Ale nie może być wielu JA, co wykazałem

Musiałem przegapić. Masz na myśli ten przykład z losowaniem i powieszeniem, i co bym chciał? A co moje chęci mają do obiektywnej rzeczywistości?

Poza tym nie mówię, że jest wielu "ja". Jest jeden. Tyle że mój stan, i mój stan umysłu są stanami mieszanymi, choć tego tak nie postrzegam. Ale mogę zrozumieć, że jest coś więcej poza tym co postrzegam. Tak jak mogę zrozumieć, że Ziemia nie kończy się na horyzoncie. Tyle że zrozumienie nie daje mi magicznej możliwości widzenia za horyzont.

Nie możesz postrzegać jednocześnie A i B kiedy postrzegasz tylko A. Skoro tak, to znaczy że nastąpiła redukcja.

To że nie postrzegam jednocześnie A i B, nie oznacza, że nie taka jest właśnie rzeczywistość.

Tylko że trzeba w to wierzyć, nie da się sprawdzić. I oznacza to rozdwojenie świadomości, chociaż TY przed podziałem będziesz tylko jednym TY po podziale.

Tak wychodzi z reguł mechaniki kwantowej, jeśli odrzucimy dziwaczną i niezrozumiałą koncepcję redukcji stanu kwantowego. Więcej wiary nie potrzeba.

A jak świadomość ma sie do mózgu, to już zadanie dla kognitywistów. Jako fizyk mogę stwierdzić, że mózg będzie w stanie mieszanym.

Nie chcę się powtarzać, ale powinieneś zanalizować przykład który podałem że świadomość jest tylko jedna. Ty patrzysz tak jakby tylko z góry na świadomości, ale brakuje spojrzenia subiektywnego

Który przykład? Ten z wiezaniem? Już się do niego odniosłem, i twierdzę, ze niczego nie dowodzi. To, że chciałbym wygrać i przeżyć, nie zmieni rzeczywistości. Zakładając, że losowanie opiera się faktycznie na kwantowym efekcie (a nie jest pseudolosowe), to doprowadzi do powstania stanu mieszanego. Jedna skłądowa tego stanu będzie opisywała moją wygraną, druga: moją przegraną. W zadnej z nich nie będę postrzegał tej drugiej.

Owszem, patrzę jakby z góry, bo staram się odpowiedzieć jaka rzeczywistość jest, a nie jak dla mnie wygląda. Jakbym opisywał, jak Ziemia dla mnie wygląda, to musiałbym skończyć opis na horyzoncie, a nawet wcześniej, na ścianach mojego pokoju. Perspektywa subiektywna ma bardzo ograniczone zastosowanie. Choć oczywiście, jeżeli chcemy odpowiedzieć nie na pytanie, jaki będzie wynik eksperymentu (obiektywnie), ale co zaobserwujemy w eksperymencie (subiektywnie), to musimy w pewnym momencie ten subiekytny opis przedstawić. I ja go przedstawiałem, wynik jest taki sam jak przy interpretacji kopenhaskiej: 50% sznas na jeden wynik, 50% na drugi, 0% na zaobserwowanie obu naraz.

Powinniśmy patrzeć jednocześnie z góry, obiektywnie, ale na świadomość, która jest subiektywna również subiektywnie. Bo naprawdę nie będzie Ci wszystko jedno czy Ty wygrasz czy Twoja kopia.

No to tak robię: Postrzegam świat w jednej z możliwych wersji, będąc jednocześnie świadomym, że tak naprawdę świat istnieje w superpozycji wszytkich możliwych wersji. W szczególności wiem, że w innych wersjach świata postrzegam świat i siebie inaczej. 'Moja' wersja jest wyróżniona tylko z subiektywnego punktu widzenia, obiektwnie wszystkie wersje są równoważne (ewentualnie ich waga jest określona przez ich prawdopodbieństwo).

Jest ciągłość:
Ty przed losowaniem -----zmienisz się w jeden-----> Ty po losowaniu

Jeszcze jedno: nie jestem pewien czy obserwator w Twoim rozumieniu zaobserwuje w ogóle efekty kwantowe. Bo weźmy dwie szczeliny: mamy superpozycję fotonu przechodzącego jedną szczeliną padającego na jedną kliszę widzianą przez jednego obserwatora z drugim wariantem.

Tu mam tekst po angielsku: http://vvkuz.ru/books/zurek.pdf

Skąd ta pewność? Jeżeli powstawałaby inna wersja ciebie, ale ty nie byłbyś tego świadomy - jak to wykluczysz?

Jeśli eksperymentator nie bada, którą szczeliną przeszedł foton (na przykład wstawiając klisze), nie ulega z nim splątaniu, nie zakłóca superpozycji i obraz interferencyjny na ekranie powstanie. Jeśli te klisze wstawi, czy w inny sposób wywoła dekoherencję, obrazu interferencyjnego nie będzie. Już to opisywałem.

Masz. A możesz go podsumować? Ty tu jesteś dyskutantem, nie doktor Żurek.

Chciałbym jednak przypomnieć to co napisałem w pierwszym tu poście: prezentowana przeze mnie interpretacja nie jest jedyną możliwą. Istnieją interpretacje mechaniki kwantowej, które zakłądają, że proces redukcji funkcji falowej zachodzi obiektywnie, a nie tylko w umyśle obserwatora. Z punktu widzenia zgodności z doświadczeniem są równie dobre. Ale nie je tu przedstawiam. A doktor Żurek zdaje mi się używać właśnie jednej z nich. Tym samym jego opis nie przeczy w żaden sposób temu co mówię - to co najwyżej alternatywne wyjaśnienie.