicy g. Innymi słowy: od pewnej pozycji wszystkie wyrazy ciągu są odległe od granicy o mniej niż ε. Przykładowo: jeśli dla ciągu 1/n wybierzemy ε=0,005, to nietrudno dowieść, że dla wszystkich n większych od 2, wartość 1/n różni się od zera (które jest granicą tego ciągu) o mniej niż 0,005. Jeśli wybierzemy ε=0,00005, to będzie tak dla wszystkich n większych od 4... Dla dowolnie malutkiego ε da się znaleźć pozycję w ciągu, od której wszystkie wyrazy będą się z tą dokładnością równe granicy g, mówiąc potocznie.

Z kolei nieskończoność aktualna oznacza jakaś cecha czegoś jest bez granic, nieograniczona. Taką nieskończoność aktualną reprezentowałaby nieskończenie wielka liczba, większa od wszystkich innych. Nieskończoności aktualnych matematyka nie akceptowała aż do 2 poł. XIX wieku, kiedy Cantor wprowadził je do teorii mnogości (teorii zbiorów). Jego pomysł przyjęto jako absurdalny, nie szczędząc wyzwisk autorowi, co było prawdopodobnie główną przyczyną, że wpadł w trwającą do końca życia ciężką chroniczną depresję, z pobytami w szpitalach włącznie. Cantor zajął się liczebnościami zbiorów i ich porównywaniem. Liczbę elementów zbioru, liczebność, nazywaną obecnie mocą zbioru lub liczbą kardynalną, traktował jako konkretny obiekt matematyczny. Do tej pory uznawano, oczywiście, że zbiór liczb naturalnych jest nieskończony (możesz podać dowolną liczbę n, na pewno ma więcej niż n elementów), ale nie występowała w związku z nim żadna aktualna nieskończoność, a jedynie działanie, które nie ma końca (np. przeliczanie). Tymczasem Cantor potraktował liczebność zbioru liczb naturalnych jako konkretną miarę liczebności tego nieprzeliczalnego zbioru, którą można porównywać z liczebnością np. zbioru liczb wymiernych (te dwie "nieskończoności" są równe). W teorii mnogości terminy "alef zero" oraz "continuum" pewne oznaczają nieskończoności aktualne.

Dziwny jest ten akruk, jak go prosiłem o taką złożoną wykładnię dotyczącą miseczki Hawkinga to milczał i zadawał tylko głupie pytania, a jeśli idzie o nieskończoność, to potrafi tak w nieskończoność.

Zadawał słuszne pytania, które pozostały bez odpowiedzi z Twojej strony, jako że najwyraźniej sam nie wiedziałeś o co pytasz.

Jak sobie wyobrażam koniec wszechświata? Po nieskończonej ilości lat jedna z czarnych dziur wchłonie całą masę wszechświata. Aby to jakaś czarna dziura zrobiła to prawdopodobnie potrzeba jej nieskończenie wiele czasu. A wiec z naszego punktu widzenia istot czasoprzestrzennych nie nastąpi to nigdy.
Ale gdyby Wszechświat miał jakiś punkt odniesienia który nie jest częścią tego wszechświata to wtedy on zobaczy koniec tego wszechświata.

A potem jeszcze ta megastraszna czarna dziura będzie parować, aż wszędzie będzie po równo, bez żadnych miejsc z których/do których mogła by przepływać energia.

Dużo wczęśniej, bo za jakieś 10 tysięcy lat ten wszechświat będzie zwinięty i stworzony nowy świat

Nieźle. Skąd takie info?

Z księgi Apokalipsy

Czyli źródłem jest facet, który miał wizje? OK.

Andy72 Oooo, to jeszcze bardzo dużo czasu, to nie musimy się o nic martwić.

Dużo wcześniej będzie Twoja śmierć

Hmm, a Hawking już jakiś czas temu skłania się bardziej ku temu, że czarne dziury nie istnieją. Punkt osobliwy jest nieprawdziwy. Nieskończoność której się tam dopatrujesz w tym punkcie osobliwym - istnieje - ale tylko w teorii względności, która jak wiesz bez fizyki kwantowej sobie nie radzi w takich miejscach jak czarne dziury. A z kwantami i grawitacją w klasycznym ujęciu - tego punktu osobliwego tam mieć nie będziemy.