Blad! Paragraf 22 sie klania.

Jeśli kłoci się z doswiadczeniem itd., to nasz odbiór rzeczywistosci jest obiektywnie nieprawdziwy. Trudno sobie wyobrazić ze ktos nie wierzy w to co odczuwa. Szaleństwo polega raczej na tym, ze wierzy nadmiernie i nie zdaje sobie sprawy, że odbiera fikcję. Oczywiscei szaleństwo jest od pewnego progu.

Myślisz sobie tak ogólnie o życiu. Ze szkoły i innych naukowych źródeł wynika, że jesteś trochę więcej niż zwierzęciem. Ale w głębi serca nie chcesz się z tym pogodzić. Jesteś jakoś wewnętrznie przekonany, że jesteś czymś więcej, czymś ważniejszym. że obejmujesz swoją świadomością cały świat, że wiesz o nim że jest i że ty jesteś. I wydaje ci się, że coś więcej powinno z tego wynikać. Nie tylko kilkadziesiąt lat coś robić, może mieć dzieci i tak po prostu umrzeć. Że tylko tyle to byłoby marnotrawstwo. Nie po to się urodziłeś by tak po prostu umrzeć.
A rozum mówi ci: to bzdura, jesteś tylko biologiczną maszyną, wszystko rodzi się i umiera i już, i koniec. Coś się dzieje ale ja w tym wcale nie jestem najważniejszy, nie mam na to wpływu, nawet nie wiem w gruncie rzeczy po co się to dzieje, jaki ma sens.

Pewnie trzeba wypośrodkować. Dlatego ludzie do czegos dążą, stawiaja sobie jakieś cele, chcą po sobie zostawić jakiś ślad. Jednym udaje sie to lepiej, innym gorzej.